Καλύτερα όπως ήταν τότε

[GeorgeKallinis]

Για μένα απλά να πω ότι νοσταλγώ την εποχή που τα πράγματα ήταν πιο απόμακρα και ταυτόχρονα πιο "μυθικά". Πριν δηλαδή την εποχή του ξεκατινιάσματος των social media, τότε δηλαδή που ασχολούμασταν κατά 90% με την μουσική, χωρίς να ξέρουμε για τον χ, ψ καλλιτέχνη αν είναι ακροδεξιός, ή ακροαριστερός, αν πλακώνεται με τη γυναίκα του, αν είναι χρηματόδουλος, αν, αν, αν...Δεν με ενδιαφέρουν όλα αυτά τα "αν", θέλω να επικεντρώνομαι στην μουσική, αλλά επειδή κι εγώ άνθρωπος είμαι, λογικό είναι να με επηρρεάσει κάτι το πολύ αρνητικό που μπορεί να ακούσω για κάποιον καλλιτέχνη! Ε προτιμώ λοιπόν να μην ανακατεύομαι πολύ με αυτά. Ναι, γούσταρα πολύ π.χ. που είχα γίνει φίλος στο fb με τον Bill Tsamis και μπορούσα να βλέπω τις σκέψεις του αποτυπωμένες, να επικοινωνώ μαζί του κλπ, αλλά ταυτόχρονα, δεν είχα καμία διάθεση να βλεπω σκηνικά τύπου να γράφει πόσο αγαπαέι τη γυναικούλα του τη Vidonne και μετά από 2-3 χρόνια να γράφει πόσο εφιάλτης ήταν η ζωή μαζί της και τώρα έιναι ευτυχισμένος με την πιτσιρίκα που της έμοιαζε!! Καλυτερα λοιπόν, από μακριά και αγαπημένοι

Πάρα πολύ σωστά. Για μένα, είναι άλλο ένα ζήτημα που πάντα έδειχνα πηχτή αδιαφορία και σχεδόν πάντα έκανα πλήρη αποσύνδεση του καλλιτέχνη με τη μουσική του (εντάξει διατηρούμε και λίγο χώρο για λίγο χαβαλέ, σε κάποιες περιπτώσεις).

Πάντως, από όταν ήμουν πιτσιρικάς, μου έβγαινε ενστικτωδώς να κρατάω "απόσταση" από ένα συγκρότημα και το έχω διατηρήσει μέχρι σήμερα, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Έχω καταλήξει στο εξής: Αυτό που κρατάω από έναν καλλιτέχνη είναι η αφοσίωση στο έργο του και το κατά πόσο με πείθει ότι αυτό που κάνει τον εκφράζει, πόσο αληθινό είναι για αυτόν. Τι κάνει σπίτι του, ας το κρίνουν οι γύρω του.

Να δώσω και παραδείγματα. Ο Οζζυ ήταν μάλλον ο πρώτος που "πούλησε" την προσωπική του ζωή. Ποτέ δεν με πείραξε. Ποτέ δεν είδα ούτε μισό επεισόδιο, μόνο κάτι αποσπάσματα από περιέργεια. Χέστηκα για το τι κάνει με την οικογένεια του.

Τι κάνει όμως ο Οζζυ 20-25 χρόνια μετά από το ριάλιτι σόου; Βγάζει δίσκους και νιώθεις την αγωνία του να βγει και πάλι να παίξει ζωντανά για τους οπαδούς του, να πεθάνει στη σκηνή.

Αυτό κρατάω.