Σήμερα άκουσα επιτέλους και το Visigoth, χαώδης η διαφορά, αυτός μάλιστα, είναι δίσκος που τον ακούς και τον χαίρεσαι!LuciferSteele έγραψε: ↑Σάβ 18 Μάιος 2019, 16:30 μηδέν στα τρία ο Τσοβόλας, σουτάρει και βγαίνει πλάγιο
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Πες ρε αγορι μου οτι εισαι χιτάκιας/τραγουδάκιας να τελειωνουμε!
Υγ. Πολυ ώραίο και το βισιγκοθ προφανώς, αλλά αρκετα πιο "ευκολο" και λιγότερο "βαθύ". Πιο mcdonalds ρε παιδι μου.
Υγ. Πολυ ώραίο και το βισιγκοθ προφανώς, αλλά αρκετα πιο "ευκολο" και λιγότερο "βαθύ". Πιο mcdonalds ρε παιδι μου.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Δηλαδή τώρα η διαφορά Visigoth-Shadowkeep είναι θέμα εύκολου-δύσκολου και όχι έμπνευσης-παντελούς απουσίας της...
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Define "εμπνευση". Η έμπνευση δεν είναι μονο η catchy μελωδια φωνητικων. Σε αυτές το visigoth υπερτερει του shadowkeep πχ. Στο "πάιξιμο" όμως, και στο replay value, με την εννοια του να το ακους πολλες φορες και να χρειαζεσαι χρονο να αφομοιωσεις λεπτομέρειες της συνθεσης και "διαδρομες" της δομης του κομματιου, ε εκει υστερει πολύ. Αλλωστε αυτο το τελευταιο ειναι που κανει ένα δισκο να μην τον βαριεσαι στον μηνα επάνω. Και προσέξε, δεν το υποτιμω το Visigoth, ήταν στην πεντάδα μου αν θυμαμαι καλα, απλά τα άλλα τρια ήταν η τριάδα.
Προσωπικα και υποκειμενικα ολα αυτα προφανως.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Οι λεπτομέρειες της σύνθεσης και οι διαδρομές της δομής και ό,τι άλλο έχουν αξία όταν μιλάμε για σύνθεση της προκοπής. Τι να παρακολουθήσω από ένα κομμάτι που δεν πάει πουθενά; Επίσης μην το υπεραναλύουμε χωρίς λόγο, κανένα κομμάτι δεν πήρε ποτέ αξία απλά και μόνο επειδή ήταν περίπλοκο ή ψαγμένο. Το περίπλοκο είναι ωραίο όταν τα μέρη που το απαρτίζουν είναι ωραία (το αν κάποιος με ωραία μέρη αποτυγχάνει να παρουσιάσει καλό σύνολο είναι άλλη συζήτηση). Κανένας ποτέ δεν έφτιαξε κάτι ωραίο περιπλέκοντας μάπες.
Και τέλος πάντων για Rivera μιλάμε, πως ακριβώς θα μπορούσε να προκόψει αυτός ο δίσκος;
Και τέλος πάντων για Rivera μιλάμε, πως ακριβώς θα μπορούσε να προκόψει αυτός ο δίσκος;
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Συμφωνω! Απλά δεν βρίσκω τα μέρη που απαρτίζουν το shadowkeep "μαπες". Τουναντίον. Στην κολοκυθόπιτα καταλήγουμε πάλι.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Δεν θα κάτσω να σου πω ότι όλα τα riff και όλα τα επιμέρους σημεία είναι μάπες, πάντως γενικά το πράγμα δεν πάει πουθενά. Ενώ ας πούμε στους Satan υπήρχαν κάποια riff τόσο καλά που σώνανε την κατάσταση (άλλος απάλευτος άχρωμος τραγουδιστής ο Ross)
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
εχει πάρει φόρα ο rbrigade και είναι σε mood Eurovision! Λατρείας!
On topic όντως έχουμε μια πληθώρα από ντεμπούτα αλλά μην ξεχνάμε ότι το κλίμα είναι ευνοϊκό για το ρετρό ήχο και γενικά για το classic metal. Ακόμα και στην Αμερική που το είχανε ξεγραμμένο βλέπουμε ότι μεγάλα περιοδικά αρχίζουν και δίνουν χώρο και γενικά το ρετρό έχει πάρει κομμάτι του αγοραστικού κοινού. Μας νοιάζει; Λίγο αν κοιτάμε μακροχρόνια γιατί παίζει να έχουμε μια επανάληψη των αρχών 80'ς, δηλαδή μαζικά μουσικά κινήματα τα οποία σιγά σιγά θα δώσουν την θέση τους σε κάτι άλλο, πιο μελωδικό ή πιο ακραίο. Ήδη οι Enforcer έχουν ψιλοαλλάξει το στύλ τους και προβλέπω να ακολουθούν και άλλοι (πχ Hitten). Παρόλα αυτά εδώ θα είμαστε και θα τα δούμε. Και όσο υπάρχουν μπαντάρες σαν Sacred Steel και Paragon που δεν χαμπαριάζουν από μόδες είμαστε κομπλε.
Επίσης δεν μπορώ θα το πω: άκουγα αυτές τις ημέρες το νέο αίμα του επικού ήχου, λίγο Sabire, λίγο Visigoth, λίγο Eternal Champion κ.α. Κάποιοι καλοί, κάποιοι όχι, κάποιοι με δυνατότητες και καλά τραγούδια αλλά επειδή πρόσφατα άκουγα ξανά το "To death and beyond" έχω να δηλώσω ότι δεν είναι παρα μια τρίχα από τα καμπανέλια των Battleroar.
On topic όντως έχουμε μια πληθώρα από ντεμπούτα αλλά μην ξεχνάμε ότι το κλίμα είναι ευνοϊκό για το ρετρό ήχο και γενικά για το classic metal. Ακόμα και στην Αμερική που το είχανε ξεγραμμένο βλέπουμε ότι μεγάλα περιοδικά αρχίζουν και δίνουν χώρο και γενικά το ρετρό έχει πάρει κομμάτι του αγοραστικού κοινού. Μας νοιάζει; Λίγο αν κοιτάμε μακροχρόνια γιατί παίζει να έχουμε μια επανάληψη των αρχών 80'ς, δηλαδή μαζικά μουσικά κινήματα τα οποία σιγά σιγά θα δώσουν την θέση τους σε κάτι άλλο, πιο μελωδικό ή πιο ακραίο. Ήδη οι Enforcer έχουν ψιλοαλλάξει το στύλ τους και προβλέπω να ακολουθούν και άλλοι (πχ Hitten). Παρόλα αυτά εδώ θα είμαστε και θα τα δούμε. Και όσο υπάρχουν μπαντάρες σαν Sacred Steel και Paragon που δεν χαμπαριάζουν από μόδες είμαστε κομπλε.
Επίσης δεν μπορώ θα το πω: άκουγα αυτές τις ημέρες το νέο αίμα του επικού ήχου, λίγο Sabire, λίγο Visigoth, λίγο Eternal Champion κ.α. Κάποιοι καλοί, κάποιοι όχι, κάποιοι με δυνατότητες και καλά τραγούδια αλλά επειδή πρόσφατα άκουγα ξανά το "To death and beyond" έχω να δηλώσω ότι δεν είναι παρα μια τρίχα από τα καμπανέλια των Battleroar.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
- CountRaven
- Δημοσιεύσεις: 14658
- Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09
2019 - Η χρόνια των νέων μπαντών
Έκλαψα.rbrigade έγραψε: ↑Σάβ 18 Μάιος 2019, 02:13
Το Satan είναι για γέλια, μεγάλο ναυάγιο, ένα κομμάτι έχει όλο κιόλο, το Shadowkeep το άκουσα σήμερα, αυτό δεν έχει ούτε ένα κομμάτι, απόλυτο σαβουρίδι, το Necrytis ψιλοαντέχεται, αλλά και αυτό ένα κομμάτι της προκοπής έχει, τρεις δίσκοι δυο τραγούδια, καλή αναλογία
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018