Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »

Εικόνα

Καλημέρα με μια σκέψη μου! :p

Με αφορμή τη συζήτηση που τρέχει για 80ς vs 90s vs whatever σε διάφορα τοπικς τον τελευταιο καιρο, μου ηρθε η ιδέα να επικοινωνήσω μια οπτική.

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής οτι αναφέρομαι στο 5 με 10 τοις εκατο της συνολικης μέταλ παραγώγης, στους 5-10 δισκους που ξεχωρίζουμε καθε χρονια κτλ κτλ, και οχι στη "σαβουρα" (ο,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα αυτο), ενώ ίσως θα έπρεπε να αναφέρω οτι ετσι κι αλλίως το θεμα ειναι απο τη φύση του και λιγο υποκειμενικο.

Πιστευω λοιπον οτι τα ειδη "βελτιώνονται" συν τω χρόνω. Προς θεου δεν αναφέρομαι στην ποσότητα των κυκλοφοριων ή στη "δυναμικη" της όποιας σκηνής αλλά στην ποιότητα των λιγων φωτείνων εξαιρέσεων που βγαίνουν απο πραγματικους καλλιτέχνες (εστω και underground).

Η εξήγηση του φαινομένου ειναι σχετικα απλή. ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ οτι υπάρχει έμπνευση, όραμα και SONGWRITING SKILLS, ο μεταγενέστερος καλλιτέχνης έχει μεγαλύτερη δεξαμενη επιρροών, πατεντών και προσεγγίσεων (που έχουν διαχρονικά δοκιμαστεί και πετύχει) στην διαθεση του, ως αφετηρία για να αρχίσει να χτίζει το δικό του οικοδόμημα. Είτε παιζοντας εντελώς τετρις, είτε το προχωρήσει και λίγο με το δικό του όραμα. Η δευτερη περιπτώση ειναι φυσικα πολύ καλύτερη της πρώτης.

Σε αυτο ας συνυπολογίσουμε οτι ατυπως σχεδον όλα τα είδη ,ιστορικα, παρουσιάζουν βελτίωση ή εστω αυξηση στην πολυπλοκότητα ποσοτικοποιήσιμων και αντικειμενικων μεγεθών (αρμονική γλώσσα,τεχνική, ενορχηστρωτικές τεχνικές, πειραματισμος κτλ κτλ). Παραδείγματα υπάρχουν απο την εξέλιξη της κλασσικής μουσικης, της τζαζ, του ροκ (που εφτασε στο προγκ), και το ίδιο παρατηρείται (ή παρατηρω) και στο μέταλ. Βεβαια το σκηνικο θολώνει (κυριως σε ποπ και ροκ) απο τη στιγμη που στο τελος του 20ου αιώνα η μουσικη βιομηχανια οδηγησε την εξέλιξη σε πιο marketable οδούς, αλλά το ποιντ παραμένει.

Παραδείγματα ΔΕΝ θα δώσω σε αυτη τη φάση, άλλωστε έχω δώσει σε άλλα τοπικς. Θα πω απλα οτι οταν η συνταγή πετυχαίνει (στατιστικα μικρο ποσοστο, αλλά ικανο για να καλύψει τις ανησυχίες μας ως ακροατες την εκάστοτε χρονιά και να παει το ειδος "παρακάτω"), τοτε συνήθως το αποτέλεσμα ειναι συναρπαστικό. Άλλωστε ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ δισκος αρκει για να πάει το είδος παρακάτω καλλιτέχνικα, δεν χρειάζεται σωρηδόν παραγωγή.

Τι λέτε;
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Bulbus
Δημοσιεύσεις: 24
Εγγραφή: Παρ 02 Φεβ 2018, 20:45

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από Bulbus »

Συμφωνώ. Να προσθέσω μονο κάποια πράγματα. Η εξέλιξη ειναι φυσιολογική σε όλα τα δημιουργήματα του ανθρώπου, και μάλιστα η περαιτέρω εξέλιξη/δημιουργία , διευκολύνεται πολύ απ την τεχνολογία και τις σημερινές ευκολίες.
Θα δώσω ένα παράδειγμα με το αγαπημένο μου epic metal . Πόση ωρα χρειάζεσαι να ψάξεις και να κατεβάσεις τους 100 καλύτερους δίσκους του είδους? 2-3 ώρες? 1 μέρα? Ειναι ενα αντιπροσωπευτκό δείγμα για ένα ιδίωμα που δεν έχει πάνω απο 50 χρόνια ζωής και δεν εχει και μεγάλη ποικιλια ως προς τα μουσικά εργαλεία που χρησιμοποιει.
Ενας νέος μουσικός σήμερα εχει άμεσα ολο αυτο τον θησαυρό στα χέρια του αν το θελήσει. Αν συνυπολογίσεις και την ευκολία του να κάνεις μια παραγωγή σήμερα, σε σχέση με τα 80s, δεν ειναι να απορείς που εχουμε δισκάρες απο νέους , οπως τους visigoth ή eternal champion. Φαίνονται οι επιρροές , υπάρχει σεβασμός στο ύφος και καύλα, φαίνεται και η εξέλιξη 30 χρόνων ομως.
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από CountRaven »

Έχω παρατηρήσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια να βγαίνουν άλμπουμ που υπηρετούν συγκεκριμένα μουσικά είδη, στα οποία -άλμπουμ- υπάρχει μια ολοκληρωτική πληρότητα ως προς το κομμάτι και της αφομοίωσης της αισθητικής "μαγιάς" ενός είδους / ύφους, χωρίς φυσικά να αφήσω απέξω ούτε τα song writing skills ούτε το τεχνικό / εκτελεστικό κομμάτι.

Ο δημιουργός που ακολουθεί ένα είδος / ύφος -ας πούμε το Epic Metal μιας και το αναφέρατε- στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι ο ίδιος οπαδός. Πίνει νερό στο όνομα του ιδιώματος και των κλασσικών μπαντών που του έδωσαν ζωή.

Θα σπεύσει λοιπόν να αφομοιώσει -και να αναπαράγει αισθητικά- μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια στο ύφος που ακολουθεί -και όχι δεν μιλάω για αντιγραφή, λίγο προσοχή εδώ-.

Ταυτόχρονα θα φροντίσει να ανεβάσει τον πήχη ακόμα ψηλότερα, για να υπηρετήσει το αισθητικό, δημιουργικό κομμάτι.

Όταν το βλέπω να συμβαίνει αυτό, νιώθω φουλ.

Ένα καλό παράδειγμα για όλα τα παραπάνω είναι η διασκευή -μην κολλάτε που είναι διασκευή- στο κλασσικό "Destroyer" των Legend από τους Eternal Champion.



Μήπως οι Legend πρέπει να στραφούν σε EC μεριά τώρα που ψάχνουν κιθάρα και φωνή για το live στο KIT;
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »

Με αφορμη το παραδειγμα του κομη, ας ποσταρω κατι απο EC που δεν ειναι διασκευη και που φανερώνει την ηχητικη εξέλιξη της επικης κληρονομιας των manilla road (μεταξυ αλλων)

Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από CountRaven »

theBox έγραψε: Κυρ 23 Ιουν 2019, 11:59 Με αφορμη το παραδειγμα του κομη, ας ποσταρω κατι απο EC που δεν ειναι διασκευη και που φανερώνει την ηχητικη εξέλιξη της επικης κληρονομιας των manilla road (μεταξυ αλλων)

Έπος. Re issue με άλλο εξώφυλλο όμως. xD
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από rbrigade »

Λοιπόν διαφωνώ με όλους τους δυνατούς τρόπους με όσα έχουν ειπωθεί μέχρι τώρα και θα προσπαθήσω να δώσω κάποια βασικά επιχειρήματα για τις αιτίες της διαφωνίας μου.

Ας πούμε χάριν οικονομίας ότι οι Journey, Foreigner, Toto, Reo Speedwagon και Boston είναι οι κορυφαίες AOR μπάντες (σκόπιμα βάζω παραδείγματα από AOR για να μην έχετε πολλές πολλές αντιρρήσεις και μπλεχτούμε σε άσκοπες διαφωνίες). Οι μπάντες αυτές όρισαν το AOR και έβγαλαν τα πιο αθάνατα AOR τραγούδια. Οι επιρροές αυτών των συγκροτημάτων αγγίζουν το prog, jazz, latin, west coast και δεν ξέρω και γω πόσα ακόμα είδη. Οι μουσικοί που παίξανε σε αυτά τα συγκροτήματα ήταν πραγματικά μουσικάρες και είχαν σφαιρική αντίληψη της rock και όχι μόνο μουσικής. Μπορεί το προϊόν τους να ήταν το AOR, αλλά έφτασαν σε αυτό μέσα από πολλούς διαφορετικούς δρόμους, οι οποίοι συναντήθηκαν και έδωσαν το AOR. Στα 80's χιλιάδες μπάντες πάτησαν πάνω στις μπάντες αυτές και σε άλλες της γενιάς τους και εξέλιξαν τον ήχο του AOR. Οι μπάντες όμως που βγήκαν από τα μέσα των 80's και ύστερα δεν είχαν τις ίδιες επιρροές με την πρώτη γενιά του AOR. Οι νεότερες AOR μπάντες αντέγραφαν τις παλιότερες, αλλά δεν είχαν καμία επαφή με τον μουσικό πλούτο που εκείνες κουβαλούσαν. Δεν ακούς ίχνος από prog, jazz, latin, west coast κτλ όταν ακούς Alien, Atlantic, Mark Free, Tyketto, Robin Beck κτλ (καλά, μπορεί να υπάρχει και καμιά εξαίρεση που να επιβεβαιώνει τον κανόνα, αλλά με πιάνετε). Οι νεότερες μπάντες λοιπόν παίρνανε απλά το τελικό προϊόν των παλιών και το προσαρμόζανε στα δικά τους μέτρα, βάζανε πιο σύγχρονη παραγωγή και παρουσιάζανε το δικό τους προϊόν. Το οποίο συχνά ήταν εξαιρετικό, αλλά του έλειπε το μουσικό βάθος των παλιών. Και κάπως έτσι το AOR ενώ ξεκίνησε σαν ένα αρκετά περιπετειώδες παρακλάδι του rock κατέληξε να είναι κάτι σαν ποπ με λίγες κιθάρες παραπάνω (όχι σε όλες τις εκδοχές του, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό).

Αντικαταστήστε τώρα το AOR με οποιοδήποτε είδος του heavy metal των 80's. Βρείτε τους αντίστοιχους πρωτεργάτες. Δείτε τι ακούγανε αυτοί οι πρωτεργάτες, ποιες ήταν οι επιρροές τους και θα καταλάβετε γιατί είχαν τον ήχο που είχαν. Και θα καταλάβετε επίσης γιατί αυτοί που ακολούθησαν δεν κατάφεραν να διατηρήσουν αυτόν τον πλούτο του ήχου και το γνήσιο feeling. Πηθικίζοντας απλά τους μεγάλους φτάνεις σε ένα σημείο όπου έχεις χάσει εντελώς το feeling και στηρίζεσαι μόνο στις όποιες συνθετικές σου ικανότητες. Οι οποίες θεωρώ ότι περιορίζονται όσο περιορίζονται και οι μουσικοί σου ορίζοντες. Όταν ακούς τον παλιό, αλλά σνομπάρεις τις επιρροές του, τότε δεν μπορείς να αποδώσεις 100% αυτό που έβγαζε ο παλιός. Και αν ακόμα δεν είναι αυτός ο σκοπός σου, αλλά θέλεις να εξελίξεις τον ήχο, σου λείπουν μάλλον τα εργαλεία. Όταν λιώνεις τους Helloween αλλά δεν σκαμπάζεις γρι από αυτά που κάνανε τους Helloween να παίξουν όπως παίξανε, τότε απλά αντιγράφεις την επιφάνεια και το τελικό σου αποτέλεσμα θα είναι ψεύτικο. Νομίζω στο europower είναι πολύ εμφανές αυτό που λέω. Το είδαμε σε λιγότερο από δεκαετία πως εκφυλίστηκε το είδος και πως επικράτησαν μπάντες καρικατούρες των μεγάλων. Με τραγουδιστές που απλά τσιρίζανε, τρελλές ταχύτητες, βαρετό μέχρι θανάτου drumming και τέρμα ανούσια σόλο.

Γενικά όλα τα ρεύματα του heavy metal σε ορίζοντα περίπου δεκαετίες δώσαν ότι ήταν να δώσουν και μετά έπεσαν σε τέλμα. Κάποια είδη είδαν μια καλή δεύτερη γενιά με 5-6 χρόνια καλής παραγωγής αλλά μετά η κατηφόρα ήταν εμφανής. Δεν βλέπω πουθενά την συνεχή βελτίωση των ειδών που επικαλείστε. Ίσα ίσα, το αντίθετο, όσο απομακρυνόμαστε χρονικά τόσο λιγοστεύουν οι πραγματικά δυνατοί δίσκοι, είτε αυτοί που στέκονται μόνοι τους χάρη στην αξία τους, χωρίς να επιδρούν στην υπόλοιπη σκηνή (π.χ. δεύτερος δίσκος Circus Maximus) είτε πολύ περισσότερο αυτοί που θα καθορίσουν περαιτέρω εξελίξεις.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »

Ενδιαφερον και σωστο (μαλλον) αυτό που λες για το AOR. Και για το 90% των περιπτώσεων δεν διαφωνω κιολας, αν και ίσως υπάρχει ενα λογικό άλμα στο σημειο που λες οτι ο συνεχιστης ακουει και επιρρεάζεται από τον πατερα και ΚΑΘΟΛΟΥ απο τον παππου. Ποσο μαλλον απο το 2000 (χονδρικα) και μετα που ΟΛΗ η μουσικη ιστορια της ανθρωποτητας ειναι μερικα κλικ μακρια.

Απλά να τονίσω οτι στην αρχικη μου τοποθέτηση όρισα σαφως την κλίμακα και το πεδιο του φαινομένου ως εξης...
theBox έγραψε: Κυρ 23 Ιουν 2019, 11:01 Ξεκαθαρίζω εξ αρχής οτι αναφέρομαι στο 5 με 10 τοις εκατο της συνολικης μέταλ παραγώγης, στους 5-10 δισκους που ξεχωρίζουμε καθε χρονια κτλ κτλ, και οχι στη "σαβουρα" (ο,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα αυτο)
theBox έγραψε: Κυρ 23 Ιουν 2019, 11:01 Προς θεου δεν αναφέρομαι στην ποσότητα των κυκλοφοριων ή στη "δυναμικη" της όποιας σκηνής αλλά στην ποιότητα των λιγων φωτείνων εξαιρέσεων που βγαίνουν απο πραγματικους καλλιτέχνες (εστω και underground).
theBox έγραψε: Κυρ 23 Ιουν 2019, 11:01 Θα πω απλα οτι οταν η συνταγή πετυχαίνει (στατιστικα μικρο ποσοστο, αλλά ικανο για να καλύψει τις ανησυχίες μας ως ακροατες την εκάστοτε χρονιά και να παει το ειδος "παρακάτω"), τοτε συνήθως το αποτέλεσμα ειναι συναρπαστικό. Άλλωστε ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ δισκος αρκει για να πάει το είδος παρακάτω καλλιτέχνικα, δεν χρειάζεται σωρηδόν παραγωγή.
Συνεπως, ενω συνολικα μπορει να πηγαινουμε κατα διαόλου, αυτα τα λιγα καλα που μας δίνονται, στο μεταλ τουλαχιστον που οντως εχω αρκετα καλη εικονα, ακούγονται τις περισσότερες φορές πιο REFINED απο τους προκατόχους. To παράδειγμα που αναφερθηκε πιο πανω Manilla Road (ασχετως ιστορικου εκτοπισματος) ---> Eternal Champion οπως πχ ενα άλλο που μου έρχεται στο μυαλο Keeper 1 & 2--------> Nightfall in Middle Earth, ειναι αρκετά χαρακτηριστικά αυτου που θέλω να περιγράψω. Και ένα τελευταιο παράδειγμα ειναι οι Lunar Shadow (το ντεμπουτο), οπου ενω παιζουν "ρετρο", δεν υπάρχει καποιο σαφες αντιστοιχο του παρελθόντος γι αυτο που κάνουν (ισως μονο καποιες warlord αναφορες). Αυτοι, το τετρις επιρροων το εχουν χειριστει πολύ έξυπνα, προσθετοντας και τεραστια δόση προσωπικου στίγματος.

Βεβαια θα μου πεις...τι νοημα εχει το φαινομενο που περιγράφεις, αν δεν έχει μαζικότητα. Δεν ξερω, ισως η ποσότητα δεν με απασχολει και τόσο τελικα, αυτοι οι 2-3 -5 δίσκοι που ειναι να βγουν, απο ανθρώπους που όντως εχουν αυτο το "κατι", μου αρκουν.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

tl;dr: 1) Θεωρώ λίγο παράδοξο το να ψάχνουμε για ραγδαία μουσική εξέλιξη σε μια φουρνιά μουσικών που επιλέγει να παίζει το Χ όπως οριστεί από τους Ψ. 2) Εξέλιξη στη μουσική (ή στο μέταλ τελος πάντων) δε σημαίνει σωνει κ ντε μουσικό βάθος ή εκτελεστικη δεινότητα. Υπάρχουν κ άλλα πραγματα στη μουσική όπως το feeling, θεατρικότητα, λυτισμός κλπ που κάνουν τη διαφορά κ δίνουν ερεθίσματα για κάτι νέο.

Παρόλα αυτά θα πετάξω κ γω το μακρύ/κοντό μου :D :D :D

Ο «εκφυλισμός» όπως τον περιγράφει ο Μπριγκέιτ δεν είναι «κτήμα» των μεταλλάδων, αλλά ολοκληρης τη μουσικής βιομηχανίας ανεξαρτήτου είδους κλπ. Ο κόσμος δεν έχει τα ΙΔΙΑ βιώματα [μουσικά κ μή] με τους μεγάλους του τότε, γιατί πολύ απλά ζει σε διαφορετικές συνθήκες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το χιπ-χοπ το οποίο έφτασε από τα γκέτο, να φιγουράρει στα τρέντς του youtube, με 22χρονους φλώρους να πουλάνε μούρη για «guns» κ «chains» που αγόρασαν με τα λεφτά του μπαμπά κ όχι σπρώχνοντας «τούβλα» κόκας όπως λένε στα κομμάτια τους. ΟΚ, δεν είναι όλο το χιπ-χοπ έτσι αλλά γιου γκετ δε πόιντ.

Κ ενώ από τη μια συμφωνώ πως ενδεχομένως να είσαι πιο δημιουργικός όταν λειτουργείς σαν «χωνευτήρι» διαφορετικών ακουσμάτων, δεν πιστεύω πως χρειάζεται να είσαι μουσικός πανεπιστήμονας για να βγάλεις κάτι που θα κανει τη διαφορά, ούτε να ακούς 4 - 5 διαφορετικά είδη μουσικής για να αποκτήσεις αντίληψη του τι γίνεται όταν πιανεις τη κιθάρα σου. Η αντίληψη είναι στο άτομο και όχι στα ακούσματα του. Τα ακούσματά είναι απλά το εργαλείο για σε βοηθήσουν να πας παρακάτω και όχι για να σε ορίσουν σαν ολοκληρωμένο καλλιτέχνη. Είναι σαν να δίνεις ένα εργαλείο σε δύο μαθητευόμενους μάστορες, με τον ένα να σκαμπάζει το αντικείμενο του παρόλο που είναι ακόμα στο μηδέν, κ τον άλλο απλά να προσπαθεί να κάνει το εργαλείο να πάρει μπρος.

Στα του μέταλ χώρου τώρα, όταν κάποιος θέλει να μοιάσει σε κάποιον άλλο στο βαθμό «κακουργήματος» ( :D :D ), μοιραία, η απόκλιση που θα έχει από αυτόν θα είναι ελάχιστη. Παρόλα αυτά, πάντα υπάρχει χώρος για κάτι νέο κ φρέσκο, πέρα από το κομμάτι της παραγωγής κλπ. Πχ, αν ο μακαρίτης Quorthon ήξερε φούγκα, αντίστιξη κ πεντάγραμμο, έτρεχε 10χμ διάδρομο κ έτρωγε βίγκαν μπιφτέκια, το "Blood on Ice" θα ήταν 10x φορές καλύτερο; Εγώ λέω πως θα ήταν χειρότερο κ ενδεχομένως να μην είχε γραφτεί κ ποτέ. Η εξελιξη του epic metal του "Into Glory" μέχρι το πως παίζεται σήμερα από TURISAS, AMON AMARTH, DOOMSWORD κλπ. δεν έχει διαφορά από τα 80ς; Δεν εξετάζω αν μου αρέσει εμένα σαν Σκρολλ, αλλά την γενικότερη φάση, από που ξεκίνησε, που πήγε κλπ.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »

Ωραια τοποθέτηση [mention]Scrollkeeper[/mention] . Μια παρατήρηση μονο...Κανεις περισοτερο φοκους στην πεμπτη παράγραφο του OP ενω το ζουμι βρισκεται κυρίως στην τέταρτη. Οι "μουσικες γνωσεις" ειναι υπαρκτο θέμα και δεν θα μπορουσα να μην το αναφέρω εστω και επικουρικα, αλλά φυσικα δεν ειναι προαπαιτούμενο γι αυτο που θέλω να πω. Για εμενα προσωπικα παιζει ενα ρολο της ταξης του 30 με 40 τοις εκατο, για αλλους ισως λιγοτερο. Και ΠΑΝΤΑ δεδομενου οτι υπαρχει "νιωσιμο" και songwriting skills to begin with.

Ωραιο παραδειγμα ειναι οι wintersun πχ του time pt1. Γιατι ξεχωριζουν απο το σωρο του ειδους τους αμέσως (again, imho); Γιατι περα απο νιωσιμο και songwriting, μπουστάρουν το αποτέλεσμα με μια αρκετα εως πολυ sophisticated προσεγγιση κανοντας τον ακροατη να καταλαβαινει οτι εδω εχουμε κατι ξεχωριστο σε σχεση με το τι συμβαινει γυρω γυρω.

Αλλά και πάλι, αυτο ειναι το ζητουμενο μεχρι ενος ορισμένου σημειου, και οχι βασικη προυπόθεση.

Υ.γ. Καποιος κυνικος μπορει να πει οτι το τοπικ ειναι απλα " το Κουτι ευλογει τα γουστα του". Οκ, δεν νομιζω οτι ειναι ακριβως αυτο, αλλά οπως και σε σχεδον τις μουσικες συζητησεις, η υποκειμενικότητα παιζει καποιο ρολο. Το refinement/sophistication θεωρω οτι ειναι αντικειμενικα υπαρκτο, απλα οκ, καποιον αλλο μπορει να μην τον αφορα καθόλου.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »

Να σας πω και μια άλλη ιστορια ετσι οσο πιο συντομα μπορω. Κυκλοφορουν οι μεηντεν το σερι powerslave/somewhere/seventh son. Τι πρεπει να κανει ο μικρος οπαδος με καλλιτεχνικες ανησυχιες για να δημιουργησει κατι στη φαση του "εντεχνου" χεβυ μεταλ; Πρεπει να ανεβάσει λιγο τον πήχη. Γράφει λοιπον το keeper το ομόνυμο, παιρνοντας την εντεχνη προσεγγιση των μεηντεν και πηγαινοντας την ενα βημα παραπέρα. Fast forward μερικα χρόνια. Τι πρεπει να κανει τωρα ο μικρος οπαδουλης/μουσικος με καλλιτεχνικες ανησυχιες; Γράφει το nightfall in middle earth. Ακόμα πιο artistic και grande και ενορχηστρωμενο κτλ κτλ... Ε αυτο εννοω μουσική εξελιξη επι το έργον. Το songwriting και η εμπνευση και στις τρεις περιπτωσεις ειναι στο θεο. Τα εργαλεια εξελισσονται. Προς το καλυτερο, πάντα κατα τη γνώμη μου.

Θα είχαμε φτασει ποτε στο nightfall αν ο κοσμος δεν την έψαχνε και συνέχιζε να παιζει priest/saxon/accept. Σε τι διαφέρουν το πρώτα απο τα δευτερα; Μήπως στο συνεχες σπρώξιμο στο καλλιτεχνιλίκι, συνεπικουρούμενο απο αντικειμενικο boost στα (σπασικλε) μουσικά εργαλεία;

Υπεραπλουστευμένο, το ξέρω, αλλα it gets the point across.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
asgardlord
Δημοσιεύσεις: 522
Εγγραφή: Κυρ 14 Οκτ 2018, 19:39
Τοποθεσία: Νήσος Κύπρος

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από asgardlord »

Πολύ ωραίο θέμα!

Καταρχήν έχει να κάνει με το πως ορίζουμε το εξέλιξη. Άνοδο της συνθετικής πολυπλοκότητας? Περισσότερα κανάλια στη μίξη? Μπομπάτη παραγωγή?

Ξεκινάμε με το ότι όλα τα πράγματα λειτουργούν σε καμπύλη. Άνοδος, πλατώ, πτώση και μετά αντικατάσταση από κάτι νέο. Στη μουσική δεν είναι τόσο αυστηρός ο διαχωρισμός όπως π.χ. στα ηλεκτρονικά (τηλεοράσεις με λάμπες vs transistor) αλλά καταλαβαίνεται τι θέλω να πω. Κάποιος είπε π.χ. για euro-power. Αν θεωρήσουμε αυθαίρετα σημείο εκκίνησης τα πρώτα Helloween, τα Keeper ως πρόποδες της κορυφής και το Land of the Free / Nightfall in Middle earth ως το peak, έκτοτε το ιδίωμα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, μέχρι που ουσιαστικά αντικαταστάθηκε από το eurovision metal στυλ Sabaton.

Back on topic, εγώ δυστυχώς θα διαφωνήσω και θα παρατηρήσω πως υπάρχει σημαντική εκφύλιση στα πλείστα "κλασικομεταλλάδικα" ιδιώματα. Αρχικά με προβλημάτιζε και μένα. Γιατί όταν βάλω π.χ. έναν mid tier U.S. metal δίσκο 30ετίας, με το που αρχίζει να παίζει στέλνει ρίγη συγκίνησης που πολύ δύσκολα νοιώθω με κάποιο νέο γκρουπ? Και τελικά καταλήγω στο ότι έχει να κάνει με το context : Εδώ ακούς 5 τύπους οι οποίοι βρίσκονται σε make or break σημείο, κυνηγόντας μια καριέρα στη μουσική. Που στις περισσότερες περιπτώσεις σημαίνει λιώσιμο στην πρόβα και στην μελέτη, ώρες αφιερωμένες στη σφυρηλάτηση της τελικής μορφής των συνθέσεων, επαφές με παραγωγούς που βάζουν τις δικές τους πινελιές - εισηγήσεις προσπαθώντας και οι ίδιοι να φτιάξουν όνομα στο χώρο κλπκλπ.

Σήμερα τα περισσότερα γκρούπ - στο χώρο τουλάχιστον που αρεσκόμαστε οι περισσότεροι που είναι το πιο ατόφιο ατσάλι - είναι χομπίστες, που παίζουν στον ελεύθερό τους χρόνο, ηχογραφούν μόνοι τους κ.ο.κ. με ότι αυτό συνεπάγεται. Και αυτό που συνεπάγεται είναι ότι συνήθως κάτι λείπει, αυτό το "x factor" που λέμε που θα βγει στην επιφάνεια μετά από λιώσιμο σαν μπάντα ή σαν συνθέτες.

Διαβάζω παραπάνω ονόματα του στυλ Εternal Champion ή Visigoth. Ας πάρουμε αυτούς τους δύο για παράδειγμα. Και γω έχω πάρει και τα δύο cd και τα ακούω ευχάριστα. Όμως αν το δω αντικειμενικά, οι μεν πρώτοι είναι μιάμιση κομματάρα με τον υπόλοιπο δίσκο να στέκεται σε απλά καλά επίπεδα, οι δε δεύτεροι generic άχρωμοι, άοσμοι χωρίς τίποτα που να τους χαρακτηρίζει στα δικά μου αυτιά. Όταν διαβάζω δε "εξέλιξη του Manilla Road ήχου" βγάζω αφρούς απ' τα μάτια. Δεν είναι θέμα παρελθοντολαγνίας, αλλά αν εξαιρέσω την παραγωγή δεν φτάνουν ούτε την παρανυχίδα του Shelton τους καιρούς της έμπνευσης απο καμία πιθανή άποψη.

Οπότε συμπερασματικά : Παίρνω τόνους δίσκους από νέες μπάντες με την ελπίδα να βρω εκείνο το διαμάντι που θα με εξιτάρει. Δυστυχώς αυτό κατα κανόνα το βρίσκω μόνο σε νέες κυκλοφορίες από παλαιότερους καλλιτέχνες (π.χ. άκουγα προχθές το δεύτερο του Le Pond και καραγούσταρα), με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις στυλ Sacral Rage που όμως είναι πολύ σπάνιες. Όλα τα υπόλοιπα στυλ Sabire, Striker, Atlantean Kodex (αναφέρω κάποια random ονόματα), μόνο όση ώρα τα ακούω και μετά δε μένει σχεδόν τίποτα.

Και για να μιλήσω πλέον καθαρά προσωπικά, αυτό που μου αρέσει σαν ακροατής, το U.S. ατσάλι που να βγάζει αφρούς και να γυαλίζει το μάτι, δεν το βρίσκω πουθενά πλέον (εξαίρεση Sacral που έγραψα πριν). Σε σημείο που έφτιαξα μπάντα για να παίζω αυτά που γουστάρω να ακούσω!

Υ.Γ: Δείτε λίγο την πορεία του 70ς rock για να δείτε πως θα πάει και το classic metal. Peak τις μεγάλες εποχές, μετά επανασυνδέσεις των μεγάλων, νέα παραπούλια στην πορεία με vintage ήχο αλλά πιο απλοποιημένες φόρμες και κάποιες μπάντες πιστές στον αρχικό ήχο με μοντέρνα παραγωγή στυλ Rival Sons για τους μερακλήδες. Δεν είναι πως περιμένω πάντα να παράγεται ατσάλι, ούτως ή άλλως και μεις σε κάποια φάση θα κουραστούμε απ' τις ανασκαφές και ούτως ή άλλως ήδη θέλουμε 10 ζωές να ακούσουμε αυτά που έχουμε μαζέψει ως τώρα!
Iron wields from armored wrists
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »

[mention]asgardlord[/mention] Την κουβέντα περι χομπιστων και επαγγελματιων, την εχουμε κανει εκτεταμένα και εδω...

viewtopic.php?f=5&t=1348

...με αμφιλεγόμενα αποτελεσματα :) .Τσεκαρε το αν δεν το έχεις ηδη κανει.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
asgardlord
Δημοσιεύσεις: 522
Εγγραφή: Κυρ 14 Οκτ 2018, 19:39
Τοποθεσία: Νήσος Κύπρος

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από asgardlord »

Ναι, το χω δει. Δεν το έθεσα απαραίτητα με κριτήριο ζει / δεν ζει από αυτό, αλλά περισσότερο το πόσο χρόνο αφιερώνει στο να γίνει καλός σε αυτό. Άλλο να παίζεις κιθάρα κάθε μέρα, να προβάρεις κάθε μέρα και να μελετάς απο πάνω και άλλο μια φορά τη βδομάδα στην πρόβα. Δεν λέω πως όλοι οι παλιοί ήταν βιρτουόζοι - κάθε άλλο, αλλά σήμερα μπορεί να ακούς παπάδες στο CD και στα live να υπάρχει μεγάλο χάσμα, που είναι ακόμα ένα θέμα που ξέχασα να θίξω. Βλέπεις κάτι γερόλυκους που βγαίνουν πάνω και τρίζουν τα μπετά, και καπάκι young hopefuls που το cd είναι πολύ καλό, αλλά live φαίνονται σούπερ άμπαλοι.

Στον αντίποδα έχει και πολλούς παίκτουρες σήμερα, αλλά στο τελικό προιόν πέρα της τεχνικής δεν έχεις να θαυμάσεις κάτι άλλο. Και ο Malmsteen κένταγε αλλά έγραφε και τραγούδια!
Iron wields from armored wrists
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από Xstroyer »

Μου ζητήθηκε να δώσω κάπου μια λίστα με Top-30 δίσκους για τη δεκαετία 2010-2019. Ακόμα δεν έχω καταλήξει, αλλά όπως το βλέπω, αυτή η λίστα θα είναι υποδεέστερη ακόμα και από μια Top-30 λίστα του 1988.

Σαφώς και υπάρχει εξέλιξη, ακούμε τα πάντα, κυκλοφορούν δισκάρες, αλλά δύσκολα πλέον, βγαίνουν υπερβατικά albums.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6253
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Μουσική κληρονομία, μουσική εξέλιξη και λοιπά δαιμόνια.

Δημοσίευση από theBox »






Αυτός ο πιτσιρικάς ανήκει στο 1%. He gets it! :P
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”