Tα παλιά δισκάδικα

[Silenius]

Eξαιρετική παράθεση. Ναι, έκλεισε το κατάστημα Μetropolis στην Παν/μιου και όχι η εταιρεία που έγινε όντως πιο μετά. Νομίζω πήγαν να το κάνουν τότε κάτι σαν Public όταν πήγε στη Σταδίου.

Αρχικά το Metropolis και πριν πάει στη Σταδίου, είχε μεταφερθεί λίγο πιο πάνω από το παλιό στην Πανεπιστημίου. Εκεί που αργότερα έγινε Reload (πριν φύγει και αυτό). Εξακολουθούσε να είναι πολύ ωραίο μαγαζί και ήδη από τα late zeros είχε αλλάξει μερικώς και έφερνε βιβλία όπως και βινύλια (έστω και λίγα σε κάποια stand). Εκεί λοιπόν ήταν που είχε κάνει τη διαφοροποίηση και λογικά αυτή την πραμάτια μετά προσπάθησε να ξεφορτωθεί νοικιάζοντας ένα ισόγειο στη Σταδίου, πριν τα κτίρια της Alpha Bank και αριστερά όπως ανεβαίνουμε προς σύνταγμα. Ουσιαστικά στο συγκεκριμένο σημείο πρέπει να λειτούργησε για κάποια χρόνια σαν bazaar, φέρνοντας ελάχιστα νέα πράγματα και προσπαθώντας να διώξει ότι έχει απομείνει. Εννοείται πως όταν τελικά έκλεισε είχε ακόμα αρκετό εμπόρευμα μέσα, το οποίο προφανώς αγνοώ που μπορεί να κατέληξε.

[Panos]

Τώρα, αξίζει να γίνει και μια αναφορά σίγουρα στη metal era εποχής mutilator, που μαζί με τη Unisound ήταν για πολλούς που γούσταραν τον ακραίο ήχο, ναός. Εγώ σαν 16χρονος τότε, όταν έμπαινα σε αυτά τα μαγαζιά ένιωθα ένα δέος, φαντάζομαι σαν ένας Χριστιανός να μπαίνει στα Ιεροσόλυμα φάση χαχα.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια!
Θυμάμαι την υπόγα της Unisound, να περνάω απ'έξω και που να μπείς μέσα....Τότε Maidenας όσο δεν πάει, με extreme είχα λίγη επαφή, οπότε φοβόμουν λίγο.
Metal era είχα πάει 1-2 φορές τότε πάντως.

[Epitaph]

Το No Remorse ήταν Ακαδημίας σε υπόγειο μέχρι το 2011-2012; Μετά πήγε Γαμβέττα ανάμεσα στο προποτζίδικο και το τυροπιτάδικο και τώρα ξαναήρθε Ακαδημίας δίπλα από το reload.

Μετρόπολις το θυμάμαι και θυμάμαι βασικά να πηγαίνω στο παλίο της πανεπιστημίου που ήταν πιο κοντά στην Ομόνοια. Από κει είχα πάρει το πρώτο μου άλμπουμ που είχα ακούσει στον Ατλαντίς όταν ήμουν 12... Είχε παίξει το Kick Him When He's Down από The Offspring και ήξερα ότι είναι Offspring αλλά δεν ήξερα άλμπουμ. Πήγα εκεί με τη μαμά μου που πήρε ένα CD του Χριστόδουλου για τους σεισμόπληκτους και γω εξήγησα στον υπάλληλο πως πήγαινει το τραγούδι και μου είπε να πάρω το "IGNITION". Το άγχος που είχα να το ανοίξω και η χαρά μου όταν σιγούρεψα το ότι ήταν αυτό που έψαχνα, δεν περιγράφεται!

Πολύ αργότερα και αφού έμαθα για No Remorse/Metal Era/Rock City στα 20-22 μου είδα το μεγάλο Metropolis στην γωνία της Μπενάκη. Ωραία πράματα και κει και μετά μάζεψε αρκετούς υπαλλήλους από το Metropolis που είχε κλείσει στην Γλυφάδα.

Επίσης ειδική μνεία στο Rock 'n Roll Shop της Πάτρας για όσο κράτησε (6-7 χρόνια). 2007-2013 αν δεν κάνω λάθος.

Από Rock City όταν ήταν ακαδημίας είχα πάρει Chris Squire και Buddy Lackey - The Strange Mind of που είχε μια περίεργη έκδοση με κόκκινο εξώφυλλο στα 4 ευρώ; Καλή αγορά, αλλά παίζει να ναι bootleg;

[Epitaph]

Eξαιρετική παράθεση. Ναι, έκλεισε το κατάστημα Μetropolis στην Παν/μιου και όχι η εταιρεία που έγινε όντως πιο μετά. Νομίζω πήγαν να το κάνουν τότε κάτι σαν Public όταν πήγε στη Σταδίου.

Εννοείται πως όταν τελικά έκλεισε είχε ακόμα αρκετό εμπόρευμα μέσα, το οποίο προφανώς αγνοώ που μπορεί να κατέληξε.

Εν μέρει κάποια πράγματα τα πήρε το Reload που άνοιξε μετά στη γωνία της Μπενάκη. Το θυμάμαι, γιατί είχε κάποια χαρακτηριστικά stacks από CD και DVD (ταινίες) που είχε το Metropolis.

Επίσης θυμάμαι όταν έκλεισε το Metropolis o Public (που είχε φάει και τα ΦΝΑΚ μερικά χρόνια πριν) είχε ανεβάσει τις τιμές σε όλα τα CD ενώ μέχρι τότε ο Metropolis τον κρατούσε σε ένα ταβάνι. Μετά τις εκτόξευσε.

Ξέχασα να πω για Bowel Of Noise που ήταν στην στοά (του Τζωρτζ;) και έφερνε μόνο extreme και τώρα είναι εε μου διαφεύγει το όνομα της οδού, αλλά κάθετη στην Ακαδημίας , και φέρνει απ όλα!

[RedSharks]

Ξεκίνησα να μαζεύω δίσκους το 1990. Εκείνη την εποχή η κατάσταση με τα δισκάδικα στην Αθήνα είχε ως εξής:

- Τα απόλυτα metal δισκάδικα, οι ναοί του metal (όπως τουλάχιστον φάνταζαν στο μυαλό ενός δεκάχρονου τότε) ήταν τα 2 Rock City, στη Σωκράτους και στην Ακαδημίας. Η αίσθηση του να πηγαίνεις Σάββατο πρωί σε ένα από αυτά (εγώ κυρίως πήγαινα στην Ακαδημίας) και να βρίσκεις μαζεμένη εκεί όλη την μεταλλική κοινότητα της Αθήνας, όλοι με τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους για το νέο δίσκο που αγόρασαν (με τις 1000 - 3000 δραχμές που μάζευαν από χαρτζηλίκια όλη την εβδομάδα) και την ελπίδα να είναι όντως καλό και όχι να βγει μούφα (μιλάμε για εποχές προ internet που σχεδόν η μόνη πηγή πληροφόρησής μας ήταν το Metal Hammer και που σχεδόν πάντα αγοράζαμε κάτι χωρίς να το έχουμε ακούσει) είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ και που είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις αν δεν το έχεις ζήσει. Και δυστυχώς είναι κάτι που δεν θα ξανασυμβεί ποτέ. Όσοι προλάβαμε να το ζήσουμε, το ζήσαμε.

- Το Happening στην Χαριλάου Τρικούπη ήταν ένα ακόμη πολύ αγαπημένο μέρος, αλλά σαφώς κατώτερο των Rock City. Πήγαινες για τις προσφορές των 500-900 δραχμών (πάρα πολλά εξαιρετικά δισκάκια σε αυτό το price range, ένα από τα τελευταία που θυμάμαι να αγόρασα από κει ήταν το Out of the Abyss των Manilla Road. Επίσης Liege Lord, Master Control και Burn to My Touch, και Helstar - Nosferatu). Επίσης αντίθετα με το Rock City που δεν είχε μεταχειρισμένους δίσκους, το Happening είχε ένα μικρό αλλά ενδιαφέρον stand με μεταχειρισμένα βινύλια (στο ισόγειο αν θυμάμαι καλά) που πάντα άξιζε να ρίξεις μια ματιά.

- Για μεταχειρισμένα βινύλια, ο ναός ήταν φυσικά το Μοναστηράκι. Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνο του. Το στάνταρ ήταν τότε ο Τζάμπας μέσα στη στοά, και λίγα μέτρα πριν, στη γωνία το 7+7. Και τα 2 είχαν τότε (αρχές 90s) πολύ μεγάλα στοκ μεταχειρισμένων και ήταν νομίζω ο βασικός τρόπος για να βρεις παλαιότερες κυκλοφορίες (των 80s) που δεν θα έβρισκες σε Rock City και Happening. Κάποιες λίγες φορές έβρισκες σπάνια βινύλια που οι πωλητές δεν ήξεραν ότι είναι σπάνια και τα είχαν σε νορμάλ τιμή, και τότε ένοιωθες μια ηδονή σαν να χτύπησες φλέβα χρυσού. Επίσης, εκείνα τα χρόνια κάθε Κυριακή πρωί στη Βρυσακίου γινόταν ένα μικρό υπαίθριο παζάρι δίσκων (πολύ μικρό, 4-5 πωλητές με καμιά 30αριά δίσκους ο καθένας). Δύο από εκείνους τους πωλητές ήταν ο Χρήστος «ο σκύλος» που πολλά χρόνια μετά άνοιξε το Sirens Records και το άλλο παιδί (ξεχνάω το όνομά του) που πολλά χρόνια μετά άνοιξε το Shiva Records. Φυσικά στο Μοναστηράκι υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα ο Ζαχαρίας και ο Mr Vinyllios, πολύ καλά δισκάδικα με μεταχειρισμένα, αλλά δεν θυμάμαι αν είχαν τότε αξιόλογο τμήμα metal.

- Έχω ένα κενό μνήμης όσον αφορά το Δισκάδικο της Αθηνάς που ήταν από τα πιο σημαντικά δισκάδικα για metal τη δεκαετία του 80 στην Αθήνα. Δεν θυμάμαι αν πρόλαβα να το επισκεφτώ ποτέ ή αν μου είναι απλώς οικείο σαν όνομα από εξιστορήσεις παλαιότερων. Όσοι το προλάβατε, δώστε διευκρινίσεις.

- Το black metal είχε τα δικά του στέκια και τα δύο σημαντικότερα ήταν φυσικά το θρυλικό Go Underground στη Σολωμού και η Unisound στην Ακαδημίας. Το Go Underground ήταν ένα υπόγειο-τρύπα (12-15 τετραγωνικά το πολύ), λίγα μέτρα μετά το An Club, που ανήκε στον ιδιοκτήτη της Molon Lave Records (George Osmak) και στο οποίο εκτός από όλες τις κυκλοφορίες της Molon Lave έβρισκες και τις τελευταίες εξελίξεις στο black metal, το οποίο τότε (γύρω στο 92-93) ήταν εντελώς underground (αλλά με ραγδαία αυξανόμενη δημοφιλία στην Ελλάδα, λόγω του σπρωξίματος που απολάμβανε από το Metal Hammer και τον αρχισυντάκτη Φλωράκη). Στο Go δούλευε νομίζω για ένα διάστημα και ο Magus Wampyr Daoloth των Necromantia. Το Unisound στον πρώτο όροφο στην Ακαδημίας, σχεδόν ακριβώς απέναντι από το σημερινό No Remorse, ανήκε στον Τζανετάτο και ήταν επίσης βαθιά χωμένο στο black/death underground. Πρέπει να ήταν λίγο μεταγενέστερο του Go. Αργότερα, γύρω στο 1996-97, άνοιξε και το πρώτο Metal Era από τον Mutilator των Rotting Christ.


- Οι Νεοσμυρνιώτες θα θυμάστε φυσικά το La Si Do και το Record House (που υπάρχει μέχρι σήμερα, σχεδόν απαράλλαχτο). Και τα δύο είχαν πολύ μικρά metal section, δηλαδή σε σχέση με όσα ανέφερα παραπάνω, ήταν ασήμαντα ως metal δισκάδικα. Ήταν όμως άκρως σημαντικά για τη δική μου προσωπική διαδρομή, αφού από εκεί αγόρασα τους πρώτους μου δίσκους ever:
* Motörhead - The Birthday Party (η πρώτη μου κασέτα)
* Helloween - Live in the UK (το πρώτο μου βινύλιο ever, και ο λόγος που ερωτεύτηκα τους Helloween.)
* Possessed - Seven Churches (είναι αστείο που βρήκα αυτό το βλάσφημο αριστούργημα σε ένα εντελώς κυριλέ mainstream μαγαζί όπως το La Si Do. Το πήρα λόγω εξωφύλλου χωρίς να έχω ιδέα τι με περιμένει.)
* Judas Priest - Painkiller (ένα από τα 5 πρώτα μου βινύλια, το πήρα τη χρονιά που κυκλοφόρησε, από το Record House. Ο ορισμός και το αποκορύφωμα του κλασσικού heavy metal.)

[Progress_Lost]

Eξαιρετικό post φίλε RedSharks. Το δισκάδικο της Αθηνάς λειτούργησε μέχρι τις αρχές του '90 αλλά δεν το πρόλαβα ανοιχτό. Θυμάμαι όμως τις διαφημίσεις των δίσκων του στο Hammer και σε πιάνει τρέλα. Gargoyle, Oliver Magnum, Hittman 300 και 500 δραχμές! Αν ήξερα τα συγκροτήματα αυτά τότε θα πήγαινα την ίδια μέρα!

[Panos]

Έχει δίκιο ο RedSharks, στο τελευταίο μου ποστ αναφερόμουν στο Go Underground....

[Priamos]

Δισκάδικο της Αθήνας , είχα δει το πιο ακραίο εξώφυλλο της ζωής μου μέχρι τότε: Necrophile στο split με Abhorer.
Επίσης είχα αγοράσει από κει πολύ φτηνά δύο cd από τους Βρετανούς Full Moon , το ομώνυμο και το Live .
Unisound πήγαινα για τα bootleg cd της reborn classics. Αγόραζα τυφλά ότι μου φαινόταν αρκετά cool/επικό. Από κει είχα πάρει /μάθει Medieval Steel, Adramelch κλπ. Μάλιστα, πιθανότατα να ευθυνομαι για το γεγονός ότι το ομώνυμο τραγούδι των πρώτων κατέκτησε τις μεταλλικές πίστες της πρωτεύουσας. Μύησα τον κύκλο μου στην μπάντα και αυτοί κάποιους dj των metal club.
Ήμουν τυχερός που ζούσα στην πόλη με τα πολυάριθμα metal friendly δισκάδικα. Άπειρες συναρπαστικές δισκο- εμπειρίες, που πλέον μοιάζουν ancient history.

[Progress_Lost]

Δισκάδικο της Αθήνας , είχα δει το πιο ακραίο εξώφυλλο της ζωής μου μέχρι τότε: Necrophile στο split με Abhorer.
Επίσης είχα αγοράσει από κει πολύ φτηνά δύο cd από τους Βρετανούς Full Moon , το ομώνυμο και το Live .
Unisound πήγαινα για τα bootleg cd της reborn classics. Αγόραζα τυφλά ότι μου φαινόταν αρκετά cool/επικό. Από κει είχα πάρει /μάθει Medieval Steel, Adramelch κλπ. Μάλιστα, πιθανότατα να ευθυνομαι για το γεγονός ότι το ομώνυμο τραγούδι των πρώτων κατέκτησε τις μεταλλικές πίστες της πρωτεύουσας. Μύησα τον κύκλο μου στην μπάντα και αυτοί κάποιους dj των metal club.
Ήμουν τυχερός που ζούσα στην πόλη με τα πολυάριθμα metal friendly δισκάδικα. Άπειρες συναρπαστικές δισκο- εμπειρίες, που πλέον μοιάζουν ancient history.

Ωραίος... Πρέπει μια περίοδο να είχαμε κοινή παρέα ή μακρινούς κοινούς γνωστούς.. Πήγαινες καθόλου στη Fame στο Περιστέρι;; Έδωσαν σε έναν φίλο το March of Death demo των Angel Heart και εκείνος μου το έδωσε. Μου είπε το βρήκε από κάποια παιδιά που έγραφαν στο Singing Swords.

[Priamos]

Ωραίος... Πρέπει μια περίοδο να είχαμε κοινή παρέα ή μακρινούς κοινούς γνωστούς.. Πήγαινες καθόλου στη Fame στο Περιστέρι;; Έδωσαν σε έναν φίλο το March of Death demo των Angel Heart και εκείνος μου το έδωσε. Μου είπε το βρήκε από κάποια παιδιά που έγραφαν στο Singing Swords.

Χαχα.... Bull's eye! Ναι στη Fame, ναι στο Singing Swords!! Ήμουν ο Tyrant , co founder και co editor του Singing Swords. Να δεις που γνωριζόμαστε και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.

[Progress_Lost]

Ωραίος... Πρέπει μια περίοδο να είχαμε κοινή παρέα ή μακρινούς κοινούς γνωστούς.. Πήγαινες καθόλου στη Fame στο Περιστέρι;; Έδωσαν σε έναν φίλο το March of Death demo των Angel Heart και εκείνος μου το έδωσε. Μου είπε το βρήκε από κάποια παιδιά που έγραφαν στο Singing Swords.

Χαχα.... Bull's eye! Ναι στη Fame, ναι στο Singing Swords!! Ήμουν ο Tyrant , co founder και co editor του Singing Swords. Να δεις που γνωριζόμαστε και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Ναι, το περίμενα για αυτό σε ρώτησα! Epic Reunion!

[Xstroyer]

Επιβεβαιώνω πως ο Tyrant (Priamos εδώ) μύησε "αρκετό" κόσμο τότε στο Medieval Steel (μεταξύ άλλων). Εμένα προσωπικά, μου το έγραψε σε κασέτα κάποια στιγμή γύρω στο 1993 (πολύ χοντρικά, δεν θυμάμαι ακριβώς). Θεός.

[TitusGroan]

Γεροντιστικη ερωτηση τιγκα στη νοσταλγια, μιας και ειπατε για Medieval Steel:
Ακουσα πρωτη φορα το ομωνυμο τραγουδι σε ραδιοφωνικη εκπομπη του Χατζη στα Γιαννενα καπου στα 1994/95. Ειχε καλεσμενο καποιον απο Αθηνα που επαιζε δικια του playlist, ισως μελος συγκροτήματος, ισως φανζινά;;;;;; Δε θυμαμαι....
Στην ιδια εκπομπη πρωτοακουσα Nothing is Sacred και Destiny falls to Ruin...
Λετε να βαλω ενα κομματι στο παζλ των εφηβικων μου αναμνησεων, Πριαμε;

[Priamos]

Γεροντιστικη ερωτηση τιγκα στη νοσταλγια, μιας και ειπατε για Medieval Steel:
Ακουσα πρωτη φορα το ομωνυμο τραγουδι σε ραδιοφωνικη εκπομπη του Χατζη στα Γιαννενα καπου στα 1994/95. Ειχε καλεσμενο καποιον απο Αθηνα που επαιζε δικια του playlist, ισως μελος συγκροτήματος, ισως φανζινά;;;;;; Δε θυμαμαι....
Στην ιδια εκπομπη πρωτοακουσα Nothing is Sacred και Destiny falls to Ruin...
Λετε να βαλω ενα κομματι στο παζλ των εφηβικων μου αναμνησεων, Πριαμε;

Δε μου λέει κάτι... Σε μας πάντως (Αθήνα) είχε κάνει ένα ραδιοφωνικό αφιέρωμα στο επικό metal, αρχές 90s, ο Αλέξανδρος Ριχάρδος που μας ξεβλαχεψε.

[white_knight]

Μου ηρθε ενα Dark Side δισκαδικο στα εξαρχεια, απο κει επαιρνα κατι περιεργα hocico, arcana κτλ, αλλα και Solitude Aeturnus οπως ειπα πιο πανω. Ισως λες αυτο, αν και νομιζω ηταν στη Μπενακη

καλα ναι, dark side "ναος" του γκοθικ. Μετα ανοιξε κι ενας αλλος "γκοθοπιστολερο" ενα μικροτερο στον πεζοδρομο λιγο πριν την Οστρια στην πλατεια εξαρχειων. Ψωνιζα συχνα κι απο εκει, αλλα νομιζω μονο γκοθ ροκ, δεν ειχε δλδ electro κι αλλα παρεμφερη σκοταδια. Δεν θυμαμαι καθολου πως το λεγανε ρε γμτ...ισως ο @white_knight να το θυμάται.

Dark Cell