METAL ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

[Aegon]

Εμένα καμία σχέση η σύζυγος και η μικρή κόρη με μέταλ. Για Οικονομόπουλο και μπουζούκια, μέσα είναι.
Η μεγάλη κόρη λίγο black άκουγε, αλλά περιστασιακά και τελείως επιφανειακά. Επί της ουσίας θα έλεγα, καμία σχέση.
Με έβαλαν να τους φτιάξω μια οικογενειακή συνδρομή στο spotify και δεν δίνουν ούτε ευρώ για τη μουσική, σε φυσικό φορμάτ.

Δίνουν λεφτά για φαγητό, για καφέδες, τσιγάρα, εξόδους, ρούχα, ταξίδια, βόλτες αλλά για μουσική ούτε φράγκο.
Εγώ είμαι ο φανατικός και αντιμοντέρνος γενικώς, ο oldschool τύπος, που έχει ξεμείνει από παλιές εποχές και σε αυτά που μου αρέσουν,
δίνω τα όποια χρήματα μπορώ να διαθέσω ή περισσεύουν και είναι κάτι που το κάνω για την πάρτυ μου.

Ούτε θα επηρέαζα τον οποιονδήποτε να ακούει αυτά που ακούω, ούτε θα μπορούσε να με περιορίσει ο οποιοσδήποτε να σταματήσω να ακούω αυτά που ακούω από μικρός.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να ακούει ό,τι θέλει.
Γενικά είμαι περήφανος για τη μουσική μας, γιατί η μουσική που ακούνε τα πιο πολλά πιτσιρίκια, είναι απλά σκουπίδια.
Αυτά τα τραπ τραγούδια, που δεν τα λες και μουσική. Μια μ@λακία και μισή η φάση.

Κάποτε είχαν τατού οι μουσικοί και ήταν ''δακτυλοδεικτούμενοι'' και τώρα έχει γίνει της μόδας και κοντεύει να καταντήσει αηδία.
Η μαγκιά τώρα είναι να μην έχεις τατού.
Πάνε όλοι σαν τα πρόβατα, μέχρι και η ''κουτσή Μαρία'' και ζωγραφίζει παπαριές στο κορμί.
Έτσι και με τη μουσική.
Τραπ μουσική και μαγκιά κλανιά οι μισοί πιτσιρικάδες. Δυστυχώς όμως σε αρκετά μεγάλο βαθμό ''καθυστερημένοι'', με ελλειμματική ικανότητα προσοχής και υπερκινητικότητα, που δεν μπορούν να διαβάσουν 2 σελίδες κείμενο. Ανικανότητα προγραμματισμού απίστευτη. Κινητό 24/7, ως προέκταση του χεριού, στην τουαλέτα και στο φαγητό.

Τι μέταλ να ακούσει η νεολαία. Η μέταλ είναι μαγκιά. Η μέταλ θέλει σκεπτόμενα άτομα και με άποψη.

Όχι ότι δεν έχει σκεπτόμενα άτομα και σε άλλες μουσικές, αλλά γενικά η κατάσταση στο μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας, από μουσική άποψη,
δεν είναι απλώς κακή ή άσχημη, είναι ακόμα χειρότερη, από ότι την φαντάζεστε.
Χίλιες φορές δηλαδή, να πάω σε μπουζούκια, παρά να άκουγα τραπ.

Αυτά τα ολίγα, επ' αφορμή του τόπικ και ελπίζω να μην ξέφυγα πολύ και να μην πλάτειασα υπερβολικά με την γκρίνια μου.

Πολύ καλή τοποθέτηση φίλε και με αφορμή την φράση σου ''καλύτερα να πάω σε μπουζούκια, παρά να άκουγα τραπ'', θυμήθηκα που πρόσφατα είδα στο netflix το ντοκιμαντέρ για τους Wham και ακούγοντας τα τραγούδια τους, σύγκρινα με τα σκουπιδοτράπ και ήταν ρε φίλε λες και άκουγα όπερα!! Δηλαδή γαμώ το κερατό μου, 80s και πάλι 80s για πάντα!! Τουλάχιστον οι Wham και οι κάθε Wham είχαν ΤΡΓΟΥΔΙΑ! Είχαν μια ωραία φωνή, είχαν μελωδίες κλπ

[aorpanos72]

Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές σε τυχαίες συζητήσεις οτι η pop των 80s είναι σε αλλη στρατόσφαιρα σε σχέση με την "ποπ" του σήμερα.

[Bersekeros]

Πολύ καλή τοποθέτηση φίλε και με αφορμή την φράση σου ''καλύτερα να πάω σε μπουζούκια, παρά να άκουγα τραπ'', θυμήθηκα που πρόσφατα είδα στο netflix το ντοκιμαντέρ για τους Wham και ακούγοντας τα τραγούδια τους, σύγκρινα με τα σκουπιδοτράπ και ήταν ρε φίλε λες και άκουγα όπερα!! Δηλαδή γαμώ το κερατό μου, 80s και πάλι 80s για πάντα!! Τουλάχιστον οι Wham και οι κάθε Wham είχαν ΤΡΓΟΥΔΙΑ! Είχαν μια ωραία φωνή, είχαν μελωδίες κλπ

Καλά δεν το συζητάμε για το τι ωραίες αξεπέραστες μουσικάρες είχαν τα 80's.
Πού να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις. Τι Wham, τι Roxette, τι M.Jackson, Kylie Minogue....άπειρα ονόματα.
Αλλά και στην αρχή των 90's η χορευτική μουσική και η ποπ, είχαν πάει επισης πολύ καλά. Μετά τα OO's χάλασε τελείως η φάση.
Το τελευταίο άλμπουμ εκτός metal που μου άρεσε, ήταν της Adele και έχουν περάσει ήδη 12 χρόνια.

[Bersekeros]

Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές σε τυχαίες συζητήσεις οτι η pop των 80s είναι σε αλλη στρατόσφαιρα σε σχέση με την "ποπ" του σήμερα.

Σε άλλο Γαλαξία αδερφέ, σε σχέση με σήμερα.

[Priamos]

Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές σε τυχαίες συζητήσεις οτι η pop των 80s είναι σε αλλη στρατόσφαιρα σε σχέση με την "ποπ" του σήμερα.

Χωρίς πλάκα! Τότε τη σνομπαραμε (ειδικά αφότου γίναμε μεταλλαδες) αλλά εν έτει 2023 ούτε στον ύπνο τους τέτοια pop κομμάτια:




Αλλά για να μην είμαι εντελώς άδικος , υπάρχουν και σήμερα εξαιρέσεις:

[aorpanos72]

Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές σε τυχαίες συζητήσεις οτι η pop των 80s είναι σε αλλη στρατόσφαιρα σε σχέση με την "ποπ" του σήμερα.

Χωρίς πλάκα! Τότε τη σνομπαραμε (ειδικά αφότου γίναμε μεταλλαδες) αλλά εν έτει 2023 ούτε στον ύπνο τους τέτοια pop κομμάτια:




Αλλά για να μην είμαι εντελώς άδικος , υπάρχουν και σήμερα εξαιρέσεις:

Η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

[Progress_Lost]

Γκομενα δεν εχω ακομα.

+ Άπειρο!!!

[Aegon]

Λοιπόν ας τοποθετηθώ κι εγώ μιας κι έκανα την ανάρτηση. Εμένα η σύζυγος λόγω υπόβαθρου (αφρικανική καταγωγή) δεν είχε καμία επαφή με τη μέταλ κουλτούρα και ελάχιστη με ροκ (π.χ. της αρέσουν οι Imagine Dragons). Ακούει pop, rnb, gospel, τέτοια πράγματα. Επειδή όμως της αρέσει γενικά η μουσική και είναι ανοιχτόμυαλη, χωρίς καν να της κάνω σχετική προπαγάνδα, απλά και μόνο με τη μουσική που έβαζα να παίζει στο σπίτι, πλέον είναι φανατική με Def Leppard, Alice Cooper και Queen. Επίσης της αρέσουν αρκετά οι Whitesnake, Ozzy, Kiss, Volbeat κ.α. Μια μέρα άκουσε που έβαζα Manowar και μου λέει χωρίς να έχει ιδέα από την μπάντα, "ωραίο γκρουπ, σαν πολεμικοί ύμνοι μου ακούγονται''! Γενικότερα πάντως, δεν με ένοιαξε ποτέ το τι μουσική ακούει η εκάστοτε σύντροφος, αρκει όμως με την σειρά της να κατανοεί και να σέβεται το γεγονός πως η μέταλ μουσική έιναι μεγάλο μέρος της ζωής μου. Παιδιά δεν έχω προς το παρόν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να τους κάνω κήρυγμα (όπως έκαναν δυστυχώς σε μένα οι γονείς μου), για το τι "πρέπει" να ακούνε. Το μόνο που θα ήθελα να τους περάσω ως νοοτροπία, είναι να μην ακολουθούν μόδες και να είναι ανοιχτόμυαλα με την μουσική. Να ψαχτούν και να ακούσουν ό,τι θέλουν.

[Vic]

Διάλεξα γυναίκα που της αρέσει αυτή η μουσική. Ήταν σαφέστατα κριτήριο. Καημός και απωθημένο πιο σωστά.

Τα παιδιά μου μεγάλωσαν ακούγοντας στο αυτοκίνητο τα δικά μας (απλώς προσπέρναγα τα εξτρίμ). Μόνα τους ρώτησαν τι είναι το τάδε και τι είναι το δείνα γιατί θέλανε να το ξανακούσουν. Σήμερα η μικρή γουστάρει πολλά πράγματα (Ozzy, System of a Down, Volbeat, Warrior Soul και άπειρα ενδιάμεσα) αλλά ακούει και ποπ (μαζί και Imagine Dragons) και φαίνεται ότι δεν είναι ταγμένη καθόλου, που είναι μια χαρά.

Ο μεγάλος (ένα χρόνο μεγαλύτερος βασικά, πρώτη λυκείου τώρα), είναι ένα κανονικό μεταλλάκι με αγαπημένους τους Running Wild, Judas Priest, Kai Hansen σαν τον μπαμπά του και Riot. Δηλώνει ότι έχει "μπούμερ γούστα". Το τραγούδι που τον έβαλε στο τριπ δια παντός ήταν το Treasure Island των Running Wild και το Under Jolly Roger που ήταν τα πρώτα του ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ.

[Celephais]

@Aegon Μεγάλο τόπικ! Θέλω να επανέλθω με σεντόνι!

[Priamos]

Λοιπόν ας τοποθετηθώ κι εγώ μιας κι έκανα την ανάρτηση. Εμένα η σύζυγος λόγω υπόβαθρου (αφρικανική καταγωγή) δεν είχε καμία επαφή με τη μέταλ κουλτούρα και ελάχιστη με ροκ (π.χ. της αρέσουν οι Imagine Dragons). Ακούει pop, rnb, gospel, τέτοια πράγματα.

Πες της να ακούσει Skinflint που είναι από Μποτσουάνα και είναι επηρεασμένοι (τουλάχιστον στιχουργικά αλλά όχι μόνο) από το ντόπιο folklore, κουλτούρα και μυθολογία.

[Blackwinged]

Ρε ' σεις, και συγγνώμη για το ρε, αυτοί οι imagine dragons θεωρούνται ροκ; Κατά τ' άλλα δεν έχω οικογένεια δική μου. Έχει φίλος, όμως και η δικιά του είναι "απαλευτη"... Όταν μας συστήνει έξω, συνέχεια αναφέρει πως ακούμε ακραία και ανώμαλα πράγματα. Έχει εμπιστευτεί εμένα σαν μεταλλοπατέρα για το μέλλον. Θα ξεκινήσω με τα ακραία και μετά στα κλασσικά.

[Aegon]

Λοιπόν ας τοποθετηθώ κι εγώ μιας κι έκανα την ανάρτηση. Εμένα η σύζυγος λόγω υπόβαθρου (αφρικανική καταγωγή) δεν είχε καμία επαφή με τη μέταλ κουλτούρα και ελάχιστη με ροκ (π.χ. της αρέσουν οι Imagine Dragons). Ακούει pop, rnb, gospel, τέτοια πράγματα.

Πες της να ακούσει Skinflint που είναι από Μποτσουάνα και είναι επηρεασμένοι (τουλάχιστον στιχουργικά αλλά όχι μόνο) από το ντόπιο folklore, κουλτούρα και μυθολογία.

Ευχαριστώ! Θα τσεκαριστούν άμεσα.

[Celephais]

Λοιπόν να πω κι εγώ δυο πράγματα για το ενδιαφέρον αυτό θέμα.

Η γυναίκα μου δεν ακούει μέταλ και ποτέ δεν ήταν στα κριτήριά μου να ακούει μέταλ η σύντροφός μου. Ωστόσο της αρέσει η μουσική και έχει ευρύτητα στα ακούσματά της και επίσης πολλά από τα μέταλ που ακούω τα βρίσκει ωραία.

Έχω δυο παιδιά ένα κορίτσι 12 κι ένα αγόρι 9 ετών. Έχουν ερεθίσματα από εμένα για το μέταλ, αλλά ποτέ δεν το έχω πάει "επιθετικά / οπαδικά", θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος είναι ο ήπιος. Οπότε και τα παιδιά μου πολλές φορές γουστάρουν κάτι που θα ακούσω εγώ. Περισσότερα ερεθίσματα έχουν από τη μητέρα τους με κλασικό ρόκ, ελληνικά έντεχνα / ροκ κλπ.

Σχετικά με τα παιδιά αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι να μην καταλήξουν να ακούνε σκουπίδια (ΤΡΑΠ κυρίως, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του χιπ χοπ και ποπ και βέβαια χαμηλού επιπέδου ελληνικά). Εκεί το στοίχημα είναι μεγάλο καθώς η παρουσία της τραπ είναι πολύ ισχυρή ήδη από τρίτη δημοτικού και τα παιδιά επηρεάζονται το ένα από το άλλο. Το πράγμα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο στις αρχές της εφηβείας που όταν ένας γονέας απαγορεύει κάτι, είναι ουσιαστικά σαν να σε προκαλεί να το κάνεις κιόλας. Εκεί κρατάμε καλά ακόμη, αλλά η γνώμη μου είναι ότι ακόμη και να μπει ένα παιδί στο βούρκο της τραπ δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να βγει, τελικά απορρίπτωντάς την. Επίσης η τραπ πιάνει πολύ περισσότερο στα αγόρια.

Πρόκειται για ότι πιο άθλιο και σάπιο κυκλοφορεί, δεν μιλάμε για μουσική ουσιαστικά. Ωστόσο εκτιμώ ότι έχει τεράστια πέραση όχι μόνο λόγο της κατάπτωσης των αξιών και του πολιτισμού μας, αλλά και λόγο του ότι κυριολεκτικά ο κάθε ένας χωρίς καμία μουσική γνώση και ικανότητα, χωρίς κανένα μουσικό όργανο μπορεί να ισχυριστεί ότι παίζει τραπ.

Συνοψίζοντας νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να τροφοδοτούμε με ερεθίσματα τα παιδιά, να τους μιλάμε ήπια και να εξηγούμε. Το παιδί μπορεί να δοκιμάσει και κάτι κάκιστο ποιοτικά, δε χάθηκε το παιχνίδι. Ο δικός μου ο στόχος είναι να τους αρέσει μουσική κάποιου επιπέδου. Ας είναι μέταλ, ροκ, εληνικό έντεχνο, λαϊκό, κλασική....δεν επικεντρώνω εκεί.

[Aegon]

Λοιπόν να πω κι εγώ δυο πράγματα για το ενδιαφέρον αυτό θέμα.

Η γυναίκα μου δεν ακούει μέταλ και ποτέ δεν ήταν στα κριτήριά μου να ακούει μέταλ η σύντροφός μου. Ωστόσο της αρέσει η μουσική και έχει ευρύτητα στα ακούσματά της και επίσης πολλά από τα μέταλ που ακούω τα βρίσκει ωραία.

Έχω δυο παιδιά ένα κορίτσι 12 κι ένα αγόρι 9 ετών. Έχουν ερεθίσματα από εμένα για το μέταλ, αλλά ποτέ δεν το έχω πάει "επιθετικά / οπαδικά", θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος είναι ο ήπιος. Οπότε και τα παιδιά μου πολλές φορές γουστάρουν κάτι που θα ακούσω εγώ. Περισσότερα ερεθίσματα έχουν από τη μητέρα τους με κλασικό ρόκ, ελληνικά έντεχνα / ροκ κλπ.

Σχετικά με τα παιδιά αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι να μην καταλήξουν να ακούνε σκουπίδια (ΤΡΑΠ κυρίως, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του χιπ χοπ και ποπ και βέβαια χαμηλού επιπέδου ελληνικά). Εκεί το στοίχημα είναι μεγάλο καθώς η παρουσία της τραπ είναι πολύ ισχυρή ήδη από τρίτη δημοτικού και τα παιδιά επηρεάζονται το ένα από το άλλο. Το πράγμα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο στις αρχές της εφηβείας που όταν ένας γονέας απαγορεύει κάτι, είναι ουσιαστικά σαν να σε προκαλεί να το κάνεις κιόλας. Εκεί κρατάμε καλά ακόμη, αλλά η γνώμη μου είναι ότι ακόμη και να μπει ένα παιδί στο βούρκο της τραπ δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να βγει, τελικά απορρίπτωντάς την. Επίσης η τραπ πιάνει πολύ περισσότερο στα αγόρια.

Πρόκειται για ότι πιο άθλιο και σάπιο κυκλοφορεί, δεν μιλάμε για μουσική ουσιαστικά. Ωστόσο εκτιμώ ότι έχει τεράστια πέραση όχι μόνο λόγο της κατάπτωσης των αξιών και του πολιτισμού μας, αλλά και λόγο του ότι κυριολεκτικά ο κάθε ένας χωρίς καμία μουσική γνώση και ικανότητα, χωρίς κανένα μουσικό όργανο μπορεί να ισχυριστεί ότι παίζει τραπ.

Συνοψίζοντας νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να τροφοδοτούμε με ερεθίσματα τα παιδιά, να τους μιλάμε ήπια και να εξηγούμε. Το παιδί μπορεί να δοκιμάσει και κάτι κάκιστο ποιοτικά, δε χάθηκε το παιχνίδι. Ο δικός μου ο στόχος είναι να τους αρέσει μουσική κάποιου επιπέδου. Ας είναι μέταλ, ροκ, εληνικό έντεχνο, λαϊκό, κλασική....δεν επικεντρώνω εκεί.

Εξαιρετική τοποθέτηση!