"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Με αφορμή τους Ghost (και παλιότερα στο metaldome τους Warlord στον αντίποδα) μια σειρά συζητήσεων είναι σε εξέλιξη για τον αν η επιτυχία ενός συγκροτήματος αποδεικνύει και την μουσική αξία του (και το αντίστροφο) στα πλαίσια της φυσικής επιλογής, της ανάδειξης και της επιβίωσης του "the fittest". Εμένα , ως συμπαθούντα των outsider και των underdog, αυτή η θεώρηση με βρίσκει σε μεγάλο βαθμό αντίθετο γιατί προσπαθεί να εισάγει την λογική της "καπιταλιστικής δικαιοσύνης"* στην τέχνη. Επειδή όμως τα είχα αναλύσει σε μεγάλο βαθμό στο metaldome, και κουράστηκα να είμαι "εναντίον όλων", να σας αφήσω να τοποθετηθείτε οι υπόλοιποι, με ελάχιστες παρεμβάσεις από μένα. "Δίκαια" οι μεγάλοι της μουσικής μας γίναν μεγάλοι και οι μικροί έμειναν μικροί;
*ο επιτυχημένος πάντα δικαιώνεται και όλα κρίνονται εκ του αποτελεσματος
*ο επιτυχημένος πάντα δικαιώνεται και όλα κρίνονται εκ του αποτελεσματος
Surreal Killer
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα δικαιοσύνης δεδομένου ότι και η έννοια της δικαιοσύνης είναι λίγο αόριστη: πχ αξίζει το γκρούπ που προσπαθεί με ανιδειοτέλεια παίζοντας αυτό που επιθυμεί (ακόμα και αν δεν είναι Α' εθνική) ή αυτός που δουλεύει καλύτερα; Πχ οι Ghost όσο και αν δεν μου αρέσουν όπως οι Sabaton και όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτή την θέση δουλεύουν και φαίνεται: εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους προσφέρονται, παίρνουν ρίσκα, δοκιμάζουν πράγματα, μπορεί και να μεταβάλλουν τον ήχο τους σε πιο εύπεπτο αλλά σίγουρα δεν κάθονται στις καναπεδάρες τους και περιμένουν τα συμβόλαια να τους έρθουν. Δεν αντιλέγω ότι υπήρχαν/υπάρχουν μπάντες που άξιζαν/αξίζουν περισσότερα από όσα τους δόθηκαν αλλά δυστυχώς σε μερικούς δεν δίνονται. Και guess what, πρώτοι εμείς και όσοι τασσόμαστε στο γκρούπ των ανιδειοτελών ακροατών μπορεί να φταίμει για αυτό.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Εγώ είμαι της άποψης οτι ισχύει το ευθύ, αλλά όχι το αντίστροφο. Δηλαδη, πέρα από όλα τα σωστα που λέτε περί σκληρης δουλειάς, σωστής αξιοποίησης ευκαιριών κτλ κτλ, ισχυει κατά τη γνώμη μου το παρακάτω:
Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών που "γιγαντώνονται", ΠΟΙΟΤΙΚΑ/ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ το αξίζουν, ενώ όσοι δεν το κατάφεραν, δεν σημαίνειΙ οτι δεν το άξιζαν.
Η πλειοψηφία των καλλιτεχνών που "γιγαντώνονται", ΠΟΙΟΤΙΚΑ/ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ το αξίζουν, ενώ όσοι δεν το κατάφεραν, δεν σημαίνειΙ οτι δεν το άξιζαν.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Πολύ σωστή τοποθέτηση!Zippo190 έγραψε: ↑Δευ 04 Ιουν 2018, 15:29 Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα δικαιοσύνης δεδομένου ότι και η έννοια της δικαιοσύνης είναι λίγο αόριστη: πχ αξίζει το γκρούπ που προσπαθεί με ανιδειοτέλεια παίζοντας αυτό που επιθυμεί (ακόμα και αν δεν είναι Α' εθνική) ή αυτός που δουλεύει καλύτερα; Πχ οι Ghost όσο και αν δεν μου αρέσουν όπως οι Sabaton και όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτή την θέση δουλεύουν και φαίνεται: εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους προσφέρονται, παίρνουν ρίσκα, δοκιμάζουν πράγματα, μπορεί και να μεταβάλλουν τον ήχο τους σε πιο εύπεπτο αλλά σίγουρα δεν κάθονται στις καναπεδάρες τους και περιμένουν τα συμβόλαια να τους έρθουν. Δεν αντιλέγω ότι υπήρχαν/υπάρχουν μπάντες που άξιζαν/αξίζουν περισσότερα από όσα τους δόθηκαν αλλά δυστυχώς σε μερικούς δεν δίνονται. Και guess what, πρώτοι εμείς και όσοι τασσόμαστε στο γκρούπ των ανιδειοτελών ακροατών μπορεί να φταίμει για αυτό.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Δίκαια ή άδικα, τίποτα δεν είναι τυχαίο και πάντα υπάρχουν οι κομβικές στιγμές (αρνητικές ή θετικές) που δικαιολογούν τα γεγονότα και την πραγματικότητα.
Θα επανέρχομαι όταν πέσουν μπάντες στο τραπέζι που για κάποιους αδικήθηκαν ή όχι, με τα αντίστοιχα facts που θα δικαιολογούν την πραγματικότητα, αφού το thread έχει στο τίτλο το "μουσική βιομηχανία" και τα facts είναι πιο χειροπιαστά, πέρα από τη μουσική και μόνο.
Η ιστορία δείχνει οτι κανένας μεγάλος δεν έγινε τυχαία μεγάλος, αλλά υπάρχουν κάποιοι "μικροί" που έμειναν εκεί, παρότι μπορεί καλλιτεχνικά να είναι "καλύτεροι" από μεγαλύτερα ονόματα, αλλά κάποια στιγμή δεν διαχειρίστηκαν σωστά κάποιες καταστάσεις και έμειναν στάσιμοι ή δεν προχώρησαν.
Θα επανέρχομαι όταν πέσουν μπάντες στο τραπέζι που για κάποιους αδικήθηκαν ή όχι, με τα αντίστοιχα facts που θα δικαιολογούν την πραγματικότητα, αφού το thread έχει στο τίτλο το "μουσική βιομηχανία" και τα facts είναι πιο χειροπιαστά, πέρα από τη μουσική και μόνο.
Η ιστορία δείχνει οτι κανένας μεγάλος δεν έγινε τυχαία μεγάλος, αλλά υπάρχουν κάποιοι "μικροί" που έμειναν εκεί, παρότι μπορεί καλλιτεχνικά να είναι "καλύτεροι" από μεγαλύτερα ονόματα, αλλά κάποια στιγμή δεν διαχειρίστηκαν σωστά κάποιες καταστάσεις και έμειναν στάσιμοι ή δεν προχώρησαν.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Ας τροφοδοτησω τη συζητηση με καποιες (ρητορικες;) ερωτησεις ως food for thought.
Αν αποκλεισουμε (προσωρινα) το κομματι των "κατασκευασματων" εταιρειων και της συνομωσιολογιας που περικλειει, για να μην αποπροσανατολισουμε τη συζητηση, πιστευετε οτι το timing δεν παιζει μεγιστο ρολο; Το σωστο συγκροτημα, με τη σωστη μουσικη, τη σωστη στιγμη, στο σωστο τοπο, με το απαραιτητο δεκανικι/φτιασιδωμα των εταιρειων. Ολα τα κλασσικα συγκροτηματα θα διημιουργουσαν το ιδιο impact ανεξαρτητως εποχης και timing; Οι Rolling Stones (οι οποιοι κατα γενικη ομολογια ειναι μουσικα υποδεεστεροι της αντιστοιχης εικονας τους) με το αντιστοιχο υλικο, θα μεναν παλι κλασσικοι ανεξαρτητως εποχης (αντιθετα πχ με τους διαχρονικους Pink Floyd ή εστω τους Beatles); Οποτε τι ακριβως ειναι αυτο που θα συμβαλλει αποφασιστικα για να γινει ενας καλος/πολυ καλος/γαματος μουσικος μεγαλος; Αυτο που κανει την ουσιαστικη διαφορα ενος υποσχομενου με εναν επιτυχημενο; Το σωστο timing ειπαμε... Τι θα πει αυτο; Τυχη, μουσικη διορατικοτητα, αρετες marketing, συντονισμος με τις επιταγες της εποχης, σπρωξιμο; Εχει κανενα απο αυτα αμεση σχεση με την "αντικειμενικη" μουσικη αξια;
Αν αποκλεισουμε (προσωρινα) το κομματι των "κατασκευασματων" εταιρειων και της συνομωσιολογιας που περικλειει, για να μην αποπροσανατολισουμε τη συζητηση, πιστευετε οτι το timing δεν παιζει μεγιστο ρολο; Το σωστο συγκροτημα, με τη σωστη μουσικη, τη σωστη στιγμη, στο σωστο τοπο, με το απαραιτητο δεκανικι/φτιασιδωμα των εταιρειων. Ολα τα κλασσικα συγκροτηματα θα διημιουργουσαν το ιδιο impact ανεξαρτητως εποχης και timing; Οι Rolling Stones (οι οποιοι κατα γενικη ομολογια ειναι μουσικα υποδεεστεροι της αντιστοιχης εικονας τους) με το αντιστοιχο υλικο, θα μεναν παλι κλασσικοι ανεξαρτητως εποχης (αντιθετα πχ με τους διαχρονικους Pink Floyd ή εστω τους Beatles); Οποτε τι ακριβως ειναι αυτο που θα συμβαλλει αποφασιστικα για να γινει ενας καλος/πολυ καλος/γαματος μουσικος μεγαλος; Αυτο που κανει την ουσιαστικη διαφορα ενος υποσχομενου με εναν επιτυχημενο; Το σωστο timing ειπαμε... Τι θα πει αυτο; Τυχη, μουσικη διορατικοτητα, αρετες marketing, συντονισμος με τις επιταγες της εποχης, σπρωξιμο; Εχει κανενα απο αυτα αμεση σχεση με την "αντικειμενικη" μουσικη αξια;
Surreal Killer
- LuciferSteele
- Δημοσιεύσεις: 6992
- Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
θα συμφωνήσω με πρίαμο, είμαι κατά της "καπιταλιστικής" δικαιοσύνης ή αλλιώς της δικαιοσύνης των αριθμών
τα νούμερα δεν μου λένε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, η καλλιτεχνική επιτυχία είναι μη μετρήσιμο μέγεθος
και λάθος χειρισμούς κάνανε πολλές μπάντες αλλά γιά κάποιες συγχωρέθηκαν και σε άλλες στοίχησαν. δύο μέτρα και δύο σταθμά
τα νούμερα δεν μου λένε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, η καλλιτεχνική επιτυχία είναι μη μετρήσιμο μέγεθος
και λάθος χειρισμούς κάνανε πολλές μπάντες αλλά γιά κάποιες συγχωρέθηκαν και σε άλλες στοίχησαν. δύο μέτρα και δύο σταθμά
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Νομίζω πως και σε αυτό το κομμάτι μετράει η συνέχεια και το πως ξεπέρασε ή διαχειρίστηκε κάποιος "μουσικά" τους λάθος χειρισμούς σε καλλιτεχνικό επίπεδο, πέρα από θέματα που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με το κομμάτι της βιομηχανίας. Π.χ. οι Crimson Glory μετά το Strange And Beautiful διέλυσαν ενώ οι Priest μετά το Turbo και το Ram It Down έβγαλαν Painkiller.LuciferSteele έγραψε: ↑Τρί 05 Ιουν 2018, 01:33 λάθος χειρισμούς κάνανε πολλές μπάντες αλλά γιά κάποιες συγχωρέθηκαν και σε άλλες στοίχησαν. δύο μέτρα και δύο σταθμά
Επίσης, το timing που αναφέρει ο Πρίαμος παίζει ουσιαστικό ρόλο.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Ας διευκρινιστεί ότι μεγάλος δεν είναι αυτός που διογκώνεται και σε βραχύ χρονικό διάστημα ξεφουσκώνει, αλλά εκείνος που σε βάθος χρόνου έχει αφήσει παρακαταθήκη που γίνεται αποδεκτή από σεβαστό μέρος του μουσικού κόσμου.
Κάτι αντίστοιχο συμβάινει και στους αθλητές π.χ. Μεγάλοι θεωρούνται συνήθως όταν εξωαθλητικοί παράγοντες συμπορεύονται με τις επιδόσεις τους, οι οποίες δεν όφείλονται αποκλειστικά σε εγγενές ταλέντο, αλλά σε σκληρή δουλειά, περισσότερη από τους υπόλοιπους, ωστέ να μπορούν για ικανοποιητικό χρονικό διάστημα να είναι ανταγωνιστικοί.
Εδώ τίθεται και το υποερώτημα ως συμπλήρωμα, το μέταλ καταστράφηκε από το γκραντζ? Εγώ θα πω ότι και ναι κι όχι, με περισσότερη έμφαση στο όχι.
Κάτι αντίστοιχο συμβάινει και στους αθλητές π.χ. Μεγάλοι θεωρούνται συνήθως όταν εξωαθλητικοί παράγοντες συμπορεύονται με τις επιδόσεις τους, οι οποίες δεν όφείλονται αποκλειστικά σε εγγενές ταλέντο, αλλά σε σκληρή δουλειά, περισσότερη από τους υπόλοιπους, ωστέ να μπορούν για ικανοποιητικό χρονικό διάστημα να είναι ανταγωνιστικοί.
Εδώ τίθεται και το υποερώτημα ως συμπλήρωμα, το μέταλ καταστράφηκε από το γκραντζ? Εγώ θα πω ότι και ναι κι όχι, με περισσότερη έμφαση στο όχι.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
μεγάλο θέμα συζήτησης, αλλά νομίζω ότι έπαιξε και το grudge το ρόλο του. Και όχι απαραίτητα το ίδιο το grudge αλλά η ανάγκη της μουσικής βιομηχανίας να ψάξει για το next best thing δίπλα στο hardrockίζον metal τύπου G'n'R και Skid Row που πουλούσε τότε.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Θα μπορούσε να είναι κάτι αντίστοιχο με το βραχύβιο punk ως αντίδραση στο θεωρητικά δεινοσαυρικό rock και progressive των 70s. Αλλά γενικώς, δεν πιστεύω οτι "το grunge σκότωσε το metal".
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Χωρίς να υπονοώ σε απόλυτη συμφωνία αυτό που λες, προς τα εκεί κλίνω κι εγώ, απενοχοποιώντας το ίδιο το μουσικό ιδίωμα και ρίχνοντας την ευθύνη σε διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων είναι και η μουσική βιομηχανία. Εν τέλει, εγείρεται ζήτημα "καιταλιστικής δικαιοσύνης".
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Μισό λεπτό όμως, η καπιταλιστική δικαιοσύνη είναι εν μέρη δικαιοσύνη των επιλογών: Οι Crimson Glory δεν φταίνε άν η μουσική βιομηχανία στράφηκε αλλού, ούτε αν ο κόσμος έτρεξε σε άλλα ακούσματα. Ενδεχομένως οι ίδιοι να μην κατάφεραν να αποκτήσουν το fanbase που θα ήθελαν για να συνεχίσουν αλλά οι επιλογές ήταν δικές τους. Άλλοι συνέχισαν, έψαξαν για άλλη αγορά (Ευρώπη) και μπόρεσαν να ζήσουν.trigger έγραψε: ↑Τρί 05 Ιουν 2018, 11:01Χωρίς να υπονοώ σε απόλυτη συμφωνία αυτό που λες, προς τα εκεί κλίνω κι εγώ, απενοχοποιώντας το ίδιο το μουσικό ιδίωμα και ρίχνοντας την ευθύνη σε διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων είναι και η μουσική βιομηχανία. Εν τέλει, εγείρεται ζήτημα "καιταλιστικής δικαιοσύνης".
Εν τέλη ακόμα και αν κάποιοι στάθηκαν άτυχοι ενδεχομένως να μην φταίει κανείς για αυτό.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Εξαρτάται από τα κίνητρα κάθε μπάντας, πρέπει να εξεταστεί ανά περίπτωση το ζήτημα. Τα κίνητρα δεν είναι κοινά. Η στροφή στο ύφος κάθε μπαντας μπορεί να οφείλεται σε ιδία απόφαση, στα πλαίσια εξερεύνησης άλλων μουσικών στυλ, είτε χειραγωγημένη από τις ανάγκες του βιοπορισμού, είτε, στην περίπτωση των 80ς, από το κυνήγι για ένα όνειρο και το λάιφσταϊλ που το περιβάλλει, ή ακόμα και για άλλους λόγους Ο νεαρός Αμερικάνος που ξεκίνησε τους Crimson Gloryστα 80ς κι έκανε σχετική επιτυχία αρχικά, είχε σαφώς διαφορετικά κίνητρα, οπτική και στόχους από εκείνους που έχεις εσύ πχ ως οπαδός σήμερα.
"Δικαιοσύνη" και μουσική βιομηχανία.
Μιας και αναφέρθηκε όνομα, οι Crimson Glory είχαν εταιρία στα πάνω της να τους στηρίζει, μουσικάρες, τούμπανο promo (εξώφυλλο παντού, αφίσες κτλ) και ξαφνικά κάποιοι (?) αποφασίζουν να αλλάξουν εντελώς το ύφος της μπάντας με το Strange And Beautiful. Kαι πάλι έπεσε τρελό promo (θυμάται κάποιος το Rock City ντυμένο ολόκληρο με το εξώφυλλο παντού;) αλλά τελικά το promotion και η γνωστή εταιρία μόνο, δεν φτάνει.
Στο reunion δε (Αstronomica) η εταιρία που το κυκλοφόρησε, έριξε τόσο χρήμα που τελικά μετά έκλεισε... Στη δεύτερη περίπτωση, μάλλον έπαιξε ρόλο και το λάθος timing.
Στο reunion δε (Αstronomica) η εταιρία που το κυκλοφόρησε, έριξε τόσο χρήμα που τελικά μετά έκλεισε... Στη δεύτερη περίπτωση, μάλλον έπαιξε ρόλο και το λάθος timing.