Forgotten Scroll

Δε ξέρω αν έχει κάποιο ενδιαφέρον το θέμα αλλά μιας και είμαι σε φάση διαβάσματος, είπα να γράψω κάπου τι διάβασα τις τελευταίες εβδομάδες.

Ξεκίνησα λοιπόν με Lee Child και "Κλοιός Θανάτου". Ωραίο βιβλίο, καμιά 500άρα σελίδες, αστυνομικό με ωραία πλοκή και γραφή που δεν κουράζει. Μας συστήνει τον ηρωά του ο Lee Child Που απ' ότι έχω καταλάβει θα συνοδεύσει και τα επόμενα δοηγηματά του. Αυτός είναι ο Τζακ Ρίτσερ. Το μόνο κακό με τον Τζακ είναι ότι μοιάζει λίγο με Τζον Ράμπο και δε μασάει μπροστά σε τίποτα. Έχει IQ 1000 και δύναμη 1000 λεόντων... Κατά τα άλλα μια χαρά...

Δεύτερο που τελείωσα μέσα σε 4 μέρες (βιβλίο σφηνάκι 220 σελίδων), "Το Ημερολόγιο Ενός Δαίμονα" του Clive Barker. Eυτυχώς ήταν μικρό αλλιώς θα έκλαιγα το χρόνο που του έδωσα.

Ωραιο topic!

Αυτο το καιρο διαβαζω το παρακατω,φαινεται πολυ ενδιαφερον:

Καβλαντιζω σε χαλαρη φαση με τα απαντα του Clark Ashton Smith.

Μόλις τελείωσα το "Κάτω από τα κάστρα της ελπίδας" του Λουντέμη, τελειώνω για δεύτερη φορά την "Οικογένεια Μπες Βγες" του Ξανθούλη (την πρώτη φορά πριν 10 χρόνια μου είχε αρέσει περισσότερο) , κι έχω στη μέση το "Μια στάλα μίσος " του Αμπερκρομπι (με απογοήτευσε γιατί στο μυαλό μου δε νοείται πάντρεμα ηρωικής φαντασίας με βιομηχανικές/σοσιαλιστικές επαναστάσεις ) και στην αρχή το Άγιοι Τίποτα του Κ
Κέλλη (μια χαρά καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό είναι, απλά δεν ήμουν στη φάση να το συνεχίσω). Παράλληλα ξεκίνησα το κλασικό "Μελμοθ ο περιπλανώμενος", και πάει πολύ καλά.

Λοιπόν, ξανάπιασα στα χέρια μου το Swords of steel το πρώτο. Και ξεκίνησα το All Will Be Righted on Samhain του Bentley. Και ομολογώ πως ο τύπος είναι on point για τα δεδομένα του S&S. Εύκολα θα έλεγα πως είναι επηρεασμένος από Wagner φτιάχνοντας σκοτεινές εικόνες, hardcore αιματηρά σκηνικά με πρωταγωνιστή τον Thorn (μασκότ των Cauldron Born). Μην ψάχνετε σοβαρή λογοτεχνία εδώ, είναι σαν να παρακολουθείς ένα καλό μίνι S&S σκοτεινό παραμύθι.

Επίσης ξεκίνησα το Karnov που είναι σύμπραξη Bentley, Knight (τωρινή φωνή Cauldron Born) και Roberts (Bal Sagoth). Δεν έμεινα ευχαριστημένος, τα 3 διαφορετικά στυλ δεν επιτρέπουν αρμονική ροή, αλλά είναι ενδιαφέρον ότι πάλι ξεχωρίζει ο Bentley, καθότι τα δικά του μέρη είναι γεμάτα αίμα και σεξουαλικά όργια με δαιμόνισες (τύπου εξωφύλλου Triumph of steel). Αν υπήρχε genre, "Tits & Steel", θα ήταν ακριβώς αυτό.