Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Έχοντας βιώσει την χρυσή 90ς εποχή του (euro) power metal, οπου μεσουρανούσαν και μεγαλουργούσαν μπάντες όπως blind guardian, gamma ray, angra, rhapsody κτλ κτλ, βλέπω με μεγάλη μου λύπη οτι τη σήμερον ημέρα αυτο που περνάει ως power/symphonic και μάλιστα έχει και τρέλη "mainstream" απήχηση, είναι κατ ουσίαν επιμεταλλομένες (κακως εννοούμενες) ποπ τσιχλόφουσκες. Τραγουδάκια χωρίς ριφφ ουσιαστικά, αυτό που ο Countraven σε πρόσφατο τόπικ αποκάλεσε ορθώς, "πυξ λαξ" μέταλ, που θα μπορούσε δηλαδη να έχει γραφτει και σε ακουστική κιθάρα, μιας και ολο το κομμάτι στηρίζεται στα ακκόρντα και την "πιασάρικη" μελωδία φωνητικων.
Αναφέρομαι σε πρόσφατες κυκλοφοριες (μετα 2010 ή και νωρίτερα), μπαντών όπως powerwolf, evergrey, kamelot, nightwish, sabbaton, edguy/avantasia, amaranthe αλλά και ΟΛΟΥ του δευτερότριτου συρφετου της napalm records ή της nuclear blast (κάτι beast in black και λοιπές αηδίες).
Πού οφείλεται κατα τη γνώμη σας αυτη η ποιοτικη αλλά και στυλιστική παρακμή; Αποτελεί άμεση απόρροια της παρακμής της μουσικής βιομηχανίας; Εν τέλει, ευθύνεται αυτο το φαίνομενο για την γιγάντωση του "ρετρο" και "νεο-80ς NWOTHM" κινήματος, που αν και 8 στις 10 φορές γίνεται με άμπαλο τρόπο, εντούτοις προκαλείται απο την αντίδραση στην ποπ-ο-ποίηση του mainstream ευρωπαικού (και όχι μόνο) power?
Τις σκέψεις σας...
Αναφέρομαι σε πρόσφατες κυκλοφοριες (μετα 2010 ή και νωρίτερα), μπαντών όπως powerwolf, evergrey, kamelot, nightwish, sabbaton, edguy/avantasia, amaranthe αλλά και ΟΛΟΥ του δευτερότριτου συρφετου της napalm records ή της nuclear blast (κάτι beast in black και λοιπές αηδίες).
Πού οφείλεται κατα τη γνώμη σας αυτη η ποιοτικη αλλά και στυλιστική παρακμή; Αποτελεί άμεση απόρροια της παρακμής της μουσικής βιομηχανίας; Εν τέλει, ευθύνεται αυτο το φαίνομενο για την γιγάντωση του "ρετρο" και "νεο-80ς NWOTHM" κινήματος, που αν και 8 στις 10 φορές γίνεται με άμπαλο τρόπο, εντούτοις προκαλείται απο την αντίδραση στην ποπ-ο-ποίηση του mainstream ευρωπαικού (και όχι μόνο) power?
Τις σκέψεις σας...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Πες τα ρε Box! Και νόμιζα ότι φταίω εγώ. Έχω πάνω από 15 χρόνια να απολαυσω Euro power με ελάχιστες εξαιρέσεις. Happy, ανέμελο, "στρουμφιαρικο" και ανεμπνευστο.
Race of Cain, ascend to heaven,
And cast God down upon the earth!
And cast God down upon the earth!
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Πάντως, πέρα απο τη συνθετική παρακμή, έχει πάθει και μουσική...μετάλλαξη.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω. Ο ήχως σε αρκετές από αυτές τις μπάντες (βάλε μερικές ακόμα όπως Firewind, Nocturnal Rites κ.α.) μοιάζει με "βαριά" pop δηλαδή απλοϊκά ρίφς που έχουν βαριές κιθάρες αλλά η αισθητική δεν είναι καθόλου μέταλ. Προφανώς το μπαστάρδεμα ξεκίνησε με την επιτυχία μπαντών όπως πχ οι Evanescence και Nightwish οι οποίοι πήραν πολλούς στον λαιμό τους, οπότε και οι εταιρίες είδαν ότι υπάρχει $$ στην φάση.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
-
Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5949
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Η απάντηση είναι απλή παίδες: γιατί έφτασε να πουλάει περισσότερο και σε μεγαλύτερο κοινό από όλα τα υπόλοιπα. Όλοι λίγο πολλοί έχουμε (ή είχαμε κάποια στιγμή) γνωστούς και φίλους που "γουστάρουν" μεταλ, κάτι που στο δικό τους μυαλό μεταφράζεται σε: Avantasia, Sabaton, Nightwish, Rhapsody of Fire (ναι, και αυτοί στο λάκο με τα κωλοδάχτυλα), Sonata Arctica, Hammerfall (όχι που θα μου γλύτωναν), κλπ. Επιτέλους ο κόσμος μπορεί να ακούσει μέταλ χωρίς να θεωρηθεί κάφρος κ "φασαρίας".
Και πως θα μπορούσε άλλωστε με κομμάτια σαν κ αυτό;
(δεν σχολιάζω το αν είναι καλό ή όχι το συγκεκριμένο κομμάτι)
Δεν φταίει ούτε η ρετροαναβίωση, ούτε οι Εβανέσενς. Κακά τα ψέματα, η πλειοψηφία δε ψοφάει για διατριβές σε έπη τύπου MANILLA ROAD και TAD MOROSE, οπότε αυτό που αντιλαμβάνεται σαν "έπος" είναι η ακατάπαυστη συνθετική διάρροια των κλώνων του Λουκά του Τουρίλη. "Γέμισε ο τόπος τραγουδιστάκια που 'χουν για προίκα ίδια στιχάκια", είχε πει ένας λαϊκός αηδιός και κολλάει γάντι εδώ και σε όλες τις μόδες ανα καιρούς. Φασόν παραγωγές για να γεμίζουν ρόστερς δισκογραφικών και να "τσουλάει" η φάση μέχρι να βρεθεί η επόμενη.
Και πως θα μπορούσε άλλωστε με κομμάτια σαν κ αυτό;
(δεν σχολιάζω το αν είναι καλό ή όχι το συγκεκριμένο κομμάτι)
Δεν φταίει ούτε η ρετροαναβίωση, ούτε οι Εβανέσενς. Κακά τα ψέματα, η πλειοψηφία δε ψοφάει για διατριβές σε έπη τύπου MANILLA ROAD και TAD MOROSE, οπότε αυτό που αντιλαμβάνεται σαν "έπος" είναι η ακατάπαυστη συνθετική διάρροια των κλώνων του Λουκά του Τουρίλη. "Γέμισε ο τόπος τραγουδιστάκια που 'χουν για προίκα ίδια στιχάκια", είχε πει ένας λαϊκός αηδιός και κολλάει γάντι εδώ και σε όλες τις μόδες ανα καιρούς. Φασόν παραγωγές για να γεμίζουν ρόστερς δισκογραφικών και να "τσουλάει" η φάση μέχρι να βρεθεί η επόμενη.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Δεν λέω οτι φταίει η ρετροαναβίωση, τουναντίον αναρωτιέμαι μηπως η ρετροαναβίωση προκύπτει ως αντίδραση στο φαινόμενο που συζητάμε. Κατα τα άλλα, you raise some valid points.
Επίσης τείνω να συμφωνήσω με τον Ζίππο στο θέμα οτι πριν την εμπορική επιτυχία των nightwish το φαινόμενο ήταν σαφώς πιο μετριασμένο.
Τέλος, μια προσωπική σκέψη, λιγο παρακινδυνευμένη η αληθεια είναι, ειναι οτι ισως να έχουν συμβάλλει και οι Cradle of Filth στο φαινόμενο αυτο. Εξηγούμαι. Οι φιλθ ήταν η πρώτη μπάντα (αν θυμαμαι καλα) που έδωσε τοσο μεγάλη βάση στο οπτικό μέρος του πάκετου. Πριν από αυτους δεν θυμάμαι μέταλ μουσικους με παρουσιαστικο και ρούχα σκοτεινου υπερήρωα, να ποζάρουν μπροστά σε ανεμιστήρα, ούτε ανάλογης προσέγγισης videoclips. Από την στιγμή λοιπον που το t-shirt και τζινάκι αντικαταστάθηκε με στολές μπάτμαν, άρχισε ένας διαγωνισμός εμφάνισης που μοιραία υποσκέλισε αρκετα το μουσικό κομμάτι.
Case in point:
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
theBox έγραψε: ↑Τρί 21 Αύγ 2018, 09:15
Τέλος, μια προσωπική σκέψη, λιγο παρακινδυνευμένη η αληθεια είναι, ειναι οτι ισως να έχουν συμβάλλει και οι Cradle of Filth στο φαινόμενο αυτο. Εξηγούμαι. Οι φιλθ ήταν η πρώτη μπάντα (αν θυμαμαι καλα) που έδωσε τοσο μεγάλη βάση στο οπτικό μέρος του πάκετου. Πριν από αυτους δεν θυμάμαι μέταλ μουσικους με παρουσιαστικο και ρούχα σκοτεινου υπερήρωα, να ποζάρουν μπροστά σε ανεμιστήρα, ούτε ανάλογης προσέγγισης videoclips. Από την στιγμή λοιπον που το t-shirt και τζινάκι αντικαταστάθηκε με στολές μπάτμαν, άρχισε ένας διαγωνισμός εμφάνισης που μοιραία υποσκέλισε αρκετα το μουσικό κομμάτι.
εδώ κάνεις ένα μικρό λάθος, στα ένδοξα 80s το οπτικό μέρος είχε μεγάλη σημασία. Από το shock rock των Lizzy Borden, Halloween, Twisted Sister, W.A.S.P. έως τους Queensryche, τους Manowar, τους Judas Priest και τους Iron Maiden αρκετοί φρόντισαν ώστε η οπτική εικόνα τους να παραπέμπει στην μουσική.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Συμφωνοι, το γνωριζω αυτο. Αναφερόμουν παρολα αυτα στο europower, που μέχρι τοτε επαιζε με τζινακι και μαυρο t-shirt, άντε το πολύ κανα πουκαμισάκι. Μεχρι τότε το φαινομενο ήταν κάπως περιορισμένο στις shock rock/metal μπάντες κυρίως, όπως πολυ σωστα αναφέρεις. Οκ, κανω κι εγω μια απλοποιημένη παραδοχη...πιθανόν να μην στέκει.
Αναφέρομαι σε ΑΥΤΟ το φαινόμενο
Σήμερα, αν δεν είσαι καπως έτσι, δεν πας πουθένα (στους mainstream κύκλους).
Αναφέρομαι σε ΑΥΤΟ το φαινόμενο
Σήμερα, αν δεν είσαι καπως έτσι, δεν πας πουθένα (στους mainstream κύκλους).
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Άρα μιλάς για την εικαστική επιρροή από gothοδούς τύπου, όχι αμιγώς gothic ώστε να καταντάει γραφικό αλλά ένα μείγμα κουκλεντέδων με soft επιρροές από αριστερά και δεξιά.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
-
Scrollkeeper
- Site Admin
- Δημοσιεύσεις: 5949
- Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
- Επικοινωνία:
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Το power metal έγινε pop γιατί έπαψε να προκαλεί 
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
χμμ, προσωπικα δεν μπορω να καταταξω πολλες απο τις παραπανω μπαντες στο power metal(οπως το εμαθα), αλλά κάποιες από αυτες μου αρεσουν (άλλες λιγότερο, άλλες καθόλου).
Προφανώς δεν περιμένω το καινουριο Land of the Free (αν και οι Helloween θα γραψουν album σαν Pumpkins United οπότε ελπίζω) αλλά ισχυει πως το "κλασσικο" power metal οπως το μάθαμε δεν υπάρχει και όσοι το προσπαθούν ακόμα, πολλές φορές ακουγονται κλώνοι/αδιάφοροι.
Απότην αλλη, δεν χρειάζεται να ειναι ολα deep και πολυπλοκα, ειναι λιγο guilty pleasure το ευπεπτο και ειδικα στην εποχή της υπερπληροφόρησης μοιάζει μονόδρομος για όποια μαζκή επιτυχία/αναγνώριση. Νομιζω δικαιολογεί την αδικαιολόγητη απήχηση που εχουν οι Sabbaton.
Παράδειγμα το Beast in Black που αναφέρθηκε παραπάνω, ήταν από τα πιο ευχάριστα πραγματα που ακουσα την περασμένη χρονιά, καλογραμμένο, catchy και τόσο/όσο υπερβολικό στις φωνές (Γιαννάρας) για τα δικά μου γούστα.
image-wise ειναι η εποχη τέτοια (και το νεαρό κοινό) που θέλει αυτό το mystique σε σχέση με το τζιν/μπλουζακι. Ουτε αυτο με βρίσκει αντίθετο, μου αρέσει όταν μια μπάντα έχει συγκεκριμένο Image οταν ανεβαινει στη σκηνή.
Υ.Γ: Heavenly - Dust to Dust χρειάζεται ο κόσμος.
Προφανώς δεν περιμένω το καινουριο Land of the Free (αν και οι Helloween θα γραψουν album σαν Pumpkins United οπότε ελπίζω) αλλά ισχυει πως το "κλασσικο" power metal οπως το μάθαμε δεν υπάρχει και όσοι το προσπαθούν ακόμα, πολλές φορές ακουγονται κλώνοι/αδιάφοροι.
Απότην αλλη, δεν χρειάζεται να ειναι ολα deep και πολυπλοκα, ειναι λιγο guilty pleasure το ευπεπτο και ειδικα στην εποχή της υπερπληροφόρησης μοιάζει μονόδρομος για όποια μαζκή επιτυχία/αναγνώριση. Νομιζω δικαιολογεί την αδικαιολόγητη απήχηση που εχουν οι Sabbaton.
Παράδειγμα το Beast in Black που αναφέρθηκε παραπάνω, ήταν από τα πιο ευχάριστα πραγματα που ακουσα την περασμένη χρονιά, καλογραμμένο, catchy και τόσο/όσο υπερβολικό στις φωνές (Γιαννάρας) για τα δικά μου γούστα.
image-wise ειναι η εποχη τέτοια (και το νεαρό κοινό) που θέλει αυτό το mystique σε σχέση με το τζιν/μπλουζακι. Ουτε αυτο με βρίσκει αντίθετο, μου αρέσει όταν μια μπάντα έχει συγκεκριμένο Image οταν ανεβαινει στη σκηνή.
Υ.Γ: Heavenly - Dust to Dust χρειάζεται ο κόσμος.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Για μένα το Beast in Black είναι ο ορισμός του άνευρου pop μεταλ. Βουτηγμένο σε αθώα κλισέ, με εύπεπτες σε σημείο εκνευρισμού συνθέσεις και με πλαστικό ήχο, όπως ακριβώς και οι Battle Beast.Aphelian έγραψε: ↑Τρί 21 Αύγ 2018, 18:37 χμμ, προσωπικα δεν μπορω να καταταξω πολλες απο τις παραπανω μπαντες στο power metal(οπως το εμαθα), αλλά κάποιες από αυτες μου αρεσουν (άλλες λιγότερο, άλλες καθόλου).
Προφανώς δεν περιμένω το καινουριο Land of the Free (αν και οι Helloween θα γραψουν album σαν Pumpkins United οπότε ελπίζω) αλλά ισχυει πως το "κλασσικο" power metal οπως το μάθαμε δεν υπάρχει και όσοι το προσπαθούν ακόμα, πολλές φορές ακουγονται κλώνοι/αδιάφοροι.
Απότην αλλη, δεν χρειάζεται να ειναι ολα deep και πολυπλοκα, ειναι λιγο guilty pleasure το ευπεπτο και ειδικα στην εποχή της υπερπληροφόρησης μοιάζει μονόδρομος για όποια μαζκή επιτυχία/αναγνώριση. Νομιζω δικαιολογεί την αδικαιολόγητη απήχηση που εχουν οι Sabbaton.
Παράδειγμα το Beast in Black που αναφέρθηκε παραπάνω, ήταν από τα πιο ευχάριστα πραγματα που ακουσα την περασμένη χρονιά, καλογραμμένο, catchy και τόσο/όσο υπερβολικό στις φωνές (Γιαννάρας) για τα δικά μου γούστα.
image-wise ειναι η εποχη τέτοια (και το νεαρό κοινό) που θέλει αυτό το mystique σε σχέση με το τζιν/μπλουζακι. Ουτε αυτο με βρίσκει αντίθετο, μου αρέσει όταν μια μπάντα έχει συγκεκριμένο Image οταν ανεβαινει στη σκηνή.
Υ.Γ: Heavenly - Dust to Dust χρειάζεται ο κόσμος.
Υπάρχουν μπάντες που παίζουν δυνατό power αλλά δυστυχώς δεν βγαίνουν μπροστά...
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Γιατι το power metal κατάντησε pop metal?
Do share!Zippo190 έγραψε: ↑Τετ 22 Αύγ 2018, 09:55
Για μένα το Beast in Black είναι ο ορισμός του άνευρου pop μεταλ. Βουτηγμένο σε αθώα κλισέ, με εύπεπτες σε σημείο εκνευρισμού συνθέσεις και με πλαστικό ήχο, όπως ακριβώς και οι Battle Beast.
Υπάρχουν μπάντες που παίζουν δυνατό power αλλά δυστυχώς δεν βγαίνουν μπροστά...
Η πλάκα είναι πως "υπερασπίζομαι" ένα είδος που έχω ελάχιστη επαφή,μιας και τα περισσότερα δεν μπορώ καν να τα ακούσω, αλλά έπεσες στις 2 μπάντες που μου αρέσουν
Οι Battle Beast κυρίως λόγω της εξωπραγματικής Noora. Ειδικότερα σε τέτοιο είδος είναι απαραίτητο να ξεχωρίζει η φωνή, εχω ακούσει αρκετές "νέες μπάντες" που γράφουν αξιοπρεπέστατα έως πολύ καλά, αλλά ο τραγουδιστής δεν κάνει ούτε για την μπάντα του σχολείου.
Στα δικά μου αυτιά, στο 90% των περιπτώσεων, αν δεν έχεις καλή φωνή μπροστά, δεν έχεις τίποτα. (Σαμπατον!)
Συμφωνώ στο pop-metal/κλισε κομμάτι για τους Beast in Black/Battle Beast κλπ, αλλά δεν είναι κάτι αρνητικό για μένα. Ίσως γιατι δεν μπορω να καταταξω αυτές τις μπάντες στο power metal αλλά σαν κάτι μεταλλαγμένο όπως είπε και κάποιος παραπάνω.