TAROT'S MYST (GER) - Odyssey (1999)

[nicolasg]

Ένα πορωτικό project του Lee Tarot , δηλαδή του Harald Spengler των Θεών Stormwitch!
Στα φωνητικά είναι ο Thomas Bloch (των Stranger).
O δίσκος είναι εντελώς Stormwitch και για μένα έχει διασωθεί στο πέρασμα του χρόνου.
Το Flesh and Blood η κομματάρα του δίσκου.

[theBox]

ΔΙΑΣΚΑΡΑ που ανακαλυψα πολυ προσφατα εντελως απο σποντα οταν την ποσταρε καποιος μύστης στα σοσιαλ.

[CountRaven]

Με αυτά μεγαλώσαμε.

[aorpanos72]

Το θυμάμαι το εξώφυλλο... _Πέρασε δλδ από τα χέρια μου όταν έψαχνα στα δισκάδικα... Αλλά σαν Φαλλοκράτης όταν έβλεπα γυναίκα σε heavy metal το προσπέρναγα. Οπότε ακούγοντας τώρα... Έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα.. Καλά να πάθω.

[theBox]

Το θυμάμαι το εξώφυλλο... _Πέρασε δλδ από τα χέρια μου όταν έψαχνα στα δισκάδικα... Αλλά σαν Φαλλοκράτης όταν έβλεπα γυναίκα σε heavy metal το προσπέρναγα. Οπότε ακούγοντας τώρα... Έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα.. Καλά να πάθω.

ωπα καπου σε έχασα...για ποια γυναίκα μιλάμε?

[aorpanos72]

Για αλλο ελεγα...αχχαχαχαχα νομιζα οτι ηταν γυναίκα...

[Zippo190]

το θυμάμαι όταν είχε βγει. Πολύ όμορφη κυκλοφορία που δυστυχώς δεν είχε συνέχεια...

[Xstroyer]

Κλασικό "φανζινάδικο" CD, από τις εκατοντάδες που ανακαλύπταμε ξεφυλλίζοντας τα γνωστά fanzines πριν 20-25 χρόνια και στέκεται περήφανο στη δισκοθήκη από τότε. Επισκέπτεται το στερεοφωνικό με κάθε υπενθύμιση, όπως θα γίνει τώρα

[CountRaven]

Κλασικό "φανζινάδικο" CD, από τις εκατοντάδες που ανακαλύπταμε ξεφυλλίζοντας τα γνωστά fanzines πριν 20-25 χρόνια και στέκεται περήφανο στη δισκοθήκη από τότε. Επισκέπτεται το στερεοφωνικό με κάθε υπενθύμιση, όπως θα γίνει τώρα

Ψψψψψψψ

[Aegon]

Αγαπώ Stormwitch εδώ και περίπου 20 χρόνια, αλλά παρόλο που γνώριζω περί του συγκεκριμένου project, δεν μπήκα ποτέ στον κόπο δυστυχώς να το ακούσω. Επιβάλλεται να το κάνω κάποια στιγμή!

[Mamercus]

Ενώ ποτέ δεν το είπα σπουδαίο, πάντα επιστρέφω και λέω μέσα μου "ρε πολύ καλό, ρε!"
Το ότι κρατάει χρόνια η ακρόαση, σημαίνει πολλά - και ναι, έχει σπουδαίες στιγμές/κομματάρες!

[CountRaven]

Ενώ ποτέ δεν το είπα σπουδαίο, πάντα επιστρέφω και λέω μέσα μου "ρε πολύ καλό, ρε!"
Το ότι κρατάει χρόνια η ακρόαση, σημαίνει πολλά - και ναι, έχει σπουδαίες στιγμές/κομματάρες!

Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα των κυκλοφοριών του σήμερα.

Πόσο αντέχουν / θα αντέξουν στον χρόνο;

Αναπτύξτε.

[aorpanos72]

Ένα παράδειγμα από τα "νεα" (διευκρινίζω ότι, για μένα νέο είναι οτιδήποτε ηχογραφήθηκε και βγήκε μετά το 2009) άλμπουμ που δείχνουν αντοχή στον χρόνο είναι το Manacle... Στο τομεα που ακούω ακόμα καινούργια συγκροτήματα δλδ AOR / Hard Rock ...τα άλμπουμ που έδειξαν αντοχή στον χρόνο μετρούνται με το ζόρι στα δυο χέρια.

[theBox]

Στο χρονο εχουν αντεξει σιγουρα αρκετα "καινουρια" για μενα.

1. Lunar Shadow - far from light
2. Ολα τα Hallas
3. Eternal Champion - Armor of Ire
4. Ολα τα Mega Colossus
5. Τα περισσοτερα Pharaoh
6. Ολα τα Atlantean Kodex

Και πάει λεγοντας...

[Xstroyer]

Εγώ προσωπικά, έχω κάμποσα post 2010 albums που βλέπω πως αντέχουν το χρόνο, είτε επειδή τα ακούω ακόμα, και κάποια από αυτά, βλέπω πως πουλάνε ακόμα και δεν ξεφουσκώνουν, οπότε το ενδιαφέρον είναι γενικότερο. Kάποια από αυτά έχουν το status του instant classic, κάποια είναι και future classics. Αlbums από Eternal Champion, Crypt Sermon, Agatus, Wrathblade, Sacral Rage, Atlantean Kodex, Stormkeep, Riot City, Sacred Outcry, Sumerlands... Τώρα που το σκέφτομαι, είναι παραπάνω απ'όσα πίστευα, και φυσικά, λόγω δουλειάς, όταν αντιλαμβάνομαι πως κάτι θα αντέξει και το γουστάρω, το κυνηγάμε και χαίρομαι που κάποια δικαιώνουν τόσο την εταιρεία, όσο και τις μπάντες με το έργο τους.

Αντίθετα, πάμπολλα σχήματα του ενός-δυο album που υμνούσαμε στο βαθύ underground του παρελθόντος ή αυτά τα πολλά "steel reigns supreme" "prog US power" κτλ που βλέπουμε να επανακυκλοφορούν σωρηδόν από την κάθε ξεχασμένη μπάντα του γκαράζ, έχουν ενδιαφέρον και πώρωση για μερικές ακροάσεις, λίγοι φωνακλάδες λένε "τέτοια δεν βγαίνουν σήμερα", αλλά στο τέλος της μέρας, όσα περνάνε τη βάση της αγοράς, μένουν στο ράφι και αφήνουν παρακαταθήκη τα εφήμερα αποθεωτικά σχόλια, χωρίς να συνοδεύονται από τις αντίστοιχες ακροάσεις. Αυτό φαίνεται και στην απήχηση που πολλά έχουν, καθώς και το γκέλ που κάνουν ή δεν κάνουν. Δηλαδή, δεν αντέχει σε καμία περίπτωση παραπάνω στο χρόνο η παλιά obscurίλα που θα αποθεωθεί και θα πουλήσει 500 κόπιες, και ίσως δώσει μια ευκαιρία και σε ενα επετειακό reunion που συνήθως είναι και meh, σε σχέση με ένα νέο underground σχήμα, που μπορεί να πουλήσει 2000 κόπιες και να αγγίξει πιο έντονα το αντίστοιχο συναυλιακό κοινό που μπορεί να ταυτιστεί περισσότερο μαζί τους, απ'ότι με τέσσερεις μπαρμπάδες που είναι λες και τους μάζεψες από καφενείο και τους έντυσες με δερμάτινα για να "ροκάρουν".

Δεν συζητάμε για παλιά σχήματα με μεγαλύτερη δισκογραφία που συνεχίζουμε να τα αποθεώνουμε για τον ένα, δύο, τέσσερις μεγάλους δίσκους (και καλά κάνουμε) και κάνουμε αβαβά, τα περισσότερα σκατά ή αδιάφορα albums που μπορεί να έχουν βγάλει. Εκεί έρχεται το άλλο κομμάτι: Πολλές φορές ακούμε μόνο albums και όχι τις μπάντες τους. Τα είπαμε πρόσφατα και στο Helstar, βλέπω κάποιους πως βλέπουν και συνολικά τους Fates Warning, κοκ. Ακόμα χειρότερα, υπάρχουν και περιπτώσεις μόλις λίγων (αρχαίων) κομματιών, ενώ ολόκληροι δίσκοι έχουν ξεχαστεί. Κυριολεκτικά.

Η ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο, τα ερεθίσματα επίσης, και το βασικό, ο χρόνος που δικαιώνει τα πάντα. Αν δεν υπήρχαν καλοί δίσκοι ή διαχρονικοί δίσκοι τα τελευταία 10, 20 χρόνια, δεν θα υπήρχε και heavy metal πλέον. Οπότε, κάτι πρέπει να υπάρχει, απλώς η υπερπληθώρα, η υπερπροσφορά και η ευκολία που έχει ο καθένας να βγάλει στην αγορά τη μουσική του, και το ότι στα social media όλοι έχουν ένα κλικ διαφορά, κάνει τα πράγματα λίγο πιο περίπλοκα στο τι πραγματικά μπορεί να αξίζει, πέρα από το γούστο του καθενός. Το οποίο φυσικά, δεν πρέπει να αγνοούμε, ούτε να θεωρούμε το δικό μας ως παγκόσμια αλήθεια βγάζοντας όλα τα υπόλοιπα "λάθος", ακόμα και αν είμαστε η μειοψηφία ή η ιστορία μας χαστουκίζει για μπαρούφες που μπορεί να πιστεύουμε και να λέμε μεταξύ σοβαροφάνειας και χαβαλέ.