SERVANTS ΤΟ THE TIDE – Δραματικότητα στα χνάρια του Επικού

Οι SERVANTS TO THE TIDE είναι μια νέα Epic Doom Metal μπάντα από την Γερμανία. Το ομότιτλο ντεμπούτο τους στην No Remorse Records κυκλοφορεί στις 26 Μάρτη και ομολογώ πως τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στην λίστα των καθημερινών μου ακροάσεων.

Παραδέχομαι πως το πρώτο single που έδωσε στην δημοσιότητα η μπάντα δεν μου είπε με την πρώτη και τόσα πολλά. Ακούγοντας όμως το άλμπουμ σαν σύνολο, μπορώ να πω πως πραγματοποιήθηκε ένα είδος fine tuning με το καλλιτεχνικό μήνυμα της μπάντας, με το αποτέλεσμα να με εντυπωσιάζει εν τέλη. Και μάλιστα οφείλω να παραδεχτώ πως και το ίδιο το single λειτούργησε τελικά πολύ καλύτερα ως μέρος μιας συνολικής ακρόασης παρά ως μεμονωμένο κομμάτι.

Η βάση του υλικού είναι ξεκάθαρα το πομπώδες, επικό Doom Metal προικισμένο με την δραματικότητα που συναντάμε στις πρώτες δουλειές των WHILE HEAVEN WEPT. Εδώ βέβαια η ενορχήστρωση των κομματιών είναι ξεκάθαρα βασισμένη στις κιθάρες οι οποίες ναι μεν έχουν Doom λογική στα riffs αλλά διανθίζονται και με πολλές έξτρα μελωδίες.  Εδώ ενδεχομένως να σας λείψουν οι keyboard πλάτες του πρώτου WHW σύμπαντος, αλλά μη βιάζεστε έχει ψωμί παρακάτω.

Υπάρχουν ιντερλούδια / επίλογοι και ακουστικά σημεία μέσα στα κομμάτια, με κιθάρες  ή πιάνο. Όλα τα παραπάνω προσφέρουν έναν εξαίρετο μελαγχολικό χρωματισμό στο σύνολο του υλικού μα και μια ιδιαίτερα εμφατική θα έλεγα αντίθεση σε σχέση με τις κιθάρες που είναι το βασικό στοιχείο των κυρίως κομματιών. Αυτή ακριβώς η αντίθεση για μένα είναι το δυνατό σημείο του άλμπουμ και δημιουργεί μοναδική ατμόσφαιρα.

Κάποια κομμάτια έχουν και θέματα 90ς Βρετανικής Doom μουντίλας, ενώ σε συνδυασμό με κάποιες ερμηνείες στα φωνητικά το όλο αποτέλεσμα -σε συγκεκριμένα σημεία- μου έφερε στο μυαλό τους PARADISE LOST του “Gothic”. Ναι υπάρχουν κάποια growls αλλά κατά βάση τα φωνητικά είναι καθαρά και μελωδικά στο σύνολο του υλικού.

Οι φωνητικές γραμμές έχουν δουλευτεί αρκετά στο κομμάτι της σύνθεσης και δένουν απόλυτα με τις έξτρα μελωδίες που υπάρχουν στα καθαριστικά θέματα. Η ερμηνεία δεν με χάλασε, κάθε άλλο, μου αρέσει αυτή η κάπως minimal προσέγγιση που γίνεται συνειδητή ερμηνευτική επιλογή.

Μια πιο ξερή και φορτισμένη εκδοχή των πρώιμων WHILE HEAVEN WEPT λοιπόν; Σαν starting point ναι, αλλά με μπόλικη 90ς ομίχλη και αρκετό δράμα. Με λίγο παραπάνω ψάξιμο θα βρούμε και άλλες επιρροές, από SOLSTICE μέχρι ATLANTEAN KODEX και αν ακούσομε ακόμα πιο προσεκτικά θα βρούμε γενναιόδωρες δώσεις αυτής της Γερμανικής Επικής μελαγχολίας που έφεραν κάποτε μπροστά μπαντάρες όπως οι WYTCHCRAFT ή οι DOOMSHINE.