TAROT'S MYST (GER) - Odyssey (1999)

[theBox]

Γενικα το εχουμε ξανασυζητησει το θεμα, δισκοι με στοφα κλασσικου βγαινουν ακομα, οχι ΤΟΣΟΙ πολλοι ισως, και σιγουρα ειναι και πιο "θαμμενοι" λογω υπερπροσφορας κυκλοφοριων.

Ενα πραγμα που σιγουρα εχει αλλαξει, ειναι οτι εχουμε χασει (εμεις, οχι οι 20αρηδες) τον "εφηβικο ενθουσιασμο" μας, εχοντας παρακολουθησει τη φαση 20+ χρονια οι περισσοτεροι.

Να φερω ενα παραδειγμα....θυμαστε τον σχετικο "χαμό" που ειχε γινει οταν κυκλοφορησε το tunes of war? Οποιον και να ρωτησεις απο τη γενια μου που ημουν μικρουλης οταν κυκλοφορησε θα σου πει "κλασσικη δισκαρα!!!!". Τι impact πιστευετε οτι θα ειχε επανω μας αυτος ο δισκος αν κυκλοφορουσε ΣΗΜΕΡΑ; Οι περισσοτεροι δεν θα τον ακουγαν παραπανω απο μια φορα.

Θελω να πω, πως αρκετα απο αυτα που εχουμε στο μυαλο μας ως "δισκαρες" ειναι γιατι "κλειδωσαν" σε αυτη τη θεση στις συνειδησεις μας οταν το γουστο και η αντιληψη μας για το μεταλ ηταν πιο ευπλαστα και η εμπειρια μας πιο μικρη.

Το ιδιο μπορει και ΘΑ συμβει στους μικροτερους με τους τρεχοντες αντικειμενικα καλους δισκους. Καθε γενια δημιουργει τα κλασσικα της και τα μεταλαμπαδευει ως "canon" στις συνειδησεις των επομενων.

[CountRaven]

Θυμάμαι είχε βγει το ToW και εκτός από το χιτάκι, δεν ένιωθα καθόλου με το άλμπουμ και απορούσα γιατί κάνουν όλοι έτσι.

[Progress_Lost]

Συμφωνώ πολύ με theBox. Αλλά να πω κ τη δική μου άποψη...

Δεν έχουμε αλλάξει μόνο εμείς ή το heavy metal, αλλά όλη η μουσική. Τις δεκαετίες 80 κ 90 σήμαινε κάτι η μουσική. Ήταν βασικός τρόπος διασκέδασης, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δισκάδικα... Η μουσική ήταν παντού... Λογικό ήταν μέσα σε ολο αυτό να βγουν και στο heavy metal κλασικά πράγματα.. Αυτοί οι δίσκοι έγιναν κλασικοί γιατί άρεσαν κ σε κόσμο εκτός του heavy metal. Θυμάμαι συμμαθητή μου να ζητά σε σχολικό πάρτυ το 94 το fear of the dark ενώ άκουγε σκυλαδικα και όταν του το είπα μου λέει αυτό είναι φοβερό..

Η καλή μουσική πάντα θα αναγνωρίζεται. Τα νέα συγκροτήματα που αναφέρθηκαν είναι καλά, κ ίσως κάποιες δουλειές τους μείνουν κλασικές, αλλά μόνο για άτομα του χώρου.

Προφανώς κ δεν έχουμε τον ίδιο ενθουσιασμό που είχαμε πριν 25 χρόνια. Αλλά αυτό συμβαίνει κ με τα συγκροτήματα. Άλλοι έχουν βαρεθεί, άλλοι βγάζουν δίσκους της πλάκας, άλλοι κάνουν μόνο συναυλίες, μελη πάνε και ερχονται.. Μπάχαλο..για αυτό κιόλας δεν υπάρχει κάποια κοινή βάση που να ενώνει πολλους οπαδούς όπως τα παλιά γκρουπ, αλλά ο καθένας ακούει ότι του κάθεται καλυτερα..

[Xstroyer]

Με βάση αυτά που γράφει ο Progress_Lost, πιστεύω πως δεν μπορούμε να φέρουμε το context των '80s (των μεγάλων σχημάτων) στο σήμερα γιατί έχει αλλάξει εντελώς η εποχή. Και σήμερα η μουσική είναι παντού, ακόμα περισσότερο και πιο εύκολα. Απλώς τότε υπήρχανε δέκα πράγματα, δέκα είδη και όχι όλες αυτές οι προσμίξεις και η διαφορετικότητα του σήμερα, καθώς και η υπερπληθώρα. Επίσης τότε, όλα ήταν πιο γκράντε βρε παιδί μου. Ακόμα και μια μπάντα σαν τους Omen του "The Curse" είχαν την παραγωγή που σήμερα κοστίζει σε μια mainstream metal μπάντα. Το εμπορικό και το καλό, του τότε δε, έφτανε σε περισσότερα αυτιά γιατί ήταν και λίγοι αυτοί που το τροφοδοτούσαν (περιοδικά, ραδιόφωνο όταν μέτραγε, τηλεόραση με λίγα κανάλια).

Σήμερα είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, σε έναν ψηφιακό κόσμο όπου έχουμε στη παλάμη του χεριού ότι κάποτε ήταν επιστημονική φαντασία και ήθελε χρόνο, κόπο και χρήμα για την απόκτηση. Τώρα οι πηγές είναι αμέτρητες και ατελείωτες, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις έχουν εξομοιωθεί με ένα κλικ. Δεν υπάρχουν μαζικά κοινά σημεία αναφοράς, αλλά υπερπληθώρα μουσικής και πληροφορίας.

Επίσης, όταν ήμουν μικρότερος, θυμάμαι να κυνηγάω την πληροφορία και τη μουσική μεταξύ φίλων και των ελάχιστων διαθέσιμων μέσων, και ότι νέο έφτανε στα χέρια μου, έπαιρνε πολλές ακροάσεις. Σήμερα, αυτό δεν ισχύει. Και δεν μιλάω μόνο για νεώτερους που έχουν μάθει διαφορετικά τα πράγματα, ακόμα και πολλοί από εμάς ενδεχομένως, ακούμε ένα album στο fast forward. Ανεβαίνει ένα νέο album 40 λεπτών σε ψηφιακές πλατφόρμες στις 2 το μεσημέρι, και στις 2 και τέταρτο διαβάζεις σχόλια που το λένε διακάρα ή μαλακία.

Σε αυτό τον κόσμο λοιπόν, είναι αδύνατον αν βγουν νέοι Iron Maiden. Έχουν αλλάξει οι συνθήκες για τα μεγάλα μπαμ, οπότε σήμερα μιλάει μόνο ο χρόνος. Ο χρόνος θα δείξει μόνο, τι θα αντέξει. Κάποτε οι Sabaton έπαιζαν στο 7 Sins στη Κάνιγγος σε μια χούφτα άτομα και σήμερα κάνουν περιοδείες που οι Winger του τώρα δεν μπορούν να στήσουν με τίποτα, ενώ αυτοί κάποτε έπαιζαν σε αρένες. Είμαστε σε μια εποχή όπου όλα μπορούν να έρθουν τούμπα και οι διαφορετικές γενιές δεν μπορούν να το καταλάβουν. Oι Sabaton δεν έμειναν στο χώρο τους, ομοίως και άλλοι που κάποτε ήταν σε μια κλειστή φάση. Και δεν είναι λίγοι.

Η κάθε εποχή είναι άλλο σύμπαν, άλλα βιώματα, άλλα ερεθίσματα, ίσως και άλλες σταθερές. Ο σημερινός 45άρης που δεν βρίσκει τίποτα νέο να ακούσει λέει στον σημερινό 17χρονο "τι μαλακίες είναι αυτές οι slip***t και Tool και Ghost και Sabaton, άκου Fates Warning και Cauldron Born" και ο πιτσιρικάς τον κοιτάζει όπως κοίταζε και τον 45αρη όταν ήταν 17 και του έλεγε κάποιος άλλος τότε, "τι μαλακίες είναι αυτές οι Savatage, Queensryche, White Lion, άκου Santana, Frank Zappa και Dylan".

Και κλείνω με μια διαφορετική ματιά στις 2 τέχνες που απασχολούν τους περισσότερους, τη μουσική και τον κινηματογράφο. Σήμερα, υπάρχουν αμέτρητα media, ο καθένας έχει ένα website κτλ. και δεν υπάρχουν 2-3 media να συγκεντρώνουν τη πληροφορία και τη "διαχείριση της γνώσης". Albums και ταινίες που σήμερα θεωρούνται κλασικά, στην εποχή τους μπορεί να είχαν χλιαρή αντιμετώπιση και ο χρόνος ξεμπρώστιασε αυτούς που τα έγραφαν τότε. Αυτό, έχει φέρει στα media του σήμερα μια προσέγγιση υπερβαθμολόγησης και υπεραξίας σε έργα που δεν θα έπρεπε, φοβούμενοι τον χρόνο. Οπότε σήμερα, διαβάζεις αποθεωτικά σχόλια και κριτικές για πράγματα που απορείς. Πράγματα που τελικά δεν απασχολούν και πολλούς, ακόμα και στη φάση τους. Αυτό μπορεί να σημαίνει και κάτι, αλλά η ουσία είναι ότι σήμερα είναι πανεύκολη η αποθεωτική κριτική, κάτι που είναι λάθος και εξομοιώνει το καλό με σαχλαμάρες. Δεν βρίσκεις εύκολα σωστή κριτική σκέψη, ανάλυση και τη λεπτομέρεια που μπορεί να σε κάνει αν σκεφτείς λiγο ρε άνθρωπε. Όλο αυτό το "fast-food-thing" έχει κατακλύσει τα πάντα.

Το ξεχειλώσαμε λίγο, ετσι;

[Progress_Lost]

Πολύ σωστά όλα. (Προσωπικά μου αρέσουν οι συζητήσεις αυτές και η απάντηση είχε πολλά points έτσι δεν θεωρώ ότι κάπου ξεχειλώθηκε.) Έχεις δίκιο, ίσως απλά μου λείπει μια φιλοσοφία-τρόπος ζωής που περνούσε τότε η μουσική.. Αυτό το γκράντε που λες...

Αν δεις λίγο την ιστορία θα δεις πάντως πολύ περίεργα πράγματα στο τι είναι καλό, τι έμεινε κλασικό και πως είχε πλασαριστεί.. Θυμάσαι το "Divine Intervention";; Διπλή κριτική από Βενερη-Lord και οι δυο 10άρια. Σε μια εποχή που διπλές κριτικές δε γίνονταν... Τα λόγια ΥΠΕΡ αριστουργηματικά.. Ο δίσκος έμεινε κλασικός;; Οι ίδιοι οι Slayer τον χαρακτηρισαν λίγα χρόνια μετα πολύ αδύναμο...

Δεν είναι εύκολο να φτιάξεις έπη αλλά σίγουρα φαίνεται εύκολο να πεις μεγάλα λόγια. Λίγη συγκράτηση ίσως αρκεί.. Οι Iced Earth ήταν και αυτοί ένα συγκρότημα της μόδας με αρκετή προώθηση. Όταν τους χαρακτήρισαν "αντιγραφή Μaiden-Metallica" έγινε ο κακός χαμός... Το να λες την αλήθεια έχει ένα κόστος και δε ξέρω αν οι ανθρωποι του χώρου θέλουν να πληρώσουν το τίμημα αυτό.

Κάτι τελευταίο για την τελευταία σου παράγραφο:

Δεν θεωρείς επίσης ότι υπάρχουν άτομα που αποθεώνουν πλέον ένα δίσκο ίσως και από prestige;; Δηλαδή, να συνδέσουν το όνομά τους με μια μπάντα και να λένε "να, εγώ βοήθησα αυτοί να γίνουν γνωστοί"... Όπως οι παλιότεροι με τους Manowar, Skyclad, Νevermore...κτλ. Aυτά τα συγκροτήματα συνδέθηκαν με ονόματα του χώρου και ίσως κάποιοι νέοι να ήθελαν κάτι παρόμοιο...

Δε βάζω τον παράγοντα να είναι όλοι (συγκροτήματα-εταιρείες-φανζιν) γνωστοί μεταξύ τους και να αλληλοβοηθιούνται γιατί πάνω-κάτω αυτά συνέβαιναν πάντα.. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καλή μουσική έφτανε στα αυτιά μας, αλλά μια τάση υστεροφημίας νομίζω υπαρχει στους γραφιάδες...

Αnyway, αυτό στο τέλος που έγραψες είναι το πιο σημαντικό: "σωστή κριτική σκέψη, ανάλυση και λεπτομέρεια". Αυτό χρειαζόμαστε να διαβάζουμε και να μας ωθεί να ακούσουμε.. Γιατί όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι...

[aorpanos72]

Και έμενα μου αρέσουν οι συζητήσεις αυτές...αλλά βαριέμαι να γράφω.. Κανονίστε συνάντηση να τα πούμε από κοντά...να τα κάνουμε βίντεο να κονομήσουμε από το youtube.

[theBox]

Και έμενα μου αρέσουν οι συζητήσεις αυτές...αλλά βαριέμαι να γράφω.. Κανονίστε συνάντηση να τα πούμε από κοντά...να τα κάνουμε βίντεο να κονομήσουμε από το youtube.

Η αληθεια ειναι οτι ειχαμε καιρο να κανουμε τοσο μεγαλη κουβεντα. Γουσταρω κι εγω εννοειται.

[Xstroyer]

Δεν θεωρείς επίσης ότι υπάρχουν άτομα που αποθεώνουν πλέον ένα δίσκο ίσως και από prestige;; Δηλαδή, να συνδέσουν το όνομά τους με μια μπάντα και να λένε "να, εγώ βοήθησα αυτοί να γίνουν γνωστοί"... Όπως οι παλιότεροι με τους Manowar, Skyclad, Νevermore...κτλ. Aυτά τα συγκροτήματα συνδέθηκαν με ονόματα του χώρου και ίσως κάποιοι νέοι να ήθελαν κάτι παρόμοιο...

Nαι, το έχω συναντήσει κάποιες φορές αυτό και στα μάτια μου κάνει μεγάλο μπάμ με αρνητικό τρόπο. Η προσπάθεια του γραφιά να αναφέρει και να ξανα αναφέρει το ίδιο πράγμα και να επιδιώκει να λένε πως "ο χ ψ τάδε συντάκτης μας έμαθε τη χ ψ μπάντα", η οποία συνήθως δεν είναι και κάποια μπάντα που πουλάει δεκάδες χιλιάδες κόπιες, ούτε θα μπορούσε να είναι γνωστή επειδή έκανε κάποιος μια κριτική σε ένα webzine του σήμερα. Παλιότερα βέβαια, ήταν διαφορετικά τα πράγματα, νομίζω πως είναι εύκολα αντιληπτό, χωρίς ανάλυση.

Ο αντίκτυπος του τι πραγματικά κάνει αίσθηση σήμερα (και με τα σημερινά δεδομένα και νούμερα), νομίζω πως μπορεί να γίνει αντιληπτός σε όσους ασχολούνται λίγο παραπάνω με τη μουσική, όπως όσοι κάθονται εδώ και γράφουν για αυτή. Παρότι μπορεί να υπάρχουν μουσικές διαφωνίες, ο πήχης της ενασχόλησης με τη μουσική στο forum, είναι σαφέστατα υψηλότερος από τον μέσο όρο, τις μονολεκτικές αρλούμπες και τα "ξέρω καλύτερα" που βομβαρδίζουν τα ιντερνετς.

Νομίζω πως σήμερα, καμία μπάντα και κανένας μουσικός δεν μπορεί να γίνει γνωστός επειδή κάποιος είπε κάτι ή έγραψε κάτι. Μπορεί να είναι η σπίθα (έχει γίνει κάποιες φορές, κυρίως με διοργανωτές συναυλιών, δισκάδικα, και σε δεύτερη φάση με γραφιάδες) αλλά ο μουσικός γίνεται πιο γνωστός μόνο με τη μουσική του (προφανώς), αλλά και τις επιλογές του, τη διαχείριση αυτού που κάνει (και αυτά που λέει), και τους συνεργάτες του με τη δουλειά τους. Είναι ένας συνδυασμός καταστάσεων. Αν κάτι λείπει, κάτι θα λείψει και από την εξίσωση.

[Paul_Tziomakis]

Θυμάμαι είχε βγει το ToW και εκτός από το χιτάκι, δεν ένιωθα καθόλου με το άλμπουμ και απορούσα γιατί κάνουν όλοι έτσι.

Το "Tunes Of War" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα "ΟΚ δίσκου" που μνημονεύεται ως "ακατέβατο δεκάρι" από όσους ήταν σχολιαροπαιδα την εποχή που κυκλοφόρησε. Τους τότε τριανταφευγα δεν τους άγγιξε καν.

[Paul_Tziomakis]

Αρκετά κάλο άλμπουμ το "Odyssey" από τους Tarot's Myst. Ποσταρα το εξώφυλλο του στο θέμα "Similar Covers - Eye!" πριν από κάποιο διάστημα.

[Progress_Lost]

Το "Tunes Of War" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα "ΟΚ δίσκου" που μνημονεύεται ως "ακατέβατο δεκάρι" από όσους ήταν σχολιαροπαιδα την εποχή που κυκλοφόρησε. Τους τότε τριανταφευγα δεν τους άγγιξε καν.

Ήταν περίεργες και δύσκολες εποχές τότε... Από τη μια το black από την άλλη το progressive, το Tunes κάπως έφερε πίσω πιο κλασικά πράγματα - ήταν λιγότερο power από τους Gamma Ray πχ. Και εγώ συμφωνώ, δεν τρελάθηκα ποτέ με αυτόν τον ήχο, αλλά κάτι και το Braveheart τότε, και ο δίσκος ακούστηκε πολύ. Πάντως, για την ιστορία, ο Τάσος είχε βάλει 8/10.

[Zippo190]

Θυμάμαι είχε βγει το ToW και εκτός από το χιτάκι, δεν ένιωθα καθόλου με το άλμπουμ και απορούσα γιατί κάνουν όλοι έτσι.

Το "Tunes Of War" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα "ΟΚ δίσκου" που μνημονεύεται ως "ακατέβατο δεκάρι" από όσους ήταν σχολιαροπαιδα την εποχή που κυκλοφόρησε. Τους τότε τριανταφευγα δεν τους άγγιξε καν.

ήτανε σφήνα ανάμεσα σε ακατέβατα δεκάρια "Heart of darkness" και "Knights of the cross"

[Xstroyer]

Θυμάμαι είχε βγει το ToW και εκτός από το χιτάκι, δεν ένιωθα καθόλου με το άλμπουμ και απορούσα γιατί κάνουν όλοι έτσι.

Το "Tunes Of War" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα "ΟΚ δίσκου" που μνημονεύεται ως "ακατέβατο δεκάρι" από όσους ήταν σχολιαροπαιδα την εποχή που κυκλοφόρησε. Τους τότε τριανταφευγα δεν τους άγγιξε καν.

ήτανε σφήνα ανάμεσα σε ακατέβατα δεκάρια "Heart of darkness" και "Knights of the cross"

Έχουν καλούς δίσκους, ειδικά το Heart of Darkness, αλλά θα έλεγα πως δεν υπάρχει 10αρι στη δισκογραφία τους...

[aorpanos72]

Knights Of The Cross το αγαπημένο μου από την δισκογραφία τους.

[Mamercus]

Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα των κυκλοφοριών του σήμερα.
Πόσο αντέχουν / θα αντέξουν στον χρόνο;
Αναπτύξτε.

Διπλή η απάντηση.
Πόσο θα αντέξουν σε προσωπικό επίπεδο καθενός και γενικά στο χώρο.
Για μένα, παραδείγματος χάριν, μπορεί να αντέξει το Fer de Lance [USA] - Hyperborean για να πω ένα περσινό παράδειγμα, αλλά να μην "καταξιωθεί" γενικά.
Δεν έχω νομίζω το αισθητήριο που θα αναγνωρίζει μια καθολικά αναγνωρίσιμη κυκλοφορία που θα αντέξει για πολλούς.
Όμως πιστεύω ότι καταρχάς, οτιδήποτε, θα αντέξει στο είδος μας όσο υπάρχει...κοινό.
Και το κοινό, νομίζω, δεν καθορίζει πια το είδος, λόγω της τεράστιας εμπορευματοποίησης.
Για όσους δεν ακολουθούν το μέηνστρημ, δε νομίζω ότι μπορούν να πουν με σιγουριά τί θα μείνει, εκτός κι αν έχουν αναπτύξει ένστικτο αγοράς.
Τελικώς, σε μια εποχή που όλα είναι γρήγορα, αναλώσιμα, ξεπέτες, και πάμε-γι'-άλλα, η ίδια η μουσική βιομηχανία δεν εξυπηρετεί τη στόφα του "κλασσικού" ή διαχρονικού.
Οπότε, η κουβέντα, @CountRaven μπορεί -όπως, νομίζω-σκόπευες!- να βαθύνει πολύ!...
Γενικά, νομίζω συμφωνώ με την ανάλυση του @Xstroyer .