Forgotten Scroll

Πάμε για μεγάλη μπάλα. Τα λέμε και εδώ:

viewtopic.php?f=18&t=5118&p=60233&hilit=Hallas#p60233

Our single "Earl's Theme" + bonus track "Stygian Depths" - the first samples taken from our upcoming album "Isle of Wisdom", are out!

Pre-order "Isle of Wisdom" now! Available in our webshop.

Release date:
8th of April 2022

Tracklist:
1. Birth/Into Darkness
2. Advent of Dawn
3. Earl's Theme
4. The Inner Chamber
5. Elusion's Gate
6. Gallivants (Of Space)
7. Stygian Depths
8. The Wind Carries the Word

Καλα και τα δυο κομματια που εχουν βγει εινια ΔΕΚΑΡΙΑ ΑΚΑΤΕΒΑΤΑ. Το Stygian depths ακομα καλυτερο απο το Earls βασικα. Παμε για αδιανοητη δισκαρα μάλλον. Λογικα καλυτερο απο το προηγουμενο (μονο το labyrinth of distant echoes εινια καλυτερο απο τα 2 δειγματα του καινουριου)

theBox έγραψε: ↑Δευ 31 Ιαν 2022, 12:55 Καλα και τα δυο κομματια που εχουν βγει εινια ΔΕΚΑΡΙΑ ΑΚΑΤΕΒΑΤΑ. Το Stygian depths ακομα καλυτερο απο το Earls βασικα. Παμε για αδιανοητη δισκαρα μάλλον. Λογικα καλυτερο απο το προηγουμενο (μονο το labyrinth of distant echoes εινια καλυτερο απο τα 2 δειγματα του καινουριου)

ΠΑΛΙΚΑΛΑΠΟΥΕΧΟΥΜΕΚΑΙΑΥΤΑΓΙΑΤΙΑΜΑΠΕΡΙΜΕΝΩΑΠΟΤΙΣΓΙΔΙΛΕΣ...

Μα είναι δυνατόν να είναι τόσο καλή μπάντα? Τόσο εμπνευσμένοι μουσικοί? Κομματάρες και τα δυο. Η μουσική τους συνεχίζει να αστράφτει!

Πολυ γλυκαναλατο για τα γουστα μου και βασικα εκτος του μουσικου μου συμπαντος. Τα φωνητικα δεν μου αρεσουν καθολου

Μπάντα απαράμιλλης ποιότητας ,ταυτοσημη με τη μελωδια
Το πρώτο ήταν καλό, το stygian depths ακόμα καλυτερο

Νέο single.

Λατρεία!! Όαση!!

Όνειρα!!

Ένα από τα καλύτερα νέα συγκροτήματα για μένα.

Επαιξε Pre-Order

https://metalinvader.net/hallas-isle-of-wisdom/

Hällas – Isle of Wisdom
By Chris Papadakis -April 2, 2022

Είδος: Progressive Rock
Χώρα: Σουηδία
Εταιρία: Napalm Records
Έτος: 2022

Στο “Isle Of Wisdom” οι Σουηδοί Hällas δεν παρεκκλίνουν ούτε στιγμή από το ύφος, την αισθητική και τα ζητούμενα που οι ίδιοι έθεσαν με σαφήνεια στις δύο προηγούμενες δουλειές τους.

Δίνουν έμφαση στην τραγουδοποιία χρησιμοποιώντας τις διάφορες -ποικιλόμορφες είναι η αλήθεια- επιρροές τους για να φτιάξουν μουσική που και με αμεσότητα είναι προικισμένη και με ιδέες που ξεχειλίζουν από ταλέντο.

Θέλουν να σου δώσουν τραγούδια που θέλεις τα ακούσεις ξανά και ξανά αφήνοντας τον δίσκο τους στο πάνω μέρος της στοίβας με τα άλμπουμ που ακούς συχνά τελευταία ή και για πάντα. Και ενώ οι επιρροές τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν δομικά σε τραγούδια που η πολυπλοκότητα θα ήταν το βασικό τους χαρακτηριστικό, ο δίσκος είναι εν τέλη γεμάτος με μικρά διαμαντάκια ηχητικής θαλπωρής που σου δίνουν άμεσα και ξεκούραστα το μήνυμα τους. Εσύ απλά ζητάς να τα ακούσεις ξανά και ξανά, οπότε μάλλον πέτυχαν το σκοπό τους.

“Σε ποιες επιρροές αναφέρεσαι;”. Σας ακούω να ρωτάτε. Στην ψυχεδέλεια, το folk και το 70ς Hard Rock -στην πομπώδη του εκδοχή- μα κυρίως σε αυτήν την αύρα που έφερε το Progressive Rock σε όλα τα 70ς. Ναι στην αύρα, αυτό το γενναιόδωρο μοίρασμα χαρακτηριστικών και αισθητικής που προήλθάν από το -σε έξαρση- Progressive Rock μέσα στα 70ς και βρήκαν σημείο εφαρμογής σε δεκάδες -μην πω εκατοντάδες- μπάντες της εποχής από διαφορετικά μουσικά είδη. Από τον Chris De Burgh και τους Roxy Music -και το αντίστοιχο τότε focus τους στην τραγουδοποιία-, μέχρι το pomp rock των Angel -ακούστε για παράδειγμα την εισαγωγή του “Birth Into Darkness” των Hällas και αντιστοιχίστε την με την αντίστοιχη του “Fortune” των Angel. Στήστε αυτί μέχρι να έρθει το συνθεσάιζερ στην αρχή του κουπλέ (ναι πάλι στο “Birth Into Darkness”) και απλά τοποθετήστε το δίπλα δίπλα με το αντίστοιχο synth part πριν το πρώτο σόλο στο “Fortune” ή με κάποιο από τα synth parts στο “Tower” (πάλι των Angel). Γενικά το pomp rock είναι -και πάλι- μεγάλη επιρροή σε αυτό το νέο, τρίτο, Hällas αριστούργημα. Θα ήταν όμως άδικο να μην αναφέρω και τους Eloy -και κυρίως τα τρία άλμπουμ της αρχής της 80ς περιόδου τους -“Colours, “Planets”, “Time to Burn”-. Και στους Eloy τα λυρικά και αφηγηματικά στοιχεία αποτελούσαν -και αποτελούν- το βασικό χαρακτηριστικό μιας μπάντας που τελικά δίνει -και αυτή- βάση στην τραγουδοποιία μέσα στο δικό της ιδιαίτερο Progressive Rock κάδρο. Οι Hällas όχι μόνο έχουν αντιληφθεί όλα τα παραπάνω, μα τα χρησιμοποιούν ως κύρια συστατικά στον δικό τους κόσμο ηχητικής φαντασίας, απλώς για να σου προσφέρουν το επόμενο repeat σου.

Προφανώς το καταλάβατε ήδη πως τα synths αποτελούν για μια ακόμα φορά βασικό ενορχηστρωτικό στοιχείο στα τραγούδια των Hällas. Οι κιθάρες τους δημιουργούν μια solid βάση για να στηθεί ο χορός των lead μελωδιών -φωνή, πλήκτρα κτλ- με τα ρυθμικά τους θέματα να είναι ως επί το πλείστον καλπάζοντα και με μια σχεδόν επική, πομπώδη εσάνς, όπως σε τόσα και τόσα 70ς διαμάντια που έχουν περάσει πια στο DNA μας. Και εδώ που τα λέμε αυτόν τον σκοπό έχουν και τα τραγούδια των Σουηδών όπως τόνισα και παραπάνω. Τραγούδια που μέσα από την μουσική αλλά και sci-fi θεματολογικό υπόβαθρο τους θα οδηγήσουν τον ακροατή σε μια συναρπαστική ηχητική εμπειρία.

Όλο το άλμπουμ είναι εξαιρετικό. Είναι δε από τους δίσκους αυτούς που ακούγονται από την αρχή μέχρι το τέλος, άσχετα με το αν ο καθένας από εμάς σίγουρα θα κολλήσει με κάποιο από τα 8 κομψοτεχνήματα που υπάρχουν εδώ. Η μπάντα έχει δώσει ήδη μια καλή γεύση του υλικού με τα 3 singles που έχει δώσει στη δημοσιότητα -“Earl’s Theme”, “Stygian Depths” (κομμάτι μεγαλείο) και “Elusion’s Gate” (το οποίο έγινε και βίντεο)-. Πέρα από τα singles μόνο μεγάλες στιγμές μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτόν τον δίσκο όπως για παράδειγμα το “The Wind Carries The World”, ένα επικό, πομπώδες, μουσικό παραμύθι, το “Gallivants (of Space)” -το πιο straight in your face κομμάτι του άλμπουμ-, αλλά και το εξαιρετικό “Adverts of Dawn” το οποίο αφήνει όλα τα αγαπημένα μας Hällas στοιχεία να βγουν στην επιφάνεια.

Ο δίσκος είναι ένα μαγικό, αστρικό, ηχητικό ποίημα. Χαίρεσαι να τον ακούς. Οι Hällas μεγαλούργησαν πάλι.

Τα πραγματα ειναι λιγο πολυ οπως τα περιμεναμε. ΚΛΑΙΩ με το ποσο ομορφη μουσικη γραφουν αυτα τα παιδια. Ο δισκος ειναι πιο περιπετειωδης σε δομες απο το προηγουμενο, "μουσικο παραμυθι" ειναι ενας καλος ορος να το περιγραψω.

Αν και αρχιζει με το "χειροτερο" κομματι του δισκου, στη συνεχεια απογειωνεται. Ξεχωριζω, περα απο τα ηδη γνωστα, το galivants of space και το ΕΠΟΣ the wind that carries the word, το οποιο αν και δεν ειναι labyrinth of distant echoes (ο,τι καλυτερο εχει γραψει η μπαντα κατ εμε), πλησιαζει επικινδυνα.

Τι εχουμε κανει για να μας αξιζει τετοια μπάντα;

Ήρθε ο δίσκος! Βάζω τον χιτώνα του Star Rider kai ξεκινώ διαστρική επική περιπέτεια! May the force be with us!

A.... και βιντεοκλιπάρα.... ξανά!