Old news θα βιαστείτε να αναφωνήσετε ορισμένοι και δεν θα έχετε άδικο. Δεν ξέρω πως μου είχε ξεφύγει όταν κυκλοφόρησε, αλλά για να επανορθώσω, είπα να του δώσω λίγη προσοχή τώρα σε περίπτωση που υπάρχουν συμπάσχοντες.
Για όσους δε θυμάστε, οι REBELLION είναι η μπάντα που έφτιαξαν οι Uwe Lulis και Tomi Göttlich αφού αποχώρησαν από τους GRAVE DIGGER. Υπήρξε μάλιστα μια σύντομη αψιμαχία για το όνομα – ήθελαν και οι δύο μπάντες να ονομάζονται Grave Digger, – αλλά ο Boltendahl, αδιαφιλονίκητος ηγέτης των νεκροθαφτών, δεν τους έκανε τη χάρη και έτσι οι Lulis/Göttlich συμβιβάστηκαν με ό,τι είχαν. Τίποτα δηλαδή. Αφού, λοιπόν, βρήκαν όνομα και μέλη, στις αρχές των ’00s έβαλαν μπρος και βάλθηκαν να δισκοφραφούν σχεδόν εξ ολοκλήρου concept albums κινούμενοι σε heavy/epic μονοπάτια.
Το 2005 η μπάντα κυκλοφορεί το Sagas of Iceland: The History of the Vikings Vol. I, το πρώτο μέρος μιας τριλογίας αφιερωμένη στους μύθους και τα κατορθώματα των βίκινγκς. Πρόκειται για ένα concept album με αρχή, μέση και τέλος, τόσο σε στιχουργικό, όσο και σε μουσικό επίπεδο. Μπορεί το τελευταίο να θεωρείται αυτονόητο, αλλά αρκετές φορές δεχόμαστε ως «concept» κυκλοφορίες που απλά λένε μια ιστορία στα λόγια, με τη μουσική να περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Στο μουσικό κομμάτι οι κιθάρες «ξυρίζουν». Η ριφολλογία που ξεδιπλώνει το κιθαριστικό δύδιμο είναι άκρως ενδιαφέρουσα και ισορροπεί μεταξύ πώρωσης και εμπορικότητας. Τα δε φωνητικά, είναι μια ιδιαίτερη μίξη Matt Barlow, Mats Level και Hansi Kürsch, με τις μελωδίες – και ενίοτε τα γρέζια α λα Boltendahl – να έρχονται «γάντι» σε κάθε κομμάτι.
Είναι ένα άλμπουμ που τα έχει όλα. Κλασσικά heavy κομμάτια, power/speed καταστάσεις, μπαλαντοειδή συνθέσεις, αφηγήσεις και ακουστικά περάσματα που εξυπηρετούν το storytelling, και πάντοτε μένοντας «εντός θέματος». Πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο δίσκο – ίσως τον πιο ώριμο που είχε κυκλοφορήσει η μπάντα μέχρι τότε – παιγμένο «όπως θα έπρεπε να είναι», και πάνω από όλα μετρημένο, μακριά από υπερβολές και επιτηδεύσεις.
Αν έχετε κουραστεί από τις μπάντες που καταφεύγουν σε χιλιοπαιγμένα χορωδιακά ρεφρεν, «πνιγμένα» στα samples και τα σύνθια για να «χτίσουν» ατμόσφαιρα, τότε αυτό το δισκάκι είναι για εσάς. Ότι ακούτε είναι είναι 100% οργανικό και μακριά από κάθε λογής «μπλιμπλίκι».
Μοναδική μου ένσταση/κόλλημα είναι τα leads. Θα ήθελα τα κιθαριστικά σόλος να ειναι λιγοτερο «ροκ». Σε κάποια σημεία μου θύμισαν αρκετά τα αλήτικα και «πάνκικα» σόλο των BATHORY, αλλά δεν ήταν αρκετά sleazy ώστε να κάνουν τη διαφορά.