Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Τα πάντα γύρω από τις αγαπημένες μας ταινίες, κινηματογραφικές και μή.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

LuciferSteele έγραψε: Σάβ 06 Οκτ 2018, 10:19 ρε είδα το trailer με τον κλόουν, σαν πρότζεκτ φοιτητών είναι
δεν περίμενα να καταλάβεις.... x_x
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΙΤΑΛΙΚΗ ΣΑΒΟΥΡΑ ΟΛΚΗΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΨΟΥΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΟΥΘΕΝΑΔΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΛΛΑ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.

Εικόνα

A professor opens a crypt and reanimates rotten zombies. The zombies attack a jet-set-group which is celebrating a party in a villa nearby...



Οι ταινίες με ζωντανούς-νεκρούς ανέκαθεν αποτελούσαν ξεχωριστό κομμάτι στο χώρο του θρίλερ ενώ η εξέλιξη τους είναι αντικείμενο μελέτης: ξεκίνησαν σαν πλατφόρμα για αυθεντικό μεταφυσικό τρόμο/φρίκη και για να καταλήξουν σήμερα τηλεσαπουνόπερες με αιμοσταγούς ασχημομούρηδες. Ευτυχώς για όλους εμάς που βγάζουμε φλύκταινες με σκουπίδια όπως το "Walking dead" υπάρχει ο αγνός Ιταλικός τρόμος που κρατάει ψηλά την σημαία της παράνοιας.

Το "Burial Ground" του μερακλή exploitation σκηνοθέτη Andrea Bianchi αποτελεί την επιτομή του b-movie: με ένα μηδαμηνό σενάριο, εφέ της πλάκας και ερμηνείες που αγγίζουν το όριο της γελοιότητας το "Burial Ground" είναι υπόδειγμα διασκεδαστικής ταινίας: ξεχάστε τις φιλοσοφικές αναζητήσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις και τα όρια της ανθρώπινης λογικής: ζόμπι-προϊόν μαύρης μαγείας (πόσο λείπει από τις σημερινές ταινίες) κάνουν "ντού" σε μια ομάδα ηθοποιών που περνούν το σ/κ σε μια απομονωμένη βιλα. Φρίκη, τρόμος, αίμα παντού και τρομακτικά ζόμπι που δεν ησυχάζουν με τίποτα.

Απόλυτο highlight ο 25χρονος τότε Peter Bark που παίζει τον 13χρονο γιό της Mariangela Giordano o οποίος κρυφά φραπεδιάζει παίρνοντας μάτι την μάνα του ενώ της την πέφτει αργότερα:
ΕικόναΕικόνα

Ολοκληρώνοντας μην χάσετε αυτό το θριαμβευτικό αριστούργημα.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΖΟΜΠΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ-ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ-ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ΠΟΥ ΓΛΕΝΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΗΤΗΡΙΑ ΚΟΥΡΑΔΟΦΛΩΡΙΕΣ ΤΥΠΟΥ "WALKING DEAD".

Εικόνα



Δημούργημα του τιτανοτεράστιου Amando de Ossorio το θρυλικό αυτό έργο του 1972 στέκεται μοναδικό ανάμεσα στον συφερτό των ταινιών τρόμου των 70ς. Απομακρύνεται από την πιο εκλογικευμένη άποψη για τους ζωντανούς νεκρούς (δηλαδή ότι είναι προϊόν κάποιου επιστημονικού πειράματος) που κυριαρχεί στον χώρο και δανείζεται στοιχεία από την θρυλική Hammer και το μεταφυσικό: οι τυφλοί νεκροί είναι τα ανίερα ανήσυχα πνεύματα Ναϊτών που βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν επειδή λάτρευαν δαίμονες. Και εκατοντάδες χρόνια μετά κάθε χρόνο επιστρέφουν (σε πολύ αργή κίνηση) για να πάρουν εκδίκηση από τον κόσμο των ζωντανών.

Η ταινία παρόλο που τεχνικά είναι μια σαβούρα αποπνέει μια μαγεία που δεν βρίσκεται πουθενά: το σκηνικό της απομονωμένης ακτής, του σχεδόν ερημικού χωριού που είναι παραδομένο στην μοίρα του (στην οργή των τυφλών νεκρών), η σχεδόν βάναυσα βαριά ατμόσφαιρα και η υποτονικότητα των τυφλών νεκρών (όποτε εμφανίζονται τα πάντα γίνονται σε αργή κίνηση προφανώς μια αδέξια προσπάθεια του σκηνοθέτει για να υποβάλλει τον θεατή στον τρόμο που βιώνουν οι ήρωες) η βαριά εικόνα και ο αποπνέων μυστικισμός που είναι διάχυτος στο έργο δημιουργούν ένα αμάγαλμα τρόμου που είναι σχεδόν αδύνατο να αναπαραχθεί ξανά. Ο de Ossorio γύρισε άλλες τρείς ταινίες με την ίδια συνταγή, το ίδιο καλές αλλά πολύ λιγότερο σοκαριστικές από αυτήν. Δείτε το αλλά κατα προτίμηση ημέρα....

Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα



A scientist doing research on the paranormal invites two women to a haunted mansion. One of the participants soon starts losing her mind.

Ψηφισμένο σαν ένα από τα καλύτερα έργα τρόμου όλων των εποχών το "The haunting" ξεκινάει από την αφετηρία των ακατάσχετων κλισέ του είδους για να εξελιχθεί σε μια κινηματογραφική αποθέωση αναμειγνύοντας τον ψυχολογικό με τον μεταφυσικό τρόμο. Η ιστορία (βασισμένη στο βιβλίο "The haunting of Hill House" της Shirley Jackson) που ξεκινάει με έναν επιστήμονα που επιχειρεί να βρεί αποδείξεις για την ύπαρξη πνευμάτων εξελίσσεται στην ενσάρωκση των εφιαλτών μιας μεσόκοπης μοναχικής γυναίκας οι οποίοι την καταδιώκουν μέσα στο απομονωμένο σπίτι καθώς η ίδια οδεύει προς την παράνοια χωρίς σταματημό.

Η σκηνοθεσία του Robert Wise είναι υποδειγματική: οι περίεργες λήψεις, τα παιχνίδια με τους φακούς, οι φωτοσκιάσεις τα ηχητικά εφέ μεταδίδουν πλήρως την στοιχειωμένη ατμόσφαιρα του σπιτιού και σε συνδιασμό με της εκπληκτικές ερμνείες (ειδικά η Julie Harris και η Claire Bloom δίνουν ρέστα) μεταφέρουν αυτούσια την φρίκη στον θεατή.

Πολύ ανώτερη από την σύγχρονη σειρά και τις υπόλοιπες ταινίες το "The Haunting" είναι ένα απίστευτα και αυθεντικά τροματικό έργο που μαζί με το "Carnival of souls" και το "The innocents" συγκαταλέγεται στα καλύτερα του είδους.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα

An old mirror from the haunted Long Island house finds its way into a photographer's family where the evil soon manifests itself to cause more terror and mayhem.



Το έβδομο σίκουελ της θρυλικής σειράς βγήκε το 1993 σε μια εποχή που οι κινηματογραφικές παραγωγές περνούσαν κρίση ενώ τα direct to video είναι κατακλύσει την αγορά. Βέβαια το franchise από το τέταρτο σίκουελ έβγαινε μόνο σε βίντεο αλλά παρόλα αυτά κατάφερε να κρατήσει ένα υποτυπώδες ενδιαφέρον παρά τις ελλείψεις σε σκηνοθετική ποιότητα και σε ερμηνείες.

Είναι ίσως το πρώτο έργο της σειράς που η δράση τοποθετείται μακρια από το θρυλικό Amityville αφού πλέον έχουμε αντίκες από το θρυλικό σπίτι που τις αγοράζει μια παρέα νεαρών καλλιτεχνών. Φυσικά οι αντίκες είναι στοιχειωμένες και ξεκινάει μια σειρά από δολοφονίες.

Όπως όλα τα σίκουελ έτσι και αυτό έχει ελάχιστη επαφή με το αρχικό έργο, παρόλα αυτά είναι το προτελευταίο της σειράς που διατηρεί μια υποτυπώδη αξιοπρέπεια: αντλώντας στοιχεία από τα βιβλία/ταινίες του Clive Barker ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα διασκεδαστικό video-nasty (χωρίς πολύ αίμα δυστυχώς) με κάποιους ενδιαφέροντες χαρακτήες (οπως ο Keyes Terry και η Suki) που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ταινία σε ένα καλύτερο επίπεδο αν ήταν πιο καλογραμμένοι. Η σκηνοθεσία είναι διεκπαιρεωτική ενώ οι λίγες καλές στιγμές καταφέρνουν να σώσουν το έργο από την τελειωμένη μετριότητα.

Εν ολίγοις το έργο είναι ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο ένας πάλαι πότε αξιόλογου franchise που δυστυχώς σοδομίστηκε στον βωμό του χρήματος. Όσο για τις επόμενες σχεδόν άπειρες συνέχειες βλέπονται μόνο με πρόζακ.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα



Γυρισμένο το 1971 το "The nightcomers" λειτουργεί ως "prequel" του γνωστού μυθηστορήματος του Χένρυ Τζέημς με τίτλο "The turn of the screw" (κυκλοφορεί στην Ελλάδα σε πολλές εκδόσεις με τίτλο "Το στρίψιμο της βίδα΅", ένα από τα αρχετυπικά μυθηστορήματα γοτθικού τρόμου που η υπόθεση ακροταβεί ανάμεσα στην παράνοια και στο μεταφυσικό. Στην οθόνη μεταφέρθηκε το 1961 με τίτλο "The innocents" και σε αυτή την ταινία εφαρμόζει το "The nightcomers".

Είναι η ιστορία του Πήτερ Κουϊντ (Μάρλον Μπράντο) και της μις Τζέσσελ (κουκλάρα Στέφανι Μπέκαμ) του ζευαγριού που στοιχειώνει τον πύργο στο "The innocents". O Κουϊντ που δουλεύει ως κηπουρός στον πύργο αναπτύσσει μια σαδιστική ερωτική σχέση με την κουβερνάντα των δύο ορφανών παιδιών (Φλώρα και Μάιλς), την μις Τζέσσελ και καθώς η ιστορία αναπτύσσεται τα δύο παιδιά προσπαθούν να αντιγράψουν την σχέση των δύο ενηλίκων χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται τις δυναμικές της: την σεξουαλική χημεία μεταξύ των δύο, τον έρωτα, την ζήλεια κ.α. Ταυτόχρονα όμως τα δύο παιδιά (επηρεασμένα από τις ιστορίες του Κουϊντ) θα προσπαθήσουν να επιβληθούν στου ενήλικες και όταν συναντήσουν εμπόδια από την οικονόμο του σπιτιού θα αντιδράσουν.

Το "Nightcomers" είχε προκαλέσει μίνι σάλο την εποχή που βγήκε λόγω των έντονων ερωτικών σκηνών της Μπέκαμ με τον Μπράντο (σήμερα δεν προκαλούν τόσο) αλλά και της γενικότερης ιδέας της ταινίας. Μπορεί το έργο να μην είναι τόσο τρομακτικό όπως τα πιο παραδοσιακά θρίλερ (η ακόμα η συνέχεια του το "The innocents") αλλά όπως όλες οι ταινίες στην Αγγλική επαρχεία έχει εκπληκτική φωτογραφία και ένα ακατανόητο συναίσθημα φόβου. Προτείνεται πάντα σε συνδιασμό με το "The innocents".
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα

Sixteen-year-old Alice Palmer drowns while swimming in the local dam. When her body is recovered and a verdict of accidental death returned, her grieving family buries her. The family then experiences a series of strange and inexplicable events centered in and around their home. Profoundly unsettled, the Palmers seek the help of psychic and parapsychologist, Ray Kemeny. But as their investigation continues, they soon discover they didn’t really know their daughter at all.
Λίγα λόγια για την καλύτερη ταινία φαντασμάτων των τελευταίων ετών: η χρήση της τεχνικής του "footage found" και των λεγόμενων mockumentaries (δηλαδή ταινίες γυρισμένες σε μορφή ντοκιμαντέρ αλλά χωρίς πραγματικά γεγονότα) έδωσε νέα ώθηση στο χώρο των ταινιών τρόμου αφενός μεν γιατί παρουσίασε μια νέα τεχνική με καινούριες δυνατότητες αφετέρου δε γιατί έδωσε την ευκαιρία να γυριστούν ταινίες με πραγματικά χαμηλό budget.

To "Lake Mungo" γυρίστηκε το 2008 και αγνοήθηκε πλήρως από τις κινηματογραφικές αίθουσες αλλά απέκτησε μια cult φήμη. Πρόκειται για την ιστορία της Alice Palmer, τον τραγικό θάνατο της και την οικογένεια της που βιώνει την θλίψη της απώλειας μέσα σε μια σειρά από μεταφυσικά γεγονότα. Γυρισμένο σαν ντοκιμαντέρ το "Lake Mungo" διαφέρει από ταινίες του είδους. Πρόκειται για μια ήσυχη, σχεδόν υποτονική ταινία που βασίζεται σε υποτιθέμενες μαρτυρίες των μελών της οικογένειας για τις εμφανίσεις του πνεύματος της Alice μακριά από τα jump scares και το ατελείωτο αίμα. Αντίθετα ο τρόμος βρίσκεται αλλού: η αληθοφάνεια του έργου είναι σχεδόν εφιαλτική: ο πόνος της απώλειας του νεαρού κοριτσιού και τα νοητικά παιχνίδια των συγγενών της οδηγούν τον θεατή σε ένα δίλλημα: συμβαίνουν όντως τα "περίεργα" συμβάντα ή απλά οι γονείς και ο αδελφός της Alice δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι έφυγε;

Ολοκληρώνοντας να πω ότι το "Lake Mungo" είναι μια δύσκολη ταινία. Σίγουρα όχι για ένα χαλαρό βραδάκι με πόπκόρν, αντίθετα ίσως να ξυπνήσει μνήμες σε όσους έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά. Δείτε το αλλά φροντίστε να είστε μόνοι σας.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα



To 1979 βγήκε στους κινηματογράφους το "Amityville horror", ένα πλέον κλασσικό φίλμ τρόμου που στάθηκε η αφορμή για περίπου 19 συνέχειες με ελάχιστη σύνδεση μεταξύ τους (πρόφατο το "Amityville: Awakening" που βγήκε στον κινηματογράφο μετά από μια μεγάλη σειρά direct to DVD έργων, παρόλα αυτά παραμένει υπερ-μέτριο). Το πρώτο σίκουελ της δημοφηλούς αυθεντικής ταινίες (για μένα μετριότητατη) είναι το "Amityville 2: The possession" το οποίο θεωρω ότι είναι το καλύτερο της σειράς.

Καταρχάς να σημειώσουμε ότι το σενάριο το έχει γράψει ο Tommy Lee Wallace γνωστός από την δουλειά του στο καταπληκτικό "Halloween III: Season of the Witch" και στο "Fright night 2" ενώ την σκηνοθεσία έχει κάνει ο Damiano Damiani (σκηνοθέτης του ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥ γουέστερν "A bullet for the general") δύο στοιχεία που μαρτυρούν την ποιότητα του εν λόγω έργου.

Το "Amityville: the possession" είναι το prequel της αρχικής ταινίας. Είναι η ιστορία της οικογένειας Montelli όπου ο μεγάλος γιός σε μια έκρυξη θυμού δολοφονεί τα υπόλοιπα μέλη (στοιχεία που είναι γνωστά από το πρώτο έργο).

To έργο ξεχωρίζει όχι μόνο για την νοσηρή ατμόσφαιρα (το γεγονός ότι ο θεατής γνωρίζει ήδη ότι θα πεθάνουν όλοι βοηθάει σε αυτό) αλλά και ότι ξεφεύγει πολύ από την στερεοτυπική ιστορία στοιχειωμένου σπιτιού. Αντίθετα καταφέρνει θα θέσει νέα στάνταρ δανειζόμενος στοιχεία από ταινίες όπως το "The exorcist" και μετατρέπει το έργο σε ένα crossover των δύο ειδών. Η σκηνοθεσία είναι απλά καταπληκτική όπως και οι ερμηνείες με πρώτο και καλύτερο τον Burt Young (που υποδύεται τον καταπιεστικό πατέρα της οικογένειας δίνοντας έτσι και μια μεταφορική έννοια στο σενάριο όπου κάποιος θα μπορούσε να συνδέσει το ξέσπασμα του γιού με μια εφηβηκή επανάσταση).

Το "Amityvlle the possession" είναι ίσως το καλύτερο της σειράς και ένα καταπληκτικό έργο τρόμου για όσους αναζητούν ποιοτικές ταινίες.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:



Εικόνα

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΤΟ "SUSPERIA" ΤΟΥ ΑΡΤΖΕΝΤΟ ΑΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΚ ΡΑΙΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

Για να ξεκινήσουμε από τα βασικά θεωρώ τον Dario Argento ως έναν από τους τρείς μεγαλύτερους σκηνοθέτες στον χώρο του horror (μαζί με τον John Carpenter και τον Terence Fisher) όπως επίσης θεωρώ ότι το "Susperia" είναι ένα ανεπανάληπτο art horror διαμάντι που όμοιο του δεν θα υπάρξει ποτέ. Τέλος είμαι σχεδόν πάντα προκατειλημμένος εναντίον του οποιουδήποτε reboot/remake και θεωρώ ότι μέχρι ενός βαθμού η σύγκριση είναι μονόδρομος.

Ως εκ τούτου είχα αρνητικά συναισθήματα για το καινούριο "Susperia" και σε μεγάλο βαθμό δεν διαψεύστηκα: Η υπόθεση είναι γνωστή: νεαρή Αμερικανίδα πηγαίνει σε μια φημισμένη σχολή χορού στην Γερμανία για να ανακαλύψει ότι είναι συνακτήριο μαγισσών.

Θα είμαι σύντομος: Η καινούρια ταινία σκηνοθετημένη από τον Luca Guadagnino (έναν σκηνοθέτη χωρίς επαφές με τον συγκεκριμένο χώρο) είναι ένα δυομισάορο μπερδεμένο ημιτερατούργημα που θα μπορούσε να ήταν μια χαρά αν ο σκηνοθέτης δεν ήθελε να μοιάσει τόσο πολύ στον θρυλικό Fassbinder: η μινιμαλιστική και βουτηγμένη στα μουντά χρώματα διάθεση του απλά λοξοκοιτάει στο horror όποτε επιθυμεί να προχωρήσει την πλοκή λίγο παραπέρα. Ομολογουμένως τα horror στοιχεία είναι αρκετά καλογυρισμένα, οι χορογραφίες εξαιρετικές αλλά ούτε αυτά, ούτε το τελευταίο μισάωρο μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Το σενάριο μπάζει νερά, οι χαρακτήρες από αδιάφοροι έως αντιπαθητικοί και το twist στο τέλος απλά για να υπάρχει. Η Ντακότα είναι για τα πανηγύρια ενώ η Τίλτα βουτηγμένη στην υπερβολή παρά την πολύ καλή ερμηνεία της.

Άρα η ταινία είναι για το πέος; Όχι βέβαια αλλά για κανένα λόγο δεν είναι αξιομημόνευτη. Αν επιθυμείτε καλό horror υπάρχουν αύθονες ταινίες σε πιο παραδοσιακές και μη φόρμες.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

ΕΝΑ ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΕΝΟΠΟΙΗΣΕ ΤΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΒΟΥΡΑ.

Εικόνα



Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ που ο τιτάνας Michele Soavi δεν μνημονεύεται μαζί με τους μέτρ του Ιταλικού τρόμου μαζί με Dario Argento, Mario Bava, Lucio Fulci, Georgio Romero κ.α.. Ο τύπος δεν ήταν απλά μαθητής του Argento αλλά κατάφερε να γυρίσει μερικές ταινίες που άντεξαν στον χρόνο μεταξύ των οποίων το "The sect", "Cemetery man" και το "The church". Το αριστούργημα του όμως θα είναι για πάντα το "Deliria" ή αλλιώς "Stage fright: Aquarius".

Πατώντας γερά στο χώρο των slasher το "Deliria" δεν λυπάται κανένα: με μηδαμινο σενάριο, τοποθετεί μια ετερόκλητη ομάδα ηθοποιών μέσα σε ψυχεδελικά γκροτέσκα σκηνικά ενός θεάτριου και έναν ψυχάκια να τους κυνηγάει χωρίς λόγο. Το αίμα ρέει άφθονο και ο Soavi μένει επικεντρομένος στον τρόμο: χωρίς να αναπτύσσει τους χαρακτήρες απλά τους βάζει να βιώσουν ένα ντελίριο φρίκης χωρίς να υπάρχει ελπίδα.

Πέραν της εξαιρετικής σκηνοθεσίας αυτό που κάνει το "Deliria" να ξεχωρίζει είναι το οπτικοακουστικό μέρος: ο Soavi σαν γνήσιος μαθητής του Argento δημιουργεί εικόνες ακατάσχετης φρίκης λουσμένες με ηλεκτρονική μουσική (ναι ρε αυτή που ακούνε οι hipsters και νομίζουν ότι κάνουν κάτι). Οι φωτοσκιάσεις, οι κάμερες, τα σκηνικά του θεάτρου δημιουργούν μια από τις πιο νοσηρές ατμόσφαιρες που αποτυπώθηκαν ποτέ σε φίλμ. Απόλυτο highlight η περιβόητη σκηνή με τον θρίαμβο του ψυχοπαθή και τα πτώματα τοποθετημένα στην σκηνή σε ένα κατακλυσμιαίο φινάλε.

Το "Delira" είναι μια από τις ταινίες που κάθε φαν του τρόμου πρέπει να δει. Πρόκειται για ένα αριστούργημα που δεν αντιγράφεται ούτε και σήμερα και προφανώς ούτε και ποτέ.

Παραθέτω επικό soundtrack


και επειδή φροντίζω για εσάς, δείτε και όλο το έργο:
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟ BRIAN DE PALMA....



Εικόνα

Η θρυλική ρόκ-όπερα του ΝτεΠάλμα και μια από τις πρώτες επιτυχίες του είναι ίσως ένα από τα καλύτερα "musical" που γυρίστηκαν ποτέ. Με ένα σενάριο που κινείται ανάμεσα στον Φάουστ και στο Φάντασμα της Όπερας ο Ντε Πάλμα σκηνοθετεί ένα ντελιριακό μυσταγωγικό μεγαλοφυές φίλμ που όμοιο του δεν υπάρχει.

Ένας άσημος συνθέτης πέφτει θύμα ενός διεφθαρμένου μεγαλοπαραγωγού. Όταν θα επιχειρήσει να τον αντικρούσει θα μεταμορφωθεί σε ένα τέρας και στην συνέχεια θα κάνει μια συμφωνία με τον Διάβολο. Όμως η ώρα της εκδίκησης δεν θα αργήσει.

Ο Ντε Πάλμα δανείζεται στοιχεία από γνωστά μιούσικαλ όπως το "Cats" και φυσικά το υπερcult Dr.Phibes και δημιουργεί ένα δικό του μουσικό θρίλερ. Η μουσική του Paul Williams είναι επηρεασμένη από μπάντες όπως οι Queen, γεμάτη θεατρικά στοιχεία και στο έργο παρελαύνουν διάφοροι εκκεντρικοί χαρακτήρες, ο μυστηριώδης διεφθαρμένος παραγωγός Swan, η αθώα τραγουδίστρια Phoenix, o ψυχοπαθής Beef και φυσικά ο Phantom.



To "Phantom..." δυστυχώς πέρασε και δεν ακούμπησε στο κοινό και τους κριτικούς. Όμως με τα χρόνια απέκτησε την δική του cult φήμη και μέχρι σήμερα παραμένει αξεπέραστο.

@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα


After a girl goes missing, two of her friends and a mysterious set of strangers find themselves drawn to the cabin in the woods where she disappeared. They will laugh, they will drink, they will kiss, they will make love, and THEY MUST ALL DIE.
Υπάρχουν ταινίες τρόμου που απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό. Συνήθως προσφέρουν έναν εύπεπτο είδος τρόμου, στηριζόμενες σε φτηνά τρίκ (jump scares) και αποθεώνονται από τα media ως "η πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών". Το "Tonight she comes" δεν είναι μια από αυτές. Αντίθετα το έργο του Matt Stuertz είναι ένα περίεργο αμάλγαμα διαφορετικών ειδών συμπεριλαμβανομένου του splatter και το sexploitation χωρίς όμως η πρόκληση να είναι αυτοσκοπός. Είναι η ιστορία δύο κοριτσιών που ψάχνουν την φίλη τους, χωρίς όμως να γνωρίζουν ότι αυτή έχει μεταμορφωθεί σε μια δαιμονική οντότητα και η ιστορία μια οικογένειας φανατικών θρησκόληπτων που βλέπουν τα πιστεύω τους να γίνονται πραγματικότητα. Σκηνοθετημένη με εξαιρετική μαεστρία από τον Stuertz, το "Tonight she comes" ακροβατεί ανάμεσα στο splatter, στον τρόμο και στην κωμωδία χωρίς όμως να κοιτάζει κάποιο από τα τρία είδη ξεκάθαρά. Θέματα όπως η γυναικεία σεξουαλικότητα μέσα από την εικόνα του κινηματογράφου θίγονται ελαφρά χωρίς όμως να δίνεται βάθος αλλά και δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Γιατί πάνω από όλα το "Tonight she comes" είναι ένα σύγχρονο nasty, μια ευχάριστη σαβουρίτσα έτοιμη για να αποκτήσει το δικό της κοινό.

Εικόνα
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα



Σκοτεινό, κλειστοφοβικό και ήρεμο το θριλεράκι του Josh Lobo ήταν μια από τις εκπλήξεις των προηγούμενων ετών. Ένας άντρας με την σύζυγο του επισκέτεται τον αδελφό (Σκότ) του που μένει σε ένα σπίτι απομονωμένος: εκεί θα αντιληφθούν ότι ο Σκότ έχει καταφέρει κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο: έχει παγιδέψει (ή έστω ισχυρίζεται) τον Διάβολο σε ένα δωμάτιο του υπογείου. Και με αυτό το πρόσχημα ξεκινάει ένα ταξίδι στην παράνοια μεταξύ των τριών αυτών ανθρώπων. Η ταινία που συνδέεται με το επισόδειο του Twilight Zone, "The Howling man" (πρακτικά το ίδιο σενάριο) είναι μια σταθερή πορεία κλιμακόμενης έντασης προς την αποκάλυψη του απόλυτου κακού. Υπάρχει μια διαρκής νευρικότητα, μια ανησυχία και κάτι απόκοσμο στο έργο καθώς κινείται κάπου ανάμεσα στο μεταφυσικό και την απόλυτη παράνοια. Χωρίς να χαλαρώνει ο θεατής διεισδύει μέσα στο σκοτάδι του Josh Lobo. Σε κάθε περίπτωση ένα εξαιρετικό ντεμπούτο που δεν πρέπει να αγνοηθεί.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα



Είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις ότι υπάρχει ζωή πέρα από το σιχαμερό χόλυγουντ. Οι ανεξάρτητες ταινίες όχι μόνο αλωνίζουν τους κινηματογράφους αλλά δείχνουν να έχουν την δημιουργικότητα και τεχνοτροπία που λείπει από το πλέον πλαστικοποιημένο χόλυγουντ. Και είναι ευχάριστο να βλέπεις ότι αυτές οι προσπάθειες γίνονται από χώρες που δεν έχεις φανταστεί.
Το "November" ήρθε από το πουθενά και είναι απόδειξη ότι ο Εσθονικός κινηματογράφος όχι μόνο υπάρχει αλλά δημιουργεί αριστουργήματα. Αν μπορούσε κάποιος να το κατατάξει σίγουρα θα το έβαζε στο χώρο του "folk horror" κάπου ανάμεσα στο παραμύθι, στον τρόμο, στην μεσαιωνική δισδαιμονία και αφέλεια. Η ταινία δείχνει την ζωή των κατοίκων ενός χωριού που όμως οι προλήψεις και οι λαϊκές διηγήσεις είναι πραγματικές. Μέσα από την μη γραμμική αφήγηση ξεδιπλώνονται ιστορίες από την επαρχιακή ζωή με μια δόση art-horror και εξαιρετική σκηνοθεσία και ντυμένα με εκπληκτική μουσική. Mην περιμένετε φτηνές πρόχειρες λύσεις με jump scares και άλλα τέτοια κόλπα αντίθετα η σινεφίλ αισθητική δημιουργεί ένα συναίσθημα απόκοσμου τρόμου.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει

Δημοσίευση από Zippo190 »

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

Εικόνα



Ναι ρε Dark Waters! Το μοναδικό έργο του Mariano Baino γυρισμένο το 1993 είναι ένα αριστούργημα μεταφυσικού τρόμου που μέχρι σήμερα παραμένει άθικτο από την φθορά του χρόνου: η νεαρή Ελίζαμπεθ επιστρέφει στο νησί που γεννήθηκε οδηγημένη από μια σειρά περίεργων τρομακτικών ονείρων. Εκεί θα βρεί ένα μοναστήρι με καλόγριες που επιδεικνύουν ιδιαίτερα περίεργη και μυστικοπαθή συμπεριφορά και δείχνουν να συνδέουν τα όνειρα της με την ζοφερή πραγματικότητα.

Λίγες ταινιες έχουν καταφέρει να πετύχουν την ζοφερη ατμόσφαιρα του "Dark waters". Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα μοναχικό νησί αποκομένο από τον υπόλοιπο κόσμο που το ζοφερό μοναστήρι φαίνεται να ελέγχει τα πάντα. Υπάρχει (με ελάχιστη χρήση οπτικών εφέ αλλά εξαιρετική χρήση της κάμερας) μια μόνιμη αίσθηση κινδύνου, ένας διαρκής τρόμος και ένα συναίσθημα ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η πραγματικότητα μπλέκεται με το όνειρο και τους εφιάλτες δημιουργόντας ένα ντελιριακό, σοκαριστικό αποτέλεσμα. Χωρίς πίδακες αίματος η ταινία καταφέρνει να γίνει ιδιαίτερα τρομακτική παίζοντας με το θρησκευτικό συναίσθημα που υπάρχει στον καθένα. Εν τέλη καταφέρνει να είναι ένα μοναδικό έργο κάπου ανάμεσα στο art house και στον συμβατικό κινηματογράφο. Παραμένει όμως ένα σχολείο από μόνο του.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Κινηματογράφος & Ταινίες”