Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:
Οφείλω να ομολογήσω ότι μου αρέσουν οι σπονδυλωτές ταινίες. Το challenge ενός σκηνοθέτη να "δέσει" πολλές μικρές ιστορίες με έναν κοινό παρανομαστή ή μέσα σε ένα ενιαίο έργο μπορεί, αν γίνει με μαεστρία, να δημιουργήσει ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Έτσι και στο "The psychopaths" του Mickey Keating (σκηνοθέτη του εξαιρετικού "Carnage park") η εκτέλεση ενός ψυχοπαθεί, "ενεργοποιεί" άλλους όπου ο καθένας σπέρνει τον τρόμο στην τοπική κοινωνία.
Το έργο, παρά την έλλειψη ενός γραμμικού story line, είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Ο Keating αντλεί έμπνευση από μια πληθώρα σκηνοθετών (από Lynch μέχρι και De Palma) για να δημιουργήσει ένα σουρεαλιστικό, οπτικό διαμάντι. Λοξοκοιτόντας στα 80'ς slasher αλλά και στον ανεξάρτητο 90'ς κινηματογράφο, μεταπηδά από το ένα ύφος στο άλλο χωρίς να γίνεται κουραστικός. Ίσως υπερβολικός σε σημεία αλλά αυτό δεν πρέπει να ενοχλεί τον θεατή: η ταινία είναι εντυπωσιακή οπτικά με έντονες φωτοσκιάσεις, χρωματισμούς και ιδιαίτερα προσεγμένη φωτογραφία ενώ οι ερμηνείες της Angela Trimbur και του James Landry Hebert ξεχωρίουν.
Οφείλω να ομολογήσω ότι μου αρέσουν οι σπονδυλωτές ταινίες. Το challenge ενός σκηνοθέτη να "δέσει" πολλές μικρές ιστορίες με έναν κοινό παρανομαστή ή μέσα σε ένα ενιαίο έργο μπορεί, αν γίνει με μαεστρία, να δημιουργήσει ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Έτσι και στο "The psychopaths" του Mickey Keating (σκηνοθέτη του εξαιρετικού "Carnage park") η εκτέλεση ενός ψυχοπαθεί, "ενεργοποιεί" άλλους όπου ο καθένας σπέρνει τον τρόμο στην τοπική κοινωνία.
Το έργο, παρά την έλλειψη ενός γραμμικού story line, είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Ο Keating αντλεί έμπνευση από μια πληθώρα σκηνοθετών (από Lynch μέχρι και De Palma) για να δημιουργήσει ένα σουρεαλιστικό, οπτικό διαμάντι. Λοξοκοιτόντας στα 80'ς slasher αλλά και στον ανεξάρτητο 90'ς κινηματογράφο, μεταπηδά από το ένα ύφος στο άλλο χωρίς να γίνεται κουραστικός. Ίσως υπερβολικός σε σημεία αλλά αυτό δεν πρέπει να ενοχλεί τον θεατή: η ταινία είναι εντυπωσιακή οπτικά με έντονες φωτοσκιάσεις, χρωματισμούς και ιδιαίτερα προσεγμένη φωτογραφία ενώ οι ερμηνείες της Angela Trimbur και του James Landry Hebert ξεχωρίουν.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:
https://img.moviepostershop.com/the-dev ... 699765.jpg
Είναι πραγματικά λίγες οι ταινίες που μπορούν να σοκάρουν τον θεατή, χωρίς όμως να το κάνουν επιτηδευμένα. Θέλει ιδιαίτερη μαεστρία ώστε μέσα από το σενάριο, την οπτικοποίηση του και τις ερμεινίες να μπορέσει ένας σκηνοθέτης να ξεπεράσει τα όρια της ανεκτηκότητας χωρίς όμως αυτό να είναι αυτοσκοπός. Το "Devils" του Κέν Ράσσελ βγήκε το 1971 και μέχρι σήμερα συνεχίζει να προκαλεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι καινούριες dvd εκδόσεις πετσοκόβονται χωρίς τύψεις. Βασισμένο σε πραγματική ιστορία, κινηματογραφημένο με μια 70'ς, μεγαλεπήβολη θεατρική αισθητική, το έργο αφηγείται την δίκη του ιερέρα που καταχράζεται την εξουσία του, δημιουργεί ερωτικό δεσμό με μια νεαρή καλόγρια και στο τέλος κατηγορείται για ακολασία από μια καταπιεσμένη σεξουαλικά καλόγρια.
Το "The Devils" είναι μια ταινία over the top; χορογραφίες, φωτογραφία, κινηματογράφηση, μουσική όλα είναι δουλεμένα και τοποθετημένα σε βαθμό που αγγίζουν την υπερβολή και κάπω απο όλα είναι η ερμηνεία της Βανέσσα Ρέντγρκειβ και η σαρωτική ερμηνεία του τιτάνα Όλιβερ Ρίντ. Είναι από τις σπάνιες φορές που βλέπεις ηθοποιούς να βυθίζονται σε τέτοιο βαθμό μέσα στους ρόλους τους. Ο Κέν Ράσσελ κάνει ότι μπορεί να να κρατήσει την ισορροπία μεταξύ του μεταφυσικού και του πραγματικού: είναι δαιμονισμένη η αδελφή Τζεάν; ή απλά παρανοιϊκή; Κανείς δεν ξέρει ενώ η all inclusive σκηνοθεσία του Ράσσελ τα βάζει όλα μέσα χωρίς να απαντάει τίποτα.
Το "The Devils" είναι ένα σοκαριστικό αριστούργημα του κινηματογράφου, απόδειξη ότι και στον τρόμο μπορεί να βρεί κανείς διαμάντια. Must see έργο.
https://img.moviepostershop.com/the-dev ... 699765.jpg
https://www.youtube.com/watch?v=DC_Z4I62e5YIn 17th-century France, Father Urbain Grandier seeks to protect the city of Loudun from the corrupt establishment of Cardinal Richelieu. Hysteria occurs within the city when he is accused of witchcraft by a sexually repressed nun.
Είναι πραγματικά λίγες οι ταινίες που μπορούν να σοκάρουν τον θεατή, χωρίς όμως να το κάνουν επιτηδευμένα. Θέλει ιδιαίτερη μαεστρία ώστε μέσα από το σενάριο, την οπτικοποίηση του και τις ερμεινίες να μπορέσει ένας σκηνοθέτης να ξεπεράσει τα όρια της ανεκτηκότητας χωρίς όμως αυτό να είναι αυτοσκοπός. Το "Devils" του Κέν Ράσσελ βγήκε το 1971 και μέχρι σήμερα συνεχίζει να προκαλεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι καινούριες dvd εκδόσεις πετσοκόβονται χωρίς τύψεις. Βασισμένο σε πραγματική ιστορία, κινηματογραφημένο με μια 70'ς, μεγαλεπήβολη θεατρική αισθητική, το έργο αφηγείται την δίκη του ιερέρα που καταχράζεται την εξουσία του, δημιουργεί ερωτικό δεσμό με μια νεαρή καλόγρια και στο τέλος κατηγορείται για ακολασία από μια καταπιεσμένη σεξουαλικά καλόγρια.
Το "The Devils" είναι μια ταινία over the top; χορογραφίες, φωτογραφία, κινηματογράφηση, μουσική όλα είναι δουλεμένα και τοποθετημένα σε βαθμό που αγγίζουν την υπερβολή και κάπω απο όλα είναι η ερμηνεία της Βανέσσα Ρέντγρκειβ και η σαρωτική ερμηνεία του τιτάνα Όλιβερ Ρίντ. Είναι από τις σπάνιες φορές που βλέπεις ηθοποιούς να βυθίζονται σε τέτοιο βαθμό μέσα στους ρόλους τους. Ο Κέν Ράσσελ κάνει ότι μπορεί να να κρατήσει την ισορροπία μεταξύ του μεταφυσικού και του πραγματικού: είναι δαιμονισμένη η αδελφή Τζεάν; ή απλά παρανοιϊκή; Κανείς δεν ξέρει ενώ η all inclusive σκηνοθεσία του Ράσσελ τα βάζει όλα μέσα χωρίς να απαντάει τίποτα.
Το "The Devils" είναι ένα σοκαριστικό αριστούργημα του κινηματογράφου, απόδειξη ότι και στον τρόμο μπορεί να βρεί κανείς διαμάντια. Must see έργο.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
και μόνο που έχεις Oliver Reed και Vanessa Redgrave, αρκεί
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:
https://www.youtube.com/watch?v=hQxnVrg2TSQ&t=2s
A small-town farmer's son reluctantly joins a traveling group of vampires after he is bitten by a beautiful drifter.
Σας έλειψα; Από το vault των ταινιών τρόμου σήμερα θα δούμε το "Near dark". Πρόκειται για την πρώτη ή δεύτερη (δεν θυμάμαι) ταινία της Κάθριν Μπίγκελοου (πρώτην συζύγου του Τζέημς Κάμερον και σκηνοθέτης του οσκαρικικού "The hurt locker"), η ταινία κατά κάποιο τρόπο συνδέεται με το "The lost boys" καθώς αποτελεί μέρος των ταινιών που μεταφέρουν κινηματογραφικά τον μύθο του βρικόλακα από την Βικτωριανή εποχή στην σύγχρονη: το βαμπίρ πλέον δεν εμφανίζεται ως ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης αλλά ως μέρος της mass culture: ροκάς, τζάνκι, περιπλανόμενος κ.α. Θα ακολουθήσουν έργα σαν το "The addiction", "Habbit", "Cronos", "John Carepnter's Vampires" κ.α.). Το "Near dark" κατά κάποιο τρόπο είναι πιο ανάλαφρη ταινία, θυμίζει περισσότερο ένα road movie, με ήρωα ένα χωριατόπαιδο που μπλέκει με μια παρέα από αλήτες, παρά μια ταινία με βαμπίρ. Δηλαδή ο μύθος του βρικόλακα αναπτύσσεται πολύ λίγο, απλά υπάρχει, χωρίς να δίνονται πολλές εξηγήσεις, περισσότερο σαν ασθένεια παρά σαν μια μορφή μετά-ζωής. Φυσικά υπάρχει το καθιερωμένο ρομάντζο του ήρωα με το κορίτσι (κάπου στο παρασκήνιο) όπως επίσης και οι κακοί που καταφέρνουν να γίνουν έστω και λίγο συμπαθητικοί κυρίως λόγω του του δεσμού που υπάρχει μεταξύ τους.
Το "Near dark" είναι ένα καταπληκτικό return trip στα τιμημένα 90ς, ένα κρυφό διαμαντάκι από μια σκηνοθέτιδα που θα μεγαλουργήσει αργότερα. ¨Οσοι δεν το έχετε δει, δείτε το.
Y.Γ. επίσης έχει μουσική Tangerine Dream, το είπαμε; το λέμε τώρα!
https://www.youtube.com/watch?v=T-tSoDgxRLk
https://www.youtube.com/watch?v=hQxnVrg2TSQ&t=2s
A small-town farmer's son reluctantly joins a traveling group of vampires after he is bitten by a beautiful drifter.
Σας έλειψα; Από το vault των ταινιών τρόμου σήμερα θα δούμε το "Near dark". Πρόκειται για την πρώτη ή δεύτερη (δεν θυμάμαι) ταινία της Κάθριν Μπίγκελοου (πρώτην συζύγου του Τζέημς Κάμερον και σκηνοθέτης του οσκαρικικού "The hurt locker"), η ταινία κατά κάποιο τρόπο συνδέεται με το "The lost boys" καθώς αποτελεί μέρος των ταινιών που μεταφέρουν κινηματογραφικά τον μύθο του βρικόλακα από την Βικτωριανή εποχή στην σύγχρονη: το βαμπίρ πλέον δεν εμφανίζεται ως ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης αλλά ως μέρος της mass culture: ροκάς, τζάνκι, περιπλανόμενος κ.α. Θα ακολουθήσουν έργα σαν το "The addiction", "Habbit", "Cronos", "John Carepnter's Vampires" κ.α.). Το "Near dark" κατά κάποιο τρόπο είναι πιο ανάλαφρη ταινία, θυμίζει περισσότερο ένα road movie, με ήρωα ένα χωριατόπαιδο που μπλέκει με μια παρέα από αλήτες, παρά μια ταινία με βαμπίρ. Δηλαδή ο μύθος του βρικόλακα αναπτύσσεται πολύ λίγο, απλά υπάρχει, χωρίς να δίνονται πολλές εξηγήσεις, περισσότερο σαν ασθένεια παρά σαν μια μορφή μετά-ζωής. Φυσικά υπάρχει το καθιερωμένο ρομάντζο του ήρωα με το κορίτσι (κάπου στο παρασκήνιο) όπως επίσης και οι κακοί που καταφέρνουν να γίνουν έστω και λίγο συμπαθητικοί κυρίως λόγω του του δεσμού που υπάρχει μεταξύ τους.
Το "Near dark" είναι ένα καταπληκτικό return trip στα τιμημένα 90ς, ένα κρυφό διαμαντάκι από μια σκηνοθέτιδα που θα μεγαλουργήσει αργότερα. ¨Οσοι δεν το έχετε δει, δείτε το.
Y.Γ. επίσης έχει μουσική Tangerine Dream, το είπαμε; το λέμε τώρα!
https://www.youtube.com/watch?v=T-tSoDgxRLk
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2631
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Δεν το έχω δει ακόμα αυτό, μπαίνει στη λίστα βέβαια...
Πάντως όταν σκέφτομαι βαμπίρ 80'ς το μυαλό πάει αυτόματα στο Fright Night.
Πάντως όταν σκέφτομαι βαμπίρ 80'ς το μυαλό πάει αυτόματα στο Fright Night.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
αγαπημένο έργοAdvancing Yokeda έγραψε: ↑Τρί 13 Απρ 2021, 18:09 Δεν το έχω δει ακόμα αυτό, μπαίνει στη λίστα βέβαια...
Πάντως όταν σκέφτομαι βαμπίρ 80'ς το μυαλό πάει αυτόματα στο Fright Night.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
νομίζω σε αυτή τη φάση, το Vampires με τον James Woods πιάνει κορυφή
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Διόρθωση: Το Vampires του John Carpenter.LuciferSteele έγραψε: ↑Τετ 14 Απρ 2021, 17:36 νομίζω σε αυτή τη φάση, το Vampires με τον James Woods πιάνει κορυφή
Έπος το Vampires, από κοντά το Near Dark της Bigelow (πόσες γυναίκες στο Hollywood έχουν τέτοιες ταινίες;!) η οποία παραδίδει σεμινάριο σε διαφορετικά genres για ΠΛΑΚΑ. Eκτός από αυτό, έχει το Strange Days (sci-fi έπος) και το Point Break (γαμιστερή περιπέτεια από αυτές που μας καναν άντρες).
Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Strange days λοιπον...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Re: Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Aterrados (terrified) https://www.imdb.com/title/tt7549892/
Τεράστιο διαμάντι για τους λάτρεις του κοσμικού τρόμου, από Αργεντινή.
Προτείνω να μπείτε στα τυφλά, χωρίς trailer κλπ
Τεράστιο διαμάντι για τους λάτρεις του κοσμικού τρόμου, από Αργεντινή.
Προτείνω να μπείτε στα τυφλά, χωρίς trailer κλπ
- Blackwinged
- Δημοσιεύσεις: 398
- Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
- Τοποθεσία: Ιωάννινα
Re: Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Το βιδεο κλιπ του Βαρνάβα για το "Σπλατεριά" το είδατε; Το πέτυχα τυχαία και από τότε αισθάνομαι στοιχειωμένος.
Re: Ταινίες τρόμου που μας έχουν στοιχειώσει
Ταινίες τρόμου που με στοίχειωσαν/έκαναν να ανατριχιάσω ή να χεστώ πάνω μου όταν τις πρωτοείδα, ήταν οι εξής: Λάμψη (του Κιούμπρικ), Δράκουλας (του Κόπολα), Εξορκιστής, τα δύο πρώτα μέρη της Προφητείας και από νεότερα, το Lady In Black