Forgotten Scroll

CountRaven έγραψε: ↑Πέμ 09 Ιούλ 2020, 14:07

Πείτε τα πιο έπη ευρύματα ή ιστορίες από δισκοτσάρκες Σαββάτου.

Starman έγραψε: ↑Παρ 10 Ιούλ 2020, 10:54 Ιστοριούλα από αυτές που λατρεύουμε να διαβάζουμε/ακούμε που δεν αφορά Σαββατιάτικη τσάρκα, αλλά γενικά τη κίνηση των μεταλλάδων εκείνα τα χρόνια στα δισκάδικα.
Καλοκαίρι 1984 και ήδη οι πληροφορίες για νέο Maiden δίσκο το φθινόπωρο ακούγονταν όλο και πιο συχνά. Η προσμονή μεγάλη, ειδικά όταν έχει προηγηθεί το έπος Piece Of Mind και ξέρεις ότι μιλάμε για την Νο 1 μπάντα εκείνα τα χρόνια από όποια σκοπιά και να το δεις. Την εποχή εκείνη το χάμμερ δεν είχε μπει ακόμα στη ζωή μας οπότε οι πληροφορίες μας ήταν είτε από τα δισκάδικα είτε από το ραδιόφωνο. Κάπου τον Ιούλιο λοιπόν σε εκπομπή του Άκη Έβενη (ούτε για αστείο δεν μπορώ να θυμηθώ όνομα εκπομπής και συχνότητα) μας πληροφορεί για τη νέα δουλειά των Maiden με τίτλο Powerslave που θα κυκλοφορούσε 3 Σεπτεμβρίου και μάλιστα παίζει σε πρώτη μετάδοση το Back In The Village. Από κει και πέρα άρχισε το κυνήγι της έγκυρης πληροφόρησης για την κυκλοφορία αυτή. Να σημειώσω ότι τα χρόνια εκείνα, όλα τα συγκροτήματα που άνηκαν σε πολυεθνικές (EMI, Polygram, CBS) και είχαν εργοστάσια κοπής βινυλίων στη χώρα μας, δεν υπήρχε περίπτωση στις προκαθορισμένες ημερομηνίες να έχουν έτοιμες τις κυκλοφορίες προς διάθεση. Υπήρχε πάντα μια διαφορά φάσης 2 – 4 μηνών, γιατί πάντα προηγούνταν οι κοπές των Ελληνικών κυκλοφοριών. Κάπου εκεί λοιπόν σε βόλτα στο Happening πέφτει από το μαγαζί ενημέρωση ότι θα έχει κόπιες στις 3 Σεπτεμβρίου από την EMI Αγγλίας στη βαρβάτη τιμή των 1100 δραχμών, όταν η αντίστοιχη Ελληνική θα κόστιζε περίπου 600. Ψιλά γράμματα αυτά.
3 Σεπτεμβρίου λοιπόν ημέρα Δευτέρα και κατά τις 7μιση που έφτασα μαζί με κολλητό στο Happening, είχε ήδη απ’ έξω καμιά τριανταριά άτομα που περίμεναν το άνοιγμα. Μέχρι τις 8 η ουρά πλησίαζε την Ακαδημίας, έχοντας όλοι το φόβο μήπως δεν προλάβουμε κόπια, καθώς δεν ξέραμε και πόσες θα φέρουν. Με το που ανοίγει το δισκάδικο έρχεται και η αναγγελία “χαστούκι”. Λόγο καθυστέρησης των ΕΛΤΑ διαθέσιμο θα είναι την επόμενη μέρα. Γκρίνια, μπινελίκια και απογοήτευση.
Την επόμενη μέρα ακόμα πιο πρωί στη θέση μας (ευτυχώς δεν είχαν ανοίξει ακόμα τα σχολεία) και επιτέλους στις 8 παρά δέκα σκάει μύτη άσπρο βανάκι και ξεφορτώνει κούτες. Δεν υπήρχε περίπτωση το Happening σε εκείνη τη φάση να χαλιναγωγήσει τον κόσμο που περίμενε, οπότε πριν ακόμα ανοίξουν φώτα και ταμειακή, ένας υπάλληλος μπροστά από το ταμείο σου έδινε κόπια μέσα από τη κούτα, χωρίς καν τιμολόγηση του προϊόντος, πλήρωνες και με το δίσκο ψηλά, για να μην στο σπάσουν από το στριμωξίδι, έβγαινες από το μαγαζί. Μου έχει μείνει αυτή η εικόνα.