Ελληνοϊταλικες μονομαχιες Pt. I: CRUSH - Kingdom of the Kings vs DOMINE - Champion Eternal

[theBox]

οι lead κιθάρες που κεντάνε σε ολόκληρο τον δίσκο θέτουν άλλα standards για το ποιοτικό heavy metal.

Αυτο ειναι μια μεγαλη αλήθεια. Τα lead θεματα εινια λυρικα και "υγρα" και γαματα και σιγουρα καλυτερα απο τα αντιστοιχα των domine. Δυστυχως όμως ο αντιπαλος εχει εμβληματικο songwriting-οδοστρωτηρα και γενικα τον παραγοντα "ένα στα χίλια".

[Starman]

Μεγάλη αδυναμία οι Crush, αλλά η συμβολή του Champion Eternal στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού epic ήχου είναι ανυπολόγιστη.

[Advancing Yokeda]

οι lead κιθάρες που κεντάνε σε ολόκληρο τον δίσκο θέτουν άλλα standards για το ποιοτικό heavy metal.

Αυτο ειναι μια μεγαλη αλήθεια. Τα lead θεματα εινια λυρικα και "υγρα" και γαματα και σιγουρα καλυτερα απο τα αντιστοιχα των domine. Δυστυχως όμως ο αντιπαλος εχει εμβληματικο songwriting-οδοστρωτηρα και γενικα τον παραγοντα "ένα στα χίλια".

Αναφορικά με τα lead θέματα, μάλλον είναι προωπικό φετίχ που αναπτύχθηκε λόγω εμμονής με Warlord. Με τα χρόνια ωστόσο, το φετίχ έγινε ακόμα πιο ιδιόρρυθμο, αφού πλέον θέλω το ελληνικό μέταλ να έχει και άρωμα Ελλάδας. Θέλω τη νοσταλγία και τη θλιμμένη ατμόσφαιρα και μια φωνή να σου ξεριζώνει τα σωθικά. Το προτιμώ από κάποια υπερκυκλοφορία που μοιάζει τεξανική. Και ελληνική μουσική χωρίς μελωδία και πάθος στη φωνή δε γίνεται... Εξού και Crush.

[theBox]

οι lead κιθάρες που κεντάνε σε ολόκληρο τον δίσκο θέτουν άλλα standards για το ποιοτικό heavy metal.

Αυτο ειναι μια μεγαλη αλήθεια. Τα lead θεματα εινια λυρικα και "υγρα" και γαματα και σιγουρα καλυτερα απο τα αντιστοιχα των domine. Δυστυχως όμως ο αντιπαλος εχει εμβληματικο songwriting-οδοστρωτηρα και γενικα τον παραγοντα "ένα στα χίλια".

Αναφορικά με τα lead θέματα, μάλλον είναι προωπικό φετίχ που αναπτύχθηκε λόγω εμμονής με Warlord. Με τα χρόνια ωστόσο, το φετίχ έγινε ακόμα πιο ιδιόρρυθμο, αφού πλέον θέλω το ελληνικό μέταλ να έχει και άρωμα Ελλάδας. Θέλω τη νοσταλγία και τη θλιμμένη ατμόσφαιρα και μια φωνή να σου ξεριζώνει τα σωθικά. Το προτιμώ από κάποια υπερκυκλοφορία που μοιάζει τεξανική. Και ελληνική μουσική χωρίς μελωδία και πάθος στη φωνή δε γίνεται... Εξού και Crush.

Συμφωνω 100% στην αναφορα warlord ως προς τα lead και τις κιθαρες γενικοτερα. Επισης σε πιανω φουλ στην χαρτογραφηση του "ελληνικου" ηχου (εγω αυτο το ονομαζω χαιδευτικα "χατζινασιος μεταλ). Εκει που διαφωνω ειναι οτι βρισκω την ιδια την φωνη αλλά και τις μελωδιες που τραγουδαει (το songwriting δλδ) οχι κατι το ιδιαιτερο. Τουλαχιστον οχι σε συγκριση με το ντομινε.

Σχετικα με την τεξανικοτητα του ντομινε, θυμαμαι μια παλιοτερη κουβεντα οπου ο CountRaven και νομιζω και ο Πριαμος ειχαν αναφερει την ομοιοτητα καποιων ριφ με Helstar. Ε λοιπον μαλλον εχουν δικιο, αλλά τη συνδεση αυτη παιζει να μην την εκανα ΠΟΤΕ μονος μου, μιας και το περιτιλιγμα ειναι εντέλως διαφορετικο και "αποπροσανατολίζει".

[Advancing Yokeda]

Αυτο ειναι μια μεγαλη αλήθεια. Τα lead θεματα εινια λυρικα και "υγρα" και γαματα και σιγουρα καλυτερα απο τα αντιστοιχα των domine. Δυστυχως όμως ο αντιπαλος εχει εμβληματικο songwriting-οδοστρωτηρα και γενικα τον παραγοντα "ένα στα χίλια".

Αναφορικά με τα lead θέματα, μάλλον είναι προωπικό φετίχ που αναπτύχθηκε λόγω εμμονής με Warlord. Με τα χρόνια ωστόσο, το φετίχ έγινε ακόμα πιο ιδιόρρυθμο, αφού πλέον θέλω το ελληνικό μέταλ να έχει και άρωμα Ελλάδας. Θέλω τη νοσταλγία και τη θλιμμένη ατμόσφαιρα και μια φωνή να σου ξεριζώνει τα σωθικά. Το προτιμώ από κάποια υπερκυκλοφορία που μοιάζει τεξανική. Και ελληνική μουσική χωρίς μελωδία και πάθος στη φωνή δε γίνεται... Εξού και Crush.

Συμφωνω 100% στην αναφορα warlord ως προς τα lead και τις κιθαρες γενικοτερα. Επισης σε πιανω φουλ στην χαρτογραφηση του "ελληνικου" ηχου (εγω αυτο το ονομαζω χαιδευτικα "χατζινασιος μεταλ). Εκει που διαφωνω ειναι οτι βρισκω την ιδια την φωνη αλλά και τις μελωδιες που τραγουδαει (το songwriting δλδ) οχι κατι το ιδιαιτερο. Τουλαχιστον οχι σε συγκριση με το ντομινε.

Σχετικα με την τεξανικοτητα του ντομινε, θυμαμαι μια παλιοτερη κουβεντα οπου ο CountRaven και νομιζω και ο Πριαμος ειχαν αναφερει την ομοιοτητα καποιων ριφ με Helstar. Ε λοιπον μαλλον εχουν δικιο, αλλά τη συνδεση αυτη παιζει να μην την εκανα ΠΟΤΕ μονος μου, μιας και το περιτιλιγμα ειναι εντέλως διαφορετικο και "αποπροσανατολίζει".

Ήμουν ασαφής. Εννούσα ότι προτιμώ ελληνικό μέταλ με μπόλικα lead περάσματα που μπορούν να δώσουν τέτοιο αέρα, από ότι το ελληνικό μέταλ που φέρνει σε Τέξας. Βεβαίως, ναι, το Domine έχει μπόλικη Αμερικανιά μέσα του...

[theBox]

Α ναι! Σόρρυ...

[SlayerKing]

Αξιόλογο και φιλότιμο το CRUSH αλλά.. δεν φτάνει Champion Eternal.

[Xstroyer]

Ave Domine.

[LuciferSteele]

Eternal Champion. Μιλάμε για κάτι εξωγήινο

[nicolasg]

Εντάξει, καλό χρυσό τρελό το Crush αλλά το άλλο πρόκειται για κολοσσιαίο δημιούργημα!

Στάλθηκε από το ANE-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[Aegon]

Αρνούμαι να συμμετέχω!! Είναι σαν να μου λένε να διαλέξω ένα, μεταξύ των παιδιών μου (δεν έχω παιδιά, αλλά λέμε τώρα χαχα). Λατρεύω και τους 2 δίσκους, επιλογή αδύνατη!!

[Bersekeros]

Εντάξει, τι να λέμε τώρα, μόνο που βλέπεις το εξώφυλλο....ανατριχίλα.

Πάλεψε δυνατά στην αρένα ο Έλληνας βετεράνος μονομάχος, αλλά ο νεότερος πολεμιστής της αρένας από το Λάτιο, ερχόταν με ακάθεκτο ορμή, για να κατακτήσει το πλήθος, που διψούσε για αίμα και μάχες.

Χάιδεψε την αιματοβαμμένη λαβή και αφού κοίταξε με σεβασμό, για μια τελευταία φορά τον γηραιό μαχητή, επέφερε το μοιραίο χτύπημα, χωρίς κανένα δισταγμό.

Ζήτω ο Αιώνιος Πολεμιστής !!