Μια Στιχομυθία ( Ημιτελές )

Κείμενα μελών του φόρουμ.
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Ravenborn
Δημοσιεύσεις: 49
Εγγραφή: Δευ 06 Απρ 2020, 16:20
Τοποθεσία: Αθήνα

Μια Στιχομυθία ( Ημιτελές )

Δημοσίευση από Ravenborn »

( Το κείμενο στιχομυθιών παρακάτω , είναι από μια ιδέα που δουλεύω καιρό τώρα και είναι ημιτελές . Ελπίζω να το δέσω καλά κάποια στιγμή και να γίνει στρωτό . )

( Ήχοι από μάχη αντηχούν από ψηλά στην πύρινη λίμνη της κόλασης )

Aileen : Λυπάμαι ... μέχρι εδώ μπορούσα να φτάσω . Δεν με παίρνει για παραπέρα , φαίνεται ...

( Περιποιείται όσο μπορεί τις θανάσιμες πληγές της νεαρής Ισμαηλίτισσας από τον αρχιδαίμονα Μελχιάρ )

Αγγελική : Σου το είπα και πριν τη μάχη . Μην τον προκαλέσεις ευθέως . Δεν είναι τόσο απλό , να αντιμετωπίζεις τους δαίμονές σου μόνη σου .
Aileen : Ναι ... ναι . Είχες δίκιο . Μα , μα τόση καταστροφή στη γη ...
Αγγελική : Δεν πειράζει - έχει ο Θεός .
Aileen : Λες ; ... Για μένα , μάλλον δεν έχει άλλο ...
Αγγελική : Κι όμως . Μην μου απελπίζεσαι , θα δεις .
Aileen : Σωστό , έχω ήδη απελπιστεί ...
Αγγελική : Θέλεις να τα παρατήσεις ;
Aileen : Όχι ... όχι ακόμα - νομίζω ... μπορώ να τον '' διπλώσω '' το Μελχιάρ , αλλά χρειάζομαι λίγη βοήθεια ... Να , δες τον ... πως κοκορεύεται μπροστά στις Πύλες του Παραδείσου ...
Αγγελική : Δεν χρειάζεται - θέλεις να με βοηθήσεις , να κλείσω λίγο τις πληγές ;
Aileen : Ναι , πως αμέ ... να ανασάνω λίγο , για αρχή και να μη φτύνω αίμα σε κάθε αναπνοή ...


Aileen : Θυμάσαι , πριν αιώνες , που με είχαν στείλει να σε σκοτώσω ; Μίλαγες πολύ και κοφτερά και δεν τους άρεσε στους μεγάλους στην Πόλη .
Αγγελική : Το γνώριζα .
Aileen : Που σε είχα βρει ... ;
Αγγελική : Στο κελλάκι μου στο Σινά .
Aileen : Δε θυμάμαι τις λεπτομέρειες , μόνο πως η προσφορά σου να με βγάλεις από τη δύσκολη θέση μου , με στοίχειωνε για χρόνια χώρια το παράσιτο ο Μελχιάρ στην ψυχή μου ... Να , Έχεις ακόμη το πρήξιμο από τη θηλιά στο λαιμό σου .
Αγγελική : Αφού είμαι ζωντανή ;
Aileen : Ναι ...


Aileen : Διάβασε μου λίγο απ'το Ψαλτήρι - νομίζω θα με ηρεμήσει , να ξαναδοκιμάσω να του βγω με κόκκινο του Μελχιάρ .
Αγγελική : Την ίδια κατάληξη θα έχεις .
Aileen : Κάτι , όμως πρέπει να γίνει - εγώ ξεκίνησα όλο αυτό ... θέλω να επανορθώσω , προτού πεθάνω .
Αγγελική : Έχει ο Θεός .
Aileen : Για εμένα , λες να Του έχει μείνει κάτι ... ; Μη γελάς ...
Αγγελική : Θέλεις να σου δώσω κάτι προσωπικό , και πολύ αγαπητό μου να δεις ;
Aileen : Ναι , πως αμε ... όπα , το σταυρό σου ; Ένα λεπτό , γιατί ;
Αγγελική : Μη σκας ντε - μου τον έδωσε η γερόντισσά μου την ημέρα της κουράς μου , αλλά εκπλήρωσε το σκοπό του .Τον θέλεις ;
Aileen : Θα αλλάξει πολλά λες ;
Αγγελική : Δοκίμασε να τον αντιμετωπίσεις ξανά και έλα μετά να μου πεις .


Aileen : Νενίκηκα ... σαν παραμύθι , φαίνεται .
Αγγελική : Έχει ο Θεός .
Aileen : Έτσι μου φαίνεται .
Εις υγείαν , εβίβα , γειά ... μάλωσα με το πρόσωπο - Άγνωστου θεούλη μπερμπάτη στα Μεσόγεια Αττικής , καθώς κατέβαζε σε επίσκεψή του την κανάτα με το κρασί .
Απάντηση

Επιστροφή στο “Δικά μας γραπτά”