Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Metal Anti Conformism (2021)

Τα πάντα γύρω από τις αγαπημένες μας ταινίες, κινηματογραφικές και μή.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8724
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Metal Anti Conformism (2021)

Δημοσίευση από Zippo190 »

Άλλο πολιτικοποίηση άλλο κομματικοποίηση όμως.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1858
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Metal Anti Conformism (2021)

Δημοσίευση από Xstroyer »

Εγώ είμαι γεννημένος το 1977, οπότε το '87 ήμουν 10 χρονών και το τέλος της δεκαετίας με βρήκε στα 13. Εκείνα τα χρόνια, ήμουν στην επαρχία και οι γονείς μου ακούγαν rock, hard rock και metal, ενώ ο πατέρας μου ήταν και παράγοντας σε ποδοσφαιρική ομάδα. Οπότε, μπορώ να πω πως θεωρητικά, μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου υπήρχε ολόκληρο το υπόβαθρο για να επιβεβαιώσω τα όσα αναφέρθηκαν στο ντοκιμαντέρ, το βιβλίο και την εποχή.

'Οχι. Τίποτα από αυτά δεν βίωσα και δεν θυμάμαι. Ποτέ ο πατέρας μου δεν είχε πρόβλημα (βέβαια δεν ήταν 18-20 τότε), ποτέ δεν κατάλαβα εγώ κάτι, ούτε επεισόδια σε τέτοιο βαθμό ώστε να τα θεωρήσουμε κάτι το καθημερινό και συνηθισμένο. Σαφώς και υπήρχαν κάποια, αλλά σε καμία περίπτωση ώστε αυτά που περιγράφονται ως "τυπική καθημερινότητα του μεταλλά" να συνέβαιναν συνέχεια.

Οπότε, το προσωπικό μου συμπέρασμα (και με βάση αυτά που έχω ζήσει) είναι ότι:
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως Αθήνα δεν είναι ολόκληρη η Ελλάδα. Και στην επαρχία (μιλάω για Πάτρα και Καλαμάτα συγκεκριμένα) μπορεί να σε κοίταζαν με μισό μάτι, αλλά μάλλον επειδή κυκλοφορούσες σαν θαμώνας του Blue Oyster Club ή νομίζοντας πως επειδή φοράς καρφιά και το παίζεις τσαμπουκάς, κάνεις επανάσταση. Και σήμερα αν βγεις έτσι έξω, όλο και κάποιος θα σε κοιτάξει περίεργα στο δρόμο. Σε αυτού του είδους την "επανάσταση", μεγάλη μερίδα της νεολαίας, επιδίωκε αυτή την "διαφορετικότητα" σε συνδυασμό με γενικότερες πράξεις και συμπεριφορές που οδηγούσαν στις "δυσκολίες" και τα "επεισόδια" που περιγράφονται. Αυτή η μερίδα της νεολαίας όμως (ακόμα και στα early '90s που τα έζησα από πρώτο χέρι και επειδή στην Ελλάδα ήμασταν πάντα λίγο πίσω στις εξελίξεις, ήταν άτυπο μέρος της '80s κουλτούρας) απλώς βρήκε στο heavy metal το αποκούμπι της για να βρεθεί σε μια ευρύτερη φάση-κατάσταση και θεωρούσαν τους εαυτούς τους περιθωριακούς. Αν δεν ήταν το heavy metal, θα ήταν κάτι άλλο. Συμπερασματικά, δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εκείνων των "οπαδών-μεταλλάδων-ανθρώπων" δεν παρέμειναν στον χώρο και όσοι "Γεωργιόπουλοι" έχουν ξεμείνει είναι η εξαίρεση του κανόνα, οι οποίοι βρέθηκαν στο επίκεντρο καταστάσεων οι οποίες κατά κύριο λόγο οφείλονται σε ανθρώπους όπου το heavy metal ήταν το "αποκούμπι" τους

Σήμερα, στα 44 μου, δεν γνωρίζω πολλούς μεγαλύτερους μου (50αρηδες κτλ), που να έχουν παραμείνει ενεργά στη "φάση" και να μου λένε για την έντονη βία της εποχής και πόσο ξύλο έτρωγαν ή έριχναν ή έσπαγαν κτλ. Υπάρχουν φυσικά, αλλά είναι τρομερά ελάχιστοι αυτοί που συνεχίζουν να βρίσκονται ενεργά στο metal. Οι υπόλοιποι (η πλειοψηφία δηλαδή), μάλλον τυπικοί καθημερινοί άνθρωποι είναι, που πάντα αγαπούσαν αυτή τη μουσική, και αυτό μόνο κοίταζαν.

Κάποιες φορές, ατενίζοντας το παρελθόν και βλέποντας βίντεο της εποχής, αισθάνεσαι πως όλα έτσι ήταν, αλλά δεν ήταν μόνο έτσι. Αν είναι να δείξει κάτι η ΕΡΤ1 το 1986, δεν θα δείξει τους νεαρούς που ψωνίζουν στο δισκάδικο και ακούνε τη μουσικούλα τους γιατί δεν είναι "νέο" αυτό. Θα δείξει τους χούλιγκανς που πλακώνονται. Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως ήταν η μοναδική πραγματικότητα και καθημερινότητα. Ούτε θυμάμαι σε Ελληνικές ταινίες της εποχής (π.χ. Τα Τσακάλια) οι χούλιγκανς, οι περιθωριακοί και όλοι αυτοί να είναι μόνο "μεταλλάδες". Στη Μπαρμπαρέλα τους έδειχνε και disco-pop-synth έβλεπα και άκουγα εκεί, όχι Judas Priest.

Επίσης, σήμερα, σε πολλές διαφορετικές φάσεις, βλέπω αρκετούς που δημιουργούν "ιστορίες" ή αφηγούνται γεγονότα και συναυλίες τοποθετώντας τον εαυτό τους σε αυτά, αλλά κανένας δεν τους θυμάται πουθενά. Υπάρχει το παρελθόν που δημιουργεί και αφηγείται ο καθένας, και το παρελθόν όπως ήταν. Και αυτό που ήταν, δεν είναι σε καμία περίπτωση 100% αυτό που περιγράφει το ντοκυμαντέρ. Μάλλον αυτό ήταν ένα μικρό κομμάτι γύρω από τη ζωή του αφηγητή.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Metal Anti Conformism (2021)

Δημοσίευση από apeitharxos »

RedSharks έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 13:38 Είναι τέτοιος ο καημός του Γεωργιόπουλου να αποδείξει ότι το metal είναι αριστερό ιδεολογικά, που το μόνο που δεν μας είπε μέχρι τώρα είναι ότι ο Λογγινίδης εμπνεύστηκε τους στίχους του Street Fighter από τα γεγονότα του Μάη του '68, οι Flames ήταν μέλη της ΚΝΕ και υπέρ του φεμινιστικού κινήματος (διαβάστε στίχους του Cocksuckin' Slave και θα καταλάβετε... ;) ) και ότι στο παλιό Rock City στη Σωκράτους αν έλεγες το σωστό σύνθημα/παρασύνθημα στο ταμείο σου δίνανε το Ριζοσπάστη κρυμμένο ανάμεσα σε βινύλια των Accept :D :D :D .
Καλά, εδώ γελάμε. Η καθεστωτική αριστερά στην Ελλάδα έβγαζε φλύκταινες όταν άκουγε heavy metal. Και μιλάμε για τα μεγάλα κόμματα, ΚΚΕ, ΚΚΕεσωτερικού (σήμερα ΣΥΡΙΖΑ) κλπ.
Αυτοί πάντα τον Νταλάρα έβγαζαν να τραγουδήσει, και ακόμη και όταν μαζεύονταν τα συντρόφια για ρακόμελα, κάτι κλαψομούνικα έντεχνα άκουγαν και ακούνε.
Επίσης, εντάξει δεν γίνεται να συμφωνούν όλοι μεταξύ τους, αλλά για ανατρέξτε στα πρώτα πολλά τεύχη του POWER METAL να δείτε τι έγραφε κάτι από τον τίτλο ο ιδιοκτήτης: Ελληνικό, Επικό, Φαλλοκρατικό, Αντι-thrash heavy metal fanzine.
Και τότε δεν ενοχλούσαν κανέναν αυτά (και πολύ καλώς), διότι δεν είχε πέσει το δηλητήριο της μαλακίας ακόμα στην Ελλάδα, και το φαλλοκρατικό είχε την έννοια του macho που γράφω εγώ παραπάνω (macho: masculine in an overly assertive or aggressive way.)
Τώρα αν ο Άγγελος έχει στο μυαλό του να συνδέσει το metal με τον αντι-ρατσισμό, προφανώς και το metal είναι τέτοια μουσική. Άσχετα αν σήμερα πάμε από το ένα άκρο στο άλλο.
Το ότι ήταν macho μουσική όμως, δεν σημαίνει κάτι ότι ήταν αριστερά,δεξιά, κέντρο.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι σήμερα επειδή όλα τα κόμματα είναι του συστήματος, το καθένα υιοθετεί κάποια ρητορική προκειμένου να διχάζει τον κόσμο, εξυπηρετώντας το σύστημα, δηλ. τον Μητσοτάκη (η πλέον συστημική οικογένεια, είτε κυβερνάει είτε όχι, αφού ελέγχει όλο το αριστερό και δεξιό παρακράτος).
Μόνο ο Ανδρέας ήταν ταυτόχρονα αριστερός και κεντρώος και δεξιός και πατριώτης και εθνικιστής και αντιρατσιστής.
Ο Άγγελος λοιπόν, αν έχει στο μυαλό του να συνδέσει το metal με κάποια κόμματα, είναι λάθος, όπως και ο SunKnight ήταν λάθος.

RedSharks έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 13:38 Αν δεν κάνω λάθος, το μόνο μέλος του FS που έζησε την ελληνική μεταλλική σκηνή στα 80s από πρώτο χέρι είναι ο @Starman . Όλοι οι υπόλοιποι, η όποια εικόνα έχουμε για εκείνη την εποχή είναι διαμορφωμένη από τις διηγήσεις όσων την έζησαν, συν κάποια λίγα βίντεο που υπάρχουν σαν αυτό:



Η δική μου εντύπωση λοιπόν από τα παραπάνω, είναι ότι το metal στην Ελλάδα των 80s είχε απήχηση κυρίως σε νέους λαϊκών στρωμάτων που στην πλειοψηφία τους είχαν μια τάση αμφισβήτησης/αντίδρασης στο συντηρητισμό της τότε ελληνικής κοινωνίας (η οποία ήταν ακόμα βουτηγμένη στις υποκριτικές συντηρητικές αρχές της Δεξιάς όπως «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και «νόμος-τάξη-ηθική» - και λέω υποκριτικές γιατί όσοι τα διατυμπανίζουν αυτά, και τότε και σήμερα, στην πράξη κάνουν τα ακριβώς αντίθετα) και την κατεστημένη κουλτούρα και αισθητική της «μάζας» (που τότε βασικά ήταν δύο πράγματα, τα μπουζούκια και η disco). Καλώς ή κακώς, ένα σημαντικό ποσοστό εκείνων των παιδιών δεν είχαν απλώς «τάση αμφισβήτησης» αλλά μεγάλη συσσωρευμένη οργή και μίσος για την κοινωνία, η οποία οργή εκτονωνόταν φυσικά ως τυφλή βία σε κάθε ευκαιρία και με κάθε αφορμή. Αναφέρομαι προφανώς στη σχέση του metal με τον χουλιγκανισμό.
Σωστά! Έτσι ήταν! Και επειδή έχουμε συνδέσει την αριστερά ως κάτι καλό, και την δεξιά ως κάτι κακό, βόλευε πανεύκολα να ταυτίζουμε το metal ως κάτι αριστερής ιδεολογίας. Όμως στα γήπεδα στα '80s και στα '90s έβλεπες μεταλλάδες και οπαδούς που δεν είχαν να χωρίσουν τίποτε μεταξύ τους, ανεξαρτήτως ιδεολογικής κατεύθυνσης.
RedSharks έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 13:38 Το λάθος που κάνει ο Γεωργιόπουλος (και ο @apeitharxos) είναι ότι το να είσαι φτωχόπαιδο και γεμάτος οργή για την κοινωνία, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι και πολιτικοποιημένος.
Για να αντιδράς πρέπει να είσαι πολιτικοποιημένος? Ούτε και εγώ είμαι πολιτικοποιημένος, όπως το εννοείς, αλλά δεν είμαι και δούλος ούτε δουλοπρεπής!
RedSharks έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 13:38 Το ότι ανήκεις στην εργατική τάξη δεν σημαίνει αυτόματα ότι είσαι και αριστερός (επίσης μπορείς να είσαι αριστερός και χωρίς να ανήκεις στην εργατική τάξη, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση). Να θυμίσω ότι και τα παιδιά που στρατολογούσε η Χρυσή Αυγή στην πλειοψηφία τους αυτό το προφίλ είχαν πάνω-κάτω: φτωχά λαϊκά παιδιά, συνήθως πολύ χαμηλής μόρφωσης, περιθωριοποιημένα, με μεγάλη συσσωρευμένη οργή για την κοινωνία, η οποία κάπου έψαχνε να εκτονωθεί.
Προφανώς και σήμερα αν δεν είσαι λίμπεραλ (δηλαδή φιλελεύθερος με μαρξιστικές ιδέες, άρα σχεδόν απολιτίκ) δεν είσαι κοσμικός, αλλά ένας ουρακοτάγκος και ένα σίχαμα.
Σήμερα, έχουν αντιστραφεί οι όροι: Υπάρχει ένας εξωραϊσμός των αριστερών προτύπων και ιδεών προκειμένου αυτές να καταστήσουν τους πολίτες απολιτίκ, και άρα πένητες και φακελωμένους, όπως επί Χούντας υπήρχε ο εξωραϊσμός που σωστά περιέγραψες παραπάνω, για τον σκοπό του φακελώματος.

Πάντα δηλαδή οι ίδιοι κυβερνάνε, και απλώς πλασάρουν ιδέες του σωλήνα, όπως βολεύουν κάθε φορά για να βάζουν στη μέση τους απλούς πολίτες και την ανθρωπότητα, την οποία θέλουν να θανατώσουν ολόκληρη (και θα το δείτε αυτό στα επόμενα πολύ λίγα χρόνια).

Για το ότι τα λαϊκά στρώματα, ανταποκρίνονται σε Δούρειους Ίππους του εθνικισμού όπως η Χρυσή Αυγή είναι:
(α) Γιατί οτιδήποτε έχει να κάνει με έθνος σήμερα πάει να γίνει ίσιωμα
(β) Επειδή η πολιτική ορθότητα έχει ως σκοπό να ευνουχίσει τους άνδρες. Στην Γαλλία, ας πούμε, εδώ και 3 χρόνια το καμάκι στο δρόμο τιμωρείται με πρόστιμο 700 €.

Προσοχή: Δεν λέω ότι (στην Ελλάδα ειδικά) η Χρυσή Αυγή δεν εξυπηρετεί το σύστημα. Το υπερ-εξυπηρετεί. Άλλωστε πού έβρισκε τα λεφτά για να ανοίγει γραφεία σε όλη την Ελλάδα και να τα συντηρεί; Follow the money, και θα σας δοθούν πολλές απαντήσεις.
Λέω γιατί τα λαϊκά στρώματα στρέφονται σε τέτοιες λύσεις. Διότι, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την πολιτική απολύτως επιφανειακά. Δηλαδή: Ποιος έχει ιδέες που μας αρέσουν? Αυτόν και θα ψηφίσουμε. Ή ποιος μας διορίζει; Αυτόν και θα ψηφίσουμε. Όσο δεν υπάρχει στο μυαλό ότι τα κόμματα ΟΛΑ τα συστημικά είναι συνεργαζόμενα και χρηματοδοτούμενα από μία πηγή πάντα, θα πέφτουμε στην λούμπα να πιστεύουμε ότι η άλφα ή βήτα αντιπολίτευση θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Και όμως, σήμερα ειδικά, πρέπει να εξυπηρετηθεί η άλφα ή βήτα παγκόσμια ατζέντα. Και όποιος παρεκκλίνει από αυτήν τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Άρα και όλα τα κόμματα είναι βαλτά προς την εξυπηρέτηση της παγκόσμια ατζέντας, και επειδή (στην Ελλάδα ειδικά) αποκλείεται να κυβερνήσουν τα 'ακραία' κόμματα, αυτομάτως επειδή είναι 'ακραία' ,δίνουν νομιμοποίηση στον 'δημοκράτη' τον Μητσοτάκη... Η οποία κυβέρνηση Μητσοτάκη (τόσο του '93 όσο και η σημερινή) όπως και οι κυβερνήσεις Σημίτη ανέθρεψαν στην Ελλάδα τον τύπο του έλληνα liberal (διάβασε παρακάτω). Του απολιτίκ δουλοπρεπή-υπερκαταναλωτικού όντος-γκατζετάκια δηλαδή, που πρέπει να το παίξει cool σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του, μην και δεν τον πουν μοντέρνο...
Δηλαδή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ της liberal κυβέρνησης (γι' αυτό άλλωστε και έχει τόσους Σημιτικούς μέσα, και σε καίρια πόστα)...

RedSharks έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 13:38 Χαρακτήρισα πιο πάνω την χουλιγκάνικη βία ως «τυφλή». Αυτό σημαίνει ότι είναι μια βία που κατευθύνεται προς οποιονδήποτε και οτιδήποτε με γελοίες αφορμές τύπου «είναι οπαδός άλλης ομάδας», «ακούει thrash», «φοράει μπλούζα Motorhead αλλά μένει βόρεια προάστια» κτλ κτλ, δηλαδή ο χούλιγκαν απλά ψάχνει ευκαιρία για φασαρία, η αφορμή είναι ανευ σημασίας. Αν τα άτομα αυτά είχαν συγκροτημένες πολιτικές απόψεις, πίστευαν δηλαδή σε κάτι, διεκδικούσαν κάτι συγκεκριμένο, π.χ. εργασιακά δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης, καλύτερη παιδεία κτλ τότε η βία τους θα ήταν ξεκάθαρα συνδεδεμένη με αυτές τις διεκδικήσεις. Θα είχε δηλαδή συγκεκριμένους και όχι τυχαίους στόχους.
Αντίδραση στο κατεστημένο ήταν, όσο και αν εκδηλωνόταν ή εκφραζόταν λάθος.
RedSharks έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 13:38 ΟΛΑ τα παραπάνω βέβαια ισχύουν αποκλειστικά για τα 80s, άντε με το ζόρι μέχρι το 90-91. Με το που μπήκαν τα 90s ξεκίνησε μια ραγδαία διαδικασία μετάλλαξης του metal από μουσική για περιθωριακούς και φρικιά, σε μουσική ευρείας αποδοχής που μπορεί να ακούσει ο οποιοσδήποτε. Το Black Album (1991) είναι ένας από τους δίσκους-σταθμούς που σηματοδοτούν αυτή τη μετάλλαξη. Και δεν συνέβη μόνο με το metal αυτό, συνέβη με όλο το φάσμα του σκληρού ροκ: να θυμίσω τα Use Your Illusion και Nevermind, δίσκους-μνημεία που βγήκαν την ίδια χρονιά και έβαλαν το σκληρό ροκ σε κάθε ελληνικό σπίτι εκείνη την εποχή. Μέχρι το 1995, τα πράγματα είχαν αλλάξει σε τέτοιο βαθμό, που όσο αντιπροσωπευτική εικόνα metal οπαδού ήταν το κλασσικό «φρικιό» με τα μακριά μαλλιά, το κολλητό τζιν, τα καρφιά και τις αρβύλες, άλλο τόσο αντιπροσωπευτική ήταν και η εικόνα του μαμόθρευτου νέρντουλα που παίζει Dungeons & Dragons και ακούει Blind Guardian, Grave Digger και Stratovarius. Και φυσικά, αν οι μεταλλάδες των 80s ήταν μια φορά απολιτίκ, εκείνη η νέα γενιά ήταν χίλιες.
Ναι, γιατί μπήκε στην ζωή μας ο τύπος του liberal, ο φιλελεύθερος μαρξιστής. Το πιο σιχαμερό ον: με σκοπό να το παίζει Cool πάντα, ώστε να δεχτεί τα πάντα (μην τον πουν και πίθηκο αν αντιδράσει, γιατί μετράει πολύ η εικόνα του). Να είναι φλατ σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του, ώστε να μπορεί να κυκλοφορεί με άνεση στις πλατείες Καρύτση και Κολωνακίου και στην Λ. Ποσειδώνος. Πρέπει να πουλάει εικόνα, και την καριέρα του για το θεαθήναι, άσχετα αν ζει πάντα έρποντας και γλύφοντας.
Advancing Yokeda έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 09:24 Σε αυτό το σημείο να πω, πως αν στο ντοκυμαντέρ συμμετείχαν μέλη αυτού του φόρουμ, πιθανά θα πήγαινε για βράβευση. Ψάξτε σε όλο το ιντερνετ να βρείτε θέσεις, αντιθέσεις και επιχειρηματολογία όπως εδώ...
@CountRaven γαμώτο, γιατί δεν ταγκάρει? Ψήσου! Ανάμεσα σε όλα αυτά που κάνεις ξεκίνα να δουλεύεις και ένα ντοκυμαντέρ!
Που, πιστεύω, πως αν εσύ το κάνεις θα είναι καλύτερο ακόμα και από το Metal From Hellas!
theBox έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 10:33 @apeitharxos Ειναι γεγονος οτι το εν λογω ντοκιμαντερ (προφανως και το βιβλιο) ειναι χρωματισμένο πολιτικα, και μαλιστα προς μια κατευθυνση ας πουμε προοδευτικη (ή αριστερη για να μην μασαμε τα λογια μας).

Ακομα και οι ανθρωποι που βλέπουν με συμπάθεια τετοιες θεσεις, εχουν πει εδω μεσα πως η συνδεση που επιχειρειται ειναι λιγο-πολυ αυθαιρετη ακομα και για την δεκαετια των 80ς. Ποσο μάλλον για αργότερα.

Δεν τα γραφω αυτα για να ανοιξει καμια πολιτικη κουβέντα, απλα μου κάνει εντύπωση πως ειδικα εσυ δεν το διακρινεις.
Θέλω να πιστεύω πως οι παραπάνω απαντήσεις μου, κάλυψαν και τις δικές σου απορίες...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Metal Anti Conformism (2021)

Δημοσίευση από Heddigan »

Silenius έγραψε: Τετ 27 Ιαν 2021, 09:34 "Λοιπόν, update και εδώ με καλύπτετε απόλυτα. Είχα πει από την προηγούμενη φορά ότι το βιβλίο ξεκινούσε εντυπωσιακά (για μένα τουλάχιστον) χάρις στις ιστορικές του αναδρομές κτλ. Όπως επίσης είχα πει ότι από τη σελίδα 150 (στο περίπου) και μετά με είχε κουράσει με κάποιες υπεραναλύσεις κτλ.
Εδώ και ένα μήνα έχω καταφέρει να διαβάσω καμιά 100στη σελίδες ακόμα. Η ανάλυση πάει σύννεφο και επίσης το βιβλίο είναι τίγκα πολιτικοποιημένο κάτι που προσωπικά με χαλάει. Υποτίθεται πάει να δώσει την πολιτική διασταση αυτής της μουσικής αλλά στην πραγματικότητα απλά δίνει τις πολιτικές πεποιθήσεις του συγγραφεα.
Ένα ακόμα γεγονός οι αναφορές σε κάποια απίθανα συγκροτήματα για να στηρίξει θέσεις. Είναι απίστευτο από μια τέτοια δεξαμενή μουσικής όπως είναι το metal με όλα του τα παρακλαδια, να προσπαθείς να στηρίξεις μια θέση για πολιτικές ιδεολογίες μπαντων σε ένα demo Χιλιανής μπάντας που παίζει και να μην κυκλοφόρησε τίποτα άλλο.
Επειδή δεν είμαι άνθρωπος του skip, προσπαθώ να τα διαβάζω όλα. Και αυτό το "προσπαθώ" είναι πραγματικά πρόβλημα στην ανάγνωση. Δυστυχώς είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προοπτικές αλλά στην πορεία το χασε. Και το χασε πάρα πολύ.
Για να δούμε, 400 σελίδες έμειναν ακόμα..."
Διαβάζω κι εγώ το βιβλίο του Γεωργιόπουλου αυτή την περίοδο. Είναι όντως κάπως χύμα γραμμένο (η κοπέλα που αναγράφεται στην Επιμέλεια δεν παίζει να διάβασε ούτε σελίδα), με συντακτικά/ορθογραφικά λάθη, ατελείες, ακόμη κι ανακρίβειες. Δεν παύει όμως να είναι ευχάριστο στην ανάγνωση (τουλάχιστον για μένα), παρά τις υπεραναλύσεις, την κατάχρηση υποκειμενικότητας με τα προσωπικά του κολλήματα, κάτι που θέτει από το πρώτο μέρος με τη αυτοβιογραφική του αφήγηση για τη σχέση του με τη μέταλ μουσική.

Πιο πολύ θυμίζει blogger περασμένης δεκαετίας που ήθελε να περάσει χύμα τις σκέψεις του σε κείμενο. Ακόμη κι έτσι, το γουστάρω γιατί αν μη τι άλλο γράφει με την ψυχή του.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6265
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Ελληνικό Ντοκιμαντέρ - Metal Anti Conformism (2021)

Δημοσίευση από theBox »

Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Κινηματογράφος & Ταινίες”