Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ελαφρύνουμε λίγο το “βαρύ” κλίμα που προέκυψε λόγω των προηγούμενων δημοσιεύσεων. Δεν λεω, ανυπέρβλητοι οι CANDLEMASS, αλλά το σκότος είχε αρχίσει να απλώνεται λίγο επικίνδυνα στις σελίδες αυτού του blog. Και τι πιο εύκολο για να ρίξεις λίγο φως στα πράγματα, από το να ανεβάσεις ταχύτητες και να βουτήξεις στα κρυστάλλινα νερά του κιθαριστικού μέτσολ!
Τα άλμπουμ για τα οποία θα μιλήσω δεν είναι απαραίτητα τα “καλύτερα” που έχει να επιδείξει η εγχώρια σκηνή, είναι όμως αυτά που με σημάδεψαν σαν “μουσικό” (σσ: οργανοπαίχτης) και ακροατή όλα αυτά τα χρόνια. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να καλύψω τρεις γενιές κιθαριστών που θεωρώ ότι άφησαν το αποτύπωμά τους στην ψωροκώσταινα (και όχι μόνο), βάζοντας το λιθαράκι τους για τις επόμενες γενιές Ελλήνων κιθαριστών. Οι κανόνες; Δύο και απλοί: Πρώτον, επιτρέπεται μόνο ένα άλμπουμ ανά συγκρότημα/κιθαρίστα και δεύτερον, αποκλείονται τα instrumental albums. Για πάμε να δούμε λοιπόν…
ANGELO PERLEPES’ MYSTERY – TALES… (1999)
Δε γίνεται να έχεις γεννηθεί σε αυτή τη χώρα, να γουστάρεις μελωδικούρες, “μαλμστινιές” και σκληρό ροκ στα χνάρια των RAINBOW και να μην γνωρίζεις τον εν λόγω κύριο. Μιλάω φυσικά για τον Άγγελο Περλεπέ, τη κινητήρια δύναμη πίσω από τους ANGELO PERLEPES MYSTERY και μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της ελληνικής σκηνής, σχεδόν απο τα γεννοφάσκια της.
Το ’99 λοιπόν, ο ANGELO PERLEPES με την παρέα του κυκλοφορεί το TALES…, έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς κιθαριστικούς δίσκους που έχει να επιδείξει η ελληνική σκηνή. Mid & up-tempo ρυθμοί, καταιγιστικές μελωδίες, “σκούπισμα” ταστιέρας απ’ άκρη σ’ ακρη και η χαρακτηριστική φωνή του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για “εκπτώσεις” στο τελικό αποτέλεσμα. Αγαπημένα τραγούδια: Witche’s Cry, Tales… of the Unexpected, The Final Battle.
Κάποιοι σήμερα μπορεί να μην βλέπουν τον αρτιότερο τεχνικά κιθαρίστα όταν ακούν κάποια κυκλοφορία MYSTERY και ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Οι κιθαρίστες εκείνης τη γενιάς δεν μοιάζουν σχεδόν σε τίποτα με τους σημερινούς «υπερκιθαρίστες» που έχουν αναγάγει το παίξιμο σε άθλημα, κατακλύζοντας το youtube με βιντεάκια κάθε λογής. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνούν ότι την εποχή που δισκογραφούσε ο Περλεπές (και ο κάθε Περλεπές) στην Ελλάδα, οι εξειδικευμένες κιθαριστικές μέθοδοι διδασκαλίας, τα online μαθήματα και γενικά η πρόσβαση στη κιθαριστική πληροφορία ήταν απλά ανέκδοτο.
Σήμερα με δύο κλίκς και λίγα χρήματα στο Paypal μπορείς να κάνεις μάθημα κιθάρας μέσω Skype με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του μέταλ στερεώματος. Τέτοια σκηνικά εκείνη τη περίοδο όχι απλά φάνταζαν επιστημονική φαντασία, αλλά θα γελούσαν μέχρι και τα πεζοδρόμια μαζί σου αν τολμούσες να ξεστομίσεις κάτι τετοιο.
Παρόλα αυτά, με επίπονη και σκληρή δουλειά και κόντρα στις δυσκολίες της εποχής, οι MYSTERY έφτασαν να θεωρούνται - και δικαίως - η πρώτη neoclassical metal μπάντα στην Ελλάδα. Εμείς από τη μεριά μας, δεν έχουμε παρά να καθίσουμε αναπαυτικά και να απολαύσουμε μερικά από τα μίνι-έπη που μας έχουν χαρίσει, χωρίς να τα περνάμε από το κιθαριστικό μας μικροσκόπιο.
Συνέχεια στο Β’ μέρος της σειράς, σε επόμενο πόστ
