Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
Celephais
Δημοσιεύσεις: 490
Εγγραφή: Παρ 25 Μάιος 2018, 01:24

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Celephais »

Δημιουργώ το παρόν topic με το εξής σκεπτικό, όλοι μας για να αρχίσουμε να ακούμε και στη συνέχεια να εισέλθουμε στο μαγικό κόσμο του metal, τον προσεγγίσαμε λαμβάνοντας κάποια ερεθίσματα μέσα από συγκεκριμένα κομμάτια. Τα κομμάτια αυτά είτε τα ακούσαμε στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, είτε μας τα έβαλε ο αδελφός μας, ο φίλος μας κλπ.

Νομίζω θα συμφωνήσετε ότι τα κομμάτια αυτά δεν ήταν αναγκαστικά metal, κάποια μπορεί να ήταν hard rock ή οτιδήποτε πιο «σκληρό» από τα τετριμμένα. Αρχικά το θέμα με είχε απασχολήσει σε προσωπικό επίπεδο, δηλαδή έκατσα και σκέφτηκα ποια ήταν τα κομμάτια που μου έδωσαν αυτό το ερέθισμα και την ορμή, που με έκαναν να το ψάξω παραπάνω και τελικά να πω ότι «εδώ είμαστε».

Σκέφτηκα να μοιραστώ την παρακάτω λίστα στο forum, μαζί με κάποιες σημειώσεις για κάθε κομμάτι και νομίζω θα είχε ενδιαφέρον να έκαναν και άλλοι το ίδιο. Νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει ανάλογο θέμα στο παρελθόν.

Πάμε λοιπόν…

Survivor-Eye of the tiger, είναι από τις πρώτες μου αναμνήσεις μη ελληνικής μουσικής. Ένα κομμάτι το οποίο παιζόταν όλη τη δεκαετία του 80, πάντως το θυμάμαι από παιδάκι.

Bon Jovi-You gave love a bad name και Living on a prayer, πραγματικά είχε γίνει χαμός με αυτά τα κομμάτια καθώς τα έπαιζε πάρα πολύ το ραδιόφωνο. Θυμάμαι να μου κάνει εντύπωση το φοβερό ρεφρέν τους.

Scorpions-Rock you like a hurricane, εντάξει ειδικά οι σκορπιοί ακούγονταν παντού, αυτή η κομματάρα είναι από τα πιο heavy τους. Θυμάμαι σε παιδικό πάρτυ κάπου το 1987, μεγαλύτερα παιδιά από εμένα να τσακώνονται για το εάν οι Scorpions είναι ή όχι heavy metal.

Europe-Final countdown, λατρεμένο μαζί με την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο.

Alice Cooper-Bed of Nails και Poison, εδώ ακούω το Poison σε μια κασετοσυλλογή του Mega Chanel που αγοράζω το 1989. Αρχικά μου κάνει τεράστια εντύπωση πως μια γυναίκα με το όνομα Alice τραγουδάει με αυτό τον τρόπο, η ξαδέλφη μου όμως μου λέει τι συμβαίνει πραγματικά. Είναι η πρώτη φορά που εντελώς συνειδητά μου αρέσει κάτι πιο heavy. Μαζί πάει και το έταιρο έπος του δίσκου Bed of Nails και τα δύο ακούγονται πολύ στο ραδιόφωνο.

Queen-I want it all, τεράστια κομματάρα και εδώ μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση το σόλο του Bryan May στη μέση του κομματιού το οποίο και το απογειώνει, θυμάμαι να τραγουδάμε το κομμάτι με συμμαθητές στο δημοτικό.

Guns n Roses-You could be mine και Paradise city. Το Paradise City είναι το πρώτο κομμάτι για το οποίο μαθαίνω ότι είναι “heavy metal”. Το You could be mine είναι η πρώτη μου συνειδητή αγορά «σκληρής μουσικής», ήταν στη συλλογή Crunch Hits του 1991 την οποία και αγόρασα για αυτό το λόγο.

Nirvana-Smels like teen spirit, είτε μας αρέσει είτε όχι η μπάντα αυτή ήταν τρομακτικά επιδραστική για τη δεκαετία του 1990. Το κομμάτι παιζόταν στην τηλεόραση συνεχώς και μου άρεσε πάρα πολύ. Στη συνέχεια βέβαια πολύ γρήγορα πέρασα σε σκληρή μεταλλική γραμμή και έβριζα τους Nirvana. Επίσης θυμάμαι στο Λύκειο είχαμε μεταλλά συμμαθητή που του άρεσαν οι Nirvana, του είχαμε αλλάξει τον αδόξαστο οι ορθόδοξοι metalheads.

Metallica-Enter Sadman και εδώ έχουμε το κομμάτι καταλύτη που παιζόταν δέκα φορές την ημέρα σχεδόν για 2 χρόνια στο Mtv. Με εντυπωσίασε και το videoclip, ενώ η ξαδέλφη μου που ήταν ήδη στη φάση και μου έγραψε όλο το δίσκο και από Ιούνιο 1993 και μετά μπήκα και έμεινα στο metal.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Blackwinged »

Φίλε, ελέω πολλών (αρνητικών) καταστάσεων + τσίπουρο, θα μπορούσα να γράφω μέχρι το πρωί, αλλά θα περιοριστώ στο πρώτο άκουσμα που με έβαλε στον σωτήριο -και σοβαρολογώ τώρα- κόσμο αυτής της μουσικής. Γιάννενα είμαστε τώρα και το Quorthonικό έτος δείχνει 1999. Ήμουν παιδάκι, καλοκαίρι 6η Δημοτικού και σε λίγους μήνες θα πάω Γυμνάσιο. Η μάνα μου με στέλνει στο πίσω (μικρό) δεύτερο μπαλκόνι να ποτίσω τις γλάστρες της. Ακούω από την απέναντι μονοκατοικία ένα ενδιαφέροντα θόρυβο, μία μελωδία που σαν παιδάκι με άφησε κάγκελο, πάνω στα κάγκελα που ήταν οι γλάστρες της μάνας μου. Πηγαίνω την επόμενη μέρα στον τζε (εάν θες ψάξ'το στο google) και του λέω τί ήταν αυτό χθες που άκουγες και πήγαινε κάπως έτσι...τα ταραρα ταραρα ταραρα ταραρα... μου λέει είναι το Hallowed be thy Name από... αυτούς...

Είχε τελειώσει η χρονιά και ήμουν έτοιμος να βγάλω 3 ολόκληρους μήνες στο χωριό μου, όπως πάντα τότε και για πολλά χρόνια ακόμη. Του λέω, "μπορείς να μου το γράψεις σε κασέτα;", μου γράφει σε 2 κασέτες ολόκληρο το Live after Death.... 3 φάκινγκ ολόκληρους μήνες τις έλιωσα, κυριολεκτικά.. είχα πάθει Σ Ο Κ... Αγάπησα στιγμιαία το Aces High, ακόμη και τώρα (ειδικά υπό την επήρεια τσίπουρου) όταν είμαι μόνος κλαίω όταν ακούω το Revelations. Rime of the Ancient Mariner.. τότε νόμιζα πως είναι 2 τραγούδια και το 2ο ξεκινά εκεί στη μέση περίπου, το ψαρωτικό γέλιο πριν το Powerslave... Όμως η στιγμή μου, εκεί που με δάγκωνε ο δράκουλας κάθε φορά ήταν στο αγαπημένο μου Hallowed be thy name.. Ό,τι και να γράψω τώρα είναι απειροελάχιστο.

Τελειώνει το καλοκαίρι και λέω στον πατέρα μου, αφού ο Κοσμάς μου γράφει πως λένε το ... συγκρότημα και τον δίσκο. Έρχεται μία μέρα ο πατέρας και μου τον φέρνει. Μου λέει,"μη τυχόν και πεις στη μάνα σου πόσο κάνει". Εάν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν γύρω στις 6 χιλιάδες δραχμές. Ήταν αυτά τα περίφημα remaster που έκαναν το 1998. Το έλιωσα και αυτό... ΄

Ηρθε ο Σεπτέμβρης πήγα Γυμνάσιο, άρχισα να μπαίνω για τα πού καλά στο metal και με το νέο έτος μου λέει ο Κοσμάς πως οι Maiden βγάζουν νέο δίσκο... brave New World.. Rock in Rio και τα μυαλά στους αποχυμωτές... ,η συνέχεια στα ηχεία μου... βρήκα νέα θρησκεία, έφτιαξα τους θεούς μου.. Ακολούθησε μετά καταιγίδα με νέες αποκαλύψεις..

Δεν είχα εκδρομή στο σχολείο και κρατούσα τα λεφτά και το χαρτζιλίκι μου για εκείνο το boxset που έβγαλαν το 2002. Έχω και όλα τα live και τους δίσκους των Maiden. Πίστεψέ με πως έχω έβαλα και άκουσα το Hallowed be thy Name σε όσες εκτελέσεις το έχω. Απ όλους τους δίσκους. Σερί..

Bonus. Δεν θυμάμαι τη χρονιά, αλλά το είχα γράψει και στον φίλο Heddigan. Το ίδιο άτομα μου λέει αγόρασε το Hammer έχει δύο δισκάρες. Ήταν τα Eternla Devastation από Destruction και το We have Arrived από Dark Angel.. και κάπως έτσι μπήκα και στα πιο σκληρά...
Ευχαριστώ για το ταξίδι στο χρόνο, που έμαθα αυτή τη μουσική και αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά και με κάνει πολύ ψηλότερο και δυνατότερο τώρα, αλλά και όσες στιγμές το χρειάστηκα μέχρι τώρα.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Blackwinged »





Δεν ξέρω γρι να 'ούμε από τεχνολογία, ελπίζω να πέτυχε..
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από rbrigade »

H πρώτη κασσέτα-αντιγραφή που είχα ποτέ είχε στην πρώτη της πλευρά τα καλά κομμάτια από το Trash του Alice Cooper. Καλοκαίρι/φθινόπωρο του 1992 μου την έγραψε ένας φίλος. Την ίδια εποχή άκουγα πολύ τον σταθμό Jeronimo Groovy που έπαιζε pop/dance/techno και σποραδικές ροκιές, τα mainstream της εποχής. Δεν θυμάμαι αν έπαιζαν κιάλλα, αλλά είχαν ξεσκίσει Bon Jovi από το Keep the faith του 1992 (ομώνυμο, Bed of roses, In these arms) και το Please don't leave me από Pretty Maids που ψηφιζόταν για πολλές εβδομάδες ως Νο. 1 αγαπημένο του κοινού του σταθμού. Μιλάμε ότι το συγκεκριμένο τραγούδι έπαιζε για αρκετούς μήνες περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, όλες οι εκπομπές το βάζανε, ασχέτως του υπόλοιπου προγράμματος και είχα πετύχει παραγωγούς να το βάζουν και 2 φορές στην ίδια εκπομπή. Μιλάμε για φρενίτιδα κανονική. Επειδή δεν άκουγα κανέναν άλλο σταθμό δεν έχω εικόνα αν γινόταν και αλλού αυτό το πράγμα. Πάντως το κομμάτι έχει μείνει στο ελληνικό κοινό και θα το πετύχω στάνταρντ ακόμα και σήμερα στο ράδιο μία στο τόσο. Κάποια στιγμή τόλμησαν από τον σταθμό να παίξουν και δεύτερο κομμάτι από το Sin decade των Pretty Maids και μάλιστα τρελλή χεβυμεταλλιά, το Running out. Όλεθρος. Το έγραψα σε κασσέτα και γινόταν της πουτάνας όταν λείπαν οι γονείς μου τα πρωινά. Κάπου εκεί στα γραψίματα από ράδιο αν θυμάμαι καλά έπεσε και ένα Smells like teen spirit. Φυσικά στα παιδικά party έπαιζε πολύ Bon Jovi και Scorpions από τα πιο παλιά, You give love a bad name, Noone like you Rock you like a hurricane, Rhythm of love. A, και μπαλάντες Scorpions εννοείται. Still loving you και Wind of change που επίσης έπαιζε παντού μετά το 90. Guns n Roses πρέπει να έφτασαν σε μένα μερικούς μήνες αργότερα από την πρώτη φουρνιά. Don't cry αγαπημένο, από κοντά November Rain, You could be mine. Τα κομμάτια του Appetite τα άκουσα αρκετά αργότερα, εκείνη την περίοδο μεσουρανούσαν τα Use your illusion.
Μπορεί να ξεχνάω κάτι, αλλά με αυτά κι αυτά έφτασα στο χωριό μου για διακοπές το καλοκαίρι του 1993. Όπου συμβαίνει το εξής απίστευτο: Σκάσανε όλοι με κάποια κασσέτα με μέταλ τραγούδια. Μια τύπισσα έφερε το Wherever I may roam των Metallica και έμεινα εντελώς μαλάκας, το άκουγα 5-10 φορές την μέρα, από τις κορυφαίες στιγμές τους, απόλυτα πορωτικό τραγούδι. Μια άλλη έφερε το ομώνυμο τραγούδι από No prayer for the dying και από αυτό μπήκα ομαλά στους Iron Maiden (μου είχε βάλει ένας ξάδερφος το προηγούμενο καλοκαίρι κάτι ''άγρια'' τους και έφυγα τρέχοντας). Γυρνώντας από εκείνο το καλοκαίρι είχα αποφασίσει να γίνω μεταλλάς. Σκάω στον VXN123 με όπλο τα προαναφερόμενα και αυτός σκάει ταυτόχρονα (2ος απίστευτος συντονισμός) με 90άρα κασσέτα με επιλογές Maiden-Metallica. Βρήκαμε και εκπομπές στο ράδιο (υπήρχαν πραγματικά πολλές τότε) και αυτό ήταν. Μέσα στο 1993 πρόλαβα να ακούσω από ράδιο Warlord, Iced Earth, Rainbow και διάφορες κλασικοροκιές. Συμμαθητής από το δημοτικό και γείτονας μου προέκυψε Manowarάς (τώρα ακούει jazz) και μου έγραψε μια κασσέτα με επιλογές, μου φύγαν τα σκατά με Bridge of death κτλ.
Γενικά οι αρχές των 90's ήταν ωραία εποχή για να αρχίσεις να ακούς hard rock/heavy metal, γιατί είχες ετοιμοπαράδοτο υλικό μιας φοβερής δεκαετίας (80's) που μπορούσες να το βρεις πολύ εύκολα είτε αγοράζοντας είτε ανταλάσσοντας με φίλους και ταυτόχρονα προλάβαμε μια φουρνιά από πολύ εμπορικές hard/metal κυκλοφορίες είτε όταν βγήκαν είτε όταν ακόμα κρατούσε ο χαμός (π.χ. το Black album σάρωνε για 2 χρόνια). Black album, Use your illusion I & II, Keep the faith, Adrenalize, Fear of the dark, Painkiller, Youthanasia, Empire, από το 1990 έως το 1993-1994 βγήκαν κάποιοι από τους πιο εμπορικούς δίσκους του χώρου που ακούστηκαν πολύ και πούλησαν από δυνατά έως τρελλά. Αυτές οι χρονιές ως ουρά των 80's ήταν και ότι καλύτερα μετά τα 80's. Μετά όσο χωνώμασταν σε metal ακούσματα απολαύσαμε στα ντουζένια τους μπάντες όπως Dream Theater, Gamma Ray, Blind Guardian, Stratovarius κτλ, αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία...
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από theBox »

Καταπληκτικο θέμα!

Ξεκιναω με δεδομένο το εξής. Οσο εγω πηγαινα δημοτικο, η μάνα μου δουλευε κοντά στο παλιο ροκ σιτυ (οχι στην ακαδημίας). Καθε φορα λοιπον που με επερνε μαζι της στη δουλεια, κολλαγα με τις ωρες χαζευοντας εξωφυλλα δίσκων και αφισες που υπήρχαν στη βιτρινα! Το θεαμα κυριολεκτικα με μάγευε. Θυμαμαι χαρακτηριστικα αφισα fear of the dark που μαλλον μολις ειχε κυκλοφορήσει. Αυτα τα αναφερω γιατι φαινεται πως ειχα απο μικρος μια ανεξηγητη ελξη για την αισθητικη του όλου θεματος.

Fast forward στην 6η δημοτικου οπου ακουω κατα τυχη σε γουοκμαν παιδιου στο σχολικο, το edge of time, μπονους τρακ απο τη συλλογη deadly sting των σκορπιονς. Ηταν θυμάμαι οτι καλυτερο ειχα ακουσει πουε στη ζωη μου.

Το καλοκαιρι μεταξυ εκτης και γυμνασιου λοιπον, φροντιζω να προμηθευτω απο κλασσικο δισκαδικο που αντεγραφε κασσετες, οσο περισσοτερο υλικο σκορπιονς μπορουσα.

Πρωτη βδομάδα 1ης γυμνασιου, καινουριο σχολειο, γνωριζω ενα παιδι που μου προμηθευει seventh son σε κασσετα και το ομωνυμο κομμάτι ειναι το πρωτο πραγματικο μεταλ κομματι που ακουω στη ζωη μου (ειχε γραψει την Βπλευρα ως Α). ΣΟΚ! Το ημερολόγιο δειχνει 1995 και το κουτάκι ειναι 12 χρονων!

Ακολουθει κατι βδομαδες αργοτερα κασετουλα black album απο παιδι στο φροντιστηριο αγγλικων. Δευτερο τουβλο στο κεφάλι.

Την χαριστικη βολη , και ενω καθ ολη τη διαρκεια 1ης γυμνασιου φροντιζω να προμηθευτω υλικο απο maiden/metallica/manowar, την δινει στη δευτερα γυμνασιου η βιντεοκασσετα του ινβειντερ, οπου καταλαβα οτι υπάρχει ψωμι και περα απο τα "γνωστα", και ερχομαι σε επαφη με gamma ray, stratovarius κτλ.

Μπονους χαριστικη βολη, η λιστα του χαμμερ με τα καλυτερα του 1996, που ειχαν βγαλει πρωτο το holy land ενω επαιζαν και grave digger, rage, therion, cradle of filth κ.α. Ε απο εκει και περα ειχα μπει για τα καλα στο "ψαξιμο".
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Spyros
Δημοσιεύσεις: 327
Εγγραφή: Τρί 13 Μαρ 2018, 20:31

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Spyros »

Οντως πολύ ωραίο θέμα.

Κλασσικά και για μένα το ξεκίνημα ήταν παρεμφερές με όσα γράφτηκαν ήδη.. Κι εγώ κάπου στα 6-7-8 που έπαιζαν τα πάντα, πάντα είχα μια έφεση προς scorpions, trash από Alice Cooper κτλ. Εκεί που άρχισε όμως να ξεδιαλύνει το τοπίο θυμάμαι, είναι όταν έπαιζε το One σε μια εκπομπή του Mtv το απόγευμα με τα 5 Top video της εβδομάδας και ήταν η ώρα που με θρησκευτική ευλάβεια θα ήμουν μπροστά απο την τηλεόραση για να το δω.
Περίπου την ίδια εποχή, έτυχε να πάμε και σε μια ταβέρνα με κάτι θείους από το εξωτερικό και αφού φάγαμε μου λέει ο ξάδερφος που ήταν μεγαλύτερος να πάμε στο αυτοκίνητο να ακούσουμε μουσική. Είχε το Seventh Son και ήταν ό,τι πλησιέστερο είχα ποτέ σε επιφώτιση. Ακόμα το θυμάμαι να ακούω το ομώνυμο με την τρίχα κάγκελο και να σκέφτομαι ότι είτε ό,τι ειχα ακούσει μέχρι εκείνη την στιγμή δεν ήταν μουσική ή αυτό που ακούω τώρα είναι κάτι μεγαλύτερο από απλά μουσική.
Μετά εκείνο το καλοκαίρι πήγα και κατασκήνωση όπου γνώρισα φιλαράκι που είναι ακόμα κολλητός και μου έδωσε Schizophrenia & Non Serviam και μετά το καλοκαίρι που έγινε και η μετάβαση στο γυμνάσιο και άρχισαν οι κασετούλες με Black Sabbath, Metallica και ό,τι άλλο να έρχονται σωρηδόν, το νερό είχε μπει για τα καλά στο αυλάκι.
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Starman »

Κάπου το έχω αναφέρει πάλι για το πώς μπήκα στο χώρο του heavy metal, αλλά θα το επαναφέρω για χάρη του τοπικ. Όλα ξεκίνησαν για μένα το φθινόπωρο του 1982 στη 2α γυμνασίου. Μέχρι τότε οι μουσικές μου προτιμήσεις ήταν από το χώρο της ποπ και ροκ. Κάπου εκεί ξεκίνησαν δειλά – δειλά και οι πρώτες κοπάνες από το σχολείο. Σε μια από αυτές με ένα συμμαθητή, που είχε αδελφό στο λύκειο και μεταλλά, πήγαμε στο σπίτι του για άραγμα. Καθόμαστε στο σαλόνι και μου λέει “ρε να βάλω να ακούσουμε κανένα metal δίσκο;” Αφού παίρνει την έγκριση, έβαλε το We Sold Our Soul For Rock ‘n’ Roll. Το ριφ του Iron Man ήταν αυτό που μου έκανε τόση εντύπωση, που του είπα να του φέρω μια κασέτα για να μου το γράψει, μαζί με ότι άλλο ανάλογο νομίζει. Μετά από δυό – τρεις μέρες ο αδελφός του, μου ετοίμασε την κασέτα που μεταξύ άλλων είχε μέσα τα:

AC/DC – For Those About To Rock
AC/DC – Hells Bells
ACDC – Back In Black
Black Sabbath – Iron Man
Black Sabbath – Paranoid
Blue Oyster Cult – Burning For You
Iron Maiden – Prowler
Iron Maiden – Transylvania
Krokus – Tokyo Nights
Ozzy – Mr Crowley
Rory Callagher – Shadow Play
Saxon – Princess Of The Night
Scorpions – The Zoo

Από εκεί και πέρα άλλαξε ο μουσικός μου κόσμος. Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία. Να συμπληρώσω μόνο, ότι η πρώτη μεταλ κασέτα εταιρείας που αγόρασα, κάπου τα Χριστούγεννα του 1982, ήταν το The Number Of The Beast και το πρώτο μου βινύλιο το Killing Machine. Πολύ νοσταλγική κατάσταση, αλλά ρε πούστη μου 38 χρόνια πίσω.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Starman την Πέμ 16 Ιαν 2020, 10:36, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
JimmyF
Δημοσιεύσεις: 460
Εγγραφή: Τρί 03 Σεπ 2019, 12:37

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από JimmyF »

Νοσταλγικό, ωραίο subject κι ευκαιρία να θυμηθούμε τα χρόνια της αθωότητας :) .
Λογικά πρέπει να ήταν τέλη '90, ζόρι αρχές '91 όταν σε οικογενειακή επίσκεψη στο σπίτι θείου, πάμε με τον 2 χρόνια μεγαλύτερο ξάδερφο να βάλει μουσική στο δωμάτιό του. Ως τότε άκουγα Tom Jones (Τιτανοτεράστιος), Al Bano, ABBA, Boney M και Pink Floyd.
Μπαίνουμε μέσα και η αφεντιά μου παθαίνει σοκ. Αφίσες με κάτι μαλλιάδες (Iron Maiden) , τερατάκια (Eddie), wall to wall. Αφού μου εξηγεί ότι αυτοί οι τύποι είναι φοβεροί κ.λ.π., μου δείχνει 2 βινύλια. Powerslave και Number of The Beast. Σκάει το Aces High και το 2 Minutes. Αμέσως ζητάω να μου τα δανείσει. Αντ αυτού μου τα δίνει σε κασέτα που χε ήδη αντιγράψει για να τα ακούει αυτός. Δεν υπήρξε γυρισμός...Αγορά εντός επόμενων ημερών του φρέσκου τότε No Prayer, του Piece και σε τίμια αυθεντική κασέτα το Killers.
Trivia:
- Δεν είχε τίτλους στην 90αρα κασέτα και έτυχε όπως τελείωνε το Rime στην 1η πλευρά στο ήρεμο κόψιμο και συνέχιζε στη 2η, για καιρό να νομίζω ότι ήταν 2 ξεχωριστά tracks έχοντας την απορία γιατί αυτό το περίεργο finale στο δίσκο.
- Την ίδια εκείνη ημέρα μου είχε βάλει να ακούσω το ομώνυμο από το Painkiller, προειδοποιώντας με ότι η φωνή είναι λίγο περίεργη. Ναι, τότε κι εγώ αυτό είπα. O Tempora, O Mores!
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Μέσα 90's, Λύκειο και τα ακούσματά μου ήταν περιορισμένα στο ελληνικό ροκ και το πιο απαλό έντεχνο. Τρύπες, Παπακωνσταντίνου, Μωρά στη φωτιά και το συναφές σόι.

Εκείνη λοιπόν τη χρονιά τυχαίνει να κάθομαι στο ίδιο θρανίο με ένα ημίτρελο πανκιό που ζήτημα αν θα έβγαζε τη χρονιά. Καρφίτσες, παραμάνες και ότι άλλο μυτερό στο πράσινό του τζάκετ και απαραίτητοι μαρκαδόροι για να γράφει ονόματα και στίχους πανκ συγκροτημάτων...

Κάποια μέρα του ζητώ να μου γράψει σε κασέτα κάτι "που να είναι πιο βαρύ από Τρύπες".
Την επόμενη ημέρα μου φέρνει λοιπόν μια κασέτα με περίεργη φιλοτεχνισμένη στο χέρι γραμματοσειρά, που έφερε τον τίτλο Manowar - The Triumph of steel.

Οταν επέστρεψα σπίτι εκείνη τη μέρα, πάτησα το play και η ζωή μου δε θα ήταν ποτέ ίδια ξανά.
"Everyone of us has heard the call" και μέσα σε 10 το πολύ δευτερόλεπτα κατάλαβα τί είναι το heavy metal, που έπρεπε να προσανατολιστώ, ανακάλυπτα ένα τεράστιο μέρος του εαυτού μου, άκουγα το κάλεσμα.

Μέσα στους καιρούς το κομμάτι αυτό έχει φάει το απίστευτο κράξιμο. Για μένα θα είναι για πάντα ο ορισμός του heavy metal!
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
Άβαταρ μέλους
giorgos
Δημοσιεύσεις: 129
Εγγραφή: Τετ 15 Μάιος 2019, 12:46

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από giorgos »

Advancing Yokeda έγραψε: Πέμ 16 Ιαν 2020, 11:26
Μέσα στους καιρούς το κομμάτι αυτό έχει φάει το απίστευτο κράξιμο. Για μένα θα είναι για πάντα ο ορισμός του heavy metal!
Και αυτό επειδή είσαι γνήσιος Επικός!
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από apeitharxos »

Γύρω στο 1989, καλοκαίρι ήταν, η ξαδέλφη μου και η αδελφή μου άκουγαν ήδη αυτή τη μουσική, εγώ βέβαια αρνούμουν να παραδεχτώ ότι έχω επηρρεαστεί από την μικρότερη αδελφή μου, οπότε δεν έμπαινα στην διαδικασία να ακούσω.
'Μόνο αυτό να σου βάλω να ακούσεις!' μου λέει η αδελφή μου και μου έβαλε τα Still Loving You & When The Smoke is Going Down, έπαθα όταν τα άκουσα, ωστόσο το έπαιξα αδιάφορος. Ύστερα από λίγες ημέρες η ξαδέλφη μου δίνει στην αδελφή μου μια κασέτα που περιείχε, μεταξύ άλλων, το Seventh Son of A Seventh Son, το One, το Pour Some Sugar On Me και άλλα άσματα.
Ακούγοντας το Seventh Son, έμεινα κάγκελο, πήρα την κασέτα και έβαζα να παίζει μόνο αυτό για ημέρες...Άρχισα μετά να ψάχνω τις κασέτες των Rainbow τις αδελφής μου, που της άρεσαν πολύ...Μετά έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό (δεν ήταν το metal hammer) που έλεγε για το νέο άλμπουμ των Judas Priest, την επιστροφή στα δερμάτινα κλπ. Το άλμπουμ ήταν το Painkiller...Εντυπωσιάστηκα από το image των θεών, και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, πάω και παίρνω το Painkiller σε κασέτα. Άκουσα ό,τι ακριβώς θα ήθελα να ακούσω...Τα υπόλοιπα ήρθαν ως φυσιολογικό επακόλουθο...

Για τους Manowar έχει πλάκα το πώς έγινε η πρώτη επαφή, πώς τους πρωτοέμαθα: Ήταν την χρονιά εκείνη ή την προηγούμενη (θα σας γελάσω), πριν αρχίσω εγώ ακόμη να ακούω τη μουσική αυτή, και ένας συμμαθητής μου από το σχολείο στον Πειραιά που πήγαινα (δεν θα πω ποιος, διότι έως και σήμερα είναι μεγάλος οπαδός της μπάντας) κρατούσε το metal hammer που τους είχε εξώφυλλο και μαζί με τον μετέπειτα αρχηγό του ελληνικού fan club της Γιουβέντους (ήταν από πατέρα Ιταλό ο συγκεριμένος), που ήταν τότε οπαδός της μπάντας επίσης, και κολλητός του πρώτου, έτρεχαν προς την πόρτα του σχολείου κραδαίνοντας το περιοδικό, φωνάζοντας: 'Οι θεοί, οι θεοί!'. Τους κοίταξα λίγο περίεργα για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε...Και καλά, μύγα τους τσίμπησε; Ε, λίγο καιρό αργότερα κατάλαβα...
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Advancing Yokeda
Δημοσιεύσεις: 2627
Εγγραφή: Πέμ 17 Οκτ 2019, 11:33

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Advancing Yokeda »

Τα κλασικά κομμάτια (μπαλάντες κυρίως) των Scorpions νομίζω έχουν λειτουργήσει σαν εισαγωγή για να γνωρίσει το αληθινό heavy metal πολύς κόσμος σε όλες τις εποχές και όλες τις χώρες. Αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε.

Η αίσθηση όμως που πέρνεις με το πρώτο μεταλλικό άκουσμα που ξεφεύγει από ροκ/ χαρντ ροκ είναι οργασμικό! Ούτως ή άλλως το αληθινό μέταλ είναι μια μουσική που σε καλεί αν είναι να ανταποκριθείς...

Θαρρείς πως κάθε ένας/μια που δεν είναι περαστικός από το χώρο αυτό ήταν στο πεπρωμένο του να οικειοποιηθεί αυτή τη μουσική...

Κάθε στίχος και κάθε νότα από κάθε κομμάτι των Manowar που εξυμνεί τη μουσική αυτή και αυτούς που την παίζουνε ή ακούνε είναι ιερά.
Behold their steel
Black forever
On their blades the curse
The sorcery of death
White Wolf

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από White Wolf »

Εμενα, τα δυο μεγαλυτερα αδερφια μου, ο ενας 5 και ο αλλος 10 χρονια μεγαλυτερος, ειχε ο καθενας, μια μεγαλη βιβλιοθηκη με δισκους και κασσετες + οτι αλλο ηταν "πεταμενο" σε διαφορα σημεια του σπιτιου...
Χαρακτηριστικα θυμαμαι τον μεγαλο μου αδερφο να ανοιγει ενα συρρωμενο συρταρι κατω απο το κρεβατι του το οποιο ειναι μεχρι πανω στιβαγμενες κασσετες... Ολα ροκ, χαρντ ροκ, χεβι μεταλ κλπ...

Εγω καμμια επαφη με τετοια μουσικη, οτι εβαζε ο πατερας μου στο αμαξι.
Κοκοτας, Καζαντζιδης, Διονυσιου και παρεμφερη.

Ζηταω απο τον 5 χρονια μεγαλυτερο αδερφο μου να μου γραψει μια κασσετα...
και να με αφησει να την ακουσω στο κασσετοφωνο του (δεν μου επιτρεποταν να μπαινω στο δωματιο του, και εγω δεν ειχα κασσετοφωνο).

Θυμαμαι τα κομματια με τη σειρα και εχω ακομα την κασσετα με το αθλιο αρτγουορκ του αδερφου μου, που τοτε ηταν επος...
Battle Hymns (Manowar)
The Zoo (Scorpions)
Bark at the Moon (Ozzy)
Kill with Power (Manowar)
Rime of the Ancient Mariner (Iron Maiden)

Caught Somewhere in Time (Iron Maiden)
Over the Mountain (Ozzy)
Hellion (Wasp)
Paranoid (Black Sabbath)
Hallowed by thy Name (Iron Maiden)

Οταν την ακουσα, δεν υπηρξε γυρισμος...
Άβαταρ μέλους
Starman
Δημοσιεύσεις: 1530
Εγγραφή: Παρ 02 Νοέμ 2018, 14:09
Τοποθεσία: ATHENS

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από Starman »

Advancing Yokeda έγραψε: Πέμ 16 Ιαν 2020, 15:01 Κάθε στίχος και κάθε νότα από κάθε κομμάτι των Manowar που εξυμνεί τη μουσική αυτή και αυτούς που την παίζουνε ή ακούνε είναι ιερά.
Ωραία το έθεσες.
Corum Jhaelen Irsei έγραψε: Πέμ 16 Ιαν 2020, 15:51 Οταν την ακουσα, δεν υπηρξε γυρισμος...
Αν υπήρχε γυρισμός θα υπήρχε πρόβλημα.
White Wolf

Τα κομμάτια που μας…έφεραν στο METAL

Δημοσίευση από White Wolf »

Starman έγραψε: Πέμ 16 Ιαν 2020, 16:02
Corum Jhaelen Irsei έγραψε: Πέμ 16 Ιαν 2020, 15:51 Οταν την ακουσα, δεν υπηρξε γυρισμος...
Αν υπήρχε γυρισμός θα υπήρχε πρόβλημα.
και τωρα υπαρχει, αλλου ειδους ομως... χααχαχαχαχ
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”