BLACK SWORD THUNDER ATTACK – March Of The Damned (No Remorse Records)

Είναι μια από τις πολύ λίγες περιπτώσεις που οι λέξεις φαντάζουν φτωχές και ναι το δηλώνω ξεκάθαρα και με ευθύτητα πως πραγματικά δυσκολεύομαι να μεταφέρω στο χαρτί τα συναισθήματα που μου γεννάει η μουσική αυτής της μπάντας…

Άκουγα ξανά και ξανά εδώ και αρκετό καιρό το υλικό του “March Of The Damned”, ξέροντας πως κάποια στιγμή θα ερχόνταν η ώρα να καθίσω και να καταγράψω στο χαρτί για όλο αυτό το μεγαλείο που αποτυπώνεται σε κάθε νότα αυτού του αριστουργήματος.

Γνωρίζω πάρα πολύ καλά πως ηθελημένα ή αθέλητα οι BLACK SWORD THUNDER ATTACK από την Καλαμπάκα της Θεσσαλίας ακολουθούνται από δύο πολύ συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς στις συνειδήσεις αυτών που τους ακολουθούν χρόνια τώρα. Ο πρώτος είναι ο χαρακτηρισμός της cult, obscure μπάντας και ο δεύτερος είναι ο χαρακτηρισμός της μπάντας που έχει βασίσει σε μεγάλο βαθμό τον ήχο της στην κληρονομιά των LORDIAN GUARD / WARLORD.

Κανένας από αυτούς τους χαρακτηρισμούς δεν είναι χωρίς βάση, κανένας από τους δύο αυτούς χαρακτηρισμούς δεν έχει ειπωθεί -και δεν τους έχει χρεωθεί αν θέλετε- άδικα, κανένας από τους δύο αυτούς χαρακτηρισμούς δεν προσθέτει πρόσημο αρνητικό στο γίγνεσθαι τούτης της μπάντας. Υπάρχει όμως μια μεγάλη, βασική και ουσιαστική διαφορά:

Αυτό που καταθέτουν οι BLACK SWORD THUNDER ATTACK με την μουσική τους βρίσκεται πολύ πιο πάνω από την οποιαδήποτε απόπειρα -έστω και λεκτικής- κατάταξής τους στο οποιοδήποτε καλούπι του οποιουδήποτε χαρακτηρισμού.

Αυτό που καταθέτουν οι BLACK SWORD THUNDER ATTACK με την μουσική τους είναι η πεμπτουσία του Επικού ήχου.

Ποτέ δεν εμφανίστηκε και δεν θα εμφανιστεί κάτι ανάλογο και να είστε σίγουροι πως ζυγίζω πάρα πολύ καλά τα λόγια μου, έχοντας κυριολεκτικά ρουφήξει κάθε σπιθαμή της μουσικής τούτης της μπάντας. Έχοντας κυριολεκτικά ξοδέψει ώρες επί ωρών με τα τραγούδια τους.

Μπορώ να δεχτώ την χρήση χαρακτηρισμών -άλλωστε το έκανα ήδη και εγώ κάνοντας αναφορά για “Επικό ήχο”-. Μπορώ να δεχτώ την ανάλυση και υπερανάλυση επιρροών και τις αναφορές σε σχήματα ή / και τάσεις, όλα αυτά στην προσπάθεια περιγραφής του ηχητικού Black Sword στίγματος. Διαβεβαιώνοντας στο τέλος και καταλήγοντας στο ξεκάθαρο συμπέρασμα πως το τελικό αποτέλεσμα που καταθέτουν οι Attack με τα κομμάτια τους είναι κάτι το μοναδικό, είναι κάτι το ολότελα δικό τους. Είναι η σφραγίδα τους. Μια σφραγίδα που τους δίνει μια θέση στο πάνθεον των μεγάλων.

Η μυσταγωγία, ο λυρισμός, το μυστήριο, το σκοτάδι, η αγωνία και η συγκίνηση δεν είναι έννοιες που απλά συναντιούνται στα τραγούδια αυτής της κυκλοφορίας ως κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα ή αποτέλεσμα. Είναι έννοιες που παίρνουν την πραγματική τους υπόσταση και που κορυφώνονται σε βαθμό απόλυτο μέσα στο έργο των BLACK SWORD THUNDER ATTACK.

Ας κάνω μια προσπάθεια να αναφερθώ ξεχωριστά στα στοιχεία εκείνα που παίζουν για μένα ρόλο πρωταγωνιστικό σε τούτη την μπάντα και το έργο της.

Οι κιθάρες. Ναι. Το κιθαριστικό τους πορτραίτο είναι σαφώς επηρεασμένο από LORDIAN GUARD και WARLORD, δεν είναι μια απλή ασυνείδητη επιρροή σαν αυτές που περνούν σε κάθε μουσικό. Εδώ έχουμε συνειδητή μελέτη. Πρόσεξε όμως, μελέτη, όχι αποστήθιση και παπαγαλία. Η Lordian τεχνοτροπία με τις αναγεννησιακές της ανησυχίες και με τα κυκλικά και επαναλαμβανόμενα θέματα υπάρχει και αποδίδεται με πιστότητα που εκπλήσσει. Δίπλα όμως σε όλα αυτά βρίσκεται ένα πολύ συγκεκριμένο προσωπικό κιθαριστικό στυλ προικισμένο με την σαφήνεια των κυρίως θεμάτων -κάντε τον κόπο και ακούστε ένα προς ένα όλα τα βασικά κουπλέ των κομματιών που υπάρχουν εδώ για να καταλάβετε τι εννοώ-, υπάρχει αυτή η λαμπρότητα στα σόλο που τα κάνει να ακούγονται σαν μικρά, λυτρωτικά κρετσέντα, και υπάρχει και αυτή η πολύ συγκεκριμένη προσέγγιση με τις κατάλληλες νότες στα κατάλληλα θέματα, ρυθμικά και σολιστικά, που θα φέρει στο προσκήνιο αυτό το μεθυστικό πάντρεμα επικής μελαγχολίας,  νοσταλγίας και αγωνίας. Θα ήταν λοιπόν μεγάλη αδικία όλον αυτόν το κιθαριστικό πλούτο να τον περιγράψει κανείς απλά ως “Lordian Guard worship”.

Τα πλήκτρα παίζουν καθοριστικό ρόλο στον ήχο του υλικού. Είναι προικισμένα με την απόλυτη σαφήνεια μιας και τα θέματα τους μπορείς να τα σιγοτραγουδήσεις σχεδόν αυτούσια. Κουβαλούν μια συνειδητή dungeon synth αισθητική και επιμένουν σε έναν μινιμαλισμό ο οποίος δρα αφοπλιστικά. Με λίγα λόγια μπορείς να ξεχάσεις τον τίτλο του τραγουδιού για παράδειγμα, αλλά όχι τις μελωδίες των πλήκτρων. Μελωδίες που θα τυλίξουν υπόγεια κάθε κιθαριστικό θέμα που υπάρχει σε κάθε κομμάτι, θα δώσουν έμφαση σε σημεία -όπως για παράδειγμα στην εισαγωγή του “Don’t Hear the Sirens” μα κυρίως στην εξέλιξη του βασικού κουπλέ του, αναπαριστώντας τον ήχο της σειρήνας που σε υπνωτίζει προς τον θάνατο.

Τα φωνητικά και οι μελωδίες τους. Μου είναι αδύνατον να διαχειριστώ τόση έμπνευση. Οι φωνητικές μελωδίες κάνουν στην κυριολεξία κτήμα τους κάθε κομμάτι, ακολουθώντας όμως την απόλυτη αρμονική ταύτιση με τα μικρά θαύματα των υπόλοιπων οργάνων. Η χροιά της τραγουδίστριας θα χαραχτεί στην μνήμη από το πρώτο άκουσμα. Και εδώ υπάρχει η εμμονή σε μια αφοπλιστική σαφήνεια σε κάθε θέμα, κάθε φωνητικής μελωδίας. Νοοτροπία και πάλι μινιμαλιστική που σου δείχνει πως με τα απολύτως απαραίτητα μπορείς να δημιουργήσεις θαύματα αν έχεις το χάρισμα να το κάνεις. Στήσε αυτί και άκου τις δεύτερες φωνές, άκου τις καταλήξεις στις λέξεις που μοιάζουν να χάνονται στην δύνη της μουσικής: γνώρισμα χαρακτηριστικό και εν τέλη κομμάτι αναπόσπαστο της αισθητικής του μαύρου σπαθιού που αποτελεί και συνδετικό κρίκο με την demo εποχή του σχήματος και τις τότε φωνητικές προσεγγίσεις.

Οι στίχοι. Στην περίπτωση των BLACK SWORD THUNDER ATTACK η επίδραση των στίχων επάνω στο σύνολο είναι καθοριστική. Απόλυτη σαφήνεια, κανένας συμβολισμός. Τρομακτική ευθύτητα. Ποτέ όμως οι λέξεις δεν άσκησαν τέτοια δυναμική επάνω σε επικό κομμάτι πιστέψτε με. Παίζει φυσικά ρόλο και το πως έχει τραγουδηθεί ο κάθε στίχος ξεχωριστά, στήσε αυτί και άκου για παράδειγμα πως τραγουδιέται η απλή φράση “We can’t remember how they came to bring the reign of evil”, στο “Evil Sorcery”, αρκεί μια και μόνο απλή ανάγνωση του στίχου μα και μια απλή ακρόαση της ερμηνείας για να σου μεταδοθεί -πρόσεξε όχι να ακούσεις, αλλά να σου μεταδοθεί σαν βίωμα- η απόγνωση αυτού που πολεμά με έναν άγνωστο εχθρό.

Η ατμόσφαιρα. Η συνολική ατμόσφαιρα που υπάρχει στο υλικό είναι κάτι το άφταστο και είναι βασικά το πιο έντονο χαρακτηριστικό εδώ. Στα δικά μου αυτιά και στην δικιά μου ψυχή τα τραγούδια τούτης της μπάντας αποτυπώνουν το “Επικό” στην απόλυτη του ολοκλήρωση. Την κάθοδο στις φωτιές της κόλασης, την μάχη με το άγνωστο κακό, την συνειδητή πορεία προς την τελική αναμέτρηση που θα φέρει μονάχα θάνατο. Το μήνυμα του απόλυτου χαμού. Όλα αυτά δοσμένα με νότες, με στίχο, με ερμηνεία. Η απόλυτα λυρική κατάθεση μέσα από το πρίσμα ενός ξεχωριστού και ιδιαίτερου επικού μυστικισμού που συναντά την ολοκλήρωση του μέσα από την μουσική αυτής της μπάντας.

Και τα τέσσερα κομμάτια της κυκλοφορίας είναι έπη (“Don’t Hear The Sirens”, “Evil Sorcery”, “Messenger”, “March Of The Damned / Through The Fires Of Hell”). Ξεχωριστή θέση για μένα παίρνει το “Messenger”. Ένα μικρό αριστούργημα προικισμένο με όλη αυτή την 70ς νοσταλγικότητα που συναντάς σε εκείνα τα μικρά – μεγάλα άλμπουμ της εποχής που επιχειρούν να προσεγγίσουν το επικό, όχι ντε και καλά θεματολογικά σε κάθε περίπτωση, μα κυρίως μέσω της σύνθεσης και της ερμηνείας. Η συγκινητικά αφηγηματική μορφή του συγκεκριμένου τραγουδιού που ξετυλίγεται σιγά σιγά αποκαλύπτοντας την μεγαλειώδη επική υπόσταση του, με αφήνει πραγματικά άφωνο. Βάζω το κομμάτι αυτό σε ίδιο ίσως και ανώτερο επίπεδο με κομμάτια θεσμούς όπως το “Secret Of Steel” ή το “Black Mass”.

Μερικές τελευταίες σκέψεις για το κλείσιμο.

Η συγκεκριμένη κυκλοφορία έχει ιστορική σημασία, θα το δούμε και θα το ξανακουβεντιάσουμε στο μέλλον.

Δεν θέλω να ξανακούσω ούτε κουβέντα για νεόκοπες epic μπαντούλες, από την στιγμή που το “March Of The Damned” υπάρχει εκεί έξω.

Η μουσική την BLACK SWORD THUNDER ATTACK δεν είναι για διασκέδαση. Είναι για ψυχαγωγία, με την πραγματική έννοια του όρου: Αγωγή της Ψυχής.

Υποκλίνομαι.

Χρήστος Παπαδάκης