RIDER - Midnight Line (2021)

Κους-κους για τα άλμπουμ που γουστάρουμε.
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

RIDER - Midnight Line (2021)

Δημοσίευση από apeitharxos »

Εδώ έχουμε μια από τις μπάντες που είχα ξεχωρίσει ήδη από την εποχή του metaldome για το εξαιρετικό nwobhm που απέδιδαν στις προηγούμενες δουλειές τους, και το γενικότερο feeling που ανέδιδε ο ήχος τους.
Είναι Βραζιλιάνοι και συναντάμε εδώ τον Luke Couto, κιθαρίστα των NIGHT PROWLER (τους οποίους έχω ήδη εκθειάσει ως μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων), ο οποίος είναι ο ηγέτης και των RIDER, όπως και στους NIGHT PROWLER.
Ως εκ τούτου, μόλις είδα την σχετική ενημέρωση ότι οι RIDER επιστρέφουν με την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, πάτησα το play αδημονώντας να ακούσω το αποτέλεσμα.
Αν και θα περίμενα κάτι καλύτερο στα φωνητικά από τον César Caçador, ο οποίος με είχε ενθουσιάσει στις προηγούμενες δουλειές της μπάντας, η κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει εδώ από τον Luke είναι αξιολογότατη, στο ύφος των TOKYO BLADE και πρώιμων RIOT (εποχών Narita, Fire Down Under, Restless Breed), αλλά και γενικότερα στο ύφος του παραδοσιακού metal των αρχών των '80s και του NWOBHM.
Δεν θα μπορούσα επομένως να μην εκθειάσω και το άλμπουμ αυτό ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα των τελευταίων μηνών.
Μάλιστα, όσο περισσότερο το ακούω, τόσο περισσότερο συγκινούμαι.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα στους οπαδούς του retro ήχου. Όσο για τον Luke Couto, τι να πω: Κατάφερε να δημιουργήσει δύο ισάξιες μπάντες στο παραδοσιακό metal, οι οποίες μάλιστα δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Μοιάζουν μόνο στο γεγονός ότι παίζουν comme il faut heavy metal (comme il faut είναι γαλλική έκφραση και σημαίνει: όπως πρέπει, ή όπως θα πρέπει να είναι).

Ακούγοντας μάλιστα το Inquisition δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου: Το μυαλό μου πήγε πίσω σε εποχές Ηχοχρώματος. Άγνωστο γιατί, συνδέω γενικότερα αυτό το άλμπουμ με την όλη κουλτούρα του θρυλικού club.
Το άλμπουμ περιέχει τα power of thunder, flight of the phoenix, riders, streets of nowhere, child in the night, Inquisition ως επανεκτελέσεις από τις προηγούμενες δουλειές τους. Δεν είναι 100% επομένως καινούρια δουλειά, οπωσδήποτε όμως είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιες συνθέσεις είναι καλύτερες: Οι original ή οι επανεκτελέσεις.



Εδώ επίσης ακούμε το EP Streets of Nowhere (2013), που περιέχει τα: power of thunder, child in the night, streets of nowhere, flight of phoenix



Και εδώ το Inquisition, στην αρχική εκτέλεσή του, από το single του 2014



Ενώ τον Νοέμβριο που μας πέρασε μας προειδοποίησαν (και δεν το πήρα χαμπάρι), καθώς κυκλοφόρησαν το Nightime Drifter



Νιώστε ρε γατάκια!
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Απάντηση

Επιστροφή στο “Metal Κυκλοφορίες”