The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Blitzkrieg - A Time of Changes

Εικόνα

Οι Blitzkrieg υπήρξαν ένα από τα ένδοξα ονόματα του N.W.O.B.H.M. Μέλη των Blitzkrieg διετέλεσαν παλιότερα σε άλλες γκρουπάρες όπως τους Satan και τους Avenger . Αν και σχhματίστηκαν στο Leicester το 1980, μόλις το 1985 κατάφεραν να σταθεροποιήσουν την σύνθεση της μπάντας τους. Το ιστορικό τους ντεμπούτο έκλεισε φέτος τα 30 του χρόνια από την στιγμή που κυκλοφόρησε και μαζί με άλλα μνημεία του Νέου Κύματος της Heavy Metal μουσικής αντικατέστησαν στις καρδιές των οπαδών της σκληρής μουσικής τα προηγούμενα Μεγαθηρία της Ροκ μουσικής. Πριν λίγες μέρες το ‘’A Time Of Changes’’ επανακυκλοφόρησε (με 2 επιπλέον τραγούδια σε σχέση με την πρώτη έκδοση σε cd) και ευκαιρία για εμάς να ακούσουμε το αυθεντικό υλικό.

Το μισό υλικό του ‘’A Time Of Changes’’ χρονολογείται πίσω στο 1981, πρώτα τους demos πριν το διαλύσουν για πρώτη φορά. Οι περισσότερες συνθέσεις ανήκουν στους Ross/Sirotto. Η φρεσκάδα που είχε ο ήχος τους (πάντα για την εποχή του) είναι απίστευτη. Οι κιθάρες παρτάρουν ατελείωτα μεταβιβάζοντας το πάθος και την ποιότητα της συνθετικής τους ικανότητας. Η φωνή του Ross είναι μια τέλεια συναρμογή του του γρέζου και του απαλού. Αν δεν ακούσεις την φωνή του, δεν θα καταλάβεις πως μπορεί να συμβεί αυτό. Καταθέτουν τονωτικές μελωδίες ,διόλου νερουλιάρικες αλλά μεστές στον ήχο τους. Αναπτύσσουν κάθε σύνθεση πατροπαράδοτα, με ερμηνίες που ζηλεύονται διαπλανητικά και τα έγχορδα να σκαλίζουν ανάγλυφα την πλάκα της τραγουδοποιίας τους. Το απλό μερικές φορές έχει τεράστια δύναμη.

Εάν ήταν δυνατό, θα αντικαθιστούσα λέξεις μου με μουσικά τους παραθέματα από διάφορα τραγούδια τους. Η θεραπευτική δύναμη που αντλώ από τους ήχους του ‘’Armageddon’’ που στελεχώνεται με ριφάρες και ρυθμικό οργασμό, η αγαπημένη μπαλάντα ‘’Vikings’’ ακούγεται αισθησιακή με τα καθαρά φωνητικά και τα πλήκτρα του Ian Body μέχρι να κλιμακωθεί σε εκτελεστική ένταση και να οξυνθεί η χροιά των φωνητικών, η απελευθέρωση ενέργειας στο ‘’Blitzkrieg’’,ύμνος με τον οποίο μεγαλώσανε και δασκευάσανε οι Metallica, ο συναυλιακός κυκλώνας του ‘’Hell to Pay’’ που ορμά χωρίς ακουστικές διυλίσεις, το ομώνυμο που αναβαθμίζει όλο το μουσικό κυμα/κίνημα του Heavy Metal σερβίροντας άκαμπτες μεταλλικές συγχορδίες που κόβουν ατσάλι και φιληδονίζουν αυτιά, το ηχητικό ενθύμιο των Satan στο ‘’ Pull The Trigger’’ με την πολύτιμη κιθαριστική βοήθεια του παλιού συνάδελφου και φίλου Russ Tippins, το ‘’Inferno’’ που χαράσσει μια και για πάντα των ήχο των Blitzkrieg στην καρδιά σου
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Heir Apparent - Graceful Inheritance

Εικόνα

Δυο δίσκοι. Δυο από τους καλύτερους τραγουδιστές που η φωνή τους έχει ηχογραφηθεί ποτέ. Δυο μνημεία που στέκονται αναλλοίωτα στο χρόνο και πάντοτε θα μνημονεύονται ως κορυφαία στον ήχο του λυρικού Power/Progressive metal. Το να ξεχωρίσω καλύτερο από τους δυο δίσκους, μου είναι αδύνατο. Εξάλλου η ίδια ομάδα έπαιξε και στα δυο Θάυματα, με μοναδική διαφορά ότι η τελειότητα της φωνής προερχόταν από διαφορετικό στόμα. Και μιας και το ‘’Graceful Inheritance ‘’ γίνεται σύντομα 30 ετών, ας είναι αυτό το τυχερό (μάλλον εγώ είμαι ο τυχερός που ξαναδίνω ευκαιρία στον εαυτό μου να το ξανακούσει).

Η 8η κυκλοφορία της Black Dragon Records δεν υστερεί πουθενά. Από το πανέμορφα διαστροφικό εξώφυλλο, από την ζεστή παραγωγή του Tom Halls, τους ενδιαφέροντες στίχους που εξιστορούνται και σε συνεπαίρνουν. Πάνω από όλα οι συνθέσεις. Τα εύσημα των περισσοτέρων συνθέσεων και στίχων ανήκουν στον Gorle, με λαμπρές εξαιρέσεις δυο συνθέσεις που ανήκουν στον Peace και μια σε κάποιον Cory Rivers (‘’Hands Of Destiny’’και στίχοι για 3 τραγούδια). Λεπτομέρειες μιας και πιστεύω στον τετραθεισμό.

Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει μετατρέψει το ‘’Graceful Inheritance’’ σε επιστήθιο φίλο και σύντροφο τόσα χρόνια. Ένα μουσικό επίτευγμα, πλασμένο από τέσσερα νεαρά μυαλά . Εγκάρδιοι τόνοι, λυρισμός, ζωηράδα. Η διανομή των ριφς δεν είναι φειδωλή, έχουν εκατοντάδες και τα εξακοντίζουν ασταμάτητα με μοναδική άμβλυνση τα πλήκτρα για ένα πιο γλυκό και νοσταλγικό πόνο. Η μεγαλοπρέπεια των συνθέσεων αναβλύζει από τον πίδακα της έμπνευσης. Η φωνή του Davidson παραδεισένια, αναπαράγει, αναμεταδίδει και ενισχύει κάθε λέξη που εκφέρει με την γοητευτική του φωνή. Πραγματικό θέλγητρο γι αυτούς που έχουν αμπαρώσει τις καρδιές τους με το Αμερικάνικο US power/prog metal. Κάθε τραγούδι, μια υμνωδία στον βωμό του εύρυθμου λυρισμού. Χωρίς ίχνος οίησης, κάθε σύνθεσή στέκει ως γρανιτένιος βράχος που έχει αρμονιοδαρθεί από στρόβιλους τέχνης. Μια δίνη κρουστικών εμβόλων περιχυμένη με γενναιόδωρες δόσεις μελωδίας.

Οι ήχοι των έγχορδων οργάνων είναι χτισμένοι έτσι ώστε να λειτουργούν ως αντερείσματα στην βάση της Ουσίας. Μουσική από Μούσες. Μουσική από ανθρώπους για ανθρώπους .Πλημμυρισμένο από συναίσθημα, νιώθεις τις χορδές να γλιστρούν στην καρδιά σου σαν λόγχη. Οι υπόλογοι των ρυθμικών μερών διαπλέκουν ισχυρά πλέγματα που κρατούν σταθερό τον ακονισμό των αισθήσεων. Το στόμα που ηχεί σαν να πνέει τα λοίσθια και άλλοτε τα μένεα αλλά πάντοτε 100% αυθεντικά και εξ΄καρδίας. Και αυτό μεταφέρεται στον ακροατή. Εάν το Θαύμα τεκνοποιούσε την Μουσική, το Graceful Inheritance θα ήταν ο γόνος.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Μεγάλες αγάπες και οι Blitzkrieg και οι Heir Apparent....
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Solstice - Lamentations

Εικόνα

Το Epic Doom Metal δεν είναι και το πιο γνωστό ή αγαπητό είδος στους ακροατές της metal μουσικής. Λιγοστοί οι φανατικοί οπαδοί της και ακόμα λιγότερα τα συγκροτήματα που ειδικεύονται στο χώρο αυτό. Οι διδάξαντες Candlemass και Solitude Aeternus, οι Παλιοί, Solstice, Sorcerer ,Scald, Forsaken και μετά οι νέες φουρνιές με τρανταχτά ονόματα αυτά των Isole, Atlantean Kodex, Procession και δεκάδες άλλα. Δισκογραφικά, εκτός από τις μπάντες-πιονέροι, οι υπόλοιπες δεν έχουν καταθέσει πολύ υλικό μέχρι σήμερα. Εξαίρεση δεν αποτελούν ούτε οι Solstice οι οποίοι κυκλοφόρησαν δυο διαμάντια στα 90ς και μετά την επανασύνδεση τους το 2007 να υπάρχει μόνο το ‘’Death’s Crown Is Victory’’ ep να κοσμεί τις δισκοθήκες μας. Αν και υπάρχει πλούτος σε διάφορα eps και splits, ο μάλλον περίεργος χαρακτήρας του αρχηγού και μοναδικού αυθεντικού μέλους, Richard Walker (ιδιοκτήτης της The Miskatonic Foundation), ευθύνεται ως ένα πολύ μεγάλο μέρος που δεν υπήρχε δισκογραφική συνέπεια ή σταθερότητα στις επιμερούς συνθέσεις μέσα στα χρόνια που περάσανε.

Μια σύντομη ορχηστρική εισαγωγή απλώνει τα πένθιμα χέρια της πρωτού ο μπάσος ήχος της παραγωγής αντηχήσει δυναμικά. Η φωνή του Simon, καθαρή και πένθιμη. Τραβάει τις λέξεις όσο μπορεί να δίνει έμφαση σε κάθε μια από αυτές. Γενικότερα το ‘’Lamentations’’ είναι πιο doomish από το ‘’New Dark Dawn’’ και αυτό βγαίνει ακόμα και στην φωνή. Το καλύτερο παράδειγμα του δίσκου ως πρώτη επαφή με τον ήχο τους θα πρότεινα το ‘’Only The Strong’’ με τον αργόσυρτο καταδικαστικό του ριφοσκελετό που κουρδίζει κάθε νεύρο του τμήματος του εγκεφάλου που δρουν στενάχωρα συναισθήματα. Η κιθαριστική απειλή συγκαλύπτεται με την απαλή φωνή που στηλώνεται σε στιγμές και εξαναγκάζει τις τρίχες του κορμιού σου να μιμηθούν. Απερίγραπτος τυμπανιστικός οργασμός κορυφώνεται συχνά και σώζει καταστάσεις, ειδικά όταν φαλτσάρουν κάπως τα φωνητικά. Οι μεμβράνες των τυμπάνων αντικαθιστούν τις μεμβράνες των χορδών. Τα κιθαριστικά μέρη (ακούω και λίγο παλιούς Paradise Lost στον ήχο τους) ξεπροβάλλουν από την ομίχλη που δημιουργεί η μπασαδούρα και εξυψώνουν στα ουράνια τις συνθέσεις τους.

Η μουσική των Solstice δεν είναι μίζερη ούτε βοήθημα για ύπνο ή κλάψα. Διασύρουν τέτοιες φήμες που θα μπορούσαν να συνοδεύουν μια doom μπάντα. Ανελέητο και ‘’επικό’’ χτύπημα σε τραγουδάρες όπως το ‘’Absolution In Extremis’’ ,Wintermoon Rapture και ‘’ Neither Time Nor Tide’’ . ΕΠΙΚΟΤΗΤΑ και ΚΑΤΑΔΙΚΗ. Σαν τα θεσπέσιο και ταιριαστό εξώφυλλο με το κάψιμο των νεκρών ηρώων στα καράβια τους . Απαράμιλλες συναισθηματικές φορτίσεις στο ‘’These Forever Bleak Paths’’ με τον επικό προμαχώνα να λειτουργεί άψογα και να επιτρέπει στη doom αγέλη να επιτίθεται μέχρι εξάντλησης σου. Εσώκλειστο σκοτάδι που στην δικιά μας διάσταση μεταμορφώθηκε σε μουσική. Ένα δεύτερο ορχηστρικό με ακουστικές κιθάρες ξεκουράζει από το συγκινησιακό βάρος που φέρω στα μισά του δίσκου.

Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα και η κατάδυση συνεχίζεται. Η θλίψη απεικονίζεται με ήχους και οι πέντε Άγγλοι ερμηνεύουν τους ρόλους τους μην αφήνοντας ακτίνα φωτός να ξεπροβάλλει από τις ρωγμές και τις χαραμάδες αυτού του κατεστραμμένου καταφύγιου. Όπως πάντα όμως το κάνουν δυναμικά και με ένταση. Τα ριφς ιππεύουν ασταμάτητα όσο και αργά αλλά ο ήχος των οπλών τους εντείνεται σε κάθε σπιθαμή τους. Επίπονη η σχεδόν μια ώρα της διάρκειας του ‘’Lamentations’’ αλλά η ανταμοιβή μεγάλη. Τα παρακάτω γραφόμενα των ιδίων, τα λένε όλα…
‘’Every Day, Another Pain, Every Dawn I Die, At Dusk We Pray’’
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

FIFTH ANGEL - Time Will Tell

Εικόνα

Υπερατλαντικό ταξίδι και πάλι, αυτήν τη φορά για να θυμηθούμε τους Fifth Angel. Αμερικάνικο μελωδικό heavy metal με δυο δίσκους μόνο στο ενεργητικό τους στα λιγοστά χρόνια ύπαρξης τους. Και αν το ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ άγγιζε το λυρικό Power, στο δεύτερο τους (Time Will Tell) περνά στην αντίπερα όχθη και πάει μέχρι και σε Hard Rock μονοπάτια. Κοινό γνώρισμα και στα δυο, η μελωδία. Δυστυχώς, μάλλον τους στοίχισε αυτή η εμπορικότητα και η πιασάρικη προσέγγιση της μουσικής τους διότι έπειτα το διαλύσανε (πολύ thrash εκείνη την εποχή και με το death metal να ξεκινά, δεν είχαν πολλές ελπίδες για επιβίωση τέτοιες μπάντες στην αντίπερα Ήπειρο). Ο Χρόνος είναι όμως ο καλύτερος Κριτής και έδειξε την πραγματική του αξία. Μια επανασύνδεση του 2010 για την εμφάνιση τους στο Keep It True φεστιβάλ, δημιουργία νέου υλικού και ….ακόμα περιμένουμε.

Με κάποιες αλλαγές στην σύνθεση τους (αλλαγή κιθαρίστα/ντράμερ και νέο μπασίστα) αλλά κοινή συνθετική ομάδα τους Archer/Pilot (και συχνά βοήθεια και από τρίτο μέλος της μπάντας), το νέο πρόσωπο των Fifth Angel τους θέλει το μέταλλο τους να είναι πλέον πιο αμβλύ. Οι επωδοί επαναλαμβάνονται μέχρι να απομνημονευτούν, γέφυρες και κουπλέ σε κατάσταση πιο εύκολα και βατά και από παιδικά τραγούδια, σολαρίσματα που στάζουν μέλι. Και όμως, αυτό δεν τους στερεί από το να ευχαριστιέμαι (μαζί με άλλους χιλιάδες) τις καλοδιάθετες αρμονίες τους, τις ζουμερές μελωδίες τους, τις ερωτιάρικες στιχουργικές τους ανησυχίες. Είναι ώρα το ατσάλι μπορεί να μπει στην θήκη του και να κάνουμε έρωτα στο(η)ν σύντροφο μας.

Το Hard Rock/Heavy Metal τους έχει προσωπικότητα. Θεωρώ ότι εύκολα κάποιος που έχει ακούσει το σκληρότερο ντεμπούτο τους, θα αναγνωρίσει ότι και αυτό είναι δικό τους υλικό, με πλούσια τα προσωπικά τους στοιχεία. Ακόμα και όταν θυμίζουν σε σημεία άλλες μπάντες. Για παράδειγμα στο ‘’ Seven Hours’’ ακούγονται εξόφθαλμα στοιχεία W.A.S.P. αλλά δεν του στερεί από το να γίνει λατρεμένο (και αυτό). Διασκευάζουν ακόμα και UFO και μάλιστα στην μέση του δίσκου κάνοντας το να μοιάζει με δική τους σύνθεση. Βέβαιο το αυθεντικό τραγούδι είναι απλά θεικό, εύκολη δουλειά να το κάνουν αρεστό και πάλι περνώντας το μέσα από το δικό τους πρίσμα/φίλτρο. Εμπορευματοποιημένη τέχνη. Προσέξτε όμως, η Τέχνη υπάρχει και σε αφθονία μάλιστα. Και εμπορικότητα χωρίς μπαλάντα δεν γίνεται γι αυτό και μας παραχωρούν τα ‘’Broken Dreams’’ και ‘’So Long’’ .Και όλοι ξέρουμε ότι τις καλύτερες ροκ μπαλάντες τις έχουν γράψει metal συγκροτήματα. Αφεθείτε στον ηλεκτρισμό που πονά και κάνει και σε σας το ίδιο και αγκαλλιάστε τα σολαρίσματα της συγκεκριμένης σύνθεσης.

Σε όλα τους τα τραγούδια η επιτυχία της αρέσκειας των ακροατών είναι προκερδισμένη. Όλα είναι έτσι στημένα ώστε να υπάρχει συσσωρευτική απήχηση στους ήχους που δέχονται οι προβολείς του μυαλού μας. Το κάνουν τόσο καλά που τους συγχωρούμε κάθε αμφιβολία για την μαλάκωμα του ήχου τους. Δεν χρειάζεται μαγικά συστατικά για να κάνουν μια σύνθεση τους λατρευτή. Ρυθμός για κούνημα γοφών, σολιαρίσματα (δεν υπάρχει τυπογραφικό λάθος,χεχε), σπαρασοκάρδικα φωνητικά και εγένετο ζωή του ‘’Angel Of Mercy’’, ‘’Time Will Tell’’, ‘’Midnight Love’’ , ‘’Feel The Heat’’ και τόσων άλλων. Επειδή όμως το μεταλλικό αίμα κυλούσε ακόμα στο αίμα τους, πάρε και το ελαφρώς αγριότερο (και αγαπημένο του δίσκου) ‘’We Rule’’. Πιο εντατικό, πιο σκληρό και κιθαριστικό, με νευρικό τυμπανιστικό κοπάνημα αλλά πάνω από όλα με ΤΟ εθιστικό ρεφρέν για να το τραγουδάς στους δρόμους και στις κορυφές των βουνών.
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από CountRaven »

Είχα κάμποσο καιρό να μπω στο νήμα και από ότι βλέπω έχουν αναρτηθεί έπη! Νομίζω μάλιστα πως το Solstice ντεμπούτο κολλάει άψογα και με το νήμα για τα 90ς ντεμπούτα. Συνέχισε να μας τροφοδοτείς με ατσάλινο ποιοτικό υλικό για διάβασμα!
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
Lilith
Δημοσιεύσεις: 866
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:07

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Lilith »

Είτε κινούνται στο λυρικό Power metal, είτε αγγίζουν πιο Hard Rock στοιχεία η ουσία παραμένει η ίδια..και τα δυο άλμπουμς είναι αξιομνημόνευτα και η αξία τους παραμένει αναλλοίωτη όσα χρόνια κι αν περάσουν !
From the ashes, a fire shall be woken
A light from the shadows shall spring;
Renewed shall be blade that was broken
The crownless again shall be king...
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Xerxes - Beyond My Imagination

Εικόνα

Η Ελβετική General Inquisitor Torquemado (μια υποδιαίρεση της Witchhunt Records) πρόλαβε και κυκλοφόρησε λιγοστές αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές. Το ντεμπούτο των Die Verbannten Kinder Evas (Summoning) και των Mayfair είναι δυο αγαπημένοι δίσκοι που θα με στοιχειώνουν μουσικά για πάντα. Η πρώτη κυκλοφορία όμως της εταιρίας ανήκει στους επίσης Ελβετούς Xerxes. Άγνωστη μπάντα στους πολλούς, τιμά κάθε γράμμα της Progressive metal διλεξίας. Ιδρυμένοι από το 1986, κατάφεραν μόλις μια κασέτα το 1991 η οποία είναι θαύμα ωτίων. Ακολούθησε το ‘’Beyond The Imagination’’ δίνοντας ένα ακόμα λόγο στους προγκρεσσιβάδες να λατρεύουν αυτήν την μουσική. Ένα ep το 1997 (το θέλω και εγώ, κλαψ κλαψ) θα κλείσει τον μαγευτικό κύκλο τους , με ολόψυχη ευχή κάποτε να ξανακούσουμε κάτι από αυτούς μιας και πολλές prog metal μπάντες έχουν επιστρέψει με άξιους (και βάλε) δίσκους.

Η μουσική του ‘’Beyond The Imagination’’ είναι μοναδική. Δεν έχετε ξανακούσει κάτι παρόμοιο και πιθανότατα να μην το κάνετε ποτέ. Σε μια προσπάθεια απόγνωσης για τυχόν συγκρίσεις, θα έλεγα ότι θυμίζουν επιμεταλλωμένους ,Marillion (Genesis) που ψυχαγωγούν θαμώνες σε ψυχιατρείο. Αλλοπρόσαλλοι, με πολλές αλλαγές στην ρότα τους, χωρίς τίποτα να είναι σε ευθεία γραμμή. Μεγάλη βάση δίνουν στην ατμόσφαιρα που μεταγγίζεται μέσα από τους σωλήνες της τρέλας και της μελωδίας τους. Εξαιρετικές συνθέσεις, δεν περιορίζονται πουθενά, δεν ακολουθούν κανένα μονοπάτι. Ένα τρελό πάρτυ για τα εγκεφαλικά μας κύτταρα τα οποία τα γαζώνουν με ριφοραφίες και τα αφήνουν διάτρητα ώστε κάθε αρμονία, μουσική ή φωνητική να εισχωρήσει παντοτινά μέσα τους.

Οι πέντε συνθέσεις –ιστορίες είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους και όμως άμεσα αναγνωρίσιμες από τον φυσικό ήχο των Xerxes και απόλυτα ταιριαστές μεταξύ τους. Η αφομοίωση τους γίνεται ασυνείδητα και με λαχτάρα. Οι φωνητικές μελωδίες προσφέρουν καταφύγιο-παγίδα από τις σπασμωδικές συσπάσεις των εγχόρδων και τα εσωδηγούμενα χτυπήματα σε τύμπανα και κρουστά. Είναι ωραίο να ακούς ήχους που δεν περιμένεις. Μένω άφωνος από την χαρά του απρόβλεπτου αλλά και την γνώση ότι οι συνθέσεις τους είναι καθαρά εξωτερίκευση συναισθημάτων. Ο ένας μιλά με την φωνή οι άλλοι τέσσερις του συγκροτήματος με ένα ζευγάρι χέρια (και πόδια). Ζωογόνοι ρυθμοί, δορυφορική ατμόσφαιρα, εμψυχωτικοί ηχητικοί παλμοί, ακροβασίες χορδών, αγχολυτική φωνητική χροιά. Ακόμα και οι πιο σχολαστικοί, θα κουρνιάσουν χορτάτοι από το πλήθος των ηχητικών πνοών που προσφέρουν, ακόμα και στα πιο εκκεντρικά τους σημεία. Όποιος τολμήσει αυτόν τον μουσικό λωτό, του υπόσχομαι 37 λεπτά απόλυτης λησμονιάς της καθημερινότητας και ψυχικού ξεγυμνώματος.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Avalanche - Here Comes the King

Εικόνα

Σε μια προσωπική σύγκριση του Ευρωπαικού και του Αμερικάνικου Power Metal, θα διάλεγα το δεύτερο. Τουλάχιστον πλέον ,ίσως κάπου στα 90ς να ήταν και ισόπαλα τα πράγματα. Οι Avalanche (με ένα e στο τέλος, καμμιά σχέση με τους άθλιους Ισπανούς) μας έρχονται από Γερμανία και τιμούν το Ευρωπαικό Power. Στην δεκαετία που αντέξανε κυκλοφόρησαν δυο δίσκους. Δυστυχώς δεν έχω ακούσει το δεύτερο αλλά το ‘’Here Comes The King’’ άνετα κερδίζει μια θέση στο πάνθεον των Ευρωπαικών Power Metal κυκλοφοριών. Οι λάτρεις των παλιών Helloween και Heaven’s Gate μπορούν να προσθέσουν άλλο ένα άκουσμα που θα λατρέψουν.

Πρώτες στροφές του δίσκου (cd) και το αποτέλεσμα δεν ενθουσιάζει ιδιαίτερα. Χαρούμενο, αρκετά γρήγορο, ρυθμικό power metal. Ευτυχώς το ‘’A Romantic Lovesong’’ είναι ακόμα πιο πιασάρικο, ευχάριστο, με κολλητικά ρεφραίν. Αυτά τα ‘’Γαλλικά στον κεντρικό επωδό είναι απόλυτα ταιριαστά, ακόμα και ας μην τα καταλαβαίνω. Γενικότερα ένα θεματάκι με την έλλειψη στίχων στο cd, είναι κάτι το αρνητικό. Όπως και να χει, το τραγούδι ζωγραφίζει. Το αρχικό μούδιασμα εξαφανίζεται εντελώς. Το ‘’The King ‘’ που ακολουθεί μπορεί άνετα να συγκριθεί με τους ύμνους των Αρχηγών (των Helloween ντε). Φωνή-κρύσταλλο που ζηλεύεται στις ψιλές αφού σε λιθοβολεί με την σειρήνα του. Οι συνθέσεις είναι δουλεμένες και εκτιμούνται ολικά μιας και όλοι κατευοδώνουν για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Εξαίσιες στιγμές υπάρχουν αρκετά καθόλη την διάρκεια της ακρόασης. Γνωρίζουν πότε είναι ώρα να χαλιναγωγήσουν τις ορμές τους (A Song About A Lady), μια μπαλάντα η οποία πορεύεται με σύντροφο ακουστικές και φωνητικές μελωδίες και θα μπορούσε εύκολα να βρίσκεται μέσα σε μια συλλογή γεμάτες αγάπη από αυτές που φτιάχναμε παλιότερα εμείς οι σκληροί άντρες (γκούχου γκούχου) και πότε να λαχταρήσουν ταχύτητες και ένταση (Private Guardians) ικανές και γεννημένες για να μεγαλουργήσουν στο σανίδι ή στα ηχεία ενός κλαμπομάγαζου..

Ο φόρος τιμής που αποδίδουν στα Keepers Of The Seven Keys (Helloween) και Livin In Hysteria (Heaven’s Gate) είναι εμφανέστατος αλλά ξετυλίγεται τόσο όμορφα και ειλικρινής που απολαμβάνεται σπάταλα. Το ‘’United’’ και το ‘’Hungry’’ αντίστοιχα είναι δυο χυμώδεις συνθέσεις που χτυπάνε στον παλμό της καρδιάς των προαναφερθέντων συγκροτημάτων. Το χυτήριο των Γερμανών Avalanche λιώνει τις καλύτερες πρώτες ύλες και ξανακαλουπώνει νέες κατασκευές γεμάτες πάθος και καμάρι . Δεν αρκούν όμως οι καλές προτάσεις. Δεν υπάρχουν μόνο δυνατότητες αλλά και ικανότητες που προμηθεύονται από τα μέλη της .Τόσες και τόσες μελωδίες είναι φωλιασμένες σε τραγουδάρες σαν το ‘’Noah’s Ark’’ μόνο και μόνο για την ακουστική μας ευχαρίστηση. ‘Ολο και κάποια θα αγγίξει ευαίσθητη χορδή στους οπαδούς του είδους.

Υ.Γ. Σκακιέρα στο εξώφυλλο μπορεί να σημαίνει μόνο κάτι εξαιρετικό. (Oracle ή Prodigy-As Darkness Reigns, Eternity X-Mind Games, Zion’s Abyss-T.A.L.E.S. )
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Πολύ ωραίος δίσκος ;) Και ναι, το Νόας Αρκ είναι κομματάρα.
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Overkill - Feel the Fire

Εικόνα

Μια είναι η μπάντα που αξίζει να φέρει νεκροκεφαλή με φτερά νυχτερίδας στο λογότυπο της και αυτή δεν είναι παρά οι Overkill. Με 35 χρόνια ιστορία και 17 δίσκους στο ενεργητικό τους, πλέον θεωρείται μια από τις μακροβιότερες και ενεργητικότατες thrash μπάντες . Και παρόλο που είχαν σαν συγκρότημα μια ποιοτικά δισκογραφική κοιλιά στα 90ς, έχουν επιστρέψει δυνατοί και ακμαίοι χωρίς βέβαια να γίνεται ουδεμία σύγκριση με κυκλοφορίες τους όπως το ‘’Feel The Fire’’…

Βρισκόμαστε στο 1985, ο αρχικός κιθαρίστας Gustafson είναι ακόμα μέλος των Overkill (όπως και ο drummer Skates) και το νεογνό thrash έτοιμο να σκάσει σαν υπερπληρωμένο μπαλόνι που συνεχίζει να φουσκώνει. Στο ‘’Feel The Fire’’ πραγματικά νιώθεις την φωτιά τους να σου καίει τα σωθικά. Ένα κράμα power/thrash/speed με τις ριφάρες να καμακώκουν καμαρωτά βρίσκοντας στόχο κάθε φορά. Πορωτικοί γρήγοροι ρυθμοί, ζυμωμένες συνθέσεις με ζωοτόκους ρυθμούς και ευδιαθεσία. Τα φωνητικά του Blitz καθαρά και ευθερμαγωγά, μεταφέρουν την κάψα των σωθικών του. Πολλά δεύτερα φωνητικά (δικά του και αυτά) προσθέτουν επιπλέον ενδιαφέρον. Οι ευθύνοντες για την ίδρυση των Overkill οι οποίοι αποτελούν και το ρυθμικό μέρος της τετράδας δεν σε αφήνουν δευτερόλεπτο χωρίς να εκβιάζουν το σβέρκο σου στο προσκύνημα των ρυθμών τους.

Εννιά ογκόλιθοι κατρακυλάνε με κάθε στιγμή να αυξάνουν ταχύτητα, ορμή και να γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνοι. Όσο περνά ο χρόνος, όλο και πιο πολύ χάνεσαι στο λαβύρινθο τους και αναγκάζεσαι να ενεχυριάσεις την ψυχή. Kάθε νότα του ‘’There’s No Tomorrow’’,’’Hammerhead’’ , ‘’Rotten To The Core ‘’ και από όλα τα υπόλοιπα καλούδια, συντέθηκε μόνο για ενεδρεύσει τον ανυποψίαστο ακροατή. Οι τέσσερις σκοτεινές φιγούρες του εξώφυλλού, μοιράζουν πόνο ατέρμονα και για όσο διαρκεί η φωτιά που καίει στα αυλάκια του φορμάτ που το απολαμβάνεται. Ενδεικτικό της όλης κατάστασης το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου που ενθρονίζει τον δίσκο στα καλύτερα τραγούδια που έχουν νοηθεί ποτέ στο είδος. Ενστάλαξη καυτού μέταλλου σε ορθάνοιχτο στόμα. Βγάλσιμο υποδημάτων και τρέξιμο σε ηλιοκαμμένη άσφαλτο.

Όσο για το ομώνυμο ‘’Overkill’’ τραγούδι είναι όπως γράφουν και οι ίδιοι στο οπισθόφυλλο τους :Over-kill=the capacity to obliterate and destroy with more force than required. Τι άλλο να προσθέσει κανείς για το ποιόν τους που να μην συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν την πρόταση; Το ντεμπούτο τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μαντέμι που σε χτυπά μανιακά στο πρόσωπο και σου αφήνει παντοτινές ουλές για να το θυμάσαι….
Άβαταρ μέλους
Severian
Δημοσιεύσεις: 100
Εγγραφή: Τρί 20 Μαρ 2018, 15:46
Επικοινωνία:

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Severian »

Απολαυση οι δισκοκριτικες σου. Λατρεια για Xerxes κ Overkill κ μονο συγκινηση αεναη για το Lamentations. Στον δικο μου κοσμο το πηκ των Solstice. Στεκει περηφανο among the ruins
"Hell has no limits, nor is circumscribed, for where we are is Hell, and where Hell is, there we must be"
Severian

"Farewell, friend. I was a thousand times more evil than thou!"
Stormbringer
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Artch - Another Return

Εικόνα

Η Νορβηγία έχει προσφέρει πολλά στον χώρο του ακραίου ήχου. Τι γίνεται όμως με τον ήχο του Heavy/Power Metal, ειδικά την δεκαετία του 80; Ακόμα και ακρωτηριασμένος να είσαι, ακόμα και χελωνονιντζάκι, θα καταφέρεις να απαριθμήσεις συγκροτήματα που έβγαλαν κάτι αξιόλογο. Υπήρχαν οι TNT σε πιο hard ‘n’ Heavy ήχο, άντε, ας προσθέσουμε και τους Seventh Seal, τους Neon Night και τους Hardline. Καμμιά όμως δεν ήταν τόσο σκληρή μπάντα όσο οι Artch. Ιδρύθηκαν το 1983 και κυκλοφόρησαν μέσα σε μια δεκαετία δυο δίσκους πριν το διαλύσουν και αυτοί. Υποτίθεται επανασυνδεμένοι εδώ και 15 χρόνια αλλά νέο υλικό δεν ακούσαμε ακόμα. Η τωρινή ομάδα πάντως παραμένει(σχεδόν) η ίδια με εκείνη του ντεμπούτου, ‘’Another Return’’ , άρα ευχόμαστε να το ΄΄έχουνε΄΄ ακόμα.

To ‘’Another Return (To Church Hill όπως κυκλοφόρησε στην Αμερική) είναι ένα μίγμα Αμερικάνικου (70%) και Ευρωπαικού (30%) Power Metal. Τα φωνητικά ακούγονται μια μίξη και αυτά, από Bruce Dickinson (70%) και Dio (30%). Ευθυτενές power metal όπως το μάθαμε στα 80ς. Τα πάντα κυμαίνονται γύρω από τα ριφς που ξεγεννά ο νους των Andrew/Niel με σημαντικότατο δορυφόρο την φωνή του Hawk και την πολύτιμη βοήθεια των Jansen/Jamissen στο ρυθμικό κομμάτι που επιβάλλει ανακάτεμα μυαλών. Το ατσάλι τους βερνικώνεται με της καλύτερης ποιότητας παικτικές ικανότητες χρώμα. Οι κιθάρες συχνά γκαζώνουν και το ντράμμιγκ έχει δικιά του άποψη χωρίς να ακολουθεί μηχανικά. Στιχουργικά ασχολούνται με πολλά θέμα όπως την μεταθανάτιο ζωή (reincarnation’’, την καταπιεστική ‘’ισότητα’’ των γυναικών (The Power Of Man) , την μεταλ μουσική (Metal Life) κ.α.

Θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιες συνθέσεις. Το ‘’Loaded’’ για παράδειγμα θυσιάζει κάποια ταχύτητα αλλά το κέρδος είναι μεγαλύτερο μιας και τα ριφς μοιράζουν όλεθρο κάθε φορά που η πένα εφιδρώνει τις χορδές. Η μπαλάντα ‘’Where I Go’’ εμφανίζεται άκρως συναισθηματική και αποδεσμεύει τους ηλεκτρικούς της παλμούς μέσα από φορτισμένες φωνητικές μελωδίες, διαστελλόμενες βαρύτονες χορδές και συντεταγμένα κρουστά. Το ‘’Metal Life’’ με το κάθε του βήμα να είναι παρακαταθήκη για την Μουσική μας και καταδίκη για πολλές χαζοχαρούμενες μπάντες του σήμερα. Τα αγαθά της μελωδίας μοιράζονται από όλους τους οργανοπαίχτες απλόχερα μη κρατώντας τίποτε σε εφεδρεία. Το ‘’Open Fire’’ με την ευφάνταστη τυμπανοφλεξία του δίνει το εύνασμα και η εκτελεστική εφόρμηση των εγχόρδων γίνεται χωρίς αιχμαλώτους. Και σε μεσαίες ταχύτητες παρακαλώ. Διότι όσοι επιθυμούν τα παραπάνω στο γρήγορο ,υπάρχει το ‘’Reincarnation’’ γι αυτούς. Επιθετικό ,άμεσο, εντατικό, με εναλλασσόμενες ταχύτητες για τις απαραίτητες ανάσες και πάλι ΕΦΟΔΟΣ. Η Νορβηγία εκπολιτίστηκε και επιμεταλλώθηκε με τέτοιους δίσκους και συχνή επανένωση με τους ήχους του ‘’Another Return’’ είναι πλέον ανάγκη.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Εικόνα
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Virgin Steele - Age of Consent

Εικόνα

Υπάρχουν τόσο και τόσα που μπορεί να συζητήσει ή να γράψει κανείς περί των Virgin Steele. Στην τεράστια δισκογραφική τους πορεία έχουν δει αρκετά σκαμπανεβάσματα, αλλαγές μελών, κατηγορίες για ηχητικές ταυτίσεις και πολλά άλλα. Όλα ισχύουν αλλά αυτό δεν περιορίζει το μεγαλείο τους. Ειδικά όταν μιλάμε για δίσκους σαν το ‘’Age Of Consent’’. Ο ιδρυτής Jack Starr είναι ήδη παρελθόν για το συγκρότημα και στην θέση του βρίσκεται ο Pursino. Το ‘’Age Of Consent’’ βρίσκεται ανάμεσα στο έπος του Noble Savage και στην εμπορική απόπειρα (ή αποτυχία αν προτιμάτε) του ‘’Life Among The Ruins’’.
Η σύγκριση που γίνεται πάντοτε με τους Virgin Steele, αφορά τους Manowar. Πιο πολύ στην φωνή του De Feis παρά στην μουσική. Οι Manowar παίζουν επικό metal για να το ακούς την ώρα της μάχης. Οι Virgin Steele είναι πιο λυρικοί, πιο προσεγμένοι. Είναι η μουσική που ακούς όταν καταστρώνεις την στρατηγική πριν την μάχη ή όταν εξιστορείς στιγμές των επικών μαχών που έλαβαν μέρος κάποια στιγμή στην ιστορία. Όπως και να χει,το παρελθόν των Virgin Steel ήταν πιο διαφορετικό από αυτό που έμειναν γνωστοί. Ένα παρελθόν γεμαάτο hard n heavy αισθητική και ύμνους. Ειδικά σε δίσκους σαν το ‘’Age Of Consent’’. Διάολε ,ακόμα και ο τίτλος του δίσκου το επιβεβαιώνει αυτό.
Το ‘’Age Of Consent’’ ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Το ‘’On The Wings Of The Night’’ θρίβει θριαμβευτικών επιβαλλόμενων ριφς. Ο χορός επίσταξης ρυθμικών μελωδιών είναι ακατάπαυστος. Η φωνή του DeFeis θυμίζει Adams αλλά η μουσική κυμαίνεται σε πιο καθαρόαιμο Heavy ρυθμό (εν συγκρίσει με τους Manowar πάντα), χωρίς ίχνη επικοσύνης μέσα του. Λατρεύω την ποικιλία στην φωνή του, τις διάφορες αποχρώσεις που της δίνει, τις ψιλές και τις χοντρές του, κάθε ‘’ohh yeah’’ του. Τα δαιμόνια δάκτυλα του Pursino κυβερνούν πάνω στην ταστιέρα και πλευροκοπά με τις ηλεκτρικά παραμορφωμένες αρμονίες του σε αντίθεση με τα πλήκτρα που ελαφρύνει την ατμόσφαιρα και προσδίδει ένα ευδιάθετο τόνο.
Οι συνθέσεις αναπτύσσονται με ποιητικό και καλλιτεχνικό οίστρο και κορυφώνεται στο ‘’The Burning Of Rome’’ . Συντηρούνται τα καλύτερα στοιχεία της προσωπικότητας των Virgin Steele συντροφευμένα από λυρισμό και αναθεματισμένα ριφς και κραυγές. Στο ‘’Lion In Winter’’ ακούγονται πιο επικοί χωρίς πολεμοχαρείς ρυθμούς όμως. Εδώ το μπάσο φουσκώνεται από πάθος, οι κιθάρες ηγούνται των πλήκτρων και η φωνή του Αμερικανού σπαράζει. Το hard rock/heavy metal των Virgin Steel στο Agent Of Consent ίσως είναι αρκετά μακριά ηχητικά από άλλους αγαπημένους δίσκους όπως τα Invictus και τα Marriage Of Heaven.. αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν με εντελώς δικό τους τρόπο και στυλ. Και τέτοιου είδους αυθεντική μουσική παραμένει παντοτινή.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”