THE ANCHORET (CAN) - It All Began With Loneliness (2023)
THE ANCHORET (CAN) - It All Began With Loneliness (2023)
Τούτη είναι μια κυκλοφορία που σύμφωνα με την εντύπωση που προκάλεσε, πρόκειται για μία από τις πλέον αξιοπρόσεκτες στο χώρο του prog (metal) για τη χρονιά του 2023.
Οι περισσότερες κριτικές το εκθείασαν και δεν κρύβω ότι προσωπικά το έχω ήδη ψηλά σε εκτίμηση.
Η χώρα προέλευσης των The Anchoret θεωρείται ο Καναδάς, πατρίδα των Eduard Levitsky (Bass, Songwriting) και Sylvain Auclair (Vocals, Lyrics) που ηγούνται του σχήματος, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια Kαναδοαμερικανική σύμπραξη, με το τρίτο μέλος του σκληρού πυρήνα, τον James Christopher Knoerl (Drums) να έρχεται από το Μίσιγκαν που έχει βγάλει μεγάλους επιστήμονες του είδους!
Το όλο γκρουπ είναι πενταμελές αλλά έχουμε credits για άλλους έξι μουσικούς στη δημιουργία του ντεμπούτου τους, άρα μιλάμε ότι κατέβασαν κανονική ενδεκάδα οι άνθρωποι για να βγάλουν τον πρώτο δίσκο τους!
Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε διάφορα στούντιο ανά τον κόσμο, από τον Αύγουστο του 2020 μέχρι τον Μάρτη του 2022 και η εταιρεία που τούς στήριξε ήταν η αμερικάνικη Willowtip.
Δανειζόμενος λοιπόν το μότο της εταιρείας, έχω έτοιμη τη σύνοψη για το άλμπουμ: Forward.Thinking.Metal.
Ναι, τέτοιο είναι!
Δε θα συμφωνήσω με τα πολύ βαρύγδουπα περί album of the year ή αντιδράσεις του στυλ λες κι έπεσε μουσικός κομήτης πρωτοτυπίας στο κεφάλι μας. Για "Pink Floyd metal" δε σχολιάζω καν...
Επίσης, αυτό που σχεδόν κάθε prog που σκάει μύτη κι είναι παραξενούλι, σπεύδουν να το σχετίσουν με επιρροές King Crimson, δεν το καταλαβαίνω - εκτός κι αν γίνεται με την παραδοχή ότι οι KC είναι τόσο επιδραστικοί στο χώρο που κανείς δεν (τούς) ξεφεύγει.
Εγώ που δεν πολυσκαμπάζω, άκουσα κάμποσους Opeth της όψιμης περιόδου και ύφος Between the Buried and Me, και φυσικά, ναι, τζαζίστικες φόρμες, ειδικά σε σόλο. Αναμφίβολα, οι κιθάρες είναι σπουδαίες, ο ρυθμικός κορμός άψογος σε ακρίβεια και διακριτική εκφραστικότητα, και τα πνευστά -φλάουτα, κλαρινέτο, σαξόφωνο- μαζί με σύνθια και πλήκτρα, φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα που ξεχωρίζει.
Αυτό, ωστόσο, που νομίζω πως πραγματικά ξεχωρίζει τελικά, είναι ο συνδυασμός έμπνευσης και εκτέλεσης, που βρίσκονται σε ζηλευτή ισορροπία - το συγκρότημα έχει όραμα, έχει στίγμα, έχει χαρακτήρα και μπορεί να τα δώσει απλόχερα και πιστευτά, χωρίς να αφήνει αμφιβολίες. Ταράσσει νερά χωρίς να τα θολώνει.
Μια ώρα γεμάτη μουσική που τη θέλεις έτσι ακριβώς όπως είναι.
Νομίζω αξίζει την προσοχή των φορουμιτών/τριών, οπότε χωρίς άλλη καθυστέρηση:
Οι περισσότερες κριτικές το εκθείασαν και δεν κρύβω ότι προσωπικά το έχω ήδη ψηλά σε εκτίμηση.
Η χώρα προέλευσης των The Anchoret θεωρείται ο Καναδάς, πατρίδα των Eduard Levitsky (Bass, Songwriting) και Sylvain Auclair (Vocals, Lyrics) που ηγούνται του σχήματος, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια Kαναδοαμερικανική σύμπραξη, με το τρίτο μέλος του σκληρού πυρήνα, τον James Christopher Knoerl (Drums) να έρχεται από το Μίσιγκαν που έχει βγάλει μεγάλους επιστήμονες του είδους!
Το όλο γκρουπ είναι πενταμελές αλλά έχουμε credits για άλλους έξι μουσικούς στη δημιουργία του ντεμπούτου τους, άρα μιλάμε ότι κατέβασαν κανονική ενδεκάδα οι άνθρωποι για να βγάλουν τον πρώτο δίσκο τους!
Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε διάφορα στούντιο ανά τον κόσμο, από τον Αύγουστο του 2020 μέχρι τον Μάρτη του 2022 και η εταιρεία που τούς στήριξε ήταν η αμερικάνικη Willowtip.
Δανειζόμενος λοιπόν το μότο της εταιρείας, έχω έτοιμη τη σύνοψη για το άλμπουμ: Forward.Thinking.Metal.
Ναι, τέτοιο είναι!
Δε θα συμφωνήσω με τα πολύ βαρύγδουπα περί album of the year ή αντιδράσεις του στυλ λες κι έπεσε μουσικός κομήτης πρωτοτυπίας στο κεφάλι μας. Για "Pink Floyd metal" δε σχολιάζω καν...
Επίσης, αυτό που σχεδόν κάθε prog που σκάει μύτη κι είναι παραξενούλι, σπεύδουν να το σχετίσουν με επιρροές King Crimson, δεν το καταλαβαίνω - εκτός κι αν γίνεται με την παραδοχή ότι οι KC είναι τόσο επιδραστικοί στο χώρο που κανείς δεν (τούς) ξεφεύγει.
Εγώ που δεν πολυσκαμπάζω, άκουσα κάμποσους Opeth της όψιμης περιόδου και ύφος Between the Buried and Me, και φυσικά, ναι, τζαζίστικες φόρμες, ειδικά σε σόλο. Αναμφίβολα, οι κιθάρες είναι σπουδαίες, ο ρυθμικός κορμός άψογος σε ακρίβεια και διακριτική εκφραστικότητα, και τα πνευστά -φλάουτα, κλαρινέτο, σαξόφωνο- μαζί με σύνθια και πλήκτρα, φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα που ξεχωρίζει.
Αυτό, ωστόσο, που νομίζω πως πραγματικά ξεχωρίζει τελικά, είναι ο συνδυασμός έμπνευσης και εκτέλεσης, που βρίσκονται σε ζηλευτή ισορροπία - το συγκρότημα έχει όραμα, έχει στίγμα, έχει χαρακτήρα και μπορεί να τα δώσει απλόχερα και πιστευτά, χωρίς να αφήνει αμφιβολίες. Ταράσσει νερά χωρίς να τα θολώνει.
Μια ώρα γεμάτη μουσική που τη θέλεις έτσι ακριβώς όπως είναι.
Νομίζω αξίζει την προσοχή των φορουμιτών/τριών, οπότε χωρίς άλλη καθυστέρηση:
"The music you listen to becomes the soundtrack of your life." Jimi Hendrix
Re: THE ANCHORET (CAN) - It All Began With Loneliness (2023)
υγ: για καλωσόρισμα, ο σεφ προτείνει αυτό το μαύρο υπαρξιακό έπος, απαιτητικό στον ουρανίσκο, αιθέριο στο στόμα, σχεδόν πνευματιστικό στην επίγευση:
Καλή χώνεψη!
Καλή χώνεψη!
"The music you listen to becomes the soundtrack of your life." Jimi Hendrix
-
CountRaven
- Δημοσιεύσεις: 12717
- Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09
Re: THE ANCHORET (CAN) - It All Began With Loneliness (2023)
Πάντως οι KC είναι πολύ πιο επιδραστικοί από ότι φανταζόμαστε.
Απλά είναι και η εύκολη λύση ως reference σε τεμπέλικα reviews.
Εξαιρετική πρόταση το άλμπουμ. Το hype όπως πάντα το προσπερνάω. Η μουσική είναι που μετράει.
Απλά είναι και η εύκολη λύση ως reference σε τεμπέλικα reviews.
Εξαιρετική πρόταση το άλμπουμ. Το hype όπως πάντα το προσπερνάω. Η μουσική είναι που μετράει.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
