BERSERKS - Berserks (1982)

Κους-κους για τα άλμπουμ που γουστάρουμε.
Άβαταρ μέλους
RedSharks
Δημοσιεύσεις: 329
Εγγραφή: Τετ 12 Σεπ 2018, 10:25

BERSERKS - Berserks (1982)

Δημοσίευση από RedSharks »

Εικόνα

Berserks - Berserks (1982)

Ιταλικό private press του 1982. Επειδή το άκουγα σήμερα και επειδή το έχω δει κατά καιρούς να χαρακτηρίζεται από κάποιους ως το «Άγιο Δισκοπότηρο» της Ιταλικής 80s σκηνής (υπονοώντας, νομίζω, όχι μόνο τη σπανιότητά του, αλλά και τη μουσική του αξία), είπα να ανοίξω ένα θέμα για αυτό.

Μουσικά έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο κλασσικού heavy metal στα χνάρια των Maiden των 2 πρώτων δίσκων, που είναι νομίζω και η βασική τους επιρροή, χωρίς να προσπαθούν να είναι κλώνοι. Μέτριο songwriting, συμπαθητικά αλλά όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτα κομμάτια, μέτριος και ελαφρώς φάλτσος τραγουδιστής, κάποια σκόρπια ωραία κιθαριστικά lead θέματα (ειδικά στα 2 καλύτερα κομμάτια του δίσκου, το The King in the Dream και το Sky), κάποια σκόρπια ενδιαφέροντα riffs, και γενικά ένα τίμιο αλλά μέτριο δισκάκι κλασσικού 80s metal. Τρία επίπεδα κάτω από Sortilege π.χ., που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι Γάλλοι peers τους. Θα το αγόραζα ευχαρίστως αν έβγαινε επανακυκλοφορία, αλλά με τίποτα δεν θα έδινα τα 150-300 ευρώ που πωλείται το original.

Εδώ είναι το καλύτερο και ταυτόχρονα το πιο Maiden κομμάτι του δίσκου, το Sky:



Τι γνώμη έχετε οι υπόλοιποι;

Όλα τα παραπάνω με οδηγούν στο εξής βαθυστόχαστο (λέμε τώρα) φιλοσοφικό ερώτημα: Αν οι Ιταλοί Ruler, μια σύγχρονη μπάντα που κάνει κάτι αντίστοιχο μουσικά με τους Berserks, και που οι περισσότεροι εδώ νομίζω συμφωνούμε ότι είναι μέτριοι/απλά συμπαθητικοί, και που εγώ νομίζω ότι είναι σαφώς ανώτεροι από τους Berserks, κυκλοφορούσαν τον παρακάτω δίσκο όχι το 2013 αλλά το 1983, θα μιλούσαμε σήμερα και για αυτό ως ένα από τα «Άγια Δισκοπότηρα» της Ιταλικής 80s σκηνής; Και αν ναι, αυτό σημαίνει ότι η αξία ενός δίσκου είναι συνάρτηση ΚΑΙ του πότε κυκλοφόρησε, δηλαδή όχι αποκλειστικά και μόνο του μουσικού του περιεχομένου;



[Η ερώτηση προφανώς είναι ρητορική]
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από apeitharxos »

Πολύ ωραίο το θέμα που έθεσες.

(1) Κατ' αρχάς δεν ήξερα την μπάντα. Πολύ καλό το δείγμα, δεν είναι επιπέδου USPM αλλά είναι πολύ καλό.

(2) Προσωπικά, για εμένα, τα κριτήρια που ακούω κάτι τώρα, σε σχέση με τα κριτήρια πριν 25 χρόνια, δεν είναι τα ίδια. Ας μην επεκταθώ στο πώς και τι, θα πω μόνο ότι κάτι που πριν 25 χρόνια δεν θα το εκτιμούσα, σήμερα μπορεί να το εκτιμώ πάρα πολύ.

(3) Παίζει ρόλο σε αυτό (εκτός της διαφορετικής αντίληψης που ακούω τη μουσική) ο νοσταλγικός ήχος της δεκαετίας του '80, ο οποίος σήμερα πολύ δύσκολα αναπαράγεται. Δηλαδή, το άλμπουμ αυτό, αν η μπάντα το ξαναηχογραφήσει σήμερα, νομίζω ότι το feeling δεν θα είναι με τίποτα το ίδιο. Όπου δηλαδή ακούω επανηχογράφηση και remastering φεύγω μακριά...

Είναι θέμα μηχανημάτων; Είναι θέμα διαφορετικής αντίληψης με το πέρασμα των χρόνων; Κλίνω προς το πρώτο, ότι δηλαδή οι παλιές κονσόλες βγάζουν και πιο ωραίο, πιο νοσταλγικό, ήχο...και αυτό δημιουργεί και μια αντίληψη διαφορετική, κάθε φορά που οι συγκρίσεις θα γίνουν με το εκάστοτε σήμερα (δηλαδή, και σε 20 χρόνια από τώρα, πολλές τωρινές μπάντες/ηχογραφήσεις θα βγάζουν έναν ήχο νοσταλγικό, γιατί πολύ απλά η τεχνολογία αλλάζει)...

(4) Αν ένα άλμπουμ του 2013, το οποίο δεν μας αρέσει τώρα, μπορεί να μας αρέσει το 2033, ίσως και να εξαρτάται και από το πόσο χάλια ή όχι θα είναι η σκηνή του 2033...Εγώ δηλαδή το έζησα αυτό με την italodisco, την οποία τότε που μεσουρανούσε δεν εκτιμούσα καθόλου...Ώσπου εν έτη 2003 (προ internet δηλαδή) ανακάλυψα πειρατικό σταθμό που να παίζει disco και να διοργανώνει italo παρτάκια σε διαφορετικό μαγαζί κάθε φορά, οπότε αναρωτήθηκα:
Μα καλά, γιατί δεν εκτίμησα αυτή τη μουσική τότε, τη στιγμή που η σημερινή pop δεν ακούγεται με τίποτα; Ακόμη δηλαδή και χωρίς να γίνει αυτή η αναπόφευκτη σύγκριση, αυτή η μουσική είναι υπέροχη...
Τα μουσικά μου κριτήρια ίσως πλέον να μην αλλάξουν, αλλά δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι κάτι που δεν μου αρέσει σήμερα, δεν θα μου αρέσει και σε 20 χρόνια από τώρα...
Εξαρτάται από τους παράγοντες που ανέφερα (μουσική πενία ή όχι της εποχής, και κατά πόσο το feeling του παλιού ήχου, θα έχει αντίκτυπο σε εμένα)...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από theBox »

Πολυ ενδιαφερον θέμα, και μάλιστα το εχουμε ψιλαφησει και λιγο παλιοτερα με λιγο διαφορετικο μανδύα.

Για μενα οι περισσοτεροι εδω μεσα (συγχωρεστε ην ευθυτητα μου, και ελπιζω να μην με παρεξηγησετε) φοράνε nostalgia goggles.

Θες που δεν τα προλαβα, θες που δεν μου έκανε ποτε κουκου ο παραδοσιακος denim/leather/spikes "heavy metal" ήχος, ειμαι της άποψης οτι απορριπτονται σημερινα πραγματα που ειναι εφαμηλλα αν όχι ανωτερα μουσικα, μονο και μονο επειδη "στα 80ς το κανανε καλυτερα", "αυτο εδω ειναι αναμασημα" κτλ κτλ. Που τις μισές φορες δεν ισχυει ΚΑΝ οτι ειναι αναμάσημα, μιας και μουσικα μπορει να ειναι (πολυ πιο) sophisticated.

Στο δια ταυτα και για να απαντησω ακριβως στην ερωτηση. Το εχω ξαναπει. Δεν με νοιαζει ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ το "ιστορικο" context ενος ηχογραφήματος. Ακουω τη μουσικη "κατ απολυτη τιμη" και κρινω με αυστηρα μουσικα κριτηρια. Δεν με νοιαζει ποιος το εκανε "πρωτος", με νοιαζει κυριως ποιος το κανει καλύτερα. Υπάρχουν άπειροι δισκοι "κλωνοι" που βρισκω πολλα σκαλια ανώτερους απο τους πνευματικους τους πατερες.

Και για να ριξω λαδι ση φωτια και να απασφαλίσετε όλοι, θα δωσω κι ενα ρηξικέλευθο παράδειγμα (προσοχη ΔΕΝ υπερβαλλώ και ΣΙΓΟΥΡΑ δεν το κανω για να παιξω διαφορετικος, ετσι νιωθω πραγματικα): Το armor of ire των eternal champion το βρισκω μουσικα πολυ ανωτερο απο τη δισκογραφια manilla road. Και ΟΧΙ, δεν την ακουσα χθές τη συγκεκριμένη δισκογραφία.

Ένα πιο light παραδειγμα που εχουμε ξανασυζητησει επισης, ειναι η marriage/invictus περιοδος virgin steele, που ενω χρωστάει πολλά σε αυτους που ξερετε, ε πως να το κανουμε, μουσικα (και αισθητικα) ειναι 5 σκαλια πιο πάνω.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από Starman »

Τους Berserks τους έμαθα κάπου στα 90s προφανώς από κάποιο fanzine σε στήλη τύπου “Διαμάντια του Παρελθόντος”. Αργότερα επιτέλους το άκουσα μιας και με είχε φάει η περιέργεια με αυτά που διάβαζα για το δίσκο αυτό. Όπως σωστά ειπώθηκε είναι μια μέτρια δουλειά στα πρότυπα των Maiden. Άλλωστε οι περισσότερες μπάντες που προέρχονταν από Μεσογειακές χώρες το πρώτο μισό των 80s, είχαν σαν άμεση και πρώτη επιρροή αυτούς.

Το ότι τυπώθηκε σε λίγα κομμάτια από κάποια LCA (προφανώς μιλάμε για private κυκλοφορία) και σε συνδυασμό με το ωραίο για την εποχή εξώφυλλο, με το πέρασμα των χρόνων απέκτησε αυτό το cult status που έχει σήμερα. Άπειρα τα παραδείγματα δίσκων των 80s με μικρό τιράζ, με εντυπωσιακά εξώφυλλα και γραμματοσειρές, μέτρια στην καλύτερη όσον αφορά τη μουσική, που κατέληξαν να πωλούνται με 3ψήφια και 4ψήφια νούμερα και να τυγχάνουν και επανακυκλοφορίας, δεκαετίες μετά. Μεγάλο ρόλο σε αυτήν την κατάσταση την προ internet εποχή, έπαιξαν τα περιοδικά και τα φανζιν. Παρουσίαζαν τέτοιες κυκλοφορίες, που σήμερα αμφιβάλλω αν όλοι οι συντάκτες τους τα είχαν ακούσει πραγματικά, και διαμόρφωναν συνειδήσεις. Πόσα και πόσα δεν είχα αποφασίσει ότι αν τα βρω στο μέλλον θα προσπαθήσω να τα πάρω, χωρίς να έχω ακούσει νότα. Και που θα μπορούσα άλλωστε να ακούσω Berserks στην Αθήνα πριν 25 – 30 χρόνια για να διαμορφώσω προσωπική άποψη; Οι δίσκοι αυτοί, τουλάχιστον σε μένα, έχουν περισσότερη ιστορική αξία, έστω και οι επανακυκλοφορίες τους, παρά μουσική αξία. Έχουν τη γοητεία τους όμως γιατί κάθε τέτοια κυκλοφορία όταν τη πιάνεις στο χέρι σου, σε βάζει έστω και για λίγο στο πνεύμα της εποχής του. Όταν και αυτό επανακυκλοφορήσει πιθανόν να το πάρω, χωρίς όμως να κόβω φλέβα για τη μουσική του. Άλλωστε, όπως σωστά είπατε, άλλοι το έκαναν πολύ καλύτερα στο μέλλον.

Όσον αφορά τα της παραγωγής και ήχου, εδώ που μιλάμε και γράφουμε σήμερα, το κρίνουμε με βάση όλα όσα έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια και για αυτό μας φαίνεται φτωχή. Προφανώς ο οπαδός που το πρωτοάκουσε το 1982 να είχε άλλη οπτική σε αυτό, γιατί πάνω – κάτω με εξαίρεση τις μεγάλες μπάντες, τέτοιο ήχο είχαν οι περισσότεροι.

Στα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, εκτός από τα δύο που αναφέρθηκαν θα έβαζα το εναρκτήριο The Sex Symbol Machine και το My Life Is Hard Rock.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από apeitharxos »

theBox έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 09:25
Για μενα οι περισσοτεροι εδω μεσα (συγχωρεστε ην ευθυτητα μου, και ελπιζω να μην με παρεξηγησετε) φοράνε nostalgia goggles.
Καθόλου δεν μας χαλάει ο χαρακτηρισμός, άλλωστε αυτή είναι και η κινητήριος δύναμη του παραδοσιακού metal, με την έννοια ότι αποτελεί το κίνητρο για να ανακαλύπτουμε και να στηρίζουμε σημερινές μπάντες ανάλογου ύφους...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
White Wolf

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από White Wolf »

theBox έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 09:25 Το armor of ire των eternal champion το βρισκω μουσικα πολυ ανωτερο απο τη δισκογραφια manilla road.
Και ειναι μουσικα ανωτερο.
Αλλα αυτο δεν ειναι κριτηριο (οχι το μοναδικο κριτηριο) για να πεις πιο ειναι overall ανωτερο.

Και στην συγκεκριμενη περιπτωση...
Δεν χρειαζεται η δισκογραφια των MR. Απλα χρειαζεται να διαλεξεις ενα δισκο απο μια συγκεκριμενη ομαδα δισκων και ειναι πολυ πιο πανω απο οτι εχουν παιξει οι EC τους οποιους γνωρισεις απο πρωτο χερι ποσο γουσταρω.

Παντα με προσωπικο κριτηριο εδω.
Η σκοταδιστικο-επικη ατμοσφαιρα των κομματιων, η σκατενια φωνη του Καρχαρια, τα αχρειαστα μεγαλα σε διαρκεια και βαρετα μεχρι θανατου σολα του και αλλα πολλα, κανουν τους MR να στεκουν γιγαντες μπροστα στη σαφη μουσικη ανωτεροτητα των EC.

Βλεπω οτι δεν απασφαλισε κανεις για πολυ ωρα και ηρθα να συμπληρωσω το οποιο κενο.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από theBox »

apeitharxos έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 13:22
theBox έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 09:25
Για μενα οι περισσοτεροι εδω μεσα (συγχωρεστε ην ευθυτητα μου, και ελπιζω να μην με παρεξηγησετε) φοράνε nostalgia goggles.
Καθόλου δεν μας χαλάει ο χαρακτηρισμός, άλλωστε αυτή είναι και η κινητήριος δύναμη του παραδοσιακού metal, με την έννοια ότι αποτελεί το κίνητρο για να ανακαλύπτουμε και να στηρίζουμε σημερινές μπάντες ανάλογου ύφους...
τον χρησιμοποιω τον ορο κυριως με αυτη την εννοια:
Nostalgia goggles

A metaphor for someone viewing something in the past as much better than it actually was refusing to remember how bad something may have been.

People wearing nostalgia goggles usually wanna go back in time & live in a certain period again, forgetting everything wrong with that time period.

Nostalgia goggle users often prefer old crappy versions of TV shows & movies they grew up watching rather than the new & improved versions.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από apeitharxos »

theBox έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 13:41

τον χρησιμοποιω τον ορο κυριως με αυτη την εννοια:
Nostalgia goggles

A metaphor for someone viewing something in the past as much better than it actually was refusing to remember how bad something may have been.

People wearing nostalgia goggles usually wanna go back in time & live in a certain period again, forgetting everything wrong with that time period.

Nostalgia goggle users often prefer old crappy versions of TV shows & movies they grew up watching rather than the new & improved versions.
Κοίτα, για την Ελλάδα μιλώντας, ως προς την τελευταία πρόταση νομίζω δεν υπάρχει σύγκριση ως προς την πολιτιστική παρακμή.
Θες να το δούμε από την σκοπιά του ελληνικού τραγουδιού; Από την σκοπιά του ελληνικού κινηματογράφου;
Αν θεωρείται βελτιωμένη έκδοση το 'Της κακομοίρας' ή το 'Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός' με τον Φιλιππίδη και τον μακαρίτη τον Ευρυπιώτη, σε σχέση με τα original με τον Αυλωνίτη, την Βασιλειάδου ή τον Χατζηχρήστο, νομίζω αυτό όπου και να το πεις θα σε πάρουν με τα γιαούρτια...
Αν τώρα ο Πλούταρχος ή Παντελίδης θεωρούνται εφάμιλλοι του Γιάννη Πουλόπουλου, ή του Τόλη Βοσκόπουλου ή του Μητσιά ή του Μητροπάνου, νομίζω ότι και μόνο που κάνουμε την σύγκριση θεωρείται ποινικό αδίκημα...
Το κακό με την εκάστοτε εποχή που ζεις, είναι ότι δεν μπορείς να ταξιδέψεις στο χρόνο για να δεις σε τι εποχή θα ζεις, ώστε να εκτιμήσεις αυτό που ζεις εκείνη τη στιγμή...
Δηλαδή, οκ, ο δίσκος 'Το Άγαλμα' του Μίμη Πλέσσα, με τον Γ. Πουλόπουλο και την Ρένα Κουμιώτη είναι έως και σήμερα ο πιο επιτυχημένος ελληνικός δίσκος. Τότε ο Πουλόπουλος ήταν μόδα, και ίσως αν ζούσε κάποιος εκείνη την εποχή να τον θεωρούσε κιτς, όπως σήμερα τον Παντελίδη...
Από την άλλη, μετά από 50 χρόνια που έχουν περάσει από τότε, το κιτς της εποχής θεωρείται δυσθεώρητο ταβάνι σήμερα, και αυτό από μόνο του κάτι λέει.
Η Κουμιώτη, που ερμήνευσε τραγούδια του δίσκου, ήταν τότε 22 χρονών και στα 22 της ήταν ήδη μυθική φωνή, τη στιγμή που σήμερα στα 22, στα 32, στα 42 παλιμπαιδίζουμε, μας απασχολούν οι σέλφι και τα τσεκ-ιν, αλλά κάτι ουσιαστικό δεν κάνουμε...
Είχε πει ο Καζαντζίδης, ότι την ποιότητα μιας κοινωνίας μπορείς να την κρίνεις από την μουσική που παράγει...

Πάντως, η δεκαετία του '80 πράγματι είχε κάποια ανεπανάληπτα χαρακτηριστικά, τα οποία ακόμη και σε εκείνη την περίοδο που ζούσες τα εκτιμούσες απεριόριστα.
Ένα από αυτά ήταν οι ντισκοτέκ. Ένα άλλο ήταν οι παρέες. Ένα τρίτο ήταν το ευρωμπάσκετ. Ναι, όσο και αν ακούγεται περίεργο, εκείνες οι 15 ημέρες του '87, άλλαξαν τότε τη ζωή μας, από πολλές απόψεις...Και ποτέ δεν θα επαναληφθούν. Όσο δηλαδή και αν το 2004 έγινε μεγάλος χαμός, πάλι ό,τι έγινε το '87 δεν συγκρίνεται...

Τώρα, δεν ξέρω αν έγινε αρκετά πειστικός ως προς τις συγκρίσεις των εποχών...

Φυσικά εδώ παρέλειψα στην σύγκριση τον παράγοντα βιοτικό επίπεδο, αλλά σε τόσο μικρή ηλικία είναι λογικό να μην ασχολείσαι με κάτι τέτοια...Αλλά νομίζω και σε αυτή την περίπτωση, πάλι δεν υπάρχουν συγκρίσεις... :pasok: :pasok: :pasok:
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από theBox »

apeitharxos έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 14:48 αλλά σε τόσο μικρή ηλικία είναι λογικό να μην ασχολείσαι με κάτι τέτοια...Αλλά νομίζω και σε αυτή την περίπτωση, πάλι δεν υπάρχουν συγκρίσεις... :pasok: :pasok: :pasok:
Δεν τη λες και μικρη την ηλικια μου, 36αρης παντρεμένος με παιδι ειμαι, αλλά ναι, καμια σχεση το βιοτικό επίπεδο πλέον.
Συμφωνω μαζι σου και οτι και πολιτισμικά η Ελλάδα ακολουθεί φθήνουσα πορεια. Αυτο βεβαια δεν εχει καμια σχέση με την "πορεια" του μεταλ (οχι του ελληνικου, γενικα), για την οποια χρησιμοποιησα τον ορο nostalgia goggles. Οκ, το ξέρω οτι πολλοι θα διαφωνήσετε, τα έχουμε ξαναπει.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από apeitharxos »

theBox έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 14:54
apeitharxos έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 14:48 αλλά σε τόσο μικρή ηλικία είναι λογικό να μην ασχολείσαι με κάτι τέτοια...Αλλά νομίζω και σε αυτή την περίπτωση, πάλι δεν υπάρχουν συγκρίσεις... :pasok: :pasok: :pasok:
Δεν τη λες και μικρη την ηλικια μου, 36αρης παντρεμένος με παιδι ειμαι, αλλά ναι, καμια σχεση το βιοτικό επίπεδο πλέον.
όχι βρε, sorry αν δεν το διατύπωσα σωστά, εννοούσα όσους μεγάλωσαν την δεκαετία του '80, και ήταν στην παιδική ηλικία τότε, λογικό να μην τους απασχολούσαν τα οικονομικά...
Εντάξει, αν είσαι γεννημένος το '83, αμυδρά όλο και κάτι θα θυμάσαι για να κάνεις και μόνος τις συγκρίσεις...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Corum Jhaelen Irsei έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 13:36 Βλεπω οτι δεν απασφαλισε κανεις για πολυ ωρα και ηρθα να συμπληρωσω το οποιο κενο.
Θα απασφάλιζα εγώ αλλά κατέληξα να ακούω το GHOST στο ριπιτ κ ξεχάστηκα :P
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
White Wolf

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από White Wolf »

Scrollkeeper έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 15:14
Corum Jhaelen Irsei έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 13:36 Βλεπω οτι δεν απασφαλισε κανεις για πολυ ωρα και ηρθα να συμπληρωσω το οποιο κενο.
Θα απασφάλιζα εγώ αλλά κατέληξα να ακούω το GHOST στο ριπιτ κ ξεχάστηκα :P
Και εγω ακουγα το Γκοστ στο ριπιτ, αλλα καταφερα να απασφαλισω, γιατι μπορω να κανω παραπανω απο ενα πραγματα την ιδια στιγμη.

Ειμαι ντραμερ, οχι κιθαριστας.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από theBox »

Τι διαολο ρε, τοσο καλο ειναι το γκοστ που το ακουνε μεταλλαδες στο ριπιτ? Πρεπει να παω αμεσως σπιτι!
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
White Wolf

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από White Wolf »

theBox έγραψε: Πέμ 12 Σεπ 2019, 15:29 Τι διαολο ρε, τοσο καλο ειναι το γκοστ που το ακουνε μεταλλαδες στο ριπιτ? Πρεπει να παω αμεσως σπιτι!
Νταξει, οχι και "μεταλλαδες". Εγω και ο Σκρολις το ακουμε στο ριπιτ.
Μαλλον ολοι οι Νταντζεον Συνθαδες εννοεις...
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14655
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Berserks - Berserks (1982)

Δημοσίευση από CountRaven »

Berserks - Berserks (1982)

Ιταλικό private press του 1982. Επειδή το άκουγα σήμερα και επειδή το έχω δει κατά καιρούς να χαρακτηρίζεται από κάποιους ως το «Άγιο Δισκοπότηρο» της Ιταλικής 80s σκηνής (υπονοώντας, νομίζω, όχι μόνο τη σπανιότητά του, αλλά και τη μουσική του αξία), είπα να ανοίξω ένα θέμα για αυτό.
Σιγά το σκουπίδι. Αυτά τα "άγια δισκοπότηρα" τα λέγανε οι "έμποροι σπάνιων δίσκων" -ναι και στο ωραίο μας Ελλαδιστάν- για να πουλήσουν την πραμάτεια τους.

Και φυσικά οι κοιμισμένοι αγοράζανε. Και επειδή είχαν πληρώσει ακριβά έπρεπε να πείσουν τους εαυτούς τους -και τους γύρω τους- ότι είχαν διαμάντια στην κατοχή τους, οπότε το "legacy" συνεχίζονταν.

Και μιλάμε τώρα για άλμπουμ τα οποία οι έμποροι που τα πούλησαν χρυσάφι, τα είχαν πάρει για μερικά δολάρια / κόπια από τις μπάντες.

Αν αυτό είναι holy grail το Adramelch τι είναι;
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Απάντηση

Επιστροφή στο “Metal Κυκλοφορίες”