GATEKEEPER - East Of The Sun
- CountRaven
- Δημοσιεύσεις: 14786
- Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09
GATEKEEPER - East Of The Sun
Με την μπάντα δεν έχω ιδιαίτερη επαφή. Έχω ακούσει κάποια δείγματα που πέρασαν και δεν ακούμπησαν -είχαμε κάνει νομίζω και κουβέντα σε άλλο τόπικ-. Γενικά βλέπω πολλές και διφορούμενες απόψεις για τον δίσκο. Άλλοι λένε ότι ο δίσκος είναι μια χαρά, άλλοι τον βγάζουν φόλα.
Για πείτε.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Gatekeeper - East Of The Sun
Η κριτικη ειναι ακομα σε φαση χτενισματος, οποτε την κατανοηση σας αν βρειτε λαθη (και πειτε τα μου βεβαιως-βεβαιως):
GATEKEEPER -“East of Sun”
Το ντεμπούτο ΕΡ των Gatekeeper, "Prophecy and Judgement", ήταν αυτό που με εισήγαγε στη μουσική της μπάντας. Μια επιπόλαιη ακρόαση με οδήγησε στην αγορά του, κίνηση που σύντομα σκυλομετάνιωσα. Στη συγκεκριμένη κυκλοφορία άκουγα ένα ρηχό, “νυσταλεό” κακέκτυπο των Atlantean Kodex. Αν και κάποια καλά στοιχεία με απέτρεψαν από το να θάψω τη μπάντα στην απόλυτη αδιαφορία και τη λήθη, σίγουρα δεν αποτελούσαν την πρώτη προτεραιότητά μου. Και η αδιαφορία μου θα ήταν πιο έντονη, αν το split με Eternal Champion δεν τους επανέφερε από σπόντα ξανά στη ζώνη ενδιαφέροντός μου. Η αισθητή βελτίωση που διέκρινα σε συνδυασμό με τη μεταγραφή του γνωστού μας από τους Borrowed Time , Jean-Pierre Abboud, που ανέλαβε κι εδώ τα καθήκοντα του τραγουδιστή, τους ξαναέβαλε στον χάρτη μου, αν και ομολογουμένως, ακόμα, χλιαρά.
Με το που πάτησα όμως το “play” στο πρώτο βίντεο της μπάντας για το καινούριο άλμπουμ, το “Blade of Cimmeria”, ήρθα αντιμέτωπος με μια ευχάριστη έκπληξη. Οι Gatekeeper έγιναν συναρπαστικοί! Ένα κομμάτι (το οποίο πολλοί κατηγορούν για ανέμπνευστο) που όμως στάζει τεστοστερόνη και αδρεναλίνη, με τρόπο που δε μας είχε συνηθίσει η μπάντα. Δικαίως επιλέχθηκε τόσο για πρώτο βίντεο όσο και για το άνοιγμα του άλμπουμ. Το (γνώριμό μας από το EP) “North Wolves“ που ακολουθεί, αν και ξεκινάει πολύ καλά, στη συνέχεια μας υπενθυμίζει την «ατμοσφαιρική» (ευφημισμός για το βαρετή) πλευρά της μπάντας. Παράλληλα, δικαίωσε κάποια παράπονα που αιωρούνταν ήδη από το “Blade of Cimmeria”, για το ενοχλητικό, «ψεύτικο» γρέζι του τραγουδιστή. Το στυλ του πολύ καλού Jean-Pierre Abboud έχει πράγματι αγριέψει αρκετά στα πρότυπα των Omen, όσο και των νεότερων Manowar και Virgin Steele, χωρίς πάντα το εγχείρημα να κρίνεται απόλυτα επιτυχημένο. Μάλιστα, αυτή η ζορισμένη τραχύτητα, πολλές φορές κουράζει και είναι από τα αδύναμα σημεία του άλμπουμ.
Το “Warrior Without Fear” που ακολουθεί, φιλοδοξεί να αποτελέσει «επικό metal hit» στα πρότυπα των Visigoth και πράγματι είναι πολύ καλό. Στη συνέχεια, το φοβερό επίσης επικό, “Ninefold Muse”, είναι από τα καλύτερα του άλμπουμ. Το γνωστό μας “Bell of Tarantia” διατηρεί το άλμπουμ σε υψηλά επίπεδα, με το ρεφρέν να ηχεί σαν φολκ Atlantean Kodex. Το ομώνυμο μπαίνει πολύ λυρικά, για να εξελιχθεί κι αυτό σε ένα πολύ όμορφο δυναμικό κομμάτι παρόλο που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό αυτά τα ”prog”/μελωδικά στοιχεία. Το δεύτερο χαστούκι από την νέα δουλειά των Gatekeeper μετά το “Blade of Cimmeria”, όμως, ήρθε με το επόμενο κομμάτι, το επίσης γνωστό από το ΕΡ, “Swan Road Saga”. Για να είμαι ειλικρινής, από το "Prophecy and Judgement" (συμπεριλαμβανομένου του συγκεκριμένου) δεν μου έχει μείνει νότα, πόσο μάλιστα να έχω ξεχωρίσει κομμάτια. Η συγκεκριμένη όμως εκτέλεση με ενθουσίασε. Θυμίζει αρκετά την «κρυφό φολκ» πλευρά των Visigoth (που συγγενεύει με Falconer και Dark Forest) και είναι πιθανότατα το αγαπημένο μου από το άλμπουμ. Το “Oncoming Ice” που κλείνει ουσιαστικά το άλμπουμ, μας επαναφέρει βίαια στην πραγματικότητα ότι η μπάντα, παρά την εντυπωσιακή αλλαγή της, δεν έχει απαρνηθεί πλήρως την παλιότερη ταυτότητα της. Συμπαθητικό σε σημεία, αλλά συνολικά κουραστικό και φλύαρο στην προσπάθειά του να ακουστεί ατμοσφαιρικό, συναισθηματικό και ψαγμένο. Παρόλα αυτά, οι τσιρίδες και το γρέζι δίνουν και πάλι το παρόν τους στην προσπάθεια το κομμάτι να διατηρήσει και μια βιτρίνα «τρουμεταλλοσύνης».
Η έκδοση στην οποία γίνεται η κριτική, έχει ως μπόνους δύο διασκευές (Omen –“Death Rider” και Savatage –“Hall of the Mountain”) στις οποίες ο τραγουδιστής είναι απολαυστικός και αποδίδει ανέλπιστα καλά, με την υπόλοιπη όμως μπάντα να μην ακολουθεί στα ίδια επίπεδα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι με το “East of Sun”, ουσιαστικά καλωσορίζουμε στις τάξεις μας μια νέα πολύ ελπιδοφόρα μπάντα του επικού metal. Αν ελεγχθεί λίγο η υπερβολή στα φωνητικά και διορθωθούν κάποιες συνθετικές αδυναμίες , πιστεύω ότι οι Gatekeeper έχουν τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον.
Βαθμολογία: 77/100
Surreal Killer
Gatekeeper - East Of The Sun
Πισώ απο τα απάλευτα φωνητικά (ειναι και ψηλά στη μίξη τρομάρα τους), κρυβεται ένα μάλλον τίμιο δισκάκι. Ελπίζω να μην στερέψουμε τόσο πολύ απο έπικ δισκους φέτος, ωστε να αναγκαστώ να ξεδιψάσω με αυτό.
Εντιτ: Εν τω μεταξυ, στα λίγα σημεία που τραγουδάει κανονικα, ειναι αξιοπρεπέστατος!
Εντιτ: Εν τω μεταξυ, στα λίγα σημεία που τραγουδάει κανονικα, ειναι αξιοπρεπέστατος!
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
Gatekeeper - East Of The Sun
εγώ μόνο στο σπλίτ τους έχω ακούσει και ήταν αδιάφοροι
η δίψα γιά ατσάλι είναι μεγάλη και φοβάμαι πως ο κόσμος ξεδιψά με κασσίτερο
η δίψα γιά ατσάλι είναι μεγάλη και φοβάμαι πως ο κόσμος ξεδιψά με κασσίτερο
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Gatekeeper - East Of The Sun
σκέψου όταν αποσυρθούν οριστικά οι Manowar τι θα γίνει...με πλαστικά σπαθάκια από τα Jumbo θα την βγάζουμε....LuciferSteele έγραψε: ↑Τετ 09 Μάιος 2018, 00:12 εγώ μόνο στο σπλίτ τους έχω ακούσει και ήταν αδιάφοροι
η δίψα γιά ατσάλι είναι μεγάλη και φοβάμαι πως ο κόσμος ξεδιψά με κασσίτερο
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
Gatekeeper - East Of The Sun
όταν σταματήσουν οριστικά οι Βασιλείς, όλος ο δυτικός κόσμος θα εμφανίσει σιδηροπενική αναιμία
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Gatekeeper - East Of The Sun
Αν βρεις ευκαιρεία άκου το album, έχουν αλλάξει αρκετά από το σπλίτ. Εμένα μου άρεσε αρκετά το album και αν και δεν είναι κατανάγκη μέτρο ποιότητας, να σημειώσουμε οτι ήδη είναι sold out το μαύρο βινύλιο και απότι φαίνετε σύντομα και το γαλάζιο.LuciferSteele έγραψε: ↑Τετ 09 Μάιος 2018, 00:12 εγώ μόνο στο σπλίτ τους έχω ακούσει και ήταν αδιάφοροι
η δίψα γιά ατσάλι είναι μεγάλη και φοβάμαι πως ο κόσμος ξεδιψά με κασσίτερο
GATEKEEPER - East Of The Sun
Ούτε για download δεν αξίζει, πραγματικά απάλευτα φωνητικά στα περισσότερα σημεία. Με νορμάλ ερμηνεία θα έκανα τον κόπο να το ακούσω ολόκληρο, αλλά με αυτόν τον τραγουδιστή ακόμα και καλά κομμάτια να υπάρχουν πάνε στράφι
- vasilis2112
- Δημοσιεύσεις: 933
- Εγγραφή: Τρί 02 Οκτ 2018, 02:02
GATEKEEPER - East Of The Sun
Κρίμα το τελευταίο ποστ του νήματος (περνάει την εντύπωση του εν κατακλείδι) να είναι τόσο απαξιωτικό. Δεν έχω άλλη επιλογή φαίνεται από το να γράψω ένα λίβελο.
Για μένα εξακολουθεί να επιβεβαιώνει τη θέση του στην λίστα μου (νομίζω #2 της χρονιάς). Νομίζω κυκλοφόρησε πέρσυ τέτοια εποχή, ίσως λίγο νωρίτερα. Μου άρεσε από την αρχή. Το άκουσα πολύ. Το ακουω πολύ συχνά χωρίς να έχει κάνει «κοιλιά»! Δεν συμβαίνει συχνά με δίσκους που μου αρέσουν να μην κάνουν «κοιλιά». Έγινε και με το Visigoth. Σημαίνει ότι μου αρέσουν πολύ.
Στο δια ταύτα, ο δίσκος έχει μόνο ύμνους ηρωικού, άλλοτε πολεμικού και άλλοτε λυρικότερου, επικού ατσαλιού.
Κορυφές τα πολυεπίπεδα Norhwolves και Warrior Without Fear με μέρη διαφόρων ταχυτήτων και συναισθημάτων, κουπλέ, ρεφρέν, γέφυρες, παραγέφυρες με άκρως πολεμική διάθεση.
Σε τίποτα όμως δεν υστερούν συνθέσεις όπως το χειμαρρώδες Blade of Cimmeria, τα πιο «αισθαντικά»/λυρικά, Ninefold muse, με το τελευταίο του 1:30 λεπτό να μου προκαλεί ανατριχιλες, Swan Road Saga για τον son of ektheow, champion for Danes. Επίσης διαμάντια Oncoming Ice, Bell of Tarantia και ομώνυμο. No fillers είπαμε!
Μουσικά ενώ δε βγάζει μάτια τεχνικά, δίνεται έμφαση στο ύφος και το συναίσθημα και εκεί κερδίζεται κατά κράτος το παιχνίδι. Ριφαρες και υπέροχα περάσματα ενδεικτικά του στυλ που παίζουν. Ρυθμικές κιθάρες σε σημεία σχεδόν συγκλονιστικές. Τύμπανα επίσης, να δίνουν το σύνθημα της επίθεσης. Δυστυχώς, μπάσο λίγο ανύπαρκτο. Και αφήνω για τέλος την αιχμή του δόρατος. Τραγουδιστής. Για μένα εκπληκτικός. Ανεβάζει τις συνθέσεις 2 επίπεδα. Ενω δε διαφέρει από το υπόλοιπο μουσικό πλαίσιο, δηλαδή τεχνικά δεν εκπλήσσει, κερδίζει το παιχνίδι με το πάθος του, το ύφος του, το συναίσθημα που βγάζει, τις κραυγές του, τα φάλτσα του, τις ψαλμωδίες τη ζουρλα του. Το ζει, είναι 100%, γουστάρει.
Νομίζω ο δίσκος χαίρει, κι αν δε χαίρει, χρήζει σίγουρα, καθολικής αποδοχής τουλάχιστον στο underground όπως και τα περισσότερα από τα σχήματα που συμμετέχει ο «πολυγραφότατος» JP.
Τέλοσπαντων, εν κατακλείδι, η «ταπεινή» μου άποψη είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε όχι μόνο με έναν από τους καλύτερους δίσκους της περσινής χρονιάς, αλλά με έναν από τους ωραιότερους δίσκους των τελευταίων ετών στο χώρο του επικού heavy metal.
Για μένα εξακολουθεί να επιβεβαιώνει τη θέση του στην λίστα μου (νομίζω #2 της χρονιάς). Νομίζω κυκλοφόρησε πέρσυ τέτοια εποχή, ίσως λίγο νωρίτερα. Μου άρεσε από την αρχή. Το άκουσα πολύ. Το ακουω πολύ συχνά χωρίς να έχει κάνει «κοιλιά»! Δεν συμβαίνει συχνά με δίσκους που μου αρέσουν να μην κάνουν «κοιλιά». Έγινε και με το Visigoth. Σημαίνει ότι μου αρέσουν πολύ.
Στο δια ταύτα, ο δίσκος έχει μόνο ύμνους ηρωικού, άλλοτε πολεμικού και άλλοτε λυρικότερου, επικού ατσαλιού.
Κορυφές τα πολυεπίπεδα Norhwolves και Warrior Without Fear με μέρη διαφόρων ταχυτήτων και συναισθημάτων, κουπλέ, ρεφρέν, γέφυρες, παραγέφυρες με άκρως πολεμική διάθεση.
Σε τίποτα όμως δεν υστερούν συνθέσεις όπως το χειμαρρώδες Blade of Cimmeria, τα πιο «αισθαντικά»/λυρικά, Ninefold muse, με το τελευταίο του 1:30 λεπτό να μου προκαλεί ανατριχιλες, Swan Road Saga για τον son of ektheow, champion for Danes. Επίσης διαμάντια Oncoming Ice, Bell of Tarantia και ομώνυμο. No fillers είπαμε!
Μουσικά ενώ δε βγάζει μάτια τεχνικά, δίνεται έμφαση στο ύφος και το συναίσθημα και εκεί κερδίζεται κατά κράτος το παιχνίδι. Ριφαρες και υπέροχα περάσματα ενδεικτικά του στυλ που παίζουν. Ρυθμικές κιθάρες σε σημεία σχεδόν συγκλονιστικές. Τύμπανα επίσης, να δίνουν το σύνθημα της επίθεσης. Δυστυχώς, μπάσο λίγο ανύπαρκτο. Και αφήνω για τέλος την αιχμή του δόρατος. Τραγουδιστής. Για μένα εκπληκτικός. Ανεβάζει τις συνθέσεις 2 επίπεδα. Ενω δε διαφέρει από το υπόλοιπο μουσικό πλαίσιο, δηλαδή τεχνικά δεν εκπλήσσει, κερδίζει το παιχνίδι με το πάθος του, το ύφος του, το συναίσθημα που βγάζει, τις κραυγές του, τα φάλτσα του, τις ψαλμωδίες τη ζουρλα του. Το ζει, είναι 100%, γουστάρει.
Νομίζω ο δίσκος χαίρει, κι αν δε χαίρει, χρήζει σίγουρα, καθολικής αποδοχής τουλάχιστον στο underground όπως και τα περισσότερα από τα σχήματα που συμμετέχει ο «πολυγραφότατος» JP.
Τέλοσπαντων, εν κατακλείδι, η «ταπεινή» μου άποψη είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε όχι μόνο με έναν από τους καλύτερους δίσκους της περσινής χρονιάς, αλλά με έναν από τους ωραιότερους δίσκους των τελευταίων ετών στο χώρο του επικού heavy metal.
GATEKEEPER - East Of The Sun
Τα είπες όλα, όμορφα και ωραία. Επαυξάνω.