MANOWAR: Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 21 Νοεμβρίου 1992
- CountRaven
- Δημοσιεύσεις: 14654
- Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09
MANOWAR: Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 21 Νοεμβρίου 1992
Ξέρω ότι για πολλούς εσάς εκεί έξω η συγκεκριμένη συναυλία αποτελεί την "μητέρα των μαχών". Σήμερα συμπληρώνονται 27 χρόνια από την πραγματοποίηση της. Οπότε είναι μια καλή ευκαιρία για κουβέντα.
Ποιοι πήγαν; Τι θυμάστε;
Εγώ προσωπικά θέλω και λεπτομέρειες για το support των Fatal Attraction από Θεσσαλονίκη.
Δεκτές και παρεμβάσεις για το bootleg 7" με ομιλία αρχηγού.
Φυσικά θέλουμε και φωτογραφικά ντοκουμέντα. Θυμίζω και τον οδηγό μας για το πως να βάζετε εύκολα φώτος στο forum: viewtopic.php?f=3&t=1971
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Είναι απίστευτο και οριακά μεταφυσικό... Σήμερα το μεσημέρι πάνω στον καφέ σκεφτόμουν ότι κάποιος θα έπρεπε να αναλάβει αυτό το βαρύ έργο να μνημονεύσει σε ειδικό θέμα τη μνημειώδη αυτή συναυλία... Και δεν είχα καν στο μυαλό μου την ημ/νία σήμερα...
Το εφτάρι το βρήκα πριν 15 χρόνια, θυμάμαι στη μια πλευρά είχε το battle hymn (αν δεν κάνω λάθος).
Ο Τάκης των Crush εκείνη την περίοδο δήλωνε ότι η εν λόγω συναυλία ήταν η καλύτερη που έχει δει ποτέ.
Να μη βρεθεί κάποιος να βγάλει στη ζούλα ολόκληρο το live?
Το εφτάρι το βρήκα πριν 15 χρόνια, θυμάμαι στη μια πλευρά είχε το battle hymn (αν δεν κάνω λάθος).
Ο Τάκης των Crush εκείνη την περίοδο δήλωνε ότι η εν λόγω συναυλία ήταν η καλύτερη που έχει δει ποτέ.
Να μη βρεθεί κάποιος να βγάλει στη ζούλα ολόκληρο το live?
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Εγω ημουν εκει...αλλα θα σας απογοητευσω. Δε θυμαμαι πολλες λεπτομερειες.
Το μονο που θυμαμαι εντονα ειναι οτι ειχα ραντεβου με εναν φιλο στον υπογειο, αλλα επειδη γινοταν της Ποπης απο τον κοσμο, δεν καθησα να τον περιμενω. Εκεινος ομως με περιμενε, και εχασε την αρχη της συναυλιας! Αυτο το φαουλ μου με στοιχειωνε για πολλα χρονια, και απο τοτε εγινα ο πιο τυπικος ανθρωπος στα ραντεβου μου, που ξερω.
Τωρα για το ιδιο το live... Θυμαμαι οτι δεν ημουν αρκετα εμπειρος (ισα να ειχα παει σε 2-3 μικρα προηγουμενως) αλλα- ενω οι Manowar ηταν το αγαπημενο μου συκροτημα- ψιλοαπογοητευτηκα γιατι σε σχεση με τις μικρες σκηνες, η δυναμη και ενταση της μουσικης χανοταν στο χωρο. Εκεινη τη στιγμη ειχαμε ολοι πορωθει, αλλα μεσα μου με προβληματιζε το γεγονος, πως (για παραδειγμα) οι Marauder στο An, λιγους μηνες νωριτερα, ηταν περισσοτερο η ενσαρκωση του "απολυτου heavy metal live" παρα οι Manowar. Ο λογος ηταν ομως απλος και τον αντιληφθηκα οσο περνουσαν τα χρονια. Μου ταιριαζουν περισσοτερο ως οπαδο, οι μικρο/μεσαιες κλειστες σκηνες και οχι τα σταδια και οι ανοιχτοι χωροι.
ΥΓ. Για την Ιστορια, απο τοτε και μετα αρχισε το πρωτο μεγαλο κυμα κραξιματος στους Manowar. Ειχε προηγηθει ενα μικροτερης εμβελειας απο τον Lord που του ειχε στραβοκατσει (δικαιως) το Fighting the World.
Το μονο που θυμαμαι εντονα ειναι οτι ειχα ραντεβου με εναν φιλο στον υπογειο, αλλα επειδη γινοταν της Ποπης απο τον κοσμο, δεν καθησα να τον περιμενω. Εκεινος ομως με περιμενε, και εχασε την αρχη της συναυλιας! Αυτο το φαουλ μου με στοιχειωνε για πολλα χρονια, και απο τοτε εγινα ο πιο τυπικος ανθρωπος στα ραντεβου μου, που ξερω.
Τωρα για το ιδιο το live... Θυμαμαι οτι δεν ημουν αρκετα εμπειρος (ισα να ειχα παει σε 2-3 μικρα προηγουμενως) αλλα- ενω οι Manowar ηταν το αγαπημενο μου συκροτημα- ψιλοαπογοητευτηκα γιατι σε σχεση με τις μικρες σκηνες, η δυναμη και ενταση της μουσικης χανοταν στο χωρο. Εκεινη τη στιγμη ειχαμε ολοι πορωθει, αλλα μεσα μου με προβληματιζε το γεγονος, πως (για παραδειγμα) οι Marauder στο An, λιγους μηνες νωριτερα, ηταν περισσοτερο η ενσαρκωση του "απολυτου heavy metal live" παρα οι Manowar. Ο λογος ηταν ομως απλος και τον αντιληφθηκα οσο περνουσαν τα χρονια. Μου ταιριαζουν περισσοτερο ως οπαδο, οι μικρο/μεσαιες κλειστες σκηνες και οχι τα σταδια και οι ανοιχτοι χωροι.
ΥΓ. Για την Ιστορια, απο τοτε και μετα αρχισε το πρωτο μεγαλο κυμα κραξιματος στους Manowar. Ειχε προηγηθει ενα μικροτερης εμβελειας απο τον Lord που του ειχε στραβοκατσει (δικαιως) το Fighting the World.
Surreal Killer
- apeitharxos
- Δημοσιεύσεις: 835
- Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Σ' αυτό το live άξιζε περισσότερο η προσμονή, παρά η ίδια η συναυλία, διότι άλλα περιμέναμε άλλα είδαμε.
Περιμέναμε ένα επικό show, με την ανάλογη ταπεινότητα και μεγαλοσύνη που αρμόζει σε αυτές τις περιπτώσεις, και είδαμε μια chains and leather μπάντα, της οποίας έλειπε η αυθεντικότητα...
Ο κόσμος ήταν περίπου 8.000, αρκετά μεγάλο νούμερο για manowar εκείνη την εποχή, αλλά σχετικά μικρό με τους scorpions το '89, στο οποίο είχε πάει η αδελφή μου σε ηλικία 12 χρονών, και ήταν ασφυκτικά γεμάτο, δεν έπεφτε καρφίτσα στο ΣΕΦ.
Βασικά, αφενός το set list ψιλοαπογοήτευσε, καθώς αγνοήθηκαν σημαντικά κομμάτια από τα Into Glory Ride, Hail to England, Sign of the Hammer (νομίζω πως μόνο τα Kill With Power, Sign of the Hammer ακούσαμε από εκείνη την περίοδο), αφετέρου οι manowar έπαιξαν με το ζόρι 1 h 30 min, με πολλά από αυτά τα σημεία να είναι solo, ποζεριές και 'μπαλαμούτια' (ο τελευταίος όρος σύμφωνα με την ιστορική κριτική του Σταματούκου, που έχει αφήσει εποχή).
Ενώ να αναφερθούμε και σε φήμες που είχαν βγει για τον Rhino, για χρήση drum machine σύμφωνα με κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές, τις οποίες δεν μπορώ να επιβεβαιώσω...
Για Fatal Attraction τι να πω, μου είχαν πέσει τα σαγόνια...
Επεισόδια δεν είχαμε καθόλου, ήταν πολύ ήσυχη η συναυλία, καθόλη την διάρκεια, πριν και μετά.
Άλλο γεγονός άξιο αναφοράς ήταν η συνέντευξη τύπου του De Maio που μεταδόθηκε ζωντανά από το telecity (νυν ΤΕΛΕ-ΑΣΤΥ), την παραμονή της συναυλίας, και φυσικά η επική κριτική Σταματούκου, η οποία νομίζω συνεχίστηκε και δύο χρόνια μετά με ανάλογο ύφος, με το τριπλό live στο ΑΓΚΑΘΙ, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να δέχεται απειλές για τη ζωή του (Αυτό που εξόργισε πολύ κόσμο είναι ότι στην κριτική για τα live στο ΑΓΚΑΘΙ, ο Σταματούκος έγραψε 'Other bands play, Manowar playback', βασιζόμενος στις σχετικές φήμες για χρήση drum machine στην πρώτη συναυλία)...
Πρέπει να τα έχω όλα αυτά στα hammer, κριτικές και γράμματα που ακολούθησαν, θυμάμαι τότε που ανεβαίναμε προς τη σχολή με έναν φίλο μου και τα διαβάζαμε στο δρόμο και στο λεωφορείο, και δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε από τα γέλια (από το ύφος των λεγομένων εννοώ, που ήταν ιδιαίτερα υποτιμητικά προς την μπάντα, και που δεν ήταν απαραιτήτως αντιπροσωπευτικά για την απόδοση που είχε η μπάντα το '92 και το '94, αλλά και τις απαντήσεις των οπαδών στα γράμματα του hammer, που είχαν ακόμη περισσότερο γέλιο)...
Περιμέναμε ένα επικό show, με την ανάλογη ταπεινότητα και μεγαλοσύνη που αρμόζει σε αυτές τις περιπτώσεις, και είδαμε μια chains and leather μπάντα, της οποίας έλειπε η αυθεντικότητα...
Ο κόσμος ήταν περίπου 8.000, αρκετά μεγάλο νούμερο για manowar εκείνη την εποχή, αλλά σχετικά μικρό με τους scorpions το '89, στο οποίο είχε πάει η αδελφή μου σε ηλικία 12 χρονών, και ήταν ασφυκτικά γεμάτο, δεν έπεφτε καρφίτσα στο ΣΕΦ.
Βασικά, αφενός το set list ψιλοαπογοήτευσε, καθώς αγνοήθηκαν σημαντικά κομμάτια από τα Into Glory Ride, Hail to England, Sign of the Hammer (νομίζω πως μόνο τα Kill With Power, Sign of the Hammer ακούσαμε από εκείνη την περίοδο), αφετέρου οι manowar έπαιξαν με το ζόρι 1 h 30 min, με πολλά από αυτά τα σημεία να είναι solo, ποζεριές και 'μπαλαμούτια' (ο τελευταίος όρος σύμφωνα με την ιστορική κριτική του Σταματούκου, που έχει αφήσει εποχή).
Ενώ να αναφερθούμε και σε φήμες που είχαν βγει για τον Rhino, για χρήση drum machine σύμφωνα με κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές, τις οποίες δεν μπορώ να επιβεβαιώσω...
Για Fatal Attraction τι να πω, μου είχαν πέσει τα σαγόνια...
Επεισόδια δεν είχαμε καθόλου, ήταν πολύ ήσυχη η συναυλία, καθόλη την διάρκεια, πριν και μετά.
Άλλο γεγονός άξιο αναφοράς ήταν η συνέντευξη τύπου του De Maio που μεταδόθηκε ζωντανά από το telecity (νυν ΤΕΛΕ-ΑΣΤΥ), την παραμονή της συναυλίας, και φυσικά η επική κριτική Σταματούκου, η οποία νομίζω συνεχίστηκε και δύο χρόνια μετά με ανάλογο ύφος, με το τριπλό live στο ΑΓΚΑΘΙ, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να δέχεται απειλές για τη ζωή του (Αυτό που εξόργισε πολύ κόσμο είναι ότι στην κριτική για τα live στο ΑΓΚΑΘΙ, ο Σταματούκος έγραψε 'Other bands play, Manowar playback', βασιζόμενος στις σχετικές φήμες για χρήση drum machine στην πρώτη συναυλία)...
Πρέπει να τα έχω όλα αυτά στα hammer, κριτικές και γράμματα που ακολούθησαν, θυμάμαι τότε που ανεβαίναμε προς τη σχολή με έναν φίλο μου και τα διαβάζαμε στο δρόμο και στο λεωφορείο, και δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε από τα γέλια (από το ύφος των λεγομένων εννοώ, που ήταν ιδιαίτερα υποτιμητικά προς την μπάντα, και που δεν ήταν απαραιτήτως αντιπροσωπευτικά για την απόδοση που είχε η μπάντα το '92 και το '94, αλλά και τις απαντήσεις των οπαδών στα γράμματα του hammer, που είχαν ακόμη περισσότερο γέλιο)...
Πλέον και εμένα ναι, αλλά μέχρι να το αντιληφθώ εγώ αυτό, μια χαρά πέρναγα σε άλλα , μεγάλης προσέλευσης, live...Οπότε, το θέμα κατά τη γνώμη μου ήταν η ίδια η απόδοση της μπάντας...Priamos έγραψε: ↑Πέμ 21 Νοέμ 2019, 18:33 . Εκεινη τη στιγμη ειχαμε ολοι πορωθει, αλλα μεσα μου με προβληματιζε το γεγονος, πως (για παραδειγμα) οι Marauder στο An, λιγους μηνες νωριτερα, ηταν περισσοτερο η ενσαρκωση του "απολυτου heavy metal live" παρα οι Manowar. Ο λογος ηταν ομως απλος και τον αντιληφθηκα οσο περνουσαν τα χρονια. Μου ταιριαζουν περισσοτερο ως οπαδο, οι μικρο/μεσαιες κλειστες σκηνες και οχι τα σταδια και οι ανοιχτοι χωροι.
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Δεν θυμάμαι και εγώ πάρα πολλά από τη συναυλία, αλλά μου έχει μείνει η απέραντη προσμονή για μήνες μέχρι να τους δω επιτέλους. Εκείνη την εποχή ήμουν και εκτός Αθήνας, και διέσχισα τη μισή Ελλάδα για να τα καταφέρω. Δυστυχώς φωτογραφίες δεν υπάρχουν καθώς την εποχή εκείνη ήταν επίφοβο να σου πάρουν τη φωτογραφική μηχανή κατά τον έλεγχο στην είσοδο. Ούτε φυσικά μπορούσες να την κρύψεις για να την περάσεις, γιατί αυτά τα gadgeτάκια τότε έπιαναν πραγματικά πολύ όγκο.
Δυστυχώς οι Fatal Attraction πέρασαν πραγματικά απαρατήρητοι από τον περισσότερο κόσμο, ενώ υπήρχαν και κάποιοι που τους αποδοκίμασαν, εν’ όψη Manowar. Ομολογώ ότι και εγώ κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους ασχολιόμουν με το που θα σταθώ για να βλέπω καλύτερα αλλά και με το μπλα-μπλα. Μακάρι να μπορούσα να τους ξαναδώ σωστά από μέρους μου.
Όσον αφορά την εμφάνιση των Manowar, μπορώ να πω ότι πήγα με τρομερά θετική διάθεση που επιτέλους αυτή μπάντα θα ερχόταν στη χώρα μας, αλλά σταδιακά ψιλοχαλάστικα. Δεν ήταν αυτό που περίμενα σύμφωνα με αυτά που διάβαζα. Καταρχήν η μπάντα τότε ήταν σε μια περίεργη κατάσταση. Η αποχώρηση του Ross The Boss δεν ήταν εύκολη υπόθεση για αυτούς και ουσιαστικά ο Shankle ήταν ακόμα ξένο σώμα. Από την άλλη προσπαθούσαν να προωθήσουν τη νέα τους δουλειά, αλλά στο “πειραγμένο” Ελληνικό κοινό δεν έπιασε αυτή η πρακτική. Οι 9 στους δέκα πήγαμε εκεί για να ακούσουμε τα τραγούδια του Into Glory Ride, του Hail To England και του Sign Of The Hammer αλλά δυστυχώς τα αγνόησαν για χάρη του νέου υλικού. Επιπλέον παίξανε λίγη σχετικά ώρα (κοντά στη μιάμιση νομίζω), ενώ το σετ είχε πολλά σόλο, ομιλίες και γενικά άσκοπες διακοπές. Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι ο χώρος δεν ήταν κατάλληλος για αυτή τη συναυλία γιατί χανόταν από την ηχώ. Εγώ πιστεύω ότι ο κόσμος ήταν κοντά στις 10000. Αξέχαστη όμως θα μου μείνει η στιγμή όπου μετά την εισαγωγική απαγγελία του Welles πάτησαν στη σκηνή. Ανατριχιάζω ακόμα που το σκέφτομαι. Αυτή ήταν μια σημαντική συναυλία αλλά την εμφάνιση του 2007 δεν την ξεπερνάει τίποτα.
Δυστυχώς οι Fatal Attraction πέρασαν πραγματικά απαρατήρητοι από τον περισσότερο κόσμο, ενώ υπήρχαν και κάποιοι που τους αποδοκίμασαν, εν’ όψη Manowar. Ομολογώ ότι και εγώ κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους ασχολιόμουν με το που θα σταθώ για να βλέπω καλύτερα αλλά και με το μπλα-μπλα. Μακάρι να μπορούσα να τους ξαναδώ σωστά από μέρους μου.
Όσον αφορά την εμφάνιση των Manowar, μπορώ να πω ότι πήγα με τρομερά θετική διάθεση που επιτέλους αυτή μπάντα θα ερχόταν στη χώρα μας, αλλά σταδιακά ψιλοχαλάστικα. Δεν ήταν αυτό που περίμενα σύμφωνα με αυτά που διάβαζα. Καταρχήν η μπάντα τότε ήταν σε μια περίεργη κατάσταση. Η αποχώρηση του Ross The Boss δεν ήταν εύκολη υπόθεση για αυτούς και ουσιαστικά ο Shankle ήταν ακόμα ξένο σώμα. Από την άλλη προσπαθούσαν να προωθήσουν τη νέα τους δουλειά, αλλά στο “πειραγμένο” Ελληνικό κοινό δεν έπιασε αυτή η πρακτική. Οι 9 στους δέκα πήγαμε εκεί για να ακούσουμε τα τραγούδια του Into Glory Ride, του Hail To England και του Sign Of The Hammer αλλά δυστυχώς τα αγνόησαν για χάρη του νέου υλικού. Επιπλέον παίξανε λίγη σχετικά ώρα (κοντά στη μιάμιση νομίζω), ενώ το σετ είχε πολλά σόλο, ομιλίες και γενικά άσκοπες διακοπές. Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι ο χώρος δεν ήταν κατάλληλος για αυτή τη συναυλία γιατί χανόταν από την ηχώ. Εγώ πιστεύω ότι ο κόσμος ήταν κοντά στις 10000. Αξέχαστη όμως θα μου μείνει η στιγμή όπου μετά την εισαγωγική απαγγελία του Welles πάτησαν στη σκηνή. Ανατριχιάζω ακόμα που το σκέφτομαι. Αυτή ήταν μια σημαντική συναυλία αλλά την εμφάνιση του 2007 δεν την ξεπερνάει τίποτα.
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Δυστυχώς ήμουν ανήλικος και οι γονείς μου δεν με άφησαν να πάω ασυνόδευτος (ούτε φίλοι, ούτε ο μεγαλύτερος αδελφός μου ενδιαφερόντουσαν να πάνε). Θυμάμαι όμως πως ήταν πολύ μεγάλο γεγονός η συναυλία αυτή. Κάποιος συμμαθητής μου που πήγε τους είχε θάψει αλλά μετά από λίγο καιρό άρχισε να εμφανίζεται στο σχολείο με μπλούζες Pearl Jam και Soundgarden, οπότε δεν έδωσα μεγάλη βαρύτητα στην γνώμη του :-)
- Blackwinged
- Δημοσιεύσεις: 398
- Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
- Τοποθεσία: Ιωάννινα
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Νκμίζω πως από το fighting.. και μετά χρησιμοποιούσαν drum machine. Στο "Warriors of the World" το snare ακούγεται σαν τεντωμένο χταπόδι, έτοιμο για φωτογραφία από κάποιον Βόρειο Ευρωπαίο.
- apeitharxos
- Δημοσιεύσεις: 835
- Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
τι είναι το snare?Blackwinged έγραψε: ↑Πέμ 21 Νοέμ 2019, 22:20 Νκμίζω πως από το fighting.. και μετά χρησιμοποιούσαν drum machine. Στο "Warriors of the World" το snare ακούγεται σαν τεντωμένο χταπόδι, έτοιμο για φωτογραφία από κάποιον Βόρειο Ευρωπαίο.
Λοιπόν, η άποψη του Sun Knight για την συναυλία των Manowar, τεύχος Μάρτιος '93.
Όπως είπαμε, κλικ στη φωτό και zoom μετά, για να διαβάσετε
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
- apeitharxos
- Δημοσιεύσεις: 835
- Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Γράμμα του μήνα, Ιαν. '93 αναφορικά με τη συναυλία (σας παρακαλώ μην σχολιάσετε το από πάνω γράμμα)- θα ανεβάσω και άλλα
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
- Blackwinged
- Δημοσιεύσεις: 398
- Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
- Τοποθεσία: Ιωάννινα
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
apeitharxos έγραψε: ↑Παρ 22 Νοέμ 2019, 05:45τι είναι το snare?Blackwinged έγραψε: ↑Πέμ 21 Νοέμ 2019, 22:20 Νκμίζω πως από το fighting.. και μετά χρησιμοποιούσαν drum machine. Στο "Warriors of the World" το snare ακούγεται σαν τεντωμένο χταπόδι, έτοιμο για φωτογραφία από κάποιον Βόρειο Ευρωπαίο.
Λοιπόν, η άποψη του Sun Knight για την συναυλία των Manowar, τεύχος Μάρτιος '93.
Όπως είπαμε, κλικ στη φωτό και zoom μετά, για να διαβάσετε
Το ταμπούρο στα drums. Φαίνονται λίγο πλαστικά στα μετέπειτα albums. Βέβαια με κάθε επιφύλαξη, διότι οι κατάρες των Manowarriors πιάνουν πιο πολύ και από της Ελληνίδας μάνας.. Πέρα από την πλάκα, φίλος drummer μου το έχει πει πως μάλλον πρόκειται περί μηχσνής. Παράδοξο, διότι είχαν πάντα καλούς, στιβαρούς και σταθερούς drummers.
- apeitharxos
- Δημοσιεύσεις: 835
- Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Ο πόλεμος των λέξεων με αφορμή το live των Manowar συνεχίζεται και στα επόμενα τεύχη του περιοδικού...
Εδώ (πρώτη εικόνα) διαβάζουμε γράμμα από τον Φεβρουάριο του '93, ως απάντηση στο γράμμα του μήνα του προηγούμενου τεύχους...
Μάρτιο του '93, ακολουθούν νέες απαντήσεις, εκατέρωθεν (δεύτερη και τρίτη εικόνα)...
Εδώ (πρώτη εικόνα) διαβάζουμε γράμμα από τον Φεβρουάριο του '93, ως απάντηση στο γράμμα του μήνα του προηγούμενου τεύχους...
Μάρτιο του '93, ακολουθούν νέες απαντήσεις, εκατέρωθεν (δεύτερη και τρίτη εικόνα)...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Εγώ πάλι θυμάμαι ένα πολύ λιτό γράμμα από Μανογουορά εκείνης της περιόδου που πήγαινε κάπως έτσι....
"Αν ξαναβρίσετε τους Μanowar θα σας τα κόψω (ξέρετε ποια)"
THOR
"Αν ξαναβρίσετε τους Μanowar θα σας τα κόψω (ξέρετε ποια)"
THOR
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Advancing Yokeda την Παρ 22 Νοέμ 2019, 18:00, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Πεθαινω για τα γραμματα, ειναι πολιτιστικος θησαυρος.
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Άσχετο με τη συναυλία, αλλά στο συγκεκριμένο τεύχος της War Flag θα πρέπει να είναι η πρώτη πανελλήνια παρουσίαση ενός από τα σημαντικότερα διηγήματα φαντασίας ever.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
- Advancing Yokeda
- Δημοσιεύσεις: 2627
- Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33
MANOWAR - Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας - Σάββατο 21 Νοεμβρίου 1992
Διαβάζω και τα άλλα γράμματα που δεν αφορούν τη συναυλία και εικάζω πως στα ακριβώς μετέπειτα χρόνια οι ψυχολόγοι θα πρέπει να ανανέωσαν το πελατολόγιό τους.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death