Priamos έγραψε: ↑Κυρ 11 Φεβ 2018, 11:02
rbrigade έγραψε: ↑Κυρ 11 Φεβ 2018, 03:10
το σωστό μέταλ μεσουρανούσε (Black album, Painkiller, Fear of the dark, Empire κτλ εμπορικότατοι δίσκοι της εποχής).
Ειχες πιο διευρυμενα ακουσματα, για αυτο το βιωσες ετσι.
Εμεις ημασταν επικο μεταλλαδες/true μεταλλαδες/power μεταλλαδες. Black Album, Empire, Images and Words, Parallels, Rust In Piece, κλπ αντε γεια! Δε μας αφορουσαν. Καθε μηνα επαιρνα το Hammer και εψαχνα στις ειδησεις νεα για τα συγκροτηματα που μας αφορουν. ΤΙΠΟΤΑ!!! Διαβαζα τις κριτικες για να παω να αγορασω οτιδηποτε "δικο μας". 1 καθε 3 μηνες. Crow, Powersurge, Titan Force, Skyclad, Armored Saint, Solitude Aeturnus και τιποτα αλλο. Εψαχνα συντευξεις...μια μινι Titan Force και τιποτα αλλο.Στα playlist... Μονο ο Περβανιδης.
Τα μεγαλα συγκροτηματα, (με εξαιρεση Maiden) απομεταλλωνονται. Τα μεσαια διωχνονται απο τις εταιρειες τους. Τα μικρα/μικρομεσαια διαλυονται. Η metal blade παυει να βγαζει παραδοσιακο μεταλ. Απο εταιρειες μονο η Massacre βγαζει power.
Παιδες ηταν κοινη διαπιστωση των true μεταλλαδων τοτε, οτι το ("αληθινο") metal ειχε εξοριστει ΠΛΗΡΩΣ απο το mainstream και τον εκπροσωπο του, το MH. Σας το ειπα. Απειρα σημαντικα συγκροτηματα του χωρου πρωτοπαρουσιαστηκαν (ακομα και οταν δισκογραφουσαν κανονικα) σε fanzine. Το Metal Hammer τα περιφρονησε, τα αγνοησε επιδεικτικα και μονο οταν αρχισε να αλλαζει το κλιμα, τα θυμηθηκε.
Ξεκίνησες λέγοντας ''Οταν το MH ειχε εξαφανισει το παραδοσιακο metal (90-95)'', τώρα το εξειδικεύεις στο epic/true. Εντάξει τώρα, το epic/true είναι μια υποκουλτούρα της υποκουλτούρας στο μεταλ σύμπαν. Με εξαίρεση τους Manowar καμία μπάντα δεν ήταν επιτυχημένη και σιγά τις πολλές που υπήρχαν.
Λες ''Τα μεγαλα συγκροτηματα, (με εξαιρεση Maiden) απομεταλλωνονται. Τα μεσαια διωχνονται απο τις εταιρειες τους. Τα μικρα/μικρομεσαια διαλυονται. Η metal blade παυει να βγαζει παραδοσιακο μεταλ. Απο εταιρειες μονο η Massacre βγαζει power.''
Μα αυτό ρε φίλε είναι θέμα του Χάμερ;;;; Φταίει το Χάμερ αν οι Metallica αποφάσισαν να γίνουν alternative (όχι βέβαια το 90-95, θυμίζω το Load έσκασε το 96 και μας πέσαν τα μαλλιά) ή αν διαλύονται μπάντες του εξωτερικού ή αν η Metal Blade άλλαξε προσανατολισμό;
Λες ''το ("αληθινο") metal ειχε εξοριστει ΠΛΗΡΩΣ απο το mainstream και τον εκπροσωπο του, το MH.''
Μα το mainstream metal είναι το αληθινό metal, μην τρελαθούμε τώρα, δεν ορίζουν το αληθινό metal οι Cirith Ungol, αλλά οι Judas Priest, Iron Maiden κτλ. Και το mainstream metal εκείνης της περιόδου ήταν μια χαρά, οι Metallica το 1991 με κλασικό metal δίσκο σάρωσαν όλο το σύμπαν και περιόδευαν δύο χρόνια σερί (θυμάμαι χαρακτηριστικά συνέντευξη του Ross των Blitzkrieg όπου έλεγε ότι το Black Album είναι το αγαπημένο του Metallica και το πιο heavy metal, γιατί τα άλλα θρασίζανε), οι Judas Priest μόλις είχαν βγάλει το Painkiller το 90, τους Iron Maiden τους είχε μάθει και η γιαγιά μου με το Fear of the dark το 92 και βγάζανε απανωτά live το 93 (δείγμα ότι υπήρχε ζήτηση), οι Helloween είχαν επιστρέψει δυναμικά με το Master of the rings το 94, οι Gamma Ray με δεκάρι δισκοκριτική στο Χάμερ για το Land of the free του 95 συγκρίνονταν επί λέξη με τα δύο Keepers, οι Blind Guardian αποθεώνονταν με το Imaginations του 95, δεν σου λέω για το Somewhere far beyond γιατί το πήρα δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του και δεν είχα προλάβει κριτικές, οι Iced Earth το ίδιο, το εννιάρι δισκοκριτική το είχαν δεδομένο, οι Stratovarius επίσης με το καραμεταλικό Dreamspace το 93 αλλά και με το Fourth Dimension που ακολούθησε προβλήθηκαν όσο δεν πάει. Κάποιες από αυτές τις μπάντες ξεκίνησαν στα late 80's και λογικό είναι στα πρώτα τους βήματα (demo, πρώτος δίσκος) να στηρίχτηκαν από τα τότε fanzine, αλλά αν δεν είχαν πάει σε μεγάλες ετιαρείες θα είχαν την τύχη των διάφορων Hanker, Total Eclipse κτλ που τα zine προσπαθούσαν μετέπειτα να περάσουν ως τις σούπερ μπαντάρες ενώ ήταν δέκα επίπεδα κάτω από τις μπάντες που κάνανε επιτυχία τότε. Ή νομίζεις θα ξεχάσω κάτι τρισάθλιες ιταλικές μπάντες δέκα φορές πιο πλαστικές και ψεύτικες από Rhapsody, που τις παρουσιάζανε στα zine σαν σούπερ επικές και ήταν η χαρά του drum machine και του casio πλήκτρου...
Συμπερασματικά, κρίνεις τις τότε εξελίξεις μέσα από ένα πολύ στενό πρίσμα, ταυτίζεις το κλασικό heavy metal με το epic/true πράγμα που είναι εντελώς εσφαλμένο, και λόγω αυτής της ταύτισης οδηγείσαι σε περίεργα συμπεράσματα. Το πρόβλημα εκείνης της εποχής είναι καθαρά η επιτυχία που είχαν οι Pantera με το Vulgar display το 92 και η άνοδος του black που ήρθε από το underground και δεν επιβλήθηκε από το Χάμερ και γενικά από τον τύπο. Ορίστε λοιπόν το undreground, κάνει και ζημιές...