SACRO (PRY) - The End (2023)

[TitusGroan]

Εντωμεταξυ αυτο που με χαλαει περισσοτερο ειναι η φωνη. Μου ακουγεται πολυ επιτηδευμένη, σαν να ζοριζεται να τραγουδισει. Ενταξει σαν νιαουρισμα μου ακουγεται, σρυ.
Συνθεσεις μετριες με μια υποβοσκουσα maiden-ιλα allover. Και μια σχεδον "χαρουμενη" pοwer αισθητικη που μου θυμιζει πρωιμους angra και viper εποχης theatre.
Α, και σιγουρα οχι USPM για μενα

[Priamos]

Εγώ είμαι κάπου στη μέση αυτών που λέει ο Titus και αυτών που λέτε οι υπόλοιποι. Με τις επόμενες ακροάσεις θα αποσαφηνιστεί σε ποια πλευρά είμαι πιο κοντά.

[Priamos]

Μετά τις προσκοπίνες, το χάος!

Και σε μένα χτυπήσανε, τίγκα στο ραφτό η μπροστάρισσα, είδε που έψαχνα με λαχτάρα ένα Bathory, ένα Twisted Sister, ένα κάτι που να ξέρω μωρ' αδερφέ, τίποτε, του κάκου, οπότε παίρνει το λόγο:
- Αυτά που ψάχνεις τα φοράω το βράδυ στα στέκια και στα λάηβ!
ψιθυρίζει και κλείνει συνωμοτικά το μάτι, πέφτει τότε ξάφνου η αστερόεσσα από πίσω της, "US Power Metal FOREVER!" μού λέει και βαράει χαιρετούρα λες κι ήμουν αντιστράτηγος!



Μετά ξύπνησα, η κόρη μου είχε βάλει στην τσίτα μια παπαριά στο Νέτφλιξ που μου τρύπησε μαζί με τα αυτιά και το ονειρικό υποσυνείδητο...

Η συγκεκριμένη προσκοπίνα μοιάζει Blasphemy και Beherit μπροστά σε αυτό το κομμάτι. Εγώ έλεγα κάτι ζουζουνες προσχολικής ηλικίας που βλέπουν Teletubbies.

[Advancing Yokeda]

Όταν αναλάβει ο @Xstroyer να κάνει τα κονέ για να κοπεί ο δίσκος σε πολυπόθητο βινύλιο, την κόπια που δε θα πάρει ο @TitusGroan θα την πάρω εγώ

[Mamercus]

...
Εγώ έλεγα κάτι ζουζουνες προσχολικής ηλικίας που βλέπουν Teletubbies.

Τελετάμπις, αδερφέ!!!
Τί μου θύμησες!...
Ό,τι πιο ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΟ έχει υπάρξει, το έβλεπα μαζί με τη μικρή μου και ΚΑΘΕ, μα ΚΑΘΕ φορά απορούσα τί διάλο πράμα είναι τούτο που εκτυλίσσεται στην οθόνη!!!!
Η απόλυτη ΑΚΡΟΤΗΤΑ των 90's, μετά κατέρρευσε ο υπαρκτός σουρεαλισμός!

[CountRaven]

μετά κατέρρευσε ο υπαρκτός σουρεαλισμός!

Πάντα χρήσιμα συμπεράσματα σε FS topics.

[Advancing Yokeda]

...
Εγώ έλεγα κάτι ζουζουνες προσχολικής ηλικίας που βλέπουν Teletubbies.

Τελετάμπις, αδερφέ!!!
Τί μου θύμησες!...
Ό,τι πιο ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΟ έχει υπάρξει, το έβλεπα μαζί με τη μικρή μου και ΚΑΘΕ, μα ΚΑΘΕ φορά απορούσα τί διάλο πράμα είναι τούτο που εκτυλίσσεται στην οθόνη!!!!
Η απόλυτη ΑΚΡΟΤΗΤΑ των 90's, μετά κατέρρευσε ο υπαρκτός σουρεαλισμός!

Τσίμπησα και έβαλα και είδα και κατάλαβα το εξής:

Υπάρχουν φορές που λες όλα πάνε σκ**ά, που λες να πανε να γαμ****νε όλοι τους, που λες κάθε πέρσι και καλύτερα, που νιώθεις να σου έχουν στραγγίξει κάθε ρανίδα ζωντάνιας, που λες δε θα δω ποτέ ξανά Μanowar με παραδοσιακό ήχο μπάσου, που ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις ξανά τη φάτσα Του, που βλέπεις να καταστρεφονται τα πάντα γύρω σου....

.... τότε είναι που χρειάζεσαι Teletubbies.

[vasilis2112]

Το θέμα είναι ότι αγωνιωδώς ψάχνουμε να βρούμε τους ήρωες του σήμερα και να τους συγκρίνουμε με αυτούς του παρελθόντος. Πράγμα άτοπο.
Θεοποιούμε μέτρια πράγματα, επειδή είναι στο «δρόμο» που μας αρέσει και επειδή δεν υπάρχει τίποτα άλλο αξιόλογο!
Η άρνηση κάποιων «ρομαντικών» να αποδεχθούν ότι αυτό που αγαπάνε «πέθανε»!

[Bersekeros]

Τι ακριβώς "πέθανε";
Το Heavy Metal ως μουσική;
Ή κάποιο συγκεκριμένο genre ή subgenre;

Αν ήταν πεθαμένο, θεωρώ ότι δεν θα έβγαιναν τόσες κυκλοφορίες, που θα έπρεπε το 24ωρο να έχει τουλάχιστον 48ώρες, για να προλαβαίνουμε να τις ακούσουμε. Έχουμε ζουρλαθεί από την υπερπληροφόρηση και την υπερπροσφορά.

Αν το θεωρούμε ότι είναι πεθαμένο, επειδή δεν είναι σχεδόν mainstream, όπως ήταν από άποψη δημοφιλίας στη νεολαία, την δεκαετία του '80, με τις υπερμπάντες που γέμιζαν στάδια, αυτό είναι μια διαφορετική ανάγνωση.

Τώρα αν μιλάμε για το συγκεκριμένο υποείδος, το USPM ή το Traditional Heavy Metal, πάντα ήταν " Μουσική για Λίγους".
Και μπορεί τώρα κάποια πράγματα να τα έχουμε "θεοποιήσει" και να έχουν γίνει ευρέως γνωστά ή επιτέλους δικαίως να απέκτησαν την θέση που τους αναλογούσε στην ιστορία, αλλά την εποχή που το metal μεσουρανούσε, ήταν στην αφάνεια και ποτέ δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από την αφάνεια του Underground.
Έτσι στα γρήγορα, μου έρχονται στο μυαλό οι Omen, με τον αείμνηστο τον J.D. Kimball στα φωνητικά.

[Advancing Yokeda]

@Bersekeros Η άποψη του "πέθανε" αφορά εκείνες τις μπάντες με τις απίθανες φωνές που δεν ξαναεμφανίστηκαν όμοιές τους, τις μαγικές συνθέσεις που δεν ξαναγράφτηκαν, τον μαγικό ήχο που βιομηχανοποιήθηκε αργότερα. Δηλαδή μιλάμε για συγκεκριμένες μπάντες και όχι ιδιαίτερα πολλές.
Οι ρομαντικοί που λέει ο Βασίλης, αποθέωσαν όλο εκείνο το πακέτο που δεν υστερούσε σε τίποτα, ήταν ολόκληρο τόσο τέλειο με κείνες τις μπάντες. Για την άποψη αυτη, το USPM σαν το γενικό σύνολο εκείνων των συγκροτημάτων είναι το all time απώγειο του Metal.

Συγκρίνοντας λοιπόν εκείνες τις μπάντες με τις σύγχρονες, το βρίσκω λογικό (σε υποκειμενικά πλαίσια) να μη γουστάρει κάποιος το σημερινό underground ή το αμερικάνικη σκηνή όπως έχει εξελιχθεί. Δηλαδή το να ισχυριστεί κάποιος πως σήμερα παίζεται USPM με τα τότε στάνταρντ ακούγεται βλάσφημο, πάντα στο context που αναφέρω πιο πάνω.

Φυσικά το να περιμένει κάποιος πως θα προκύψει trend με ήχο φωνή και μουσική εκείνης της εποχής το βρίσκω μάταιο.

[CountRaven]

@Bersekeros Η άποψη του "πέθανε" αφορά εκείνες τις μπάντες με τις απίθανες φωνές που δεν ξαναεμφανίστηκαν όμοιές τους, τις μαγικές συνθέσεις που δεν ξαναγράφτηκαν, τον μαγικό ήχο που βιομηχανοποιήθηκε αργότερα. Δηλαδή μιλάμε για συγκεκριμένες μπάντες και όχι ιδιαίτερα πολλές.
Οι ρομαντικοί που λέει ο Βασίλης, αποθέωσαν όλο εκείνο το πακέτο που δεν υστερούσε σε τίποτα, ήταν ολόκληρο τόσο τέλειο με κείνες τις μπάντες. Για την άποψη αυτη, το USPM σαν το γενικό σύνολο εκείνων των συγκροτημάτων είναι το all time απώγειο του Metal.

Συγκρίνοντας λοιπόν εκείνες τις μπάντες με τις σύγχρονες, το βρίσκω λογικό (σε υποκειμενικά πλαίσια) να μη γουστάρει κάποιος το σημερινό underground ή το αμερικάνικη σκηνή όπως έχει εξελιχθεί. Δηλαδή το να ισχυριστεί κάποιος πως σήμερα παίζεται USPM με τα τότε στάνταρντ ακούγεται βλάσφημο, πάντα στο context που αναφέρω πιο πάνω.

Φυσικά το να περιμένει κάποιος πως θα προκύψει trend με ήχο φωνή και μουσική εκείνης της εποχής το βρίσκω μάταιο.

Πέστα και στις προσκοπίνες αυτά όταν έρθουν.

[Bersekeros]

@Advancing Yokeda Αυτή η ανάγνωση, που αναφέρεις, είναι κάτι που σαφώς, δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς.

Θα ρωτήσω κάτι, ας πούμε, ιστορικής υφής.
Για να λέμε ότι κάτι "πέθανε", χρειάζεται μια "ληξιαρχική πράξη γέννησης" και "μια ληξιαρχική πράξη θανάτου".

Αν τοποθετήσουμε την ληξιαρχική πράξη γέννησης στα late 70's - early 80's και την "ληξιαρχική πράξη θανάτου" στα late 80's και early 90's, τότε μιλάμε για κάτι που είναι "νεκρό", σχεδόν εδώ και 30 χρόνια.
Δηλαδή εδώ και 30 χρόνια, δεν κυκλοφόρησε τίποτα αντίστοιχα αξιόλογο;

Αν ήταν έτσι γιατί μιλάμε για "ρομαντικούς" και το ωραιοποιούμε;
Υπό μια άλλη οπτική γωνία, κάποιος τελείως κυνικά, θα μιλούσε απλώς για "τυμβωρύχους" ή ίσως νεκροθάφτες (Grobari) που ανασύρουν κάτι, για να το παραχώσουν ξανά κάτω από τη γη, αφού του αφαιρέσουν τα "τιμαλφή".

Εγώ δεν έχω αυτή την αίσθηση.
Από τη στιγμή που ξαναβγαίνουν, με τη βοήθεια της τεχνολογίας και κάποιων μερακλήδων "μυστών" που συνδράμουν σε επανακυκλοφορίες, όλα αυτά τα διαμάντια στην επιφάνεια, δεν μπορεί να αποκλειστεί a priori, ότι δεν θα εμφανιστούν ή δεν θα εμφανίζονται συγκροτήματα που θα αναβιώσουν ένα συγκεκριμένο υποείδος.

Τη στιγμή μάλιστα που βλέπουμε, να υπάρχει και το ανάλογο ενδιαφέρον. Υπάρχει σχετικό ενδιαφέρον. Αν δεν υπήρχε, δεν θα βλέπαμε και τις επανακυκλοφορίες ή τις νέες κυκλοφορίες συγκροτημάτων, που παίζουν παραδοσιακά. Δεν θα βλέπαμε ούτε τα αντίστοιχα φεστιβάλ.

Γι' αυτό "κλώτσησα", στην ορολογία "νεκρό".
Σίγουρα μπορεί να μην ξαναφτάσει ποτέ στην ακμή, την δημοφιλία, την ποιότητα και την συνθετική έμπνευση του τότε, αλλά "νεκρό" δεν νομίζω ότι το λες.

Αν κάτι είναι "νεκρό", είναι για το μουσείο, ως έκθεμα.
Που και πάλι θα μπορούσε να διαφωνήσει κάποιος και να πει ότι ένα πνευματικό - καλλιτεχνικό - πολιτιστικό - μουσικό κίνημα είναι μια ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν.

[vasilis2112]

Προβοκατόρικη ερώτηση:
Πείτε μου ένα άλμπουμ που βγήκε μετά το 2000 όπως λέει κι ο Χρήστος που μπαίνει στα 100 καλύτερα άλμπουμ του 1988.

(Προφανώς και υπάρχει αλλά πέφτω χαμηλά για να αναδείξω το σπουδαίο που έλεγε και ο Τζίμης)

[theBox]

Προβοκατόρικη ερώτηση:
Πείτε μου ένα άλμπουμ που βγήκε μετά το 2000 όπως λέει κι ο Χρήστος που μπαίνει στα 100 καλύτερα άλμπουμ του 1988.

(Προφανώς και υπάρχει αλλά πέφτω χαμηλά για να αναδείξω το σπουδαίο που έλεγε και ο Τζίμης)

Αμε, θα σου πω. Και θα μεινω ΜΟΝΟ στον uspm (αντε μεχρι powerprog) ηχο και δεν θα το ανοιξω ουτε στα επικ, ουτε στα αμιγως προγκ κτλ...

1. Οnward - Evermoving
2. Crescent Shield - Last of my Kind
3. Pharaoh - Διαλεξε οποιο θες, εγω βαζω powers that be
4. Necrytis - Dread En Ruin
5. Archetype - Dawning
6. Attacker - Giants of Canaan
7. Shadowkeep - ολα πλην του μετριου δευτερου.
8. Jacobs Dream - same
9. Slough feg - Traveler (οχι αμιγως power, ok)
10. Sacral Rage - το πρωτο
11. Demon Bitch - Hellfriends

Σταματαω εδω, αν και μπορω να συνεχισω αν θελω. Θες να μου πεις οτι ΚΑΝΕΝΑ απο αυτα δεν θα εμπαινε στο τοπ 100; Εγω λεω οτι τα μισα θα μπαιναν και στο τοπ 50 (για να μην πω 20) του 88.

Φυσικα εδω να πουμε πως παιζει ρολο και που επιλεγει να επικεντρωθει ο καθενας στη μουσικη που ακουει. Εμενα με ενδιαφερουν κυριως οι ΚΙΘΑΡΕΣ και δισκοι που εχουν "σωστες" κιθαρες σκαρφαλωνουν αμεσως πολυ ψηλα (ειδικα αν εχουν και αναλογο songwriting).

Για αλλον το σημαντικοτερο ειναι τα φωνητικα και με το που ακουσει midnight κλωνο, ασχετως αν οι κιθαρες ειναι ετσι κι ετσι, θα το βαλει αντιστοιχα ψηλα κ.ο.κ.

Και για να συνδεσω ολο αυτο με Sacro, τελικα κι εγω ειμαο μεταξυ mamercus, Κομη και υπολοιπων και του πριαμου/Titus απο την αλλη. Δλδ οκ ειναι ΚΑΛΟ, οι κιθαρες τιμιες, αλλα χωρις να ειναι και necrytis/pharaoh/shadowkeep και το songwriting επισης λειτουργικο αλλα οχι "αποκαλυψη". Αν και για μενα η τελικη σουμα ειναι σαφως θετικη, πιστευω οτι οσοι νιωσατε περισσοτερο απο εμενα το κανατε ΠΡΟΤΙΣΤΩΣ λογω φωνης (που για τα δικα μου κριτηρια παιζει το λιγοτερο σημαντικο ρολο σε σχεση με αλλους παραγοντες). Μπορει να κανω και λαθος βεβαια...

[CountRaven]

Προβοκατόρικη ερώτηση:
Πείτε μου ένα άλμπουμ που βγήκε μετά το 2000 όπως λέει κι ο Χρήστος που μπαίνει στα 100 καλύτερα άλμπουμ του 1988.

(Προφανώς και υπάρχει αλλά πέφτω χαμηλά για να αναδείξω το σπουδαίο που έλεγε και ο Τζίμης)

Αμε, θα σου πω. Και θα μεινω ΜΟΝΟ στον uspm (αντε μεχρι powerprog) ηχο και δεν θα το ανοιξω ουτε στα επικ, ουτε στα αμιγως προγκ κτλ...

1. Οnward - Evermoving
2. Crescent Shield - Last of my Kind
3. Pharaoh - Διαλεξε οποιο θες, εγω βαζω powers that be
4. Necrytis - Dread En Ruin
5. Archetype - Dawning
6. Attacker - Giants of Canaan
7. Shadowkeep - ολα πλην του μετριου δευτερου.
8. Jacobs Dream - same
9. Slough feg - Traveler (οχι αμιγως power, ok)
10. Sacral Rage - το πρωτο
11. Demon Bitch - Hellfriends

Σταματαω εδω, αν και μπορω να συνεχισω αν θελω. Θες να μου πεις οτι ΚΑΝΕΝΑ απο αυτα δεν θα εμπαινε στο τοπ 100; Εγω λεω οτι τα μισα θα μπαιναν και στο τοπ 50 (για να μην πω 20) του 88.

Φυσικα εδω να πουμε πως παιζει ρολο και που επιλεγει να επικεντρωθει ο καθενας στη μουσικη που ακουει. Εμενα με ενδιαφερουν κυριως οι ΚΙΘΑΡΕΣ και δισκοι που εχουν "σωστες" κιθαρες σκαρφαλωνουν αμεσως πολυ ψηλα (ειδικα αν εχουν και αναλογο songwriting).

Για αλλον το σημαντικοτερο ειναι τα φωνητικα και με το που ακουσει midnight κλωνο, ασχετως αν οι κιθαρες ειναι ετσι κι ετσι, θα το βαλει αντιστοιχα ψηλα κ.ο.κ.

Και για να συνδεσω ολο αυτο με Sacro, τελικα κι εγω ειμαο μεταξυ mamercus, Κομη και υπολοιπων και του πριαμου/Titus απο την αλλη. Δλδ οκ ειναι ΚΑΛΟ, οι κιθαρες τιμιες, αλλα χωρις να ειναι και necrytis/pharaoh/shadowkeep και το songwriting επισης λειτουργικο αλλα οχι "αποκαλυψη". Αν και για μενα η τελικη σουμα ειναι σαφως θετικη, πιστευω οτι οσοι νιωσατε περισσοτερο απο εμενα το κανατε ΠΡΟΤΙΣΤΩΣ λογω φωνης (που για τα δικα μου κριτηρια παιζει το λιγοτερο σημαντικο ρολο σε σχεση με αλλους παραγοντες). Μπορει να κανω και λαθος βεβαια...

Από αυτή τη λίστα μόνο το ShadowKeep ντεμπούτο και μίνι, το Jacob's και φυσικά το Archetype πιάνουν σωστά την μαγεία και την υψηλή αισθητική του US Power Metal, US Prog / Power, σαν σύνολο. Και όχι μόνο εστιάζοντας στις κιθάρες. Τα υπόλοιπα απλά καλά ή πολύ καλά άλμπουμ και ως εκεί. Δεν τα υποτιμώ, μα σε καμία περίπτωση δεν τα θεωρώ μεγαθήρια.