Δίσκοι έπη που δυστυχώς πέρασαν στα ψιλά

[CountRaven]

Το πρωί το @theBox
έκανε ένα παραπονιάρικο facebook ποστ για αυτό εδώ:



Το χαρακτήρισε "9μισάρι" συμπληρώνοντας πως δεν πήρε την αγάπη που του άξιζε.

"Παρεξηγημενο 9μισαρι πεταγμένο ανάμεσα σε 2 επικες φόλες. Δωστε του μια ευκαιρια ακομα."

Έγραψε συγκεκριμένα.

Έχετε και εσείς μήπως να αναφέρετε τέτοια άλμπουμ;

Βγάλτε τα απωθημένα σας. Πείτε τον πόνο σας.

[LordBelial]

Διόρθωσε τον τιτλο κόμη, στα ψηλά καλό είναι να περάσει, στα ψιλά όχι.

On topic θα έλεγα Forbidden - Green.
Καταιγιστικό μοντέρνο thrash το οποίο πατάει κάτω ό,τι συναφές κυκλοφόρησε εκείνο τον καιρό. Η κασέτα που μου είχε αντιγράψει ένας συμμαθητής μου πρέπει να έλιωσε πραγματικά από τα απανωτά παιξίματα.

Δυστυχώς το συγκεκριμένο album δεν είχε απήχηση και νομίζω μάλιστα ότι λίγο μετά την κυκλοφορία του διαλυθηκε το συγκρότημα.

P. S. Θυμάμαι άκυρη κριτική στο metal hammer που ενώ ο συντάκτης στο κείμενο εκθειαζε το άλμπουμ, εν τέλει είχε βάλει βαθμολογία 6 ή 7.

[CountRaven]

Διόρθωσε τον τιτλο κόμη, στα ψηλά καλό είναι να περάσει, στα ψιλά όχι.

On topic θα έλεγα Forbidden - Green.
Καταιγιστικό μοντέρνο thrash το οποίο πατάει κάτω ό,τι συναφές κυκλοφόρησε εκείνο τον καιρό. Η κασέτα που μου είχε αντιγράψει ένας συμμαθητής μου πρέπει να έλιωσε πραγματικά από τα απανωτά παιξίματα.

Δυστυχώς το συγκεκριμένο album δεν είχε απήχηση και νομίζω μάλιστα ότι λίγο μετά την κυκλοφορία του διαλυθηκε το συγκρότημα.

P. S. Θυμάμαι άκυρη κριτική στο metal hammer που ενώ ο συντάκτης στο κείμενο εκθειαζε το άλμπουμ, εν τέλει είχε βάλει βαθμολογία 6 ή 7.

Thanks! Τον έφτιαξα τον τίτλο, I hate auto correction!!!

Τι δισκάρα το Green.

[theBox]

Να επεκταθω λιγο για το γκαρντιαν, λεγοντας πως αν ειχε κυκλοφορησει μεταξυ imaginations και nightfall θα εχαιρε της εκτιμησης που του αρμοζει (ηχητικα ειναι καπου εκει αναμεσα).

Ετσι οπως ηρθαν τα πραγματα ομως, η μπάντα μας ειχε ήδη μουδιασει με το συγκεχημενο night at the opera ενω ειχε κλωτσησει στα αχαμνα καθε ελπιδα μας για ανακαμψη με το ανεμπνευστο twist in the myth. Η δυναμικη τους δηλαδη δεν ηταν και η καλύτερη οταν κυκλοφορησε το at the edge of time. Too little, too late θα πουνε καποιοι. Την ταφοπλακα σφραγισε δυστυχως και η επομενη κυκλοφορια τους beyond the red mirror που προσωπικα την βρηκα ακομα χειροτερη και απο το twist in the myth.

To at the edge λοιπον, εχει μερικα κομματια δυναμιτες που δεν εχουν να ζηλεψουν τιποτα απο την κλασσικη εποχη (sacred worlds, tanelorn, ride into obsession, voice in the dark), ενω και τα πιο ψαγμενα/σπονδηλωτα αυτη τη φορα δεν πεφτουν στην παγιδα της φλιαριας και συμπυκνωσης απειρων ημι-δουλεμενων ιδεων σε ελαχιστο χρονο.

Εξαιρεση σε αυτο ισως να αποτελει το wheel of time, το οποιο χωρις να ειναι ΤΟΣΟ κακο οσο αυτα του επομενου δισκου, πασχει λιγο απο αυτη την υστερη-γκαρντιανιτιδα.

Τελος, ενδεχομενως να χαλασε αρκετους η τουμπανιασμενη και αρκετα πλαστικη (ειδικα στα τυμπανα) παραγωγη, αλλα θεωρω οτι λογω και του καλου songwriting, σωζεται η κατασταση, κατι που δεν μπορω να πω για το επομενο το red mirror οπου ηχητικα ειναι το αντιστοιχο φθηνου κινεζικου παιχνιδιου απο τα jumbo.

Σε καθε περιπτωση, αναμενουμε καινουριο δισκο αρχες 2021 με ενα αρκετα καλο (και "οπισθοδρομικο") δειγμα γραφης εως τωρα, και βλέπουμε.

[Aphelian]

Crimson Glory - Astronomica

Τρομερα αδικημένο.
Οταν εχεις να "συγκριθεις" με τα 2 πρωτα + εναν απο τους χαρισματικοτερους τραγουδιστες ολων των εποχων, καταλαβαινω γιατι ισως ειναι δυσκολο να κανεις ΤΟ μπαμ, αλλα ειναι ΤΡΕΛΛΗ δισκαρα και με μερικα κομμάτια που κανουν παρεα εκει στις απατητες κορυφες που μονο αυτοι ηξεραν να φτανουν.

Συν ο καλυτερος ηχος μπασου ever στην ιστορια της μουσικης

[rbrigade]

Δεν μπορώ να καταλάβω @theBox που ανοίγει τέτοιο topic με τόσο άκυρο παράδειγμα...

On topic, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί δεν είστε μονίμως στα πατώματα να προσκυνάτε τα παρακάτω:

Τι έχουν να ζηλέψουν από Ostrogoth και άλλες μεταλλιές των mid 80's;
Lionspride- Eyes of a lion


Πόσες φώτο με μπλουζάκι Messenger πρέπει να ανεβάσω στα social media για να προσκυνήσετε κυριολεκτικά και μεταφορικά;
Messenger- Bright and morning star


Δικαιούσαι να λέγεσαι prog metaller αν δεν έχεις λιώσει αυτόν τον δίσκο;
Circus Maximus- Abyss


Έπρεπε να τους προσλάβει ο Tobias να του γράφουν κομμάτια
Dawn of Silence- Escape the night

[JimmyF]

Crimson Glory - Astronomica

Τρομερα αδικημένο.
Οταν εχεις να "συγκριθεις" με τα 2 πρωτα + εναν απο τους χαρισματικοτερους τραγουδιστες ολων των εποχων, καταλαβαινω γιατι ισως ειναι δυσκολο να κανεις ΤΟ μπαμ, αλλα ειναι ΤΡΕΛΛΗ δισκαρα και με μερικα κομμάτια που κανουν παρεα εκει στις απατητες κορυφες που μονο αυτοι ηξεραν να φτανουν.

Συν ο καλυτερος ηχος μπασου ever στην ιστορια της μουσικης

Spot on ο [mention]Aphelian[/mention] ! Ακόμα θυμάμαι τη συγκίνηση όταν το πήρα μόλις βγήκε και το πόσο το είχα λιώσει. Και για μένα ο Lords μαζί με Grosskopf και Eddie Jackson είναι στο top 5 άνετα όσον αφορά στους μπασίστες του είδους.

[theBox]

[mention]rbrigade[/mention] Α, ολα κι ολα, δεν το ανοιξα εγω. Απλα αποτελεσα εμπνευση.

[rbrigade]

@rbrigade Α, ολα κι ολα, δεν το ανοιξα εγω. Απλα αποτελεσα εμπνευση.

Όντως, κάπου στην δήλωση ότι το At the edge of time είναι 9,5/10 έχασα τα αυγά και τα πασχάλια

[Xstroyer]

"We have a few of them"

[Zippo190]

Αφήνω και αυτό εδώ...

[Zippo190]

Sinner - The nature of evil



Οι Sinner ως παλιά καραβάνα στο χώρο του μελωδικού Γερμανικού μέταλ και μετά από ένα σερί καλών πλήν ψιλο-αδιάφορων δίσκων, που ελάχιστα θα μπορούσαν να ενδιαφέρουν έναν μη οπαδό του είδους, ενηλικώνονται στα 90ς με κυκλοφορίες όπως το "Bottom line" και το "Respect" αλλά και ο πρόπομπος του "The nature of evil" το καταπληκτικό "Judgement day". Έτσι λοιπόν το 1998 ο Mat Sinner και το παρεάκι του κυκλοφορούν τον καλύτερο ίσως δίσκο της καριέρας τους, το θρυλικό "The nature of evil". Χωρίς να αποποιούνται τα μελωδικά στοιχεία, αφήνουν στην άκρη τις τσαχπινοποζεριές και (τόσο μουσικά όσο και στιχουργικα) ασχολούνται με πιο σοβαρα θέματα παρουσιάζοντας διαφορετικό πρόσωπο. Οι συνθέσεις είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια, πιο επιθετικές και ο Mat δίνει ένα μικρο-ρεσιτάλ. Την ίδια συνταγή προσπάθησαν ξανά στους επόμενους δύο δίσκους χωρίς επιτυχία, μετά ήρθε η επιτυχία των Primal Fear και έτσι οι Sinner επέστρεψαν στις ροκοτσαχπινιές. Ο δίσκος σήμερα έχει ψιλοξεχαστεί από το κοινό δυστυχώς...

[Vourvachis]

Crimson Glory - Astronomica

Τρομερα αδικημένο.
Οταν εχεις να "συγκριθεις" με τα 2 πρωτα + εναν απο τους χαρισματικοτερους τραγουδιστες ολων των εποχων, καταλαβαινω γιατι ισως ειναι δυσκολο να κανεις ΤΟ μπαμ, αλλα ειναι ΤΡΕΛΛΗ δισκαρα και με μερικα κομμάτια που κανουν παρεα εκει στις απατητες κορυφες που μονο αυτοι ηξεραν να φτανουν.

Συν ο καλυτερος ηχος μπασου ever στην ιστορια της μουσικης

Για το Astronomica πιστεύω ακριβώς το ανάποδο!

Τώρα νομίζω ότι ο δίσκος του Γκάρι Μουρ Back on the Streets (1978) είναι
ένας πραγματικά καλός δίσκος που δεν τον βλέπω να αναφέρεται γενικώς!
Πραγματικά χέβι και τεχνικός, που θύμιζε αντίστοιχες προσπάθειες της επόμενης
δεκαετίας!

[LuciferSteele]

μπράβο για την αναφορά σε Forbidden
και το Green και το Omega Wave είναι άλμπουμ που άξιζαν μεγαλύτερης προβολής και εκτίμησης
βέβαια αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, ο τίτλος αναφέρει ΕΠΗ άρα μιλάμε για δίσκους 11/10 άρα δε νομίζω πως πιάνουν και τα δύο τέτοια κορυφή
αντιθέτως το Word of Mouth των Vicious Rumors είναι για μένα ένα 12/10, ακόμα και οι διασκευές που έχει σαν μπόνους ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΙ

[nicolasg]

Πόσες φώτο με μπλουζάκι Messenger πρέπει να ανεβάσω στα social media για να προσκυνήσετε κυριολεκτικά και μεταφορικά;
Messenger- Bright and morning star

Τι αδιανόητο επος επων είναι αυτό! 10 φορές σερι το ακουσα !