Forgotten Scroll

Το δεύτερο είναι ίσως το καλύτερο της σειράς αλλά όλες είχαν ενδιαφέρον. Παραδόξως διατήρησαν μια ποιότητα μέχρι και το ένατο σε αντίθεση με άλλα franchise που έγιναν τρελές σαβουρες...

Ισως να φταίει που το συνεχίζουν δηλαδή και τα Halloween από ενα σημείο και μετά άρχισαν να επαναλαμβάνονται. Το ίδιο και με Hellraiser αν και εχω αδυναμία σε αυτό το Franchise και δεν μου έβγαλε καθόλου βαρεμάρα.

Lilith έγραψε: ↑Σάβ 14 Απρ 2018, 02:15 Ισως να φταίει που το συνεχίζουν δηλαδή και τα Halloween από ενα σημείο και μετά άρχισαν να επαναλαμβάνονται. Το ίδιο και με Hellraiser αν και εχω αδυναμία σε αυτό το Franchise και δεν μου έβγαλε καθόλου βαρεμάρα.

Το Hellraiser από το πέμπτο και μετά (όταν έγιναν κατευθείαν σε βίντεο) έβγαζε μόνο σκουπίδια. Τα Halloween προσπάθησαν να γράψουν κάτι τρελά σενάρια με δρυιδικές σέκτες κ.α. αλλά δεν τους βγήκαν οπότε έκτοτε κάνουν reboot την σειρά χωρίς λόγο. Μόνο τα σίκουελ του "Amityville" κατάφεραν να βγάλουν κάτι καλό και φυσικά όχι όλα. Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω δυο αράδες για τα horror franchises.....

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:



Δύο μαθήτριες σε καθολικό σχολείο αναγκάζονται να παραμείνουν στις εγκαταστάσεις του κτηρίου τις Χειμερινές διακοπές και γίνονται μάρτυρες διαφόρων περίεργων γεγονότων. Ταυτόχρονα μια τρίτη κοπέλα ταξιδεύει στην επικράτεια. Οι ιστορίες τους συνδέονται με κάποιο τρόπο...

Σκηνοθετημένο από τον Oz Perkins ("I am the pretty thing that lives in the basement") το "Blackcoat's daughter" είναι μια μουντή "χειμωνιάτική" ταινία αποκομένη από την πολυκοσμία, με αργό ρυθμό και γκρίζη φωτογραφία. Η σχετικά αργή, "ηρεμη" σκηνοθεσία σε συνδιασμό με τις μιρκές δόσεις μεταφυσικού δημιουργούν ένα θρίλερ που δεν πρόκειται να σοκάρει αλλά όταν τελειώσει αφήνει στον θεατή μια περίεργη αίσθηση.

Αρκετά δυνατό έργο, ίσως όχι για όλα τα κοινά αλλά σίγουρα για αυτούς που ψάχνουν ξεχωριστές ταινίες.

προσθέτω και ζόρικο trailerάκι

Περισσότερο σαν ψυχολογικό θριλεράκι μου κάνει χωρίς πολύ δράση. Θα το τιμήσω μετά το "Southbound" που πρέπει να δω.

Lilith έγραψε: ↑Σάβ 21 Απρ 2018, 14:06 Περισσότερο σαν ψυχολογικό θριλεράκι μου κάνει χωρίς πολύ δράση. Θα το τιμήσω μετά το "Southbound" που πρέπει να δω.

το "Berberian sound studio" το είδες; Το "Stary eyes";

για τσέκαρε και εδώ..............https://www.forgotten-scroll.net/forum/ ... f=18&t=532

Ολα αυτα και άμεσα. Αφιέρωσα χρόνο για σειρές και άφησα τις ταινίες και εχω το "The Prisoner" stand by ακόμα. Το soundtrack ανατριχιαστικό πάντως !

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:



Γυρισμένο το 1959 από τον μέτρ του Γαλλικού σινεμά Georges Franju το "Eyes without a face" (Αγγλικός τίτλος) είναι η θλιβερή ιστορία ενός πρώην ευυπόληπτου πλασικού χειρούργου που ζει πλέον απομονωμένος στην έπαυλη του και διεξάγει μυστηριώδη πειράματα ενώ φαίνεται να έχει σχέση με τις εξαφανίσεις νεαρών γυναικών.

Γυρισμένο σε ασπρόμαυρο φίλμ με βαριές αποχρώσεις του γκρίζου, μουντή θλιβερή ατμόσφαιρα και ανατριχιαστικές σκηνές το έργο είναι από τα πλέον τρομακτικά εκείνης της εποχής. Το μυστήριο που περιβάλλει το γιατρό, την ασθενή του αλλά και την έπαυλη σχεδόν καταπλακώνει τον θεατή ενώ οι δυνατές σκηνές (άψογη χρήση της κάμερας και των φωτοσκιάσεων) στοιχειώνουν όσους έχουν την τύχη (ή ατυχία) να δουν το έργο. Εκπληκτική σκηνοθεσία, άψογη ξεδίπλωση της ιστορίας, πολύ καλές ερμηνείες και γενικά ένα κορυφαίο cult διαμάντι.

να και μία ενδιαφέρουσα μάσκα να ξεπατικώσει ο πάπας γκόστ αφού βαρεθεί το ξεπατίκωμα Primus με την τωρινή μάσκα!

ζόρικο το τρειλερ

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:

My love, my sweet Queen, my noble wife. Severed, too quickly, too cruelly from this life. I remain and suffer to bring delivery of your pain. Of fires drawn and memories met, soon we shall hold our two precious hearts in single time.

Οκ μάγκες εδώ έχουμε ένα πραγματικά σπουδαίο έργο: Μια ομάδα γνωστών σημαντικών γιατρών αποτυγχάνει στο να σώσει την ζωή της άρρωστης γυναίκας του Δρ. Άντον Φάιμπς οπότε και αυτός μισότρελος, μισοπεθαμένος ορκίζεται να τους ξεκληρήσει χρησιμοποιόντας τις βιβλικές τιμωρίες για τον καθένα τους.

Γυρισμένο το 1971 από τον Ρόμπερτ Φούστερ το "Dr.Phibes" αποτελεί ίσως το μάγκνουμ όπους του τεράστιου ηθοποιού Βίνσεντ Πράίς.



Με αφετηρία μια απλή ιστορία εκδίκησης ο Φούστερ δημιουργεί ένα αρτιστικό διαμάντι που αναμειγνύει το μαύρο χιούμορ με την γκροτέσκα μακάβρια αισθητική του θρίλερ. Γυρισμένο φυσικά από την Hammer αυτή η μπαρόκ αισθητικής ταινία ξεχωρίζει όχι μόνο λόγω της εκπληκτικής φιγούρας του Βίνσεντ Πράις (που παραδίδει μια ανεπανάληπτη ερμηνεία) αλλά και λόγω των στυλιστικών επιλογών τόσο στο ντεκόρ όσο και στην σκηνοθεσία (δείτε τι αντέγραφε ο Τίμ Μπάρτον). Όσοι δεν το έχετε δει είναι κρίμα να το χάσετε (μαζί με την συνέχεια Dr. Phibes rises again).

Στον ρόλο της βοηθού η θεάρα Βιρτζίνια Νόρθ:

τρείλερ Dr. Phibes για όσους αντέχουν...

παίζει και θεάρας Terry Thomas!

Zippo's vault of unspeakable horrors terrifyingly presents:



Πάντα γουστάρω όταν βλέπω έναν σκηνοθέτη με ελάχιστο έως μηδενικό budget να καταφέρνει να ξεπεράσει τους χρηματικούς περιορισμούς και με όπλο την δημιουργικότητα του να φτιάχνει μικρά διαμαντάκια, την ίδια στιγμή που τα μεγάλα στούντιο αναπαράγουν τα ίδια στερεοτυπικά κλισέ με τον πιο βαρετό τρόπο.

Το Absentia είναι το πρώτο ολόκληρο έργο του Mike Flanagan (αργότερα γύρισε το "Occulus", "Hush", "Before i wake" κ.α.) το οποίο χρηματοδοτήθηκε μέσω πλατφόρμας crowdfunding. Η υπόθεση έχει να κάνει με δύο αδελφές την Tricia και την Callie. Ο άντρας της Tricia έχει εξαφανιστεί εδώ και επτά χρόνια και η Callie έρχεται να μείνει μαζί της για να της προσφέρει ηθική βοήθεια. Καθώς η Callie πηγαίνει για τρέξιμο μέσα σε ένα τούνελ συναντάει έναν άστεγο με τον οποίο αποκτάει μια αμυδρή επαφή. Αργότερα μια σειρά από μυστηριώδη γεγονότα ξεκινούν να συμβαίνουν με αποτέλεσμα την "επιστροφή" του χαμένου άντρα της Tricia του Daniel.

Με ελάχιστο budget (μόνο 70.000$) το "Absentia" θα έπρεπε να σταθεί περισσότερο στις δημιουργηκές ικανότητες του σκηνοθέτη παρά στην χρήση οπτικών εφέ. Και πράγματι ο Flanagan καταφέρει να δημιουργήσει ένα δραματικό θρίλερ που παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά χωρίς όμως να γίνεται γελοίο. Η χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών είναι πολύ δυνατή και γενικά οι χαρακτήρες τόσο σαν παρουσίαση όσο και σαν εκτέλεση των ηθοποιών καταφέρνουν να πείσουν τον θεατή. Το μυστήριο ξεδιπλώνεται σταδιακά χωρίς να υπάρχει βιασύνη και γενικά υπάρχει μια ομαλότητα με την πλοκή. Το μεταφυσικό στοιχείο δεν είναι υπερβολικό, ούτε γίνεται πουρές από εφέ. Αντιθέτως υπάρχει μια νοσηρότητα που πιθανών να αγγίξει αρκετούς λόγω του ότι δεν είναι απόμακρο (δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός).

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα πολύ όμορφο "μικρό" έργο που θα σας αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις.