Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Priamos »

Ανοιγω ενα θεμα, που εχει δημιουργησει αρκετη controversy στο παρελθον. Το ειχα ανοιξει και στο Corroseum. Η τοποθετηση μου στο θεμα, συνοψιζεται στα παρακατω. Ευκαιρια να τοποθετηθειτε και σεις.
Disclaimer: Η αιχμηρη μου τοποθετηση, καυτηριαζει καταστασεις και οχι ανθρωπους. Ο καθενας κανει οτι γουσταρει, και δεν ειναι στους σκοπους ή στην αρμοδιοτητα μου να κρινω ή να χαρακτηρισω. Απλα ειναι αφορμη για σκεψη και συζητηση.
Guys, like it or not it, there are two distinctive paths that everyone has to choose from. You can't serve two masters. You can either be:

METAL COLLECTOR

Love the item more than the music (so no reissue is good for you)
Buy low, sell high ( closer to a bussinesman than a metalhead)
Buy the desired item at all cost (money, time, moral etc)
Buy plenty of garbage only inorder to sell and trade.
Feel like a big shot and boast because you have some rare shit that very few have (either if in your real life might be a miserable worm).

or you can be what I call:

HEALTHY AND BALANCED METALHEAD

Buy and sell only at a "normal" price.
Buy things only if you want to listen (especially in the old days when there was no you tube available) or if you like them and want to have them in your collection.
Buy reissues and CDs if it is easier and cheaper, and you can't do otherwise (love more the music than the item)
Buy the albums the time they are released!!!This is the only way you won't cry later over spilled milk.
Be modest of your collection because this is not the point of being a metalhead and actually noone cares.
Wait patiently until you find the desired item in the desired price. If it can never happen buy the reissue or the Cd. IF IT CAN'T HAPPEN ANYTHING FROM THE ABOVE, GET USED TO IT!!!! IT'S NOT THE END OF THE WORLD.

As I see it, it's your call to decide what you want to be.
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από theBox »

Η πρωτη φαση ειναι εντελως αρρωστια. 12 στις 10 φορες θα προτιμησω φρεσκοκομμένο μυρωδατο reissue.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Εγώ «είμαι στον φράχτη» που λένε κ οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Σε γενικές γραμμές δίνω έμφαση στη τσέπη μου και το γούστο μου κ όχι στην συλλεκτικότητα. Το πρόβλημα είναι όταν αυτά τα δύο έχουν overlap, ειδικά στις τουμπανιασμενες επανεκδόσεις οπού τα πράγματα ξεφεύγουν καμια φορά.

Θα ήθελα πάντως να δω κ τις απαντήσεις το συγκεκριμένο ποστ για να δω τι παίζει κ έξω από τα δικά μας χωράφια.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Priamos »

Scrollkeeper έγραψε: Τετ 27 Νοέμ 2019, 22:11 Θα ήθελα πάντως να δω κ τις απαντήσεις το συγκεκριμένο ποστ για να δω τι παίζει κ έξω από τα δικά μας χωράφια.
http://thecorroseum.org/forum/viewtopic ... hy#p132585
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14655
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από CountRaven »

Γαμάει το συλλεκτιλίκι αλλά πρέπει να γίνεται έξυπνα και μερακλίδικα για να είναι πραγματική χαρά και όχι μιζέρια.

Καταρχήν ξεκινάς με τον απόλυτο παράγοντα που είναι η μουσική.

Ναι τα έπη που με έχουν συγκινήσει και που τα γουστάρω φουλ θέλω να τα έχω πρώτες εκδώσεις -ακριβές / φτηνές δεν με νοιάζει- αλλά και επανεκδόσεις με τα καλούδια τους και διπλές κόπιες αν γίνεται. Μια για να παίζει και μια σφραγισμένη ή μια καλή επανέκδοση να παίζει και να έχω το original first press σφραγιστό και άθικτο σε όσο πιο mint κατάσταση γίνεται στο ράφι. Πχ. Adramelch - Irae Melanox, λέω και παράδειγμα για να καταλαβενόμαστε. Ακριβός δίσκος που εμένα με κάνει να δακρύζω όποτε τον ακούω. Οπότε ναι έχω μαζέψει μέχρι και τα bootleg. Πάντως ποτέ δεν θα κρίνω ένα άλμπουμ σύμφωνα με την αξία του στο κομμάτι της αγοράς. Τα περισσότερα άλμπουμ που με έχουν ορίσει σαν άνθρωπο κοστίζουν κάτω από 10 ευρώ. Δεν έχω όμως διστάσει να βάλω και πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη για πράγματα που με συγκίνησαν μουσικά και ήταν δύσκολα / σπάνια κτλ κτλ.

Από την στιγμή που αυτός είναι ο βασικός κανόνας και κριτήριο πάμε και σε υπόλοιπους κανόνες.

1. Βάζω ταβάνια. Βασικό και άμεση προτεραιότητα. Πόσα έχω να ξοδέψω τον μήνα για αγορές μουσικής. Και ανάλογα με αυτό το κομμάτι προχωράω και χτίζω ένα πλάνο. Φυσικά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω ότι σε καμιά περίπτωση η ενασχόληση με την μουσική δεν βάζει πίσω άλλες δραστηρίοτητες. Αν δηλαδή πιάνεις τον εαυτό σου επανειλημμένα να "κόβει" από καταστάσεις της πραγματικής ζωής για να γεμίζει τα ράφια με δίσκους, demo και CD τότε υπάρχει θέμα. Μικρές θυσίες ή προγραμματισμός για να μαζευτεί ένα Χ ποσό ώστε να αποκτηθεί κάτι ακριβό, να το δεχτώ. Αλλά αν όμως καταλήξεις πχ, να μένεις μόνιμα μέσα στο σπίτι ή -λέμε τώρα- να αψηφάς υποχρεώσεις για να μαζέψεις για δίσκους / CD / demo, τότε υπάρχει θέμα. -ΟΚ τραβηγμένο αυτό με τις υποχρεώσεις, δεν νομίζω να ισχύει ειδικά στην ηλικία μας και ειδικά αν υπάρχει οικογένεια κτλ-.

2. Ορίζω targets - Δηλαδή αν κάποιος το μήνα χαλάει 100 ευρώ για δίσκους, αυτό το πόσο μπορεί να το μοιράσει ανάλογα με τα γούστα του - και το προσαρμόζει ανάλογα. Που θέλω να χαλάσω το κατοσταρικό μου; Σε νέες κυκλοφορίες; Σε αγορές επανεκδόσεων; Σε καινούριο underground / private υλικό από τις ίδιες τις μπάντες -demo / CD- κτλ; Σε παλιότερα private CDs, σε ακριβά / δύσκολα LP -εδώ ίσως χρειαστεί απλά να βάλεις κάποιο cash άκρη και να περιμένεις - σκηνικό που ίσως παίζει και για άλλες κατηγορίες-. Μήπως γουστάρεις Γιαπωνέζικα; Μήπως θες και κάποιο καμένο digital που είδες bandcamp στις 3 το πρωί; Επειδή συνήθως τα θέλουμε όλα, ε σπάμε το ποσό και παίζουμε μπάλα.

3. Όχι σαβούρα, ποτέ δεν αγοράζεις κάτι επειδή και μόνο είναι σπάνιο, ενώ μουσικά είναι σκουπίδι -με τα δικά σου Χ, Υ κριτήρια-. Μαζεύεις μουσική όχι γραμματόσημα. Μπορώ να δεχτώ ότι θα γίνει κάτι τέτοιο μονάχα αν υπάρχει σίγουρο κονέ για trade με σκοπό να αποκτηθεί κάτι άλλο.

4. Βάζω κριτήρια. Συνδυάζοντας το γούστο, το budget και την όλη φάση γενικά. Ίσως είναι καλύτερη ιδέα πχ. να χαλάσω 30 ευρώ με postage για να αγοράσω 2 νέα demos από Αμερικάνικες μπάντες που έχω ακούσει και γουστάρω -μεγάλο plus το ότι μπορούμε να ακούμε πλέον- ξέροντας ότι και θα πάρω music με την οποία νιώθω και την εκάστοτε μπάντα θα υποστηρίξω και ότι αν δεν κινηθώ γρήγορα το έχασα το item. Πάρα να σκάσω το 30ευρώ για ένα demo tape του 95 που ψάχνω. Εκεί ζυγίζεις.

More the Komhs way bonus details:

Προσωπικά κυρίως αγοράζω εφαρμόζοντας τα παραπάνω, κάνω trades που και που και δεν έχω πουλήσει ποτέ και τίποτα. Παρά μόνο μια φορά ένα 12" Warrior -το single του "Fighting For The Earth" και κάτι άλλα επειδή ήθελα να μαζέψω λεφτά για να πάω σε συναυλία, πρέπει να ήμουν τρίτη Λυκείου και φυσικά το μετάνιωσα.

Με βάση όλα τα παραπάνω έχω ξοδέψει ώρες από την ζωή μου ψάχνοντας για μουσική σε φυσικό format. Δεν το κάνω με τόση θέρμη όσο παλιά επειδή έχουν προστεθεί και άλλες υποχρεώσεις στην ζωή μου και συνεπώς δεν χαλάω όσα χάλαγα. Επίσης εξαιτίας των συνθηκών ακούω πλέον κυρίως μουσική σε digital φόρμες καλώς ή κακώς.

Γενικό συμπέρασμα:

Δεν ξενερώνουμε και πάντα θα μαζεύουμε!

Η φάση θέλει χρήμα ας μην γελιόμαστε. Και -οι περισσότεροι- με οικογένειες πλέον, υποχρεώσεις να τρέχουν και με cash για μουσική συνήθως διψήφιο νούμερο μηνιαίως, ε δεν πας και πολύ μακριά πλέον. Ακόμα και έτσι όμως κάνεις κουμάντο με βάση όλα τα παραπάνω.

Ο επίλογος του ψυχολόγου -βλέποντας το αρχικό ποστ-:

Το σύνδρομο της ανωτερότητας που μπορεί και να διακατέχει κάποιους από αυτούς που έχουν σπάνιο υλικό στα ράφια τους είναι πραγματικά ένα ανησυχητικό καμπανάκι για τον ψυχισμό του καθένα. Όλοι μας θα γουστάρουμε όταν βρούμε ένα rare item που ψάχναμε, ειδικά αν πήρε καιρό, θα το κουβεντιάσουμε με φίλους που είναι στην φάση, μπορεί να ανεβάσουμε και μια φώτο μια στις τόσες κυρίως με διάθεση χαβαλέ. Από εκεί και πέρα όμως και αν το θέμα ξεφεύγει από κάποια normal όρια, είναι επικίνδυνο καμπανάκι.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
lampros.alkahest
Δημοσιεύσεις: 1
Εγγραφή: Πέμ 28 Νοέμ 2019, 01:17

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από lampros.alkahest »

Σίγουρα ο καθένας πράττει διαφορετικά, χρόνο, χρήμα, υποχρεώσεις.

Προσωπικά, έχω τα κολλήματα μου σε κάποια θέματα. Σαφώς και δεν με νοιάζει έαν θα πάρω Lp που είναι επανέκδοση, αρκεί να μην είναι χάλι. Τι εννοώ; κατι BoB (Βack On Black) για παράδειγμα που δεν έχει φροντίσει να τα πέράσει κάν απο ελεγχο πριν τα "κόψει" και τα κόβουν με πιξελιασμένα εξώφυλλα , κακό κράμα βινυλίου, και τα έχουν source μεχρι και απο MP3 128kbps. Eκεί προτιμώ να πάρω ακόμη και bootleg, (εαν δεν μπορώ το original, ή καποια αλλή επανέκδοση σε οποιοδήποτε άλλο format. Γενικά τα τελευταία χρόνια η ποιότητα έχει πέσει στις επανεκδόσεις, λόγω ποσότητας, φαντάζομαι
Δέυτερο σημείο που μένω είναι η τιμή (+ ταχυδρομικά). Αν είναι να μου έρθει κάποια επανακυκλοφορία απο την Crypt πχ (που τις κάνει γενικά καλές, πικάντικες) και μου κοστίσει σύνολο ενα 50 ευρω, προτιμώ να πάρω την οriginal κόπια και ας είναι λίγο πιο ακριβή (δεν μιλάμε προφανώς για 100 ρικα κλπ)
Τρίτο σημείο ειναι το εξώφυλλο. Ψυχαναγκαστικά δεν μπορώ να πάρω πχ το Thy Mighty Contract με το εξώφυλλο της Century Media και με οπισθόφυλλο απο το "Nosferatu" του Herzog.

Όλα τα παραπάνω βέβαια φιλτράρονται απο τα οικονομικά μου, λιγος παραπάνω χρόνος σε έρευνα αγοράς, προσπάθεια (μεγάλη απο μέρος μου) να μήν κάνω αγορές εν βρασμώ και το βασικό κατ'εμε, υπομονή. Πέρα απο τον αυτοσκοπό που είναι (μάλλον) να αποκτήσεις το album, να το βάλεις να παίξει, το ολο "ψαχουλεματάκι" ,νομίζω, έχει την γλύκα του.

Στο ηθικό κομμάτι που ανέφερες, προσωπικά δεν με πειράζει ο άλλος να μου "μοστράρει" αντικείμενα και οχι απλα μουσική, μ αρέσει να ψαχουλέυω γενικά μουσική φίλων.Βέβαια πάντα σε λογικά πλαίσια, Αυτοπροβολή στον χώρο πάντα θα υφίσταται, είτε με τον έναν, ειτε με τον αλλον τροπο.

Τέλος, ναι, έχω πάρει διπλες κόπιες (ισως και τριπλές) απο αγαπημένα albums οχι τόσο για την συλλεκτικότητα, όσο γιατι έχει κάτι διαφορετικό, παραπάνω κομμάτια, αμερικάνικο / ευρωπαικό / ιαπωνέζικο κλπ εξώφυλλο κλπ. Και κάποιες απο αυτές τις πούλησα αργότερα.
"The language used does not exist, it is purely phonetic"
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Priamos »

Να εξηγησω οτι η απεχθεια μου για τους συλλεκτες, ξεκινησε απο τα early 90ς που ειχα γνωρισει πολυ γνωστο εγχωριο συλλεκτη, και ειχα εκτεθει στην εμετικη προσωπικοτητα του. Αφορμη για την εκρηξη μου αποτελεσε η mentallity της πλειοψηφιας των μελων του Corroseum που εβγαζε εναν ενοχλητικο ελιτισμο, μιλουσαν ελαχιστα για την ιδια τη μουσικη και αυνανιζονταν με τη σπανιοτητα του αντικειμενου. Σιγουρα, οπως ανεφερα σε αλλα τοπικ, οσοι πλεον ακομα αγοραζουμε εχουμε το μικροβιο του συλλεκτη εφοσον κυνηγαμε το αντικειμενο (και το απολαμβανουμε ως αντικειμενο) αντι για απλα αυλα mp3, αλλα τελικα για μενα την διαφορα κανει το ηθικο κομματι και η αρρωστη (οπως ειπε και ο [mention]theBox[/mention] ) αισθηση πληροτητας και ανωτεροτητας που μπορει να δωσει η αποκτηση ενος αντικειμενου (ως αλλος πρεζακιας). Γενικα εδω στο FS, εχουμε αποδειξει οτι πρωτιστως η αγαπη μας ειναι για τη μουσικη, οποτε πιστευω οτι ελαχιστοι εως κανεις μας δεν εμπιπτει στην κατηγορια εναντιων της οποιας εριξα τα βελη μου.

Μερικα σχολια ακομα που εκανα στο συγκεκριμενο thread:


I didn't mean to insult every metal collector, although it may sounded this way. Neither I wanted to generalize and present everything black or white (even if it sounded this way too). I guess there must be some OK guys being hardcore metal collectors that they don't match to the description above, it's just I didn't have the luck to meet any of them so far. All I've seen, is miserable worms playing the proud eagles because they had some rare records gained with immoral means. And later boasting and preaching this "metal lifestyle" as the only acceptable one, if you want to be considered true and respectful metalhead. This doesn't mean that every serious collector acts this way, but I was mainly reffering to them. If you don't feel comfortable with this description you are probably not one of them.


I don't judge you man (eventhough I could). Neither of you... I'm no metal inquisitor to say who's wrong or right, who's sinner and who's righteous. If you are OK with your conciousness and no one has something specific against you, I'm OK with you too. I'm just trying to inform and awake, especially the younger ones, that the collector's world is not as "glamorous" and harmless as most of you are trying to convince us. It's a dirty bussiness and if you go too deeply inside it's hard (but not impossible) to remain clean. At least, in the way I define the word "clean".
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

1. Όταν βγαίνουν βινύλια διαφόρων χρωμάτων εγώ θα πάρω πάντα το μαύρο.
2. Αν κυκλοφορήσει κάτι καινούριο που θα με ενθουσιάσει θα ήθελα να το έχω σε βινύλιο. (Gothic stone)
3. Δεν ασχολούμαι με μπάντες που κυκλοφορούν το υλικό τους σε μπ3 μόνο. Το μπ3 ανήκει στο astral plane, κάποια στιγμή μπορεί να μην έχω πρόσβαση σε αυτό.
4. Ειδικά αν το εξώφυλλο σπέρνει και δένει αρμονικά με το μουσικό περιεχόμενο, θέλω να το βλέπω σε μεγάλο μέγεθος και όχι σε μινιατούρα ή μπροστά από μια οθόνη.
5. "Love the item more than the music (so no reissue is good for you)" Δεν έχω ιδέα τί εννοεί ο ποιητής.
6. "Feel like a big shot and boast because you have some rare shit that very few have (either if in your real life might be a miserable worm)." Δε με αφορά καθόλου το ζήτημα και ποτέ δεν αναφέρω τί δίσκους αγοράζω, πόσο μάλλον να καυχηθώ.
7. Το αρχικό πόστ γενικά μπάζει από 1000 τρύπες όσον αφορά τη λογική του. Μπορώ να αραδιάσω 20 λόγους γιατί πρέπει ο μεταλλάς να αγοράζει οτιδήποτε κυκλοφορεί που να φαίνονται σωστοί και λογικοί.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Starman »

Αυτό το θέμα είναι άλλη μια από τις 7 πληγές του Φαραώ της μουσικής μας από την ώρα που έγινε σε συνάρτηση με το οικονομικό. Η δική μου οπτική στο θέμα είναι ότι από τη στιγμή που κυνηγάμε το φυσικό προϊόν, είμαστε συλλέκτες, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Το θέμα όμως είναι για ποιο λόγο είσαι συλλέκτης. Γιατί γουστάρεις τη μουσική και θέλεις να την απολαμβάνεις από το φυσικό format, γιατί θέλεις απλά να τα έχεις όλα ή γιατί θέλεις να προβάλεις αυτά που έχεις σε αντιστοιχία με το πόσο κοστίζουν; Σίγουρα πάντως δε με κάνει περισσότερο μεταλλά το γεγονός ότι μπορεί για παράδειγμα να έχω το Metal Merchant, από κάποιον που ούτε το έχει δει ποτέ του αλλά το ξέρει απ’ έξω γιατί το ακούει συνέχεια από mp3. Ούτε το ότι κάποιος έχει τη δυνατότητα να χαλάει 500 ευρώ το μήνα για αγορές τον κάνει περισσότερο μεταλλά από κάποιον που χαλάει 50.

Μπήκα στο χώρο του βινυλίου κάπου στα τέλη του 1982 με το Killing Machine. Από τότε ασχολούμαι ανελλιπώς με το άθλημα, ψάχνοντας και αγοράζοντας βινύλια και cd. Αυτό όμως έχει να κάνει με την προσωπική μου ευχαρίστηση και μόνο. Κανένας από όσους με γνωρίζουν, δεν ξέρουν και δεν χρειάζεται κιόλας να μάθουν, τι περιλαμβάνει η συλλογή μου. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90, μετά από μεγάλη εσωτερική πάλη αποφάσισα να παίρνω κατά βάση cd μιας και το βινύλιο δύσκολα το έβρισκες στις νέες κυκλοφορίες. Σήμερα λοιπόν έχω σαν κανόνα τα χρήματα που έχω διαθέσιμα κάθε μήνα να πηγαίνουν σε αγορές σε cd. Προτιμώ να δώσω 40 ευρώ για τρία cd παρά για δύο βινύλια. Αυτό μεταφράζεται σε περισσότερη μουσική. Στηρίζω φουλ επίσημες επανακυκλοφορίες και μάλιστα σε cd, από τα πανάκριβα first press. Δεν με ενδιαφέρει αν η τιμή του cd που πήρα, σε 10 χρόνια θα κοστολογείται στα 10 ευρώ αλλά το αντίστοιχο βινύλιο στα 100. Αυτές οι πρακτικές είναι πολύ μακριά από μένα, για αυτό ποτέ δεν πούλησα κάτι, ούτε θα το κάνω αν δεν υπάρξει επιτακτική ανάγκη. Μπορεί εδώ μέσα να συζητάμε μεταξύ μας για κυκλοφορίες και να λέμε με υπερηφάνεια έχω το “α” ή το “β” αλλά ζηλεύω (με την καλή έννοια) που δεν έχω το “γ” που έχεις εσύ, αλλά μέχρι εκεί.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ ΕΊΝΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΉ.
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Xstroyer »

Δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαι πυροβολημένος με πολλούς δίσκους και κάμποσες μπάντες, οπότε ότι πετύχω και δεν το έχω (διαφορετική έκδοση), το χτυπάω κατευθείαν. Είναι ο λεγόμενος ψυχαναγκασμός (μια διαφορά στο εξώφυλλο, κάποιο insert, διαφορετικός ήχος, booklet κτλ.) Γνωρίζω καλά που παίζουν οι τιμές, οπότε πράττω αναλόγως και σίγουρα υπάρχουν κάποια όρια. Οπότε, με ενδιαφέρουν απόλυτα και οι επανεκδόσεις.

Αυτό δεν ισχύει με πράγματα που δεν μου αρέσουν. Κλάιν αν είναι ακριβό, σπάνιο ή δεν ξέρω-γω τι άλλο. Αν στα αυτιά μου είναι μάπα, δεν με ενδιαφέρει να το αγοράσω, ακόμα και αν είναι συλλεκτικό και το βρω σε χαμηλή τιμή. Εξαίρεση μπορεί να γίνει σε μάπα albums αγαπημένων συγκροτημάτων που θα τα πάρω σε ένα format (σε χαμηλή τιμή) για να κλείσει η δισκογραφία (ο ψυχαναγκασμός που λέγαμε).

Στη δισκοθήκη μου (συλλογή, αν προτιμάτε) έχω αρκετά σπάνια πράγματα. Και κάποια πολύ ακριβά. Δεν με ενδιαφέρει να τα πλασάρω, αλλά προτιμώ να αραδιάσω σε μια φωτό όλες τις εκδόσεις του Bark at the Moon ή Operation: Mindcrime και να κάνω χαβαλέ με τον ψυχαναγκασμό ή να γράψω κάτι για τις συγκεκριμένες κυκλοφορίες. Άλλωστε, μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο για το Operation: Mindcrime, αλλά μόλις μια παράγραφο για τους Lord Ryür.

Όσον αφορά το thread του Corroseum είναι λάθος από την αρχή, με αυτό τον διαχωρισμό, ακόμα και αν έχω γνωρίσει πολλούς "συλλέκτες" και γνωρίζω τις εμμονές τους με το "αντικείμενο" και όχι τη μουσική.

Κλείνω, λέγοντας πως το "buy low, sell high" το έχω πετύχει περισσότερο σε ανθρώπους που δεν είναι ακριβώς συλλέκτες. Ειδικά στην Ελλάδα, έχει παραγίνει το κακό.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Priamos »

Advancing Yokeda έγραψε: Πέμ 28 Νοέμ 2019, 09:33

5. "Love the item more than the music (so no reissue is good for you)" Δεν έχω ιδέα τί εννοεί ο ποιητής.
Εννοώ ότι οι "συλλέκτες", επειδή τους ενδιαφέρει περισσότερο το αντικείμενο από τη μουσική, απαξιώνουν και σνομπαρουν τις επανακυκλοφοριες (εκτός κι αν έχουν δυνητικά συλλεκτική αξία).
Μπορώ να αραδιάσω 20 λόγους γιατί πρέπει ο μεταλλάς να αγοράζει οτιδήποτε κυκλοφορεί που να φαίνονται σωστοί και λογικοί.
Τώρα σε έχασα εγώ... :toothy:

Γενικά ο προβληματισμός μου αφορά/αφορούσε :
1) Την θεοποίηση του αντικειμένου, σε σημείο που να χάνεται η ουσία (= η μουσική).
2) Ο εκνευριστικος ελιτισμός και η επιδειξιομανία των συλλεκτών.
3) Την χρήση ανήθικων πρακτικών για την - by any means necessary-αποκτηση του αντικειμένου του πόθου. Εξαπάτηση, υπερκοστολογηση και εμπορευματοποίηση (από μη επαγγελματίες εμπόρους που πρέπει να ζήσουν από αυτό) του metal με στόχο απλά να ικανοποιήσουν την έξη τους και την μεγαλομανία τους.

Η παραπάνω στάση, θεωρώ ότι δεν συμβαδίζει με την εικόνα που έχω για ένα ισορροπημένο και "υγιή " οπαδό της μουσικής μας, και το γεγονός ότι από κάποιους προωθείται ως ο μόνος "αξιοσέβαστος" τρόπος να προσεγγίσεις το metal, υποχρεώνει εμένα να εκφράζω δημοσίως και εμφατικά την αντίθεση μου σε αυτά τα πρότυπα.

Ελπίζω τώρα να κατάφερα να κλείσω μερικές από τις τρύπες που "έμπαζε το αρχικό ποστ".
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Priamos έγραψε: Πέμ 28 Νοέμ 2019, 10:09
Advancing Yokeda έγραψε: Πέμ 28 Νοέμ 2019, 09:33

5. "Love the item more than the music (so no reissue is good for you)" Δεν έχω ιδέα τί εννοεί ο ποιητής.
Εννοώ ότι οι "συλλέκτες", επειδή τους ενδιαφέρει περισσότερο το αντικείμενο από τη μουσική, απαξιώνουν και σνομπαρουν τις επανακυκλοφοριες (εκτός κι αν έχουν δυνητικά συλλεκτική αξία).
Μπορώ να αραδιάσω 20 λόγους γιατί πρέπει ο μεταλλάς να αγοράζει οτιδήποτε κυκλοφορεί που να φαίνονται σωστοί και λογικοί.
Τώρα σε έχασα εγώ... :toothy:

Γενικά ο προβληματισμός μου αφορά/αφορούσε :
1) Την θεοποίηση του αντικειμένου, σε σημείο που να χάνεται η ουσία (= η μουσική).
2) Ο εκνευριστικος ελιτισμός και η επιδειξιομανία των συλλεκτών.
3) Την χρήση ανήθικων πρακτικών για την - by any means necessary-αποκτηση του αντικειμένου του πόθου. Εξαπάτηση, υπερκοστολογηση και εμπορευματοποίηση (από μη επαγγελματίες εμπόρους που πρέπει να ζήσουν από αυτό) του metal με στόχο απλά να ικανοποιήσουν την έξη τους και την μεγαλομανία τους.

Η παραπάνω στάση, θεωρώ ότι δεν συμβαδίζει με την εικόνα που έχω για ένα ισορροπημένο και "υγιή " οπαδό της μουσικής μας, και το γεγονός ότι από κάποιους προωθείται ως ο μόνος "αξιοσέβαστος" τρόπος να προσεγγίσεις το metal, υποχρεώνει εμένα να εκφράζω δημοσίως και εμφατικά την αντίθεση μου σε αυτά τα πρότυπα.

Ελπίζω τώρα να κατάφερα να κλείσω μερικές από τις τρύπες που "έμπαζε το αρχικό ποστ".
Ναι, τώρα καταλαβαίνω το (5). Απλά μου φαίνεται τόσο παράωρο να εκτιμάς περισσότερο το αντικείμενο από το περιεχόμενο που σαν φαινόμενο το αγνοούσα εντελώς... Αν είναι δυνατόν να καυχιέσαι επειδή έχεις το τάδε αντικείμενο (προσωπική μου άποψη).

Όσον αφορά τους "20 λόγους" θα πόνταρα σε σημεία ότι πρέπει να ενισχύει ο μεταλλάς από το μεγαθήριο ως τη συνοικιακή μπάντα, την ανοικτομυαλιά, το ότι αν δεν αγοράσεις ότι περισσότερο μπορείς δεν τρέφεις τη μέταλ φάμπρικα και τέτοια συναφή... Εννοείται ότι δεν πιστεύω τπτ από τα παραπάνω. :)
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Και παραπέρα... υπάρχει όντως υγιείς μεταλλάδες που μαγεύoνται από το υλικό. Κάποιες κυκλοφορίες είναι έργα τέχνης (Ice sword, πρώτο doomsword) που αξίζουν θαυμασμό σε σχέση με τις απλούστερες κυκλοφορίες και κάποιοι μεταλλάδες έχουν το ένστικτο να θαυμάσουν ένα τέτοιο αντικείμενο.

Εγώ είμαι του ακουστικού, οπότε και χαρακτήρισα παράωρο τέτοιο φαινόμενο, αλλά τελικά η αντίληψη/εκτίμηση στην τέχνη οποιασδήποτε μορφής δε μπορεί να αποτελεί κριτήριο υγιούς/αρρώστου μεταλλά...
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
White Wolf

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από White Wolf »

Εγω μαλλον δεν ανηκω σε καμια απο τις δυο κατηγοριες, καθοτι (και επαναλαμβανομαι απο αλλα τοπικς εδω) δεν εχω τιποτα πια σε "υλικη" μορφη.
Οτι Σιντιζ αγοραζω καθε χριστουγεννα απο Τραμπακουλα. Αυτα υπαρχουν.

Οι μπαντες πληρωνονται με αγορες ρουχισμου και σεξ τοιζ που εχουν πανω το αρτγουορκ τους.
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Το μανιφεστο του "αντισυλλεκτη"

Δημοσίευση από Priamos »

Advancing Yokeda έγραψε: Πέμ 28 Νοέμ 2019, 11:14 Και παραπέρα... υπάρχει όντως υγιείς μεταλλάδες που μαγεύoνται από το υλικό. Κάποιες κυκλοφορίες είναι έργα τέχνης (Ice sword, πρώτο doomsword) που αξίζουν θαυμασμό σε σχέση με τις απλούστερες κυκλοφορίες και κάποιοι μεταλλάδες έχουν το ένστικτο να θαυμάσουν ένα τέτοιο αντικείμενο.

Εγώ είμαι του ακουστικού, οπότε και χαρακτήρισα παράωρο τέτοιο φαινόμενο, αλλά τελικά η αντίληψη/εκτίμηση στην τέχνη οποιασδήποτε μορφής δε μπορεί να αποτελεί κριτήριο υγιούς/αρρώστου μεταλλά...
Επειδή, όπως είπες, δεν έχεις έρθει σε επαφή με τέτοια φαινόμενα, δεν μπορείς να αντιληφθείς πλήρως το "αρρωστημένο" του όλου θέματος. Οι "μεγάλοι συλλέκτες" μεταξύ τους νιώθουν ότι ανήκουν σε μια ατυπη ελιτίστικη "λέσχη" και κρίνουν τους άλλους ανάλογα με το πόσα και ποια συλλεκτικά αντικείμενα κατέχουν. Δεν είναι "λάτρεις του ωραίου" απλά διψούν για το "κοινωνικό status" και το σεβασμό που φαντάζονται ότι θα κατακτήσουν στους συγκεκριμένους κύκλους, με την κατοχή κάποιου σπάνιου αντικειμένου. Για αυτό καταφερομαι εναντίον τους τόσο προσβλητικά. Ανθρώποι που προσβλέπουν σε υλικά αγαθά για την αναβάθμιση της εικόνας τους και γενικότερα της ποταπής ύπαρξης τους, τυγχάνουν της περιφρόνησης μου, όσο αυστηρό και απόλυτο κι αν ακούγεται αυτό.
Surreal Killer
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”