Αυτά καλο ειναι να μην συμβαινουν part 62

Αυτά καλό είναι να μην γίνονται...
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Αυτά καλο ειναι να μην συμβαινουν part 62

Δημοσίευση από apeitharxos »

Corum Jhaelen Irsei έγραψε: Δευ 11 Νοέμ 2019, 22:18
Θα σας απαλλαξω απο το λεπτομερες μαθημα ιστοριας και στα γρηγορα θα σας πω αυτο που ηδη ξερετε.
Οτι οι Ποντιοι εκδιωχθηκαν απο τα πατρια εδαφη τους, σφαγιαστηκαν ανιλεως (δε με νοιαζει καν αν η σφαγη ειναι "δικαιολογημενη" απο καποια προηγουμενη) και ηρθαν στην Ελλαδα για να μπορεσουν να ζησουν. Μεταναστες με το ζορι. Ανθρωποι πονεμενοι, διελυμενοι, ο πατερας μου και ο παππους μου. Τα χερια του παππου μου, ηταν σαν πετρες απο τον κοπο και το φτυαρι.
Πατρίδα μ' αραεύω σε...



Σπαμάρω λίγο τώρα: Ο Πυρρίχιος χορός ήταν χορός των αρχαίων Ελλήνων, ο οποίος μεταξελίχθηκε στην Σέρα των Ποντίων.
Επειδή διάβασα πριν λίγες ημέρες κάποια μαργαριτάρια σχετικά με το Alexander the Great και την αξία του ως τραγούδι, να ενημερώσω τους φωστήρες που σχολίασαν ότι το κόψιμο στη μέση του συγκεκριμένου τραγουδιού και το σόλο με μπάσο είναι ο πυρρίχιος χορός...Μια προσπάθεια, τέλος πάντων, του steve harris να αναπαραστήσει τον χορό αυτόν με το μπάσο του και το κάνει αρκετά επιτυχημένα γιατί είναι οφθαλμοφανές το ανατολίτικο στοιχείο (η όχι δυτικού τύπου μελωδία σωστότερα) στο συγκεκριμένο σημείο...Πράγμα που δίνει στη σύνθεση μεγαλύτερη αξία απ' όση ήδη είχε, χωρίς να γνωρίζουμε την συγκεκριμένη λεπτομέρεια...
Και στο κάτω κάτω, το τραγούδι που καθιστά το Somewhere in Time ως το καλύτερο ίσως άλμπουμ των Maiden (στα ώτα ορισμένων) είναι αυτό.
Γιατί ως προς τα υπόλοιπα, 6 στα 8 κομμάτια (βγάζω έξω το Can I Play With Madness), το Seventh Son είναι καλύτερο από Somewhere in Time.
Δηλαδή για το Sea of Madness έγινε διάσημος ο δίσκος; Ή για το Heaven Can Wait; Ή μήπως συγκρίνεται το χιτάκι Wasted Years με την progressive epic σύνθεση που είναι το Alexander the Great; Σαν ντίσκο ακούγεται το πρώτο σε σχέση με το δεύτερο...
Υπάρχουν το Stranger in a Strange Land, το Caught Somewhere in Time και το Deja Vu μέσα οπωσδήποτε, μόνα τους όμως αυτά με τίποτα δεν θα αρκούσαν να καταστήσουν το Somewhere in Time ως το καλύτερο άλμπουμ των Maiden, όπως συμβαίνει για πολλούς μεηντενάδες...Συγκριτικά με το Seventh Son βέβαια, γιατί με αυτά τα δύο άλμπουμ οι maiden μετεξελίχθηκαν από μια nwobhm μπάντα σε μια παγκόσμια μπάντα που ενσωμάτωσε και άλλα στοιχεία στον ήχο της (πολλά εκ των οποίων συναντάμε στη συγκεκριμένη σύνθεση, και χωρίς την οποία το άλμπουμ θα έχανε την οικουμενικότητα και το impact που είχε και έχει, καθόλα τα τριάντα χρόνια που ακολούθησαν την κυκλοφορία του)...
Ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Απάντηση

Επιστροφή στο “Τα κακώς γενόμενα”