Demoniac - Deathrash και κουλτούρα εκ Χιλής (και παρόμοιοι...)

[Vic]

Επειδή πρέπει να υπάρχει θέμα για τους Demoniac ξεκινάω με δυο λογάκια (χαρ χαρ) για να ξεκινήσει η φάση.

α. Είναι σαφώς το αγαπημένο μου συγκρότημα των τελευταίων ετών μαζί με τους Cryptosis.
β. Έχουν τρεις δίσκους κι ένα EP, κάθε δίσκος σκοτώνει με τον τρόπο του.
γ. Πλέον τραγουδούν στα Ισπανικά, το So It Goes είναι μεικτό.
δ. Για όσους δεν παλεύουν ντεθ και θρας, υπάρχουν οι Vórtize του τραγουδιστή/κιθαρίστα/κλαρινετίστα που έχουν δύο πολύ καλούς δίσκους χέβυ μέταλ με ΠΟΛΥ προσωπικότητα (επίσης πλήρως ισπανόφωνοι). Υπάρχει θέμα για το ντεμπούτο.


Αντιγράφω από φουμπού ό,τι έχω γράψει ως τώρα περί Demoniac και συμπληρώνω κατά βούληση.

1. So It Goes (2021) - ο δίσκος που τους ανακάλυψα. Πατάμε play για το πρώτο κομμάτι του δίσκου.

"...φουσκώνω από αυτοπεποίθηση και με σιγουριά "Γεωργίου σπίκινγκ" δηλώνω ότι αυτός ο δίσκος είναι ΕΠΟΣ.
Χιλιανό λυσσαλέο θρας μέταλ με λίγο ντεθ από δω, λίγο μπλακ από κει, βασικά η λύσσα είναι το θέμα, αγγλικά, ισπανικά, κάτι περίεργα περάσματα, σαξόφωνο (μετά από 2 καταιγίδες λύσσας ακολουθεί το Extraviado, κόκκινο κρασάκι και κουλτούρα να'ουμ, ΚΑΥΛΑ) και μυαλά χυμένα στο χέρι." [σημείωση: Νόμιζα ότι είναι σαξόφωνο, είναι κλαρινέτο)

"...my album of the year is an album that first saw the light in late 2020 but only in the country of Chile. Thanks to Bill Gates, George Soros and the Illuminati however, the worldwide release had to be postponed for 2021 and thus, it's eligible for this year. Congratulations to:
Demoniac - So It Goes
THRASH, SPEED, DEATH, CLARINET ("wat") AND BRILLIANT SONGS. ALSO CHILE. I love each and every second of this album, which I have played to death this year since January that I discovered it and still play it on a regular basis."


Τι άλλο να πω εκτός από ότι το ομώνυμο με τα 20 λεπτά του είναι έπος επών, δεν κουράζει, ταξιδεύει. Τρελή εξωφυλάρα επίσης. Είμαι της γνώμης ότι θα μείνει κλασικός ο δίσκος. Έστω στους περιορισμένους κύκλους που ακούνε "τέτοια".


2. Nube Negra (2023)
If you liked Demoniac's So It Goes (and you should, as it is an amazing album) you'll be as excited as I am with this. Chile's clarinet playing blackened, technical deathrash masters return in September with their new album.
They have released their first single. And boy, it delivers. Clarinet and all.

Νομίζω το σινγκλ κατευθείαν παρουσιάζει όλες τις αρετές και τον χαρακτήρα τους.

Κριτική στα Αγγλικά από κάποιον άλλον αλλά μου άρεσε πολύ και συμφωνώ μέχρι κεραίας:
https://www.metal-archives.com/reviews/ ... die/264381

Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι πρώτον, είναι εντελώς ισπανόφωνο. Δεύτερον, είναι αντάξιο του So It Goes τουλάχιστον και έχει πολλές ώρες ακρόασης που θα πιάνεις νέα πράγματα. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ και πάει για δίσκος της χρονιάς (ή αυτό ή το Sacred Outcry, καμία σχέση αλλά ναι).

3. Intemperance (2017)
Είναι το ντεμπούτο τους, το οποίο είναι πιο ευθύ σε σχέση με τα επόμενα, deathrash, καλοπαιγμένο και δείχνει ότι κάτι διαφορετικό παίζει εδώ που προτυπώνει το μέλλον που έρχεται. Το ίντρο πχ του ομώνυμου που είναι το λινκ δείχνει το μέλλον και μετά είναι πιο Sadus να το πω απλά.

-----------

Γενικά, συνδυάζουν ριφφάρες με εξαιρετικό παίξιμο, πολύ τσίτα αλλά και τρομερά μελωδικότατα περάσματα με πολύ ατμόσφαιρα και χαρακτήρα (ατμόσφαιρα όπως λέμε λυρικότητα και συναισθηματικότητα, όχι αιθέρια pads στα πλήκτρα) και φυσικά το κλαρινέτο που εκπλήσσει αλλά και (μου) ταιριάζει πάρα πολύ.

Δεν βρίσκω κάτι ακριβώς αντίστοιχο, αλλά όσοι γουστάρουν Vektor και τεχνική λύσσα γενικώς (όχι μπρουτάλια με τρρρτ τρρρτ και sweep όλη την ώρα αλά Archspire και First Fragment, άλλο λέμε) λογικά θα γουστάρουν.
Άλλες μπάντες για τσεκάρισμα (Πρίαμε πρέπει να σου έχω αναφέρει κάποιες στο παρελθόν, αν άκουσες καμία πες - εκτός και αν είναι να θάψεις οπότε μην πεις! ) :

Ripper εκ Χιλής - τεχνικό deathrash, τσίτα στα Raising the Corpse (2014) και Experiment of Existence (2016) και ΜΠΑΣΙΣΤΑΡΑ) και Death εποχής Human, πρώιμοι Atheist , Cynic εποχής Demo στο EP του '19 Sensory Stagnation. ΘΕΟΙ. Πολύ κοντά στους Demoniac στο πόσο τους γουστάρω.

Critical Defiance εκ Χιλής και πάλι, τεχνικό θρας, σαν το ντεμπούτο των Demoniac, όχι τα επόμενα που τα λες και "προγκ" αντί για "τεχνικό" αν με εννοείτε. Misconception και No Life Forms η δισκογραφία, αμφότερα εξαιρετικά, ακούστηκαν περισσότερο και από τους Demoniac και τους Ripper αλλά αυτό οφείλεται στο ότι είναι πολύ πιο ευθείς.

Obsolete - Aμερικάνοι, με ένα EP και ένα δίσκο: Τεχνικό deathrash, το Animate/Isolate μου άρεσε τρελά, δισκάρα, με μπασισταρά ΚΑΙ αυτοί (πάει με το είδος τελικά). Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Cryptic Shift εξ Αγγλίας: Κάνανε σουξέ το 2020 στους τεχνικούς ντεθράς κύκλους (ή ξέρω γω, στους Βεκτορικούς κύκλους) με τον πρώτο δίσκο τους Vistations from Enceladus, που ξεκινάει με 26λεπτο κομμάτι (συν άλλα τρία κομμάτια... τα 2 7λεπτα) για να καταλάβετε τι παίζει. Δύσπεπτο, θέλει την προσοχή του αλλά αποζημιώνει ΠΑΡΑ πολύ. Ιδιαίτερο, ζέχνει την τεκ θρας ατμόσφαιρα της χρυσής εποχής (89-91), αυτό το "περίεργο" πράμα που χαρακτήριζε την σκηνή.
Το EP που είχε προηγηθεί το 2016 Beyond the Celestial Realms ΣΚΟΤΩΝΕΙ και είναι πολύ πιο βατό. Τεχνικό θρας μεν, πολύ πιο εύπεπτο δε, Βεκτορίζει αρκετά ριφφολογικά. Το αγαπάω πολύ (το ξαναγόρασα για το νέο mastering φέτος... είμαι και λίγο βλαμμένος).


Θα συνέχιζα αλλά έφαγα τον σημερινό διαθέσιμο χρόνο!

[Priamos]

Vic always delivers!

[CountRaven]

Τα θέματα που θέλουμε.

[CountRaven]

Cryptosis άκουγα το EP σήμερα. Ωραίο μεταμοντέρνο Τεκ θρας με διάφορα extreme elements.

[Bersekeros]

Cryptosis άκουγα το EP σήμερα. Ωραίο μεταμοντέρνο Τεκ θρας με διάφορα extreme elements.

Εάν σε κάποιον αρέσουν οι Vektor, είναι σχεδόν απίθανο να μην αρέσουν οι Cryptosis,
οι οποίοι είναι επίσης πάρα πολύ κάλη μπάντα, στο είδος της.
Τους έκαναν εν μέρει γνωστούς οι Vektor, όταν κυκλοφόρησαν μαζί τους ένα split 45άρι το 2021.

Vic always delivers!

Ο Vic ήταν μία από τις τελευταίες γραφίδες που είχαν τόσο ωραίο και ιδιαίτερο γράψιμο και ευχαριστιόμουν να διαβάζω, στο χάμερ.
Respect !!

[Vic]

Ευχαριστώ σας όλους!

Πρέπει να γίνει θέμα και για τους Cryptosis!

Oι Cryptosis είναι όπως είπα μεγάλη αδυναμία. Τους πρωτοπρόσεξα στο σπλιτ που είχαν κάνει με τους Space Chaser το 2018, όταν τους έλεγαν ακόμη Distillator. Το 2015 οι Distillator (πολύ καλό νεοθράς) είχαν βγει περιοδεία με τους Vektor και φαινόταν ότι επηρεάστηκαν πάρα πολύ και το γύρισαν στο sci-fi, τις τρελές Βεκτορικές ταχύτητες με τα πολύπλοκα ριφ, με φανταστικά αποτελέσματα:
ΤΟ ΕΠΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΛΛΗΣΕ: Distillator - Swarm Intelligence
Eδώ ουσιαστικά αλλάζουν ταυτότητα και μουσικά είναι 100% αυτό που παίζουν σήμερα σαν Cryptosis. Το όνομα άλλαξε και συστήθηκε στον κόσμο με το EP split με τους Vektor (απολύτως ταιριαστό και πρέπον), όπου τους κοντράρουν στα ίσα για το χρυσό. Decypher τρελό έπος και αυτό, απλά στο Dead By Dawn οι Vektor είναι untouchable.

Το Bionic Swarm είναι το ντεμπούτο τους και συνεχίζει από το EP ακριβώς: Vektor τσίτα και ριφ, φωνητικά πολύ πιο γήινα και αποδεκτά από τους Vektor αλλά τέρμα μέταλ και ιδιαίτερος ήχος που οφείλει πολλά στον μπασίστα Frank που έχει βρει μια πατέντα να γεμίζει το κενό της μιας κιθάρας που σολάρει. Ιδιαίτερη μνεία στον Marco, τον ντράμερ. Ο κερατάς είναι ό,τι κοντινότερο στον Blake Anderson, τον πρώην ντράμερ των Vektor που δυστυχώς δεν επέστρεψε. Ο αντικαταστάτης του είναι φυσικά φοβερός αλλά καμία σχέση με το ιδιαίτερο κτήνος που είναι o Blake. Αυτή την ιδιαιτερότητα την έχει ο Μάρκο.

Transcendence. Από τα πιο πορωτικά πράγματα αυτό που συμβαίνει στο 1:30. Ελικοπτεράκι χτύπημα, σπάσιμο ντουλάπας κλπ ψύχραιμα. "ΚΟΜ-ΠΑΛ-ΣΟ-ΡΙ!"

Είπα για τον Blake να αναφέρω εδώ ότι πέρυσι είχαμε (πληθυντικός μεγαλοπρεπείας) την μεγάλη ευτυχία να τον ξανακούσουμε να σπέρνει στα τύμπανα στους Hammers of Mosfortune. Όπου ο δίσκος τους (δεκάδα '22 για πλάκα) έχει σαφή θέση σε αυτό το θρασο-τεκ-τσιτο-προγκόπραμα που ενώνει κάθε συγκρότημα που έχει αναφερθεί εδώ μέσα (ε, περίπου τέλος πάντων), καθώς διαφέρει αισθητά από τις προηγούμενες δουλειές τους και μοιάζει σαν ο φυσικός διάδοχος του (ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ) Vhol - Deeper than Sky του 2015.

Hammers of Misfortune - Viper's Cross
Δεν ξέρω γιατί δεν παραμιλούσε η μισή σκηνή με αυτόν τον δίσκο, ίσως γιατί κανείς δεν περίμενε (ή ήθελε;) να παίζουν έτσι οι Hammers of Misfortune και εμείς οι τεκ-σπιντοπερίεργοι δεν το καταλάβαμε ότι θα παίζουν έτσι; Δεν ξέρω, εγώ αν δεν έπαιζε ο Blake και ο Frank (Chin, πρώην μπασίστας Vektor και αυτός, τώρα Crypt Sermon) δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι, άμεσα τουλάχιστον. Και μιλάμε για ΕΠΟΣ ΕΠΩΝ.

[Priamos]

Γίνεται ψιλοντορος τελευταία με Terminalist. Έχεις άποψη @Vic ή κάποιος άλλος; Εγώ το έχω σε μελλοντική λίστα κατεβάσματος/ακρόασης.Στις κριτικές τους συγκρίνουν με Vector.

[Bersekeros]

Γίνεται ψιλοντορος τελευταία με Terminalist. Έχεις άποψη @Vic ή κάποιος άλλος; Εγώ το έχω σε μελλοντική λίστα κατεβάσματος/ακρόασης.Στις κριτικές τους συγκρίνουν με Vector.

Τελείως αντιτουριστική γκλάβα ο τραγουδιστής. Εγκρίνεται από μένα.

[CountRaven]

Γίνεται ψιλοντορος τελευταία με Terminalist. Έχεις άποψη @Vic ή κάποιος άλλος; Εγώ το έχω σε μελλοντική λίστα κατεβάσματος/ακρόασης.Στις κριτικές τους συγκρίνουν με Vector.

Δανοί είναι. Το τελευταίο άλμπουμ άκουσα. Thrash η βάση και τη παντρεύουν με κάποια old school Black στοιχεία. Τεχνίτες αλλά και παλιομοδίτες ως προς το vibe που βγάζουν. Το "The Crisis of Condition" είναι καλό άλμπουμ.

Ας τα πει ο @Vic πιο αναλυτικά.

[Vic]

Δεν είμαι σε θέση να πω πολλά γιατί δεν τους είχα ακούσει σχεδόν καθόλου. Ξανάβαλα τώρα το Terminal Dispatch που είχα ξανακούσει και μου άρεσε αλλά δεν είχα τρελαθεί. Δεν άκουγα και ούτε ακούω τώρα που το ξανάβαλα τους Vektor (όποιος τους γράφει με C αντί για Κ θα μεταμορφωθεί σε ένα άσχημο κουνούπι). Λογικά κάπου αλλού θα βεκτορίζουν περισσότερο. Ακούω ένα ψιλο-τεχνικό θρας αυτή τη στιγμή (και το ψιλο- γενναιόδωρο), ωραίο είναι, ειδικά στο πρώτο μέρος, πλατιάζει στο τέλος και νομίζω ότι το ντέζα βου είναι ότι είχα κουραστεί στο τέλος και δεν τους έψαξα άλλο.

Νομίζω βοήθησα πάρα πολύ, χαλάλι τα καλά σας λόγια!

Καλά, θα βάλω κι ένα καινούργιο να δω προς τι το hype. Mutating Fractures λεπόν. Σίγουρα συμπαθέστατη η αντιτουριστική μούρη. Επιρροές Aaron Randall ξεκάθαρες στο shiγμα. Μωρέ μπράβο. Ωραίο κομμάτι, Βέκτορ πάλι δεν ακούω ιδιαιτέρως πάντως. Γαμώ το backpatch όμως όπως και τα άλλα ραφτά και η μπλούζα Power and Pain για αγκαλίτσα. Καλό ψιλοτεχνικό θρας. Δεν ακούω και deathrash, θα ήθελε μια λύσσα παραπάνω, εδώ έχουν κάνει τα εμβόλιά τους τα παιδιά.

Εντωμεταξύ βλέπω στο archives ότι λένε ότι παίζουν hyperthrash. E, όχι ρε φίλε, που πα ρε Καραμήτρο; Πατέντες άλλων;

Oι μεγάλοι (σκασμός) Nylithia από τον Καναδά, δυστυχώς εξαφανισμένοι, δεν απαντάνε στο μέσεντζερ ακόμα και αν τους παρακαλάς να τους δώσεις τα λεφτά σου (τυχαίο σχόλιο), είναι πιο κοντά στους Vektor αλλά με δικά τους προσωπικότητα. Στα μείον η αδιάφορη, συνηθισμένη φωνή (μάστιγα), στα συν οι ΡΙΦΦΑΡΕΣ, αλλά τα δικαιούνται τα κεφαλαία χίλια τα κατό. Και τους ανήκει ο όρος Hyperthrash.



Ε, μιας και τους πέταξα, και αυτό εδώ είναι έπος, ανοίγει το δίσκο και έχει μπλιμπλίκια και σπιντ θρας.


...και η κουλτουριάρικη αφορμή με την οποία τους ανακάλυψα, έτσι για το γαμώτο. Για την Νιντέντο.

[Bersekeros]

Συμφωνώ με τον αγαπητό @Vic και με την άποψή του για τους Terminalist.

Έχουν τόση σχέση οι Terminalist με τους Vektor, όσο σχέση έχει η μπουγάτσα (με κρέμα είναι η μπουγάτσα λαίμεεε) με την τυρόπιτα.

Εμένα οι Terminalist μου θυμίζουν τους Sepultura του Beneath the Remains, να κάνουν έρωτα με τους Kreator του Extreme Aggression και ο ερωτικός καρπός να είναι ο αντιτουριστικός Κουασιμόδος στα φωνητικά, που φτύνει στα μπούτια την Εσμεράλδα του γνωστού μυθιστορήματος, πάνω στις στέγη του καμπαναριού, δίπλα από τα γκαργκόιλ και αυτή να φτιάχνεται και να τον γουστάρει ακόμα περισσότερο.

[Vic]

Tώρα είπες Sepultura - Beneath the Remains (αγαπημένο Σεπού και μέσα στο τοπ 20 έβερ) και δεν μπορώ να μην αναφέρω μια φετινή ανακάλυψη και ακραίο κόλλημα: Οι Πολωνοί Crippling Madness κυριολεκτικά κλωνοποιούν τον ήχο και το vibe του δίσκου στα Πολωνικά (πιο αρκουδιάρης ο τραγουδιστής αλλά πάει φοβερά στο υλικό). Δεν αντιγράφουν ριφ (γενικά...ειδικά μπορεί κανα δυο!). Αντιγράφουν παραγωγή και ατμόσφαιρα και ύφος και εντάξει, κοντά 35 χρόνια μετά μου είχε λείψει απελπιστικά κάτι τόσο οικείο και τόσο καλό. Γιατί είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, είναι ΔΙΣΚΑΡΑ. Αναφέρω ότι έχουν ΣΟΛΑΡΕΣ (όχι Σλεϊερικές πίπες) και μια εξωφυλλάρα (και μπλουζάρα που φυσικά καβάτζωσα) και κλείσαμε.

[Bersekeros]

Αναφέρω ότι έχουν ΣΟΛΑΡΕΣ (όχι Σλεϊερικές πίπες) και μια εξωφυλλάρα (και μπλουζάρα που φυσικά καβάτζωσα) και κλείσαμε.

Να αγιάσει το πληκτρολόγιο και η touch screen του κινητού σου.
Νόμιζα ότι μόνο εγώ ένιωθα έτσι τόσα χρόνια, για τα αλυσοπρίονα που άκουγα για σόλο, στους τιτανοτεράστιους Slayer.
Αλλά που να τα πεις αυτά και να σε πιστέψουν....

[Vic]

Δεν έχουν μόνο πίπες, ειδικά τα παλαιότερα χρόνια (το Show No Mercy έχει μέχρι και πανέμορφα σόλο!) και πού και πού η σχιζοφρένεια ταιριάζει στον αρμαγεδδώνα που παίζουν.

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι βολικά-βολικά ταράζανε το τρέμολο και τις παράφωνες μπουρμπουλήθρες στην πλειοψηφία των σόλο τους - και καλά χάος. Μακράν από τους χειρότερους στο θέμα σόλο στην ευρύτερη θρας σκηνή, δεν λέμε καν για τους μεγάλους μόνο.

Δεν νομίζω να είμαστε εμείς οι περίεργοι πάντως

[aorpanos72]

Καιρός ήταν να πει κάποιος τα πράγματα με όνομα τους.