Το 2020 κυλάει ήσυχα και γαλήνια -εμένα μου λες- και εμείς ως άλλοι Τσοβόλες, ασχολούμαστε ακόμα με τα άλμπουμ του 2019.
Τούτοι οι Αμερικανοί σου βγάζουν μπροστά το Epic Metal τους με έναν γοητευτικά ανορθόδοξο τρόπο. Κάτι οι ρυθμοί, κάτι τα κάπως πολύπλοκα riffs, κάτι οι φωνητικές μελωδίες, το όλο αποτέλεσμα κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Φωνητικά στο παρών άλμπουμ κάνει ο George Tsalikis, όχι το γνωστό pop είδωλο αλλά ο Έλληνας εξ Αμερικής τραγουδιστής από Zandelle, Overlorde, πρώην Gothic Knights κτλ.
Πρώτο κομματάκι για να μπείτε στο νόημα:
Εδώ playlist με όλο το άλμπουμ.
Μοναδική μου ένσταση το concept με Ρωμαίους, Χριστιανούς και λιοντάρια είναι φουλ ντεκαυλέ, αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
rbrigade έγραψε: ↑Δευ 03 Φεβ 2020, 16:42
Ok, ενδιαφέρον και με καλές ιδέες, ωραία φωνητικά κτλ, αλλά γιατί τόση προχειρότητα στην παραγωγή/ενορχήστρωση;
Ναι βγάζουν ένα "χύμα" στον ήχο. Από την άλλη ωραίες ιδέες πράγματι και δυνατή απόδοση από Τσαλίκη. Επισης, μεγάλη ξενερα το ότι είναι cdr.
Priamos έγραψε: ↑Δευ 03 Φεβ 2020, 16:49
Επισης, μεγάλη ξενερα το ότι είναι cdr.
Δεν είναι η μόνη κυκλοφορία της Roxx που είναι cdr. Το κακό είναι ότι δεν το αναφέρουν πουθενά τα λαμόγια. Κατά τα άλλα χριστιανική εταιρεία και άγιος ο Θεός.
Θυμίζει αρκετά τους Zandelle από το ομώνυμο EP & το Shadows of Reality, που ήταν και οι καλύτερες δουλειές τους (ειδικά το Shadows Of Reality ήταν μεγάλη δισκάρα, αν αναλογιστεί κανείς ότι βγήκε σε μια εποχή που το metal ήταν σχεδόν νεκρό στην άλλη όχθη του Ατλαντικού), όχι μόνο στη φωνή αλλά και στο γενικότερο obscure ύφος...
rbrigade έγραψε: ↑Δευ 03 Φεβ 2020, 16:42
Ok, ενδιαφέρον και με καλές ιδέες, ωραία φωνητικά κτλ, αλλά γιατί τόση προχειρότητα στην παραγωγή/ενορχήστρωση;
Ναι βγάζουν ένα "χύμα" στον ήχο. Από την άλλη ωραίες ιδέες πράγματι και δυνατή απόδοση από Τσαλίκη. Επισης, μεγάλη ξενερα το ότι είναι cdr.
Το πρωτοειδα στη λιστα με τα καλυτερα κομματια του 2019 του Πριαμου (το εναρκτηριο immanuel). Το ξαναειδα μετα στις προσφατες αγορες του και τελικα πατησα play.
Ο δισκος μου αρεσε ανελπιστα πολυ και το 12λεπτο "a grave among the rich and the wicked" ειναι απο τα καλυτερα πραγματα που εχω ακουσει τον τελευταιο καιρο! Παιζει συνεχεια στο repeat, δεν υπάρχει αυτη η ερμηνεια καθως και η ατμοσφαιρα που δημιουργουν οι στιχοι (οχι, δεν ειμαι χριστιανος).
Επισης κορυφαια ειναι και τα δυο πρωτα τρακς (Imanuel και man of sorrows) ενω και τα υπολοιπα στεκονται σε υψηλα επιπεδα.
Τελος, αυτη η ατσουμπαλη παραγωγη, οπως και σε απειρες αλλες αντιστοιχες περιπτωσεις, πιο πολυ προσδιδει ποντους στην δημιουργια ατμόσφαιρας, παρα αφαιρει απο το συνολο.
Κρίμα που η φαση ειναι μονο cd-r (προσωρινα θελω να πιστευω)