Το “The Chosen One” είχε βγει το 2019 σε digital format αλλά private κοπή CD από την μπάντα. Τώρα κυκλοφορεί και πάλι από την Pure Steel. 19 Φεβρουαρίου η ημερομηνία κυκλοφορίας.
Λοιπόν εδώ έχουμε Metal στην σκοτεινή εκδοχή του, το οποίο είναι στημένο με έναν κάπως ανορθόδοξο τρόπο. Τα riffs ξεκινούν από το κλασσικό Heavy Metal μοτίβο και φτάνουν μέχρι και την -σχεδόν- τεχνοκρατική US Metal λογική, κρατώντας σχεδόν πάντα έναν πομπώδη χαρακτήρα μέσα στην πολυπλοκότητά τους.
Riffs που δεν θα αργήσουν να μεταμορφωθούν σε ολοκληρωμένες ενότητες κιθαρισιτκών θεμάτων, συνυπάρχοντας ειρηνικά και αρμονικά με ιντερλούδια μυστηρίου που ανοίγουν τις πύλες των κομματιών, αλλά και με μελωδικά και ταξιδιάρικα θέματα βασισμένα σε clean κιθάρα. Τα lead parts -όπου υπάρχον- είναι μαγευτικά και φτάνουν μέχρι και τα 70ς.
Η ανατροπή έρχεται με τα Μέτζο Σοπράνο φωνητικά της Pam Rosser που πραγματικά στοιχειώνουν και απογειώνουν το υλικό. Μια αιρετική King Diamond εκδοχή; Ναι και όχι και ίσως. Ας χρησιμοποιήσω τον Diamond ως έναν απλό προσδιοριστικό όρο ή ως ένα βολικό starting point. Η Rosser την πάει αλλού τη δουλειά. Και δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς εδώ που τα λέμε μιας και τα μοτίβα στα οποία παίζει μπάλα, απέχουν από τον παροξυσμό της μπάντας του Βασιλιά.
Για την ακρίβεια η φωνή να στήνει το απόλυτο παιχνίδι κυριαρχίας, σκαρφαλώνοντας με δέος πάνω σε κάθε επικά τεχνοκρατικό riff μεταμορφώνοντας τα τραγούδια σε μικρά αριστουργήματα.
Τα main solos είναι φανταστικά και γενικά το στήσιμο των κομματιών και απο ρυθμικής πλευράς είναι πανέξυπνο. Δεν αλλάζω με τίποτα το εμμονικό παίξιμο του Smith που παίζει σχεδόν μονάχα ντραμιστικές φράσεις αντί να κρατήσει ένα τέμπο σαν κανονικός άνθρωπος. Πρέπει να ακούσεις το δεύτερο μισό του “Voodoo Doll” που είναι βασισμένο κυριολεκτικά επάνω σε ένα drum solo για να καταλάβεις τι παιχνίδι παίζεται εδώ.
Μέσα από όλα αυτά θα βγει μια παράξενη, απόκρυφη ατμόσφαιρα που θα μου φέρει στο μυαλό αυτόν τον αιρετικά σκοτεινό σουρεαλισμό που κυριαρχούσε σε εκείνο το “The Innocent, The Forsake, The Guilty” EP των The Mezmerist από την Καλιφόρνια. Μην κάνεις το λάθος να επιχειρήσεις απόλυτη μουσική αντιστοιχί. Αναφέρομαι στην ατμόσφαιρα του συνόλου και μόνο.
Το άλμπουμ θα σε παρασύρει σταδιακά στην δύνη του και όταν μετά την πρώτη ακρόαση θα έχεις πάθει κάποιου είδους εξάρτηση, έλα να τα πούμε ένα χεράκι, έτσι σε φάση ότι συμπάσχουμε.