Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
[mention]theBox[/mention]
Οριστε, το ανοιξα...
Γραφε τωρα!
Οριστε, το ανοιξα...
Γραφε τωρα!
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Απειρα παραδειγματα υπερ-κομπρεσσαρισμενου, συνηθως "μοντερνου" μεταλ...θα επανελθω με ονοματα.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Σαν album το πόσο 'μετράει' παίζει για μένα, αλλά η παραγωγή του 'Ram it down' το γυάλισε τόσο ώστε να ολισθαίνει επικίνδυνα. Υ.Γ. Blood red skies me ήχο μπόμπα κανείς?
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Τα nevermore...οριστε.
Γενικα ρε γαμωτο αυτες οι "φασαριοζικες" παραγωγες με κουραζουν πολυ, οσο καλη και να ειναι η μουσικη.
Γενικα ρε γαμωτο αυτες οι "φασαριοζικες" παραγωγες με κουραζουν πολυ, οσο καλη και να ειναι η μουσικη.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Το δεύτερο Hammerfall, ενώ έχει ωραία τραγούδια, έχει πολύ ψεύτικη/κρυστάλλινη παραγωγή. Στους επόμενους 2-3 δίσκους είχαν πιο ωραία παραγωγή αλλά χάθηκε το songwriting
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Θα συμφωνήσω στο πώς δε μου κάθονταν καλά στο αυτί, αν και κατ εμέ δεν χαντακώθηκαν τα albums τους από την παραγωγή. Ακόμα θυμάμαι να προσπαθώ να προσαρμοστώ στον ήχο του 'politics..', τότε που κυκλοφόρησε. Όσο να ναι, όταν η βελόνα πήγαινε στο 'politics', μετά το 'land of the free', μια διαφορά υπήρχε.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Blind Guardian - At the edge of Time
Το μονο καλο (αλλά πολυ καλο) άλμπουμ των guardian μετα το Nightfall. Δυστυχως η παραγωγη ακουγεται τοσο τουμπανο και αποστειρωμένη που φαντάζει εντελως πλαστικη. Κυρίως στα τυμπανα και στις κιθάρες.
Το μονο καλο (αλλά πολυ καλο) άλμπουμ των guardian μετα το Nightfall. Δυστυχως η παραγωγη ακουγεται τοσο τουμπανο και αποστειρωμένη που φαντάζει εντελως πλαστικη. Κυρίως στα τυμπανα και στις κιθάρες.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Ήμουν έτοιμος να ποστάρω για BG! Φανμπόης μέχρι κόκκαλο ως και το A night at the opera..Από κει και πέρα αυτή η πλαστικούρα με έκανε να μην μπορώ να ακούσω τα υπόλοιπα.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Το Hammerfall που ειπε ο [mention]rbrigade[/mention] δεν θα το ελεγα κρυσταλλινο, αλλα θυμαμαι ποσο πλαστικα ηταν τα τυμπανα, μας ειχε κανει εντυπωση και τοτε.
Μπορω να σκεφτω πολλά άλμπουμ που θα ειχαν "αλλη" ζεστασια με "αλλη" παραγωγή, αλλα το "κρυσταλλινη" το εχω συνδιασει με παραγωγες τυπου Transcendence οπότε δεν μπορω να το θεωρησω κακο.
Στα πιο μοντερνα συγκροτηματα πολλες φορες πλεον συναντας αυτη την "αψυχη" παραγωγη που φανταζομαι ειναι το θεμα μας, αλλά νομιζω προτιμω το "συγχρονο" απο το επιτηδευμενα "old school".
Ενα καλο παραδειγμα ειναι οι Dimmu Borgir που το τελευταιο τους αλμπουμ ειναι ημι-oldschool ζεστη κουραδα, ενω το Puritanical Euphoric Misanthropia ειναι ο ορισμος της ΟΛΑ ΤΣΙΤΑ παραγωγης που παιρνει κεφαλια.
Μπορω να σκεφτω πολλά άλμπουμ που θα ειχαν "αλλη" ζεστασια με "αλλη" παραγωγή, αλλα το "κρυσταλλινη" το εχω συνδιασει με παραγωγες τυπου Transcendence οπότε δεν μπορω να το θεωρησω κακο.
Στα πιο μοντερνα συγκροτηματα πολλες φορες πλεον συναντας αυτη την "αψυχη" παραγωγη που φανταζομαι ειναι το θεμα μας, αλλά νομιζω προτιμω το "συγχρονο" απο το επιτηδευμενα "old school".
Ενα καλο παραδειγμα ειναι οι Dimmu Borgir που το τελευταιο τους αλμπουμ ειναι ημι-oldschool ζεστη κουραδα, ενω το Puritanical Euphoric Misanthropia ειναι ο ορισμος της ΟΛΑ ΤΣΙΤΑ παραγωγης που παιρνει κεφαλια.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Πλακα Πλακα το Trancendence με την παραγωγη του ντεμπουτου θα ακουγοταν πολυ καλυτερο. Ισως τελικα να ειναι και ο λογος που προτιμω το ντεμπουτο. Ως έχει, ειναι ο ορισμος του "ψυχρου".
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
- Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5986
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Δεν είναι γιαλυσμένο, αλλά σε σύγκριση μετα παλιότερα είναι λες κ πήγαν από παραγωγή ντέμο σε παραγωγή Τίκο Τίκο: CIRITH UNGOL - Paradise Lost.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Αλμπουμ που "μετρανε" αλλα οι κρυσταλλινες παραγωγες τα χαντακωνουν.
Γάμησε το thread χαχαχαχα!
Έχω την αίσθηση πως τα τελευταία Accept (με Andy Sneap στη παραγωγή) ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα με τον κλασικό τους, '80s ήχο.
Έχω την αίσθηση πως τα τελευταία Accept (με Andy Sneap στη παραγωγή) ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα με τον κλασικό τους, '80s ήχο.