Ελληνική σκηνή και συγκροτήματα: τότε και τώρα.

Κουβέντες μεταλλικές, απλές και σταράτες...
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Re: Ελληνική σκηνή και συγκροτήματα: τότε και τώρα.

Δημοσίευση από CountRaven »

Northbound έγραψε: Τετ 05 Οκτ 2022, 03:53
nicolasg έγραψε: Κυρ 02 Οκτ 2022, 08:29 To "To Death and Beyond..." ειναι δισκάρα!
Όλα είναι ωραίοι δίσκοι αλλά οι 3 πρώτοι με τον Marco στα φωνητικά "χτυπάνε" διαφορετικά!
Έπαιξε στους Biomechanical, την μπάντα που σχημάτισε ο Κουτσελίνης, τραγουδιστής των Deceptor, στα early 00s.
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
Xstroyer
Δημοσιεύσεις: 1850
Εγγραφή: Πέμ 11 Ιαν 2018, 12:26

Re: Ελληνική σκηνή και συγκροτήματα: τότε και τώρα.

Δημοσίευση από Xstroyer »

Διάβασα προσεκτικά όλα τα σχόλια, οπότε συνεχίζω.

Σωστός ο Κόμης στο: "Για μένα η πρώτη σοβαρή κατάσταση που πρόσφερε ένα καλλιτεχνικό υπόβαθρο και που μνημονεύεται ακόμα και σήμερα είναι η Ελληνική Black Metal φάση από το 90 έως το 95. Συγκεκριμένος ήχος και αισθητική που έκαναν ρεύμα."

Μπορεί να αλλάζει λίγο η ημερομηνία, αλλά αυτό είναι μια αλήθεια και το έχει αποδείξει η ιστορία. Period.

Σαφώς και υπήρχε heavy / power metal σκηνή, η οποία έβγαζε και μεγάλο πάθος, αλλά το γεγονός ότι αρκετά από εκείνα τα (κυρίως) demo που κάποιοι προσκυνάμε (Deceptor, Sacrament, Guardian Angel, Nemesis, κ.α. τα ξέρουμε, μη τα ξαναγράφουμε) συνεχίζουν να τα μνημονεύουν μια χούφτα άνθρωποι, και αυτό δείχνει συναισθηματικό δέσιμο το οποίο ίσως να μην μας αφήνει να δούμε άλλα πράγματα.

Σε αυτά που αναφέρει ο Death_Courier, να ξεκινήσουμε με το ότι δεν είναι μόνο η Ελληνική σκηνή του σήμερα μια εντελώς διαφορετική σκηνή σε σχέση με τα '80s και τα '90s, αλλά η κάθε σκηνή είναι διαφορετική με το παρελθόν της, σε πολλές χώρες.

Πριν συνεχίσουμε, να διευκρινίσουμε τι είναι ΣΚΗΝΗ γιατί κάποιοι (κυρίως μουσικοί) μπερδεύονται και νομίζουν πως σκηνή είναι μόνο τα συγκροτήματα. ΟΧΙ.

Σκηνή είναι οι μουσικοί και οι μπάντες τους, οι κυκλοφορίες τους, οι δισκογραφικές εταιρείες, τα δισκάδικα, τα live μαγαζιά, τα studio, τα festival και οι συναυλίες, ο Τύπος (περιοδικά, fanzines, ραδιόφωνο, ακόμα και ένα forum σαν αυτό) και φυσικά οι οπαδοί. Για να δούμε τη διαφορά του σήμερα με το παρελθόν, θα πρέπει να εστιάσουμε στο σύνολο της σκηνής και αν δει κάποιος την ολότητα, καταλαβαίνει ότι σε συγκεκριμένους τομείς, υπήρχαν τρομερές παθογένειες παλιότερα, στην Ελλάδα.

Επίσης, είμαστε μια σκηνή όπου οι περισσότεροι οπαδοί είναι και ΚΑΤΙ άλλο από τα παραπάνω, αλλά η πλειοψηφία αυτών δεν είναι τόσο ενεργοί και supportive σε αυτή τη σκηνή. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει και καλά να στηρίζουμε τα πάντα, αλλά από πίσω, ακόμα και σήμερα υπάρχει μια εμπάθεια και ζήλια, η οποία φυσικά ήταν χειρότερη παλιότερα. ΟΙ επαγγελματίες φυσικά (αυτοί που ζουν από τη μουσική, όποιο και να είναι το πόστο) είναι μειοψηφία.

Βγαίνουν τα τελευταία χρόνια σπουδαίες κυκλοφορίες στην Ελληνική σκηνή; Φυσικά. Και θα συνεχίσουν να βγαίνουν.

Είναι καλύτερες από παλιότερες (βλ. '80s, '90s); Γιατί να μην είναι; Και αν τα πάντα θα μπορούσαν να είναι a matter of taste, η σημερινή heavy / epic / power σκηνή στην Ελλάδα, είναι σημαντικότερη από την '90s heavy/power σκηνή της χώρας. Αρέσει δεν αρέσει, μπάντες όπως οι Wrathblade επηρεάζουν και απασχολούν μουσικούς και συγκροτήματα ίδιου ύφους του εξωτερικού, κάτι που δεν έκαναν π.χ. ποτέ οι Blind Justice (που τους αγαπάμε, φυσικά). Αυτό δείχνει κάτι που δεν θα καταλάβει ο παλιακός καραφλοχαιτάς οπαδός τύπου "μόνο-Vavel-δικέ-μου", ο οποίος μπορεί να ήταν και μουσικός μιας και όποιος πιάνει μια κιθάρα ή ανοίγει το στόμα είναι "κιθαρίστας" ή "τραγουδιστής", όπως και όποιος έχει κάνει ένα review ή μια συνέντευξη είναι "συντάκτης". [Πίσω από τις λέξεις βλέπετε και κάποιες παθογένειες]

Πολλές φορές μιλάμε για τις δυσκολίες των '80s και '90s, γενικεύοντας - μπλέκοντας και παράγοντες που ίσως δεν έχουν σημασία. Η σημαντικότερη δυσκολία ήταν οι τεχνικές γνώσεις σε θέματα ηχογραφήσεων και το γεγονός πως ήμασταν στην ανατολή της Ευρώπης χωρίς εγχώριες δισκογραφικές εταιρείες και studios με πραγματική τεχνογνωσία στο metal. Οι παροδικές εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Αυτό άλλαξε. Μαζί του άλλαξαν και όλες οι σκηνές, η ίδια η μουσική, και η τεχνογνωσία. Γενικώς. Η Ευρώπη ενώθηκε και μέσω του διαδικτύου και του νέου ψηφιακού σύμπαντος, όλα έγιναν πιο εύκολα. Εύκολα, όχι μόνο στο να κάνεις ότι θέλεις, αλλά το πιο βασικό, εύκολα στο να πλησιάσει ένας μουσικός το όραμά του.

Θα με συγχωρέσετε, αλλά τα albums σχημάτων όπως οι Wrathblade, Sacral Rage, Sacred Outcry, Wardrum (ενδεικτικά ονόματα) μεγαλώνουν περισσότερο σε συντομότερο χρόνο, απ'ότι έχει μεγαλώσει π.χ. το κάθε Dark Nova. και αυτό δείχνει αντικειμενικά πολλά πράγματα, πέρα από προσωπικά γούστα, για το τότε και το σήμερα. Μη κολλάμε σε ένα Thy Mighty Contract, First Attack, Mythology κτλ, ξεχνώντας όλη τη σαβούρα του παρελθόντος, ενώ σήμερα πιάνουμε μόνο αυτή, παραβλέποντας τα σπουδαία του τώρα.
Άβαταρ μέλους
asgardlord
Δημοσιεύσεις: 522
Εγγραφή: Κυρ 14 Οκτ 2018, 19:39
Τοποθεσία: Νήσος Κύπρος

Re: Ελληνική σκηνή και συγκροτήματα: τότε και τώρα.

Δημοσίευση από asgardlord »

Καλά τα είπατε και έχετε όλοι δίκιο. Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα, το επίπεδο σαφέστατα έχει ανέβει. Και για κάθε demo Sarissa, Deceptor ή Spitfire που άντεξε στο χρόνο, είναι και αρκετά που ρομαντζάραμε τότε τα οποία σήμερα δεν ακούγονται και τόσο χοτ. Πλην όμως - όπως σωστά αναφέρθηκε - είναι προιόν άλλης εποχής και η αξία τους δεν είναι μόνο μουσική αλλά και ιστορική γιατί άνοιξαν δρόμους και δημιούργησαν ρεύμα. Συν τοις άλλοις όπως επίσης σωστά γράφτηκε, στο στούντιο σήμερα όλοι ακούγονται Μάλμστιν. Live τι γίνεται?
Iron wields from armored wrists
Απάντηση

Επιστροφή στο “Heavy metal καταστάσεις...”