SHOK PARIS - Full Metal Jacket

[vasilis2112]

Ακούω το καμουφλάζ βινύλιο

Τι είναι αυτή η έκδοση Βασίλη παιδί μου;

Η αντίστοιχη του κοκκινακίου που λες. Army Splattered!

Δε δουλεύει το ταγκ;

[CountRaven]

Ακούω το καμουφλάζ βινύλιο

Τι είναι αυτή η έκδοση Βασίλη παιδί μου;

Η αντίστοιχη του κοκκινακίου που λες. Army Splattered!

Δε δουλεύει το ταγκ;

[mention]vasilis2112[/mention]

Δουλεύει.

[vasilis2112]

Τι είναι αυτή η έκδοση Βασίλη παιδί μου;

Η αντίστοιχη του κοκκινακίου που λες. Army Splattered!

Δε δουλεύει το ταγκ;

@vasilis2112

Δουλεύει.

Δε δούλευε εχθές και δε με αφήνει να το διορθώσω σήμερα. Άμα θέλετε διορθώστε το οι μοντς.

[Xstroyer]

Ας αναφέρω το πιο βασικό πράγμα. Άλλο mastering πρέπει να έχει το βινύλιο και άλλο mastering το CD. Αυτό είναι ένα βασικό πράγμα που διαχωρίζει τους επαγγελματίες από τους τουρίστες.

Στα υπόλοιπα, τα πάντα είναι και θέμα αισθητικής και τι ταιριάζει στα αυτιά του καθενός. Σημαντικός παράγοντας το πως ηχογραφήθηκε η μουσική. Αν έχει ηχογραφηθεί και masterαριστεί τέρμα "ψηφιακά" και όλα-στα-κόκκινα μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους (π.χ. παραγωγές Nuclear Blast για να το πούμε λαϊκα), ενώ για άλλους μπορεί να είναι γαμώ τις παραγωγές, ειδικά CDάκηδες και αυτούς που ακούνε μουσική online. Προσωπική άποψη: Δεν είναι όλες οι ηχογραφήσεις για όλα τα format και το mastering δεν θα κάνει πάντα τη διαφορά.

Aν κάτι έχει ηχογραφηθεί με εντελώς "παλιακό" τρόπο, αντίληψη, μηχανήματα, στούντιο κτλ, μπορεί το mastering να μη βοηθήσει ιδιαίτερα. Όσο καλό και αν είναι το υλικό, άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Υπάρχουν παραδείγματα και ξερόλες που τελικά απέτυχαν, δεν θέλω να επεκταθώ.

Φτάνοντας στη παραγωγή του προϊόντος, με το mastering πρέπει να έχουν υπολογιστεί και οι σωστές διάρκειες στο βινύλιο. Δεν είναι όλα για τον ίδιο χρόνο. Αυτό έχει να κάνει με μπάσα, πρίμα και "πληροφορία" που υπάρχει.

Το Shok Paris LP έχει πιο όμορφο ήχο από το CD, για διάφορους λόγους.

Η μεγάλη διαφορά όμως, σε κυκλοφορία που θεωρώ σημείο αναφοράς τα τελευταία χρόνια, είναι το "The View from Below" LP των Heir Apparent. Πανέμορφη παραγωγή, λειτουργεί όμορφα στο CD και τις πλατφόρμες, αλλά το βινύλιο είναι σκέτη μαγεία. Bέβαια, στο συγκεκριμένο album δουλέψαμε με τον Tom Hall, τον άνθρωπο που ήταν μηχανικός ήχου μέχρι και στο Empire των Queensryche, oπότε ξαναερχόμαστε στις πηγές. Σημαντικότατος παράγοντας η ηχογράφηση. Μετά το mastering και τέλος η παραγωγή του προϊόντος. Στο ενδιάμεσο, το αλατοπίπερο που θα φέρει την ισορροπία και μπορεί να απογειώσει τα πράγματα, η άποψη της εταιρείας και του μουσικού που αν συμφωνήσουν ή ο ένας καθοδηγήσει τον άλλον, θα βγάλουν το αποτέλεσμα που θα τους αρέσει. Αν είναι αυτοί ικανοποιημένοι, όλα καλά. Αν είσαι John Cyriis που δεν ακούς κανέναν, θα βγει η παραγωγή που έρχεται. Αν είσαι Riot City που ακούς αυτά που σου προτείνουν, ήρθε "Burn The Night" και στο μέλλον τα κάνεις όπως ξέρεις. Αν είσαι DeMaio, τους γράφεις όλους, αφού μόνος σου τα κάνεις έτσι κ αλλιώς. Αν είσαι Accept, σε φτιάχνει ο Sneap όπως θέλει και ακολουθείς τη τεχνογνωσία του (που έχει approval από τη εταιρεία). Αν είσαι ο Arthur Rizk, έχεις βρει το δικό σου "touch" και δεν σου φέρνουν αντιρρήσεις οι συνεργάτες σου.

Σας είχα πει, μην υπολογίζετε ιδιαίτερα τι ακούτε online στο Shok Paris. To φυσικό format πάντα θα είναι ανώτερο αν ακολουθεί συγκεκριμένες προδιαγραφές. Επερχόμενο παράδειγμα θα είναι και το "Ravening Iron", μιας και αναφέρθηκε. Στα αυτιά μου, είναι τέλειος ο ήχος στο βινύλιο, γαμώ στο CD, ΟΚ online.

Αυτά έχουν να κάνουν με νέες παραγωγές, δεν μπλέκουμε επανεκδόσεις και "ακυκλοφόρητο" υλικό, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.