Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
vasilis2112
Δημοσιεύσεις: 933
Εγγραφή: Τρί 02 Οκτ 2018, 02:02

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από vasilis2112 »

Omega Point με κλειστά μάτια!

Ενδιαφέρεται κόσμος για Arkeyn leftovers (πιο ωραίο από «απομεινάρια») και γενικά για εκποίηση συλλόγων! Άμα είναι... ξέρεις!
Άβαταρ μέλους
vasilis2112
Δημοσιεύσεις: 933
Εγγραφή: Τρί 02 Οκτ 2018, 02:02

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από vasilis2112 »

Δε θέλω να τροφοδοτήσω αυτή την αιώνια κουβέντα, αλλα τρώγομαι.
Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι η αγορά μουσικής είναι ζήτημα ταξικό και η αντίληψη ότι πρέπει να αγοράζουμε, μικροαστική.
(No offense intended εννοείται!)
Εγώ ψωνίζω σαν τρελός! Αλλά δεν έχω καμία «υποχρέωση» και δεν έχω ποτέ λεφτά για κάτι άλλο.

Το ότι κάποια στιγμή η δυνατότητα για τσάμπα θα εκλείψει όμως είναι μια ζοφερή πραγματικότητα!
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3371
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από Priamos »

vasilis2112 έγραψε: Πέμ 31 Ιαν 2019, 01:24 Δε θέλω να τροφοδοτήσω αυτή την αιώνια κουβέντα, αλλα τρώγομαι.
Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι η αγορά μουσικής είναι ζήτημα ταξικό και η αντίληψη ότι πρέπει να αγοράζουμε, μικροαστική.
(No offense intended εννοείται!)
Εγώ ψωνίζω σαν τρελός! Αλλά δεν έχω καμία «υποχρέωση» και δεν έχω ποτέ λεφτά για κάτι άλλο.

Το ότι κάποια στιγμή η δυνατότητα για τσάμπα θα εκλείψει όμως είναι μια ζοφερή πραγματικότητα!
Περα απο food for thought, αυτη η προσεγγιση σου ειναι χρησιμη μονο σε δευτερο επιπεδο και στην προσπαθεια να ερμηνευσουμε καθημερινα φαινομενα με κοινωνικους/οικονομικούς ορους. Σε πρωτο/ρεαλιστικο/πρακτικο επιπεδο η επιβιωση των συγκροτηματων που αγαπαμε, εξαρταται αμεσα απο τον αριθμο των πωλησεων και αυτο ειναι κατι ουσιαστικο και οχι θεωρητικο. Τα περισσοτερα συγκροτηματα τα παρατανε οταν ο αριθμος των πωλησεων (προσαρμοσμενος στην πραγματικοτητα της καθε εποχης) ειναι απογοητευτικος. Οποτε η υποχρεωση να αγορασουμε ειναι πρωτα προς τον εαυτο μας (καθοτι ο ανθρωπος ειναι εγωιστικο ον), εφοσον θελουμε να υπαρχει συνεχεια στη μουσικη που αγαπαμε.

ΥΓ. Μαλιστα στο underground, αυτη η σχεση εξαρτησης οπαδων, εταιρειων, συγκροτηματων ειναι πιο απτη και ορατη. πχ Αν και εγω κι αλλοι 100 δεν αγοραζαμε το Majestic Ryte δεν θα ειχαμε καλες ελπιδες η CMC να επανακυκλοφορησει τους Blacklist (με καλυτερο ηχο και επιπλεον υλικο απο το δωρεαν που εχει διαρρευσει, και στη συνεχεια πιθανον να δημιουργησουν νεο υλικο), καθως πιθανοτατα τα παιδια της εταιρειας θα τα ειχαν ήδη παρατησει ή στραφει σε αλλα ειδη με μεγαλυτερες εμπορικες προοπτικες.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6265
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από theBox »

vasilis2112 έγραψε: Πέμ 31 Ιαν 2019, 01:24
Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι η αγορά μουσικής είναι ζήτημα ταξικό και η αντίληψη ότι πρέπει να αγοράζουμε, μικροαστική.
Μπορείς να το εξηγήσεις λιγο αυτό; Δεν είμαι σίγουρος οτι καταλαβαίνω τι εννοείς στο δευτερο σκέλος κυρίως.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
vasilis2112
Δημοσιεύσεις: 933
Εγγραφή: Τρί 02 Οκτ 2018, 02:02

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από vasilis2112 »

Είδες που λέω θε θέλω να τροφοδοτώ. Αλλα με τρώει ο κωλος μου. Δεν είναι κουβέντες για να γίνονται γραπτώς στα μέσα, αλλά εν τη απουσία της προσωπικης επαφης θα προσπαθήσω να εξηγήσω το σκεπτικό μου.

Διαχωρίζω την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών σε τρία επίπεδα.
Πρώτο, το θεμελιακό. Ο περισσότερος κόσμος de facto δεν μπορεί να αγοράσει τίποτα. Με δυσκολία (ίσως και να μην μπορεί καν) ανταπεξέρχεται στις καθημερινές βασικές του ανάγκες και η σκέψη για αγορές βινυλίων ή CD είναι για αυτόν μια πολυτέλεια.
Δεύτερον (προσπερνώντας προσωρινά την ενδιάμεση κατηγορία), το αντίπαλο δεος. Ο κόσμος που δεν έχει κανένα οικονομικό πρόβλημα. Αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν σωρηδων πράγματα χωρίς να έχει αυτό αντίκτυπο πουθενά στις βιοποριστικές του ανάγκες. Που οι τιμές των συγκεκριμένων προϊόντων δεν είναι παρα ένα ψήγμα του εισοδήματος τους. Αυτοί που δίνουν χοντρά πακέτα για «σπάνια» πράγματα.
Και τριτο. Εγώ. Κι πολλοί από εσάς. Οι «μικροαστοί». Που έχουμε ένα «μικρό» περίσσευμα από τις καθημερινές μας ανάγκες και το διαθέτουμε για αγορά μουσικής. Από το υστέρημά μας. Εμείς που διυλίζουμε τον κώνωπα. (23€ για ένα βινύλιο είναι ακριβά, 20 είναι καλά. 15$ ακριβά μεταφορικά, πως θα τα γλυτωσουμε...)

Όσο αφορά την «μικροαστικότητα» του επιχειρήματος ότι «πρέπει» να στηρίζουμε οικονομικά το γούστο μας για heavy metal αγοράζοντας κυκλοφορίες. Σίγουρα είναι λαθος ορισμος, μια μετάθεση του αυστηρού ορισμού της επαναστατικής θεωρίας. Η αντίληψη της δικής μας οικονομικής κατάστασης ως καθαστηκυίας. Δηλαδή η αντίληψη ότι επειδή εγώ έχω 10,50,100€ το μήνα να διαθέσω για την καυλα μου, σημαίνει ότι όλοι έχουν αυτή τη δυνατότητα. Η περιχαράκωση, η «ανύψωση», ο ελιτισμός, ο διαχωρισμος, η επιδαψίλευση δαφνεων, η ευλογία των γενιών, το αίσθημα ανωτερώτητας απέναντι σε ανθρώπους που έχουν το ίδιο «περίσσευμα» και επιλέγουν να το διαθέσουν κάπου άλλου. Ακόμα χειρότερα σαν επιστέγασμα η δεικτική συμπεριφορά και εντέλει καλλιέργεια ιδεολολογηματος που στην πραγματικότητα στρέφεται εναντίων της πρώτης κατηγορίας «καταναλωτών» που πραγματικά δεν μπορούν να αγοράσουν. Και τέλος, φαίνεται ξεκάθαρα στις συζητήσεις επι συζητήσεων στους «κύκλους των συλλεκτώνε», η ενδόμυχη ζήλια για την δεύτερη κατηγορία καταναλωτών που αμολάνε πολύ χρήμα για μεμονωμένα κομμάτια, που φαίνεται σε όλους εμάς σα σπατάλη ή κάτι τέτοιο.
Αυτή τη σχέση του αντικειμένου με τον εαυτό του, με τους από κάτω του και με τους από πάνω του χαρακτηρίζω μικροαστική.
Νομίζω υπάρχει ένα point.

Επίσης, το χω ξαναπεί αρκετές φορές, και παλιότερα νομίζω, και στο metaldome, η άποψή μου είναι ότι, άλλο αγάπη προς τη μουσική, άλλο φετίχ για το φυσικό προϊόν. Τελείως διαφορετικά. Εννοείται σχετίζονται, δεν υπάρχει να ακούω Νινο και να ψωνίζω μέταλ, αλλα στο πιο εστιασμένο ξεκάθαρα διαφορετικά πράγματα. Το φετίχ για το προϊόν είναι φετίχ κανονικά, με τη φροϋδική έννοια.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μουσικός που να πιστεύει ότι θα βιοποριστεί από την πώληση CD (δε μιλάμε για τους Iron Maiden). Νομίζω ανέκαθεν σε όλα τα είδη, το φυσικό προϊόν ήταν περισσότερο για promotion του καλλιτέχνη.
Εμένα μου αρέσει να αντιμετωπίζω το φυσικό προϊόν ως έργο τεχνης στο σύνολό του. Μουσική, εξώφυλλο, ένθετα, αισθητική (το Atlantean Kodex της Van σπέρνει), παλι προφανώς φετίχ, στην πραγματικότητα ομως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μέχρι και από το operation mindcrime κόβανε singleακια για το ραδιόφωνο. Οι Atlantean Kodex, σίγουρα φετιχιστες ομοϊδεάτες, πουλάγανε κάτι limited στο eBay για κάτι χιλιάρικα. Κάτι Tales of Medusa το τερματισανε. Και αποδεικνύεται προφανώς με τη συμπεριφορά κάποιων σημερινών μπαντων. 40 κασσετες, και κάτι τέτοιες κουταμαρες.
Η αγορά-market CD και δίσκων, οικονομικά, αφορά πιο πολύ τις εταιρείες, τους εμπόρους, τους συλλέκτες, παρα τους μουσικούς αυτούς καθ’αυτούς.
Σίγουρα όλοι μαζί, αλλα πολύ πιθανόν και ο καθένας ξεχωριστά βγάζουν παρα πάνω από τους ίδιους τους μουσικούς.
Τώρα στο underground που λες, σίγουρα, έχεις δίκιο. Και το θέτεις και σωστά. Εγωιστικά. Τέλος. Δε στιριζουμε οικονομικά κάτι ζόμπι τώρα, μη γελιόμαστε. Majestic Ryte, Blacklist, Karrier, Neptune... Για πάρτι μας το κάνουμε. Γουστάρουμε και γουστάρουν κι αυτοί. Όσο αφορά το να κυκλοφορήσουν κάτι τώρα... Ξερεις ότι είναι δύσκολες αυτές οι καταστάσεις.
Εννοείται δε θέλω να πεθάνουν όλοι αυτοί και να μη βγαίνει τίποτα, αλλα έχω καταλήξει να πιστεύω ότι το heavy metal συγκεκριμένα, σίγουρα και αλλα είδη μουσικής, είναι προσωπική υπόθεση. Θα το κάνανε και χωρίς να τους στιριζε κανένας. Το κάνανε χωρίς να τους στηρίξει κανένας. Θα το κάνουν χωρίς να τους στηρίξει κανένας. Θα το κανα/θα το κάνες/το κανεις/το κάνω με λεφτά απ την τσέπη μου/σου χωρίς να στηρίξει κανένας. Δε θέλω να γελοιοποιησω το επιχείρημα, αλλα θυμάσαι το Hercules τον παιχταρα. Γουστάρουμε. Ευλογία που υπάρχουν και κάποιοι που στηρίζουν.
Βέβαια, υπάρχει κι εδώ πάλι μια μικροαστική αποκλείνουσα συμπεριφορά. Ενώ ισχύει αυτό, ότι το κάνουνε για την πάρτη τους, αποδεικνύεται ότι οι περισσότερες μπάντες, η συντριπτική πλειοψηφία, το κάνε για τα λεφτά. Βλέπανε ότι δε γίνονται οι Iron Maiden, το χαλάγανε το μαγαζάκι. Άλλο flame αυτό. Δε συνεχίζω.
Τελωσπαντων.
Αυτής της παραγράφου το παραλήρημα είναι οι σκέψεις μου πάνω στο επιχείρημα του φίλου Priamios ως προς τη στήριξη των μπαντων.


Εν κατακλείδι, σίγουρα έχω λάθη στη σκέψη μου. Σίγουρα είμαι ακραίος και υπερβολικος, αλλα και σίγουρα υπάρχει αλήθεια σε όλο αυτό το παραλήρημα.

Ζητώ συγνώμη για τον ειρμό και το μέγεθος.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3371
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από Priamos »

Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση με αρκετες δόσεις αλήθειας, που και να ήθελα δεν τολμώ να αντικρουσω από φόβο μην ξεχυθούν "σεντονοτερατα" με αγριες διαθέσεις στο fs. :D Απλά να κάνω μια γενικότερη διαπίστωση, πιστεύω πλεον ακράδαντα (μηδενιστής;) ότι κάθε εις βαθος αποδομηση και ανάλυση, οδηγεί σε ταπεινά κίνητρα και απομυθοποίηση των πάντων. Οπότε ο καθένας μας επιλέγει (τις περισσότερες φορές ασυναίσθητα) τον βαθμό και το είδος της "παραμύθας" που θέλει να φάει.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6265
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Τα απομεινάρια της Arkeyn Steel

Δημοσίευση από theBox »

Στηρίζω "παραληρήματα" κοινωνιολογικής ανάλυσης. Και ο Βασίλης, και ο Πρίαμος έχουν καποια πολύ σωστά ποιντς. Αν βρώ χρόνο στο προσεχές μέλλον θα επεκταθώ.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”