Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
- castledemon
- Δημοσιεύσεις: 932
- Εγγραφή: Δευ 02 Απρ 2018, 14:02
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
πολλα συγχαρητήρια στους διοργανωτές. Μακάρι να πάει καλά. Χαίρομαι που βλέπω τέτοια κινητικότητα στην Κρήτη με τρία πολύ δυνατά φεστιβάλ.
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Πολύ ωραία κίνηση από τα παιδιά.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Συγχαρητήρια, ελπίζω σε μαζική στήριξη.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- castledemon
- Δημοσιεύσεις: 932
- Εγγραφή: Δευ 02 Απρ 2018, 14:02
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Και REFLECTION στο line-up κύριοι:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
έχε χάρη που δεν έχω φράγκο ούτε για σπίρτα
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5979
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Πήγε κανείς εδώ τελικά;
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Ε, προφανώς!
Αναδημοσιεύω:
Πρώτες σύντομες (!) εντυπώσεις από το Echoes from the Labyrinth fest.
Δυστυχώς ως οικογενειάρχες πήγαμε με την Πόπη κατά τις 8 που σήμαινε ότι χάσαμε τον ένα από τους τρεις βασικούς λόγους που πηγαίναμε, τους Doomocracy (ο άλλος ήταν προφανώς οι Sorcerer και ο τρίτος ότι γίνεται ένα ΤΣΑΜΠΑ ΜΕΤΑΛ ΦΕΣΤ με τους Sorcerer δίπλα στο σπίτι μου!). Χάσαμε και τους Σκωτσέζους Midnight Force. ("Είχαν πάντως 2-3 καλά κομμάτια" είναι το ρεζουμέ που εμπιστεύομαι).
3 διαφορετικοί, σοβαροί και αξιόπιστοι μάρτυρες δήλωσαν ότι ήταν η καλύτερη εμφάνιση των Doomocracy που είχαν δει και μιλάμε για παιδιά που έχουν δει σχεδόν όλες τις Κρητικές εμφανίσεις τους, που είναι αρκετές και πάρα πολύ καλές. Σπάστηκα προφανώς πολύ με την σειρά που βγήκαν (δεύτεροι, στις 7) αλλά αφοπλιστικά απάντησαν ότι "αυτό το φεστιβάλ δεν ήταν για μας" οπότε και έδωσαν τα καλύτερα σλοτ στους φιλοξενούμενους.
Οι Reflection δεν ήταν ποτέ αδυναμία μου, δεν είχα παρακολουθήσει την πορεία τους μετά από το ντεμπούτο το οποίο θεώρησα κακογραμμένο, με εξέπληξαν ευχάριστα (περίμενα χειρότερα) αλλά όχι στο βαθμό να με παρασύρουν. Είχαν και τεχνικά θέματα ("αυτό δεν είναι λάιβ, είναι σέρβις!") που τους χάλαγαν την ροή, ο κόσμος πάντως ανταποκρίθηκε, μαζί και ο ταξιτζής που τους είχε πάρει το πρωί και πέρασε να δει τα παληκάρια.
Ο κόσμος δεν είναι πολύς που θεωρώ ΞΕΦΤΙΛΑ για την πόλη, ΔΩ-ΡΕ-ΑΝ ρε καημένοι, ρε φλώροι, ρε άνιωθοι! Από την άλλη όσοι είναι στο χώρο δίνουν τον απαραίτητο πόνο και η εικόνα είναι σίγουρα αξιοπρεπής (έπρεπε να είναι φίσκα αλλά τι να πεις...) και υπάρχει ο παλμός και με το παραπάνω. Εμείς καθόμαστε ανετότατα πίσω, με μπάρα, με εκλεκτούς φίλους, οπότε αν και η μουσική δεν μας παρασύρει, μας παρασύρει η (φωναχτή, στα αυτιά) κουβέντα.
...η οποία αποδείχτηκε απαραίτητη στους Ιταλούς Crimson Dawn. Η καλύτερα ατάκα που άκουσα ήταν "να πουλάει και το Jumbo" καθώς επιστράτευσαν μάσκες, μπέρτες, ρόμπες σε χρώμα πορφυρό (πιο πολύ για Χάρυ Πόττερ μωβ θα το έλεγα) και στόχευσαν στην θεατρικότητα με έναν τρόπο που θα προκαλούσε πριαπισμό σε επιτροπες, παρατηρητήρια χατζημεταλλάδων και ανάλογους συλλόγους. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά μιας και προσωπικά πέρασα πάρα πολύ καλά γελώντας και ευθυμώντας αλλά για την σοβαρότητα του πράματος αλλά και γιατί ήταν πολύ, πάρα πολύ συμπαθητικές μούρες, ήταν μετριότατοι (κομψά) εκτελεστικά, αισθητικά και δημιουργικά. Όαση στην μετριότητα ήταν το ντουέτο με τον Μιχάλη των Doomocracy που είχε όμορφες στιγμές και μια πολύ καλή φωνή.
Όταν βγήκαν οι Sorcerer, ο ήχος και η απόδοση ανέβηκαν πολλά λέβελ, πήγαμε από το τοπικό στο Τσου Λου σε dt. Εμφανισάρα, ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ με ουσία (και βιογραφικά), υλικό ποιοτικότατο και καλή επικοινωνία με τον κόσμο. Highlights τα διαμάντια του παρελθόντος, δύο εκ των οποίων παίχτηκαν για πρώτη φορά στην καριέρα τους, The Highlander και Born in Fear. ΜΕΓΑΛΕΣ στιγμές. Κλείσιμο με το θρυλικό The Sorcerer κατόπιν ενός χορταστικότατου σετ, με το κοινό να δίνει πραγματικά πολύ πόνο, φωνάζοντας το όνομα της μπάντας, να τραγουδάει κλπ όμορφα. Συστήνονται ανεπιφύλακτα σε κάθε οπαδό doom και heavy metal με κλειστά μάτια.
Και κάπως έτσι κλείνει η πρώτη σεζόν υπερσουρεάλ μέταλ καταστάσεων ("Ρε Μιχάλη, βλέπουμε Coroner και Sorcerer στο Ηράκλειο, τι ζούμε...").
Το απόλυτο highight όμως είναι η γνωριμία με τον Hagen Scmidt. Πρόκειται για τον τραγουδιστή των προγκάδων Payne's Gray από την Γερμανία, ο οποίος ήρθε από την Γερμανία "to see Doomocracy and Sorcerer, what else?" μαζί με άλλους Γερμανούς (μαζί και ο καπελαδούρας από το Over the Wall II που χόρευε παντού για όποιον θυμάται!). Η φάση με τον Hagen είναι μεγάλη ιστορία, μια υπέροχη ιστορία που ξεκινάει το 2001 όταν ο πατέρας του φιλοξενούσε 2 Ηρακλειώτες στο δρόμο τους για το Wacken και συνεχίζεται τώρα. Θα την πω σύντομα γιατί γαμάει και συγκινεί και μαζί όσα θυμηθώ από τις ιστορίες του, από την εποχή που σαν φοιτητής πήγε στο San Fransisco το 85 (συναυλία Exodus και πήγε με μπλουζάκι Motley Crue, δεν γνώριζε!), τις 7 φορές που είδε τους Metallica τότε, τους Legacy και τους Death Angel ("kids!") και τις φάσεις με τον δάσκαλο φωνητικής του, τον Andi Deris.
ΜΕΤΑΛ.
Θα επανέλθω με λεπτομέρειες όταν μπορέσω!
Αναδημοσιεύω:
Πρώτες σύντομες (!) εντυπώσεις από το Echoes from the Labyrinth fest.
Δυστυχώς ως οικογενειάρχες πήγαμε με την Πόπη κατά τις 8 που σήμαινε ότι χάσαμε τον ένα από τους τρεις βασικούς λόγους που πηγαίναμε, τους Doomocracy (ο άλλος ήταν προφανώς οι Sorcerer και ο τρίτος ότι γίνεται ένα ΤΣΑΜΠΑ ΜΕΤΑΛ ΦΕΣΤ με τους Sorcerer δίπλα στο σπίτι μου!). Χάσαμε και τους Σκωτσέζους Midnight Force. ("Είχαν πάντως 2-3 καλά κομμάτια" είναι το ρεζουμέ που εμπιστεύομαι).
3 διαφορετικοί, σοβαροί και αξιόπιστοι μάρτυρες δήλωσαν ότι ήταν η καλύτερη εμφάνιση των Doomocracy που είχαν δει και μιλάμε για παιδιά που έχουν δει σχεδόν όλες τις Κρητικές εμφανίσεις τους, που είναι αρκετές και πάρα πολύ καλές. Σπάστηκα προφανώς πολύ με την σειρά που βγήκαν (δεύτεροι, στις 7) αλλά αφοπλιστικά απάντησαν ότι "αυτό το φεστιβάλ δεν ήταν για μας" οπότε και έδωσαν τα καλύτερα σλοτ στους φιλοξενούμενους.
Οι Reflection δεν ήταν ποτέ αδυναμία μου, δεν είχα παρακολουθήσει την πορεία τους μετά από το ντεμπούτο το οποίο θεώρησα κακογραμμένο, με εξέπληξαν ευχάριστα (περίμενα χειρότερα) αλλά όχι στο βαθμό να με παρασύρουν. Είχαν και τεχνικά θέματα ("αυτό δεν είναι λάιβ, είναι σέρβις!") που τους χάλαγαν την ροή, ο κόσμος πάντως ανταποκρίθηκε, μαζί και ο ταξιτζής που τους είχε πάρει το πρωί και πέρασε να δει τα παληκάρια.
Ο κόσμος δεν είναι πολύς που θεωρώ ΞΕΦΤΙΛΑ για την πόλη, ΔΩ-ΡΕ-ΑΝ ρε καημένοι, ρε φλώροι, ρε άνιωθοι! Από την άλλη όσοι είναι στο χώρο δίνουν τον απαραίτητο πόνο και η εικόνα είναι σίγουρα αξιοπρεπής (έπρεπε να είναι φίσκα αλλά τι να πεις...) και υπάρχει ο παλμός και με το παραπάνω. Εμείς καθόμαστε ανετότατα πίσω, με μπάρα, με εκλεκτούς φίλους, οπότε αν και η μουσική δεν μας παρασύρει, μας παρασύρει η (φωναχτή, στα αυτιά) κουβέντα.
...η οποία αποδείχτηκε απαραίτητη στους Ιταλούς Crimson Dawn. Η καλύτερα ατάκα που άκουσα ήταν "να πουλάει και το Jumbo" καθώς επιστράτευσαν μάσκες, μπέρτες, ρόμπες σε χρώμα πορφυρό (πιο πολύ για Χάρυ Πόττερ μωβ θα το έλεγα) και στόχευσαν στην θεατρικότητα με έναν τρόπο που θα προκαλούσε πριαπισμό σε επιτροπες, παρατηρητήρια χατζημεταλλάδων και ανάλογους συλλόγους. Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά μιας και προσωπικά πέρασα πάρα πολύ καλά γελώντας και ευθυμώντας αλλά για την σοβαρότητα του πράματος αλλά και γιατί ήταν πολύ, πάρα πολύ συμπαθητικές μούρες, ήταν μετριότατοι (κομψά) εκτελεστικά, αισθητικά και δημιουργικά. Όαση στην μετριότητα ήταν το ντουέτο με τον Μιχάλη των Doomocracy που είχε όμορφες στιγμές και μια πολύ καλή φωνή.
Όταν βγήκαν οι Sorcerer, ο ήχος και η απόδοση ανέβηκαν πολλά λέβελ, πήγαμε από το τοπικό στο Τσου Λου σε dt. Εμφανισάρα, ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ με ουσία (και βιογραφικά), υλικό ποιοτικότατο και καλή επικοινωνία με τον κόσμο. Highlights τα διαμάντια του παρελθόντος, δύο εκ των οποίων παίχτηκαν για πρώτη φορά στην καριέρα τους, The Highlander και Born in Fear. ΜΕΓΑΛΕΣ στιγμές. Κλείσιμο με το θρυλικό The Sorcerer κατόπιν ενός χορταστικότατου σετ, με το κοινό να δίνει πραγματικά πολύ πόνο, φωνάζοντας το όνομα της μπάντας, να τραγουδάει κλπ όμορφα. Συστήνονται ανεπιφύλακτα σε κάθε οπαδό doom και heavy metal με κλειστά μάτια.
Και κάπως έτσι κλείνει η πρώτη σεζόν υπερσουρεάλ μέταλ καταστάσεων ("Ρε Μιχάλη, βλέπουμε Coroner και Sorcerer στο Ηράκλειο, τι ζούμε...").
Το απόλυτο highight όμως είναι η γνωριμία με τον Hagen Scmidt. Πρόκειται για τον τραγουδιστή των προγκάδων Payne's Gray από την Γερμανία, ο οποίος ήρθε από την Γερμανία "to see Doomocracy and Sorcerer, what else?" μαζί με άλλους Γερμανούς (μαζί και ο καπελαδούρας από το Over the Wall II που χόρευε παντού για όποιον θυμάται!). Η φάση με τον Hagen είναι μεγάλη ιστορία, μια υπέροχη ιστορία που ξεκινάει το 2001 όταν ο πατέρας του φιλοξενούσε 2 Ηρακλειώτες στο δρόμο τους για το Wacken και συνεχίζεται τώρα. Θα την πω σύντομα γιατί γαμάει και συγκινεί και μαζί όσα θυμηθώ από τις ιστορίες του, από την εποχή που σαν φοιτητής πήγε στο San Fransisco το 85 (συναυλία Exodus και πήγε με μπλουζάκι Motley Crue, δεν γνώριζε!), τις 7 φορές που είδε τους Metallica τότε, τους Legacy και τους Death Angel ("kids!") και τις φάσεις με τον δάσκαλο φωνητικής του, τον Andi Deris.
ΜΕΤΑΛ.
Θα επανέλθω με λεπτομέρειες όταν μπορέσω!
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Καλά λοιπόν, δεν γράφω τίποτα άλλο
(ας μην είχα δουλειά σου έλεγα εγώ!)
(ας μην είχα δουλειά σου έλεγα εγώ!)
- CountRaven
- Δημοσιεύσεις: 14655
- Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
Μόνο αγάπη για Hagen. Απολαυστικό το Vic post.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
Echoes From The Labyrinth - Το πρώτο Ελληνικό Doom Metal φεστιβάλ
τρελή ζήλια, πρέπει να ήταν σούπερ η φάση
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you