Η χιπστερική λαίλαπα των αιρετικών απόψεων

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Η χιπστερική λαίλαπα των αιρετικών απόψεων

Δημοσίευση από rbrigade »

Καλά για να μην σπάτε τα κεφάλια σας το τόπικ είναι κλασική περίπτωση κραξίματος/πλάκας και κάνω την τρίχα τριχιά για να γίνεται καφενειακή κουβεντούλα. Στο άλλο περί υποκειμενικού/αντικειμενικού υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι που οι Manowar είναι καλύτεροι από τους Majesty. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει δυσκολία επακριβούς ανάλυσης/επεξήγησης γιατί οι περισσότεροι στερούμαστε των μουσικολογικών γνώσεων που αναφέρει ο Xstrοyer, αλλά είναι πέρα για πέρα αντικειμενικό το Manowar>Majesty και σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό κάθε άλλη ανάλογη σύγκριση.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος rbrigade την Τετ 09 Μάιος 2018, 00:35, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Η χιπστερική λαίλαπα των αιρετικών απόψεων

Δημοσίευση από LuciferSteele »

τα "μουσικολογικά" κριτήρια είναι και πάλι μετρήσιμα κριτήρια
το εκτόπισμα όμως της τέχνης και η συναισθηματική επίδραση που έχει στον καθένα προσωπικά, όχι
γιαυτό και κάποιος μπορεί να πάει σε μιά γκαλερί και να κάτσει να κοιτάει έναν άσπρο τοίχο με αφοσίωση
σίγουρα θα υπάρχουν και αυτοί που κοιτάνε τον άσπρο τοίχο γιά να το παίξουν ιστορία. αλλά έστω ένας να υπάρχει που τον κοιτάει και την παίζει από αγνή ευχαρίστηση τότε όλη η βιβλιογραφία των "ειδκών" πάει περίπατο
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

Η χιπστερική λαίλαπα των αιρετικών απόψεων

Δημοσίευση από Xstroyer »

Σχετικά και ταυτόχρονα άσχετα, βάζω link για 2 κειμενάκια που είχα γράψει κάποια στιγμή για τη σχέση κινηματογράφου, τέχνης και κριτικής:

http://tetartopress.gr/peri-technis-ke-kritikis/

http://tetartopress.gr/%ce%bf-%ce%ba%ce ... %bb%ce%b9/
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Η χιπστερική λαίλαπα των αιρετικών απόψεων

Δημοσίευση από Zippo190 »

Xstroyer έγραψε: Τετ 09 Μάιος 2018, 09:53 Σχετικά και ταυτόχρονα άσχετα, βάζω link για 2 κειμενάκια που είχα γράψει κάποια στιγμή για τη σχέση κινηματογράφου, τέχνης και κριτικής:

http://tetartopress.gr/peri-technis-ke-kritikis/

http://tetartopress.gr/%ce%bf-%ce%ba%ce ... %bb%ce%b9/
ωραία κείμενα με λίγες παρατηρήσεις:
Οι λαϊκές τέχνες του ευρύ κοινού (μουσική, κινηματογράφος) είναι ευκολότερο να δεχτούν περισσότερα πυρά αφού είναι μαζικές τόσο σε επίπεδο δημιουργών (π.χ. όποιος πιάνει ένα μουσικό όργανο μπορεί να θεωρηθεί «μουσικός») όσο και σε επίπεδο κριτικών (όποιος κάθεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο μπορεί να θεωρηθεί «κριτικός»). Την εποχή του «τσάμπα», του «ελεύθερου» καλλιτέχνη, του «αυτοσχέδιου» κριτικού και της εξυπνάδας, αφού δεν χρειάζεται να πληρώσει κάποιος για κάτι, μπορεί ότι γράφουμε εδώ να μην έχει ιδιαίτερη σημασία. Σε αυτές τις εποχές όμως, η κριτική φαντάζει απόλυτα απαραίτητη.
οι λαϊκές τέχνες παρά την ευτελή καλλιτεχνική ποιότητα που αποπνέουν συνήθως εκφράζουν την μαζική κουλτούρα της εκάστοτε εποχής. Είτε λέγονται σκυλάδικα, είτε μουσική country, είτε παραλογοτεχνικά κείμενα, είτε illustration είτε φτηνά κόμιξ. Μπορεί να μην έχουν θέση (ή τουλάχιστον να είναι παράμερα) στα σαλόνια της τέχνης αλλά έχουν δική τους τεχνοτροπία (πολλές φορές πιο πολύπλοκη από την "υψηλή" τέχνη) και αυθορμητισμό/αυθεντικότητα που δύσκολα συναντά κανείς.
Ο κριτικός λόγος ως η απέναντι πλευρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας πρέπει να παραμένει ελεύθερος.
O κριτικός λόγος ΠΟΤΕ δεν είναι ελεύθερος. Οι κριτικοί τέχνης ζούσαν/ζούν σε ένα δικό τους σύμπαν: παρασύρονται από καλλιτεχνικά/φιλοσοφικά ρεύματα (γιατί η τέχνη ακολουθεί συνήθως τα φιλοσοφικά ρεύματα) έχουν πολιτικές εμμονές και αρκετοί δύσκολα ξεπερνουν τα προσωπικά τους κολλήματα. Οι περισσότεροι δε καταντάνε να γίνονται σοβαροφανείς καρικατούρες που φλερτάρουν με την γελοιότητα.
Η κριτική βοηθάει στο να «δεις» το έργο καλύτερα, πιο ολοκληρωμένα και να σου αφυπνίσει παραμέτρους που μπορεί να σου είχαν διαφύγει. Έπειτα, εσύ θα αποφασίσεις αν το έργο είναι καλό ή κακό, με βάση τα προσωπικά σου γούστα, πέρα από την αντικειμενική του αξία.
Αμφιλεγόμενο: η κριτική μπορεί να δώσει ένα εναυσμα για την μελέτη ενός έργου αλλά ουσιαστικά αποτυπώνει την προσωπική γνώμη του δημιουργού. Ένα μη έμπειρο κοινό ενδεχομένως να γίνει θύμα των επιβαλλόμενων απόψεων και απλά να αναπαράγει δογματικά μια προκάτ εικόνα που του έχει επιβληθεί.
Οι κριτικοί κινηματογράφου και οι θεωρητικοί της 7ης τέχνης έκαναν σημαντικούς κάποιους σκηνοθέτες και ταινίες την εποχή που οι προτιμήσεις του ευρύ κοινού έδειχναν το αντίθετο, και εδώ μπαίνουμε στα όρια του αντικειμενικού και του υποκειμενικού.
H κριτική της τέχνης είναι σαν το πρώτο κεφάλαιο του μικρού πρίγκιπα: άλλος βλέπει καπέλο, άλλος φίδι που έχει φάει ελέφαντα. Ο καθένας ας κρίνει από μόνος του.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”