CIRITH UNGOL (US) - Dark Parade (2023)

[Advancing Yokeda]

Επίσης να ξέρετε, ότι η κριτική του Zippo είναι εκτός συναγωνισμού!

κρατάμε την ανάσα μας μέχρι το review

[Progress_Lost]

Ορίστε και το review! Περιμένουμε εντυπώσεις, σχόλια και απειλές!

https://www.forgotten-scroll.net/metal- ... rk-parade/

[Advancing Yokeda]

Σε γενικές γραμμές, θα λέγατε πως είναι συνέχεια ή όμοιο του Forever black ή έχει και παλιότερα στοιχεία - αναφορές?

Επίσης χαίρομαι που βρήκατε One foot in hell αναφορές, μάλλον ο πιο ισορροπημένος CU δίσκος

[Progress_Lost]

Nαι είναι στα χνάρια του Forever black και αρκετά πιο σκοτεινό και θυμωμένο... Εγώ είμαι της σχολής του Paradise Lost, αλλά για τους παλιούς Cirith Ungol oπαδούς, αυτός ήταν και ο πιο συμβατικός δίσκος τους... Άρα σε όσους αρέσει το One Foot in Hell και το προηγούμενο δεν θα απογοητευτούν.

[CountRaven]

OK, I am dreaming, right? Is this real?

Am I living somewhere in the 80s? Should I wait for my mom to call me to eat bread with cocoa spread? Should I look for Thundercats and Bolek and Lolek cartoon on Saturday morning? Have I done something in my previous lives in order to enjoy the new HEAVY LOAD and CIRITH UNGOL albums in the same year?

Η παράγραφος που απαντά σε όλες τις ερωτήσεις σας, γραμμένη φυσικά από @Zippo190.

Υγ. Ναι ξεκάθαρη συνέχεια του Forever...

[Advancing Yokeda]

Βρίσκομαι σε σκοτεινά πελάγη και παλεύω με άγρια κύμματα, στις πρώτες μου 2 ακροάσεις του The Dark Parade.
Είναι ζόρικο άκουσμα, που πρέπει να το κερδίσεις.
Στην πρώτη ακρόαση όλα μου φάνηκαν λάθος.
Στη δεύτερη ακρόαση όλα είναι σκοτεινή απόλαυση.
Έπεται συνέχεια...

[theBox]

Βρίσκομαι σε σκοτεινά πελάγη και παλεύω με άγρια κύμματα, στις πρώτες μου 2 ακροάσεις του The Dark Parade.
Είναι ζόρικο άκουσμα, που πρέπει να το κερδίσεις.
Στην πρώτη ακρόαση όλα μου φάνηκαν λάθος.
Στη δεύτερη ακρόαση όλα είναι σκοτεινή απόλαυση.
Έπεται συνέχεια...

Τι ολα λαθος μωρε?

λοιπον...

Sailor at the seas, Dark parade, Down Below = ΕΠΗ

Relentless, Sacrifice, Distand Shadows = απο καλά εως πολυ καλα.

Velocity και Looking glass = υπερμέτρια.

All in all θετικότατες εντυπώσεις και ανετο 8/10.

Αν επρεπε να γκρινιαξω, θα ελεγα οτι ενω τα ριφ/κιθαρες ειναι πολυ καλές, οι γραμμες των φωνητικων ειναι αυτη τη φορα πολυ πιο διεκπεραιωτικές και στα ίδια πανω-κατω μοτίβα σε όλο το δισκο.

[Progress_Lost]

.. και στα ίδια πανω-κατω μοτίβα σε όλο το δισκο.

Με αφορμή αυτό το πολύ εύστοχο σχόλιο να πούμε κάτι στις διάφορες κριτικές που έχω δει σε άλλα πιο γνωστά site... Το να θεοποιείς ένα άλμπουμ για το παίξεις γνώστης και μέγας οπαδός μιας μπάντας είναι άδικο για όποιον σε διαβάζει..

Μπορεί το νέο άλμπουμ να στηρίζεται σε γνωστές νόρμες της μπάντας (One Foot in Hell) αλλά ακόμα και δίπλα στo Blood and Iron για παράδειγμα, έβαζαν τότε ένα War Eternal που με τις πιο Μaiden μελωδίες έκανε το άλμπουμ πιο ποικιλόμορφο.

Το να έχεις 7-8 τραγούδια όλα στο ίδιο κλίμα και πολύ κοντά με τον προηγούμενο δίσκο δε ξέρω αν κάνει καλό στη μπάντα που έχει ήδη γράψει τη δική της ιστορία...

Οπαδοί δεν είναι μόνο αυτοί που κόπτονται για οτιδήποτε βγάζει ένα συγκρότημα... Το συγκρότημα φαίνεται να θέλει να παίξει σαν το One Foot in Hell vesrion 2020s, και καλά κάνει, βγάζει πώρωση και ένταση, αλλά και τα 2 πρώτα και κυρίως το έπος Paradise Lost, είχαν φοβερές μελωδίες (δηλ. θα μας χάλαγε να ακούγαμε μελωδίες σαν το ομώνυμο του Frost and Fire;;) που δυστυχώς δεν υπάρχουν εδώ... Εκτός αν θέλουμε να πούμε στον κόσμο ότι Cirith Ungol είναι μόνο αυτό το στυλ και καλά κάνουν και επιμένουν μόνο στον ήχο αυτό...

[Zippo190]

Εγώ θα έλεγα το εξής: κάποιοι δίσκοι έχουν κάτι πιο προσωπικό, σαν ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Εγώ νομίζω ότι είναι ένας από αυτούς: το εύκολο θα ήτανε, πιστεύω, να γράφανε έναν 70'ς based δίσκο, λιγότερο μέταλ στο ύφος του e.p. να πετάγανε και κανένα "ιδέες που ξέμειναν". Αντίθετα εδώ ακολουθούν τη φόρμα του "Paradise lost". Είναι λιγότερο εύπεπτος δίσκος αλλά είναι ξεκάθαρα πιο συναισθηματικός και ουσιαστικός.

Από την άλλη. 2023 και νέος δίσκος Cirith Ungol. Ρε όνειρο βλέπουμε;

[Advancing Yokeda]

Το να έχεις 7-8 τραγούδια όλα στο ίδιο κλίμα και πολύ κοντά με τον προηγούμενο δίσκο δε ξέρω αν κάνει καλό στη μπάντα που έχει ήδη γράψει τη δική της ιστορία...

το σκοτάδι που έχει το Dark Parade είναι ασυναγώνιστο και από το Forever Dark και από το Paradise Lost. Το ίδιο κλίμα που επικρατεί σε όλο το δίσκο είναι κάτι αναμενόμενο, αφού το άλμπουμ είναι μονοθεματικό. Δεν έχει fantasy ηχότοπους, δεν απευθύνεται στους λάτρεις του Sword 'n' Sorcery. Είναι μια σπουδή στον πόνο, την απελπισία, την καταδίκη.

Αυτό λέω και στο προηγούμενο σχόλιο... Έβαλα να ακούσω το Sailor έχοντας προσδοκίες να είναι το μοναδικό epic τραγούδι του δίσκου και το κομμάτι είναι βουτηγμένο στη μαύρη μαυρίλα.

Ο δίσκος είναι πολύ πιο απαιτητικός από το Forever Black. Stormbringer δεν έχει αυτή τη φορά. Μόνο σκοτάδι και καταδίκη.

Όπως λέει το Κουτί ο δίσκος είναι full κιθαριστικός και αναρρωτιέμαι σε τί ποσοστό ο Barraza ευθύνεται για τη σύνθεση.

[Progress_Lost]

Δεν είναι κακός δίσκος, ο Baker δίνει ρέστα, οι κιθάρες φοβερές... αλλά από τις συνθέσεις συνολικά μου λείπει το κάτι παραπάνω.. αλλά διάβασα κάτι κριτικές τύπου "αυτό το κάτι παραπάνω ένας πραγματικός οπαδός των Ungol το καταλαβαίνει..." εκεί διαφωνώ...

[CountRaven]

Εγώ θα έλεγα το εξής: κάποιοι δίσκοι έχουν κάτι πιο προσωπικό, σαν ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Εγώ νομίζω ότι είναι ένας από αυτούς: το εύκολο θα ήτανε, πιστεύω, να γράφανε έναν 70'ς based δίσκο, λιγότερο μέταλ στο ύφος του e.p. να πετάγανε και κανένα "ιδέες που ξέμειναν". Αντίθετα εδώ ακολουθούν τη φόρμα του "Paradise lost". Είναι λιγότερο εύπεπτος δίσκος αλλά είναι ξεκάθαρα πιο συναισθηματικός και ουσιαστικός.

Από την άλλη. 2023 και νέος δίσκος Cirith Ungol. Ρε όνειρο βλέπουμε;

Συμφωνώ με @Zippo190. Ο δίσκος είναι δύσκολη πίστα και έχει αυτό το κάτι που σε περιμένει να το κερδίσεις. Αλλά at the end of the day μιλάμε για κλασσικό Ungol άκουσμα.

[Epitaph]

Βρίσκομαι σε σκοτεινά πελάγη και παλεύω με άγρια κύμματα, στις πρώτες μου 2 ακροάσεις του The Dark Parade.
Είναι ζόρικο άκουσμα, που πρέπει να το κερδίσεις.
Στην πρώτη ακρόαση όλα μου φάνηκαν λάθος.
Στη δεύτερη ακρόαση όλα είναι σκοτεινή απόλαυση.
Έπεται συνέχεια...

Τι ολα λαθος μωρε?

λοιπον...

Sailor at the seas, Dark parade, Down Below = ΕΠΗ

Relentless, Sacrifice, Distand Shadows = απο καλά εως πολυ καλα.

Velocity και Looking glass = υπερμέτρια.

All in all θετικότατες εντυπώσεις και ανετο 8/10.

Αν επρεπε να γκρινιαξω, θα ελεγα οτι ενω τα ριφ/κιθαρες ειναι πολυ καλές, οι γραμμες των φωνητικων ειναι αυτη τη φορα πολυ πιο διεκπεραιωτικές και στα ίδια πανω-κατω μοτίβα σε όλο το δισκο.

χαίρομαι που το διαβάζω, γιατί όντως τα 2 πρώτα τραγούδια τα θεώρησα λίγο πάνω του μετρίου.
Ίσως τον αγοράσω τελικά κι αυτόν όταν πάω για Heavy Load!

[theBox]

Βρίσκομαι σε σκοτεινά πελάγη και παλεύω με άγρια κύμματα, στις πρώτες μου 2 ακροάσεις του The Dark Parade.
Είναι ζόρικο άκουσμα, που πρέπει να το κερδίσεις.
Στην πρώτη ακρόαση όλα μου φάνηκαν λάθος.
Στη δεύτερη ακρόαση όλα είναι σκοτεινή απόλαυση.
Έπεται συνέχεια...

Τι ολα λαθος μωρε?

λοιπον...

Sailor at the seas, Dark parade, Down Below = ΕΠΗ

Relentless, Sacrifice, Distand Shadows = απο καλά εως πολυ καλα.

Velocity και Looking glass = υπερμέτρια.

All in all θετικότατες εντυπώσεις και ανετο 8/10.

Αν επρεπε να γκρινιαξω, θα ελεγα οτι ενω τα ριφ/κιθαρες ειναι πολυ καλές, οι γραμμες των φωνητικων ειναι αυτη τη φορα πολυ πιο διεκπεραιωτικές και στα ίδια πανω-κατω μοτίβα σε όλο το δισκο.

χαίρομαι που το διαβάζω, γιατί όντως τα 2 πρώτα τραγούδια τα θεώρησα λίγο πάνω του μετρίου.
Ίσως τον αγοράσω τελικά κι αυτόν όταν πάω για Heavy Load!

Ακουσε το πριν το αγορασεις τυφλα. Εχουμε την τεχνολογια πλέον για κάτι τέτοιο!

[Northbound]

Ανέβασε και video review η τραγουδίστρια των Smoulder.