The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

WatchTower - Energetic Disassembly

Εικόνα

Καποιος, κάποτε περιέγραψε το’’Energetic Disassembly’’ σαν το ’’2112’’ των Rush παιγμένο από τους Metallica. Θα συμφωνήσω, πολύ επιτυχημένη η περιγραφή του. To ’’Chinese Democracy’’ των Guns ’n’ Roses ήταν μέχρι προσφάτως ο πιο πολυαναμενόμενος δίσκος για τους απανταχού rockers. Ε λοιπόν, ο ’’νεός’’ δίσκος των Watchtower είναι το αντίστοιχο για τους prog metallers. Ένα σινγκλάκι προ πενταετίας έδωσε πολλές ελπίδες για την ποιότητα που θα είχε μια νέα τους κυκλοφορία αλλά ακόμα το περιμένουμε. Και αυτό διότι οι Watchtower κατάφεραν με μόλις δυο δίσκους να σπάσουν πολλά στεγανά όπως επίσης να επιδείξει σε μια εποχή (1985) που το thrash Metal ήτο στο μεγαλύτερο ποσοστό του πολύ ουγκανό, ότι μπορεί να παιχτεί αντίστοιχα και πολύ τεχνικό. Για Progressive Metal το 1985, δεν γίνεται καν λόγος. Ψήγματα σε πιο ροκ καταστάσεις σαφώς υπήρχαν, οι Fates Warning και οι Queensryche ξεκινούσαν και αυτοί να προσθέτουν κάποια τέτοιου είδους στοιχεία. Τόσο τεχνική, προοδευτική και σκληρή μπάντα όμως δεν είχε ξεβράσει ακόμα το Metal Σύμπαν...

Μια από τις πιο τεχνικές μπάντες που θα ακούσεις. Δυναμική όμως όσο δεν πάει και όποιος αντέχει. Στα όρια του thrash. Ταχύτατοι, δεν σταματούν λεπτό, με βαρέα ανθυγειινά στο γκάρισμα και βαθιά ηδονιστικά στο παικτικό σκίρτημα. Τυμπανιστής-χταπόδι με ιδιαίτερο ήχο και θυμίζει τον Neil Peart των Rush. Αλλόφρονες ήχοι, με αλλεπάληλες αλλαγές και εχθρότητα προς τα κρουστικά του σύνεργα. Μπάσο που μασά σίδερο και φτύνει πλαστελίνη. Παλμική καταστροφή. Ενστικτώδες, ενθέτει περίσσιο όγκο και δύναμη, ολμοβόλο. Ε ναι, με δυο τέτοιους εξαγνιστές πίσω από το ρυθμικό μέρος, δεν μπορεί παρά να μετατρέψεις τον σβέρκο σου σε κορδέλα. Στεγνή επίδειξη παικτικής υπερτερότητας σε σχέση με τους περισσότερους συναδέλφους τους, τα κιθαριστικά τους θέματα βαπτίζονται στο μεταλλικό πηγάδι της ποιότητας και της ικανότητας. Ρητορεύουν με υπερβολικό ζήλο και προθυμία. Τα πάντα σε συσφιγκτήρες, από φωνή μέχρι τον ήχο. Όλα σε τεντωμένο σχοινί. Μια φωνή που ακροβατεί ανάμεσα στην κορυφή και στην παραλίγο βλάβη. Που μπορεί να μην έχει εύρος στην χροιά τους αλλά ουρλιάζει σαν τα μεταλλικά του είδωλα και γονατίζει πολλά τρυφερά αυτιά. Ακανθώδης, θα δυσαρεστήσει όσους δεν αρέσκονται σε τέτοιου είδους φωνητικά αλλά θα ξετρελάνει τους υπέρμαχους.

Οι οκτώ συνθέσεις του ’’Energetic Disassembly’’ είναι μια εξίσωση που δεν έχει λυθεί ακόμα. Σε κάθε άκουσμα το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Πιάνοντας μόνο έναν άγνωστο της εξίσωσης, ένα γεννημένο για να μείνει στην ιστορία τραγούδι είναι το ’’Tyrants In Distress’’. Μαθηματικά σε ηχητική ανάλυση. Καλύτερος τρόπος να μάθει κανείς για την περιοδικότητα δεν θα βρει εύκολα κανείς. Αν υπάρχει διχογνωμία περί προτίμησης τεχνικής ή μελωδίας σε κάποιο άλλο τραγούδι, εδώ δεν ισχύει. Όλα δουλεύουν ελβετικό ρολόι αλλά αυτή τους η τεχνική αφοσίωση πλένεται συχνά με μελωδικά παιξίματα. Ακούραστοι εργάτες, με θέρμη ξεφορτώνουν όλη την πνευματική τους μαστοριά και σε αφήνουν άλαλο. Εξάγνιση με χορδές και κρουστά. Παλμικό σκέβρωμα και διατριβή. Και κάθε λεπτομέρεια ακούγεται ξεκάθαρα χάρη στην θαυμάσια παραγωγή του δίσκου που έλαβε μέρος ένα ιδιαίτερο παγωμένο χειμώνα στο Τέξας.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος dargaard-79 την Κυρ 18 Φεβ 2018, 21:44, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Άβαταρ μέλους
CountRaven
Δημοσιεύσεις: 14654
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 20:09

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από CountRaven »

Στηρίζω ενθουσιώδη γραφή. Άλλαξε το 0 σε 1 στο αριστούργημα των Rush. Και προφανώς το μανιφέστο γράφτηκε πριν την κυκλοφορία του EP ε;
Ο παλιμπαιδισμός των νεώτερων μπαντών "είμαστε τόσο εκτός σκηνής αλλά ηχογραφούμε για την Metal Blade" μόνο underground δεν είναι. - Zippo190 - Forgotten Scroll Forum - 2018
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

ναι, του 10/2015 :)
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Hades - If at First You Don't Succeed...

Εικόνα

Οι Αμερικανοί Hades άφησαν και αυτοί το πετραδάκι τους στην Power Metal Πυραμίδα των 80ς. Πλέον αναφέρονται στις συζητήσεις μόνο και μόνο δίότι είχαν στις τάξεις τους τον Alan Tecchio. Πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν δυο δίσκους με αυτόν πρωτού αυτός φύγει για να συμμετάσχει ως τραγουδιστής των Watchtower στο δεύτερο τους αριστούργημα, ‘’Control And Resistance’’. Αργότερα δημιούργησε μαζί με τον κιθαρίστα των Hades, τον Dan Lorenzo, τους Non-Fiction, συγκρότημα που δεν κατάφερε να ξεπεράσει την χρυσή μετριότητα και στο εγγύ μέλλον ξαναβάλανε μπροστά τις μηχανές των Hades, με την αρχική μαγεία όμως να έχει χαθεί και ο ήχος τους να έχει αλλάξει σημαντικά.
Στην διακεκαυμένη ζώνη του ‘’ If At First..’’ θα έρθεις αντιμέτωπος με power/thrash κυκλώνες, από αυτούς που συχνά πυκνά καταστρέφουν την Αμερική,μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η φωνή του Tecchio εφάπτεται πάνω στις μεταλλικές γραμμές των συνθέσεων τους. Σχεδόν πάντοτε τραγουδά υψίσυχνα και καταρρακτώδες. Το χύσιμο καυτού μετάλλου δεν φείδεται επιείκιας και σχίζονται μύες από το αδιάκοπο κοπάνημα. Ασκούριαστο υλικό, δεν αμαυρώθηκε σε κανένα σημείο από το πέρασμα του χρόνου. Αν από κάποιους θεωρείται αναχρονιστικό, είναι επειδή δεν αφέθηκε στην μαγεία του τρομερού ρυθμικού ξόρκιου προς το τέλος του ‘’In The Meantime’’ ή δεν καταποντίστηκε από τα μασογδουπίσματα του ‘’Rebel Without A Brain’’.
Οι στίχοι είναι του Tecchio και η μουσική του Lorenzo με μοναδική εξαίρεση το ‘’Aftermath Of Betrayal’’(απίστευτο μουσικό τεχνικό ξεφάντωμα, ξεκινά με μπαλαντοειδές σολάρισμα και τελειώνει σε θρασάδικο κυνόδοντα) που άπαντα είναι δημιούργημα του Schulman, μπασίστα των Hades (οκ, και μια μικρή βοήθεια στο ‘’Face The Fat Reality’’). Τι δικινητήριο αεροπλάνο της μπάντας έχει μόνιμα τους δυο κιθαρίστες να πλέκουν ριφάρες και να σολάρουν παραδοσιακά σε κάθε τραγούδι. Χωρίς λοβιτούρες στο παίξιμο και τον ήχο τους όπως χιλιάδες σύγχρονες μπάντες, εξαπλώνουν την λάβα τους και εντιχοίζουν τον ήχο τους με τσιμέντο μάρκα ‘’I Too Eye’’. Αν εκτελείτε οικοδομικές εργασίες,βάλτε το να παίζει, εγγυάται τρομερά βαψίματα στους τοίχους… Ο καλπασμός του ‘’Process Of Assimilation’’ απορροφά κάθε άλλο ήχο τριγύρω . Και ακούς και τον Alan να ουρλίαζει σαν να είναι μόνος πάνω στον Όλυμπο. Και πάρε και καντρίλιες με τον Άδη προς το τέλος της σύνθεσης. Και το δεύτερο δημιούργημα των Hades ξύνει και δεσπόζει μέχρι το 46 του λεπτό, χωρίς εκπτώσεις. Η παραγωγή των Todd Gordon και Ken Adams(άλλη τους δουλειά; Τι θα λέγατε για το Exodus-Bonded By Blood;) εγγυάται για την ποιότητα ήχου. To Hell with the….Hades…
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

μεγάλη δισκάρα το Hades όπως και το θρυλικό πρώτο άλμπουμ. Ατόφιο ατσάλι που χύνεται σαν τον εμετό και δεν αφήνει τίποτα στο διάβα του. Κάποια στιγμή ήθελα να ακούσω και τους τρείς δίσκους της επανασύνδεσης αλλά δεν αξιώθηκα ποτέ, λένε τίποτα;
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Zippo190 έγραψε: Τετ 21 Φεβ 2018, 16:32 μεγάλη δισκάρα το Hades όπως και το θρυλικό πρώτο άλμπουμ. Ατόφιο ατσάλι που χύνεται σαν τον εμετό και δεν αφήνει τίποτα στο διάβα του. Κάποια στιγμή ήθελα να ακούσω και τους τρείς δίσκους της επανασύνδεσης αλλά δεν αξιώθηκα ποτέ, λένε τίποτα;

για μενα χανονται στην υπερκαταναλωση της μετριοτητας. Υπαρχουν τοσα καλύτερα πραγματα να ακουσεις και πολυ λιγος χρονος,χαχα
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

End Amen - Your Last Orison

Εικόνα

Μια κοινή περιοδεία των Psychotic Waltz και των Deathrow το 1992 για την προώθηση των ‘’Into The Everflow’’ και ‘Life Beyond’’ αντίστοιχα, φέρνει κοντά κάποια μέλη τους τα οποία αποφασίζουν για ένα κοινό μουσικό ορίζοντα υπό το όνομα των End Amen. Οι Norm Leggio και Dan Rock των P.S. αμφότεροι (στα ντραμς και κιθάρα), ο Uwe Osterlehner των Deathrow ( ο άνθρωπος που τους έκανε πιο τεχνικούς) στην κιθάρα/φωνή και ο Siggi Blasey των Darkstar (μελλοντικός συνεργάτης του Dan Rock) συνδυάζουν τις ικανότητες τους και το αποτέλεσμα είναι πέρα ως πέρα εξαίσιο. Οι δυο τελευταίοι είχαν ήδη γράψει όλα τα τραγούδια από τον Μάιο του 1991, άρα τα μέλη των Psychotic Waltz απλά συνέσφεραν παικτικά και ΟΧΙ συνθετικά. Παραγωγή ικανοποιητική από τον εκλεκτό Harris Johns και όμορφο εξώφυλλο από τον γκουρού Andreas Mardchall.

Πιθανό να μην έχεις ακούσει ποτέ End Amen. Αν έχεις ακούσει όμως Psychotic Waltz ή Darkstar, σίγουρα θα σου ρθουν αυτές οι μπάντες στο νου. Τα φωνητικά είναι λίγο άγουρα και πιο thrashy από τις περισσότερες progressive metal που γνωρίζουμε αλλά τα καταφέρνει μια χαρά. Αυτοί που αρέσκονται σε tech thrash θα ζήσουν άλλο ένα έρωτα. Ακμαιότατες μελωδίες ανιχνεύονται να παρελαύνουν μέσα στην θαλασσοταραχή των πλήκτρων. Ατμόσφαιρα, με διαστημικό έμβλημα και τεκτονικό θυρεό. Η μαρσιποφόρος των End Amen μεγαλώνει ισοπεδωτικές ιδέες που τις μετατρέπουν ως ακουστικές στην δικιά μας διάσταση. Το να προσωπογραφήσεις την μουσική των End Amen κρίνεται σχεδόν αδύνατο. Η ποικιλία, η λεπτομέρεια αλλά και η αιχμηρότητα που διακρίνει κάθε σύνθεση το καθιστά αδύνατο. Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι ‘’End Amen’’ και αν βρείτε άλλo συγκρότημα που να σας τους θυμίζει, βρείτε με να το συζητήσουμε. Και στην αντίπερα όχθη, τραχύ και κονιορτοποιητικό thrash σαν το ‘’Nocturnal March’’ . Σε κάθε σύνθεση στυφότητα και αρμονία σε διαπληκτισμό.

Δυναμικά τραγούδια, ερωτοτροπούν συχνά με το thrash χωρίς να δουλεύουν ως δουλικά του. Η μπλιμπλικωτή ατμόσφαιρα και τα εφφέ λειτουργούν ως δορυφόροι της όλης ατμόσφαιρας όσο η ρυθμική δεξιομανία αστράφτει σπιρτάδας. Ειδικά ο Norm πάιζει τα άπαιχτα. Διεγερτικό ντράμμιγκ με σπειροειδές παίξιμο μετατρέπει τις μπακέτες σε ακουστικά σεξουαλικά εργαλεία. Και χωρίς ίχνος επιτήδευσης. Όσο για το επταδιάστατο κιθαριστικό παίξιμο, θα ήθελα να μουν σε μια γωνιά και να βλέπω κάποιους συναδέλφους τους να προσπαθούν να τα αναπαράγουν. Στα δυο μικρά σε διάρκεια ορχηστρικά τους κομμάτια (Mystic Mountains και Silence) επιπλέον κιθάρα παίζει ο Dweezil Zappa, γιος του Frank. Πρώτη φορά και τελευταία που συνείσφερε σε μια τόσο σκληρή μουσικά μπάντα (την ίδια χρονιά έπαιξε και σε ένα τραγούδι των Spinal Tap, αλλά δεν συκγρίνονται με τίποτα ώς προς την αγριάδα,χαχα). Αυτό και μόνο κάτι λέει. Αλλά και βέβαια δεν υπάρχει ανάγκη για βοήθεια από έξω όταν έχεις τεχνικά και σθενάρα τραγούδια σαν το ‘’A New Day’s Absurdity ‘’ και σε ωθεί να πετάξεις όταν τραγούδα τις μελωδικές του γραμμές ο Uwe. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, ακούστε το να νιώσετε πλούσιοι μουσικά….
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Loudness - Thunder in the East

Εικόνα

Η Ιαπωνία ουδέποτε έχει αμέτρητες μπάντες που να επιδίδονται στο άθλημα του heavy metal. Πόσο μάλλον στο ακραίο που είναι ακόμα λιγότερες. Και ακόμα περισσότερο στις αρχές των 80ς. Murasaki, Bow Wow, Nokemono έφταναν στα όρια του heavy metal. Οι Loudness όμως το 1981 έβγαλαν κατά την γνώμη μου τον πιο σκληρό από όλους μέχρι τότε και ξεκίνησαν ένα απίστευτο σερί με δισκάρες στα 80ς. Αμέτρητοι δίσκοι μέχρι σήμερα, όλοι τους σε πολύ καλό επίπεδο. Και οι κύριοι Niihara (φωνή), Takasaki (κιθάρα) και Yamashita (μπάσο) συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Δυστυχώς ο αρχικός ντράμερ Higuchi, μας ΄΄άφησε’’ το 2008 αλλά μέχρι τότε έπαιζε ακόμα στην μπάντα. Συνάδελφοι και φίλοι μεταξύ τους, οπαδοί και μουσικοί, παρέδωσαν μουσική που πάνω από άκουγαν οι ίδιοι και τους ευχαριστούσε. Και μιας και το περσινό και τελευταίο τους μέχρι σήμερα δημιούργημα (The Sun Will Rise) μου θύμισε λόγω εξωφύλλου το (Thunder In The East), ο κλήρος πέφτει σε αυτό.

Επιρροές , εξώφθαλμες και πολλές αλλά πάντοτε μέσα από το δικό τους πρίσμα. Με την παραγωγή του Max Norman (με το άγγιγμα του Μίδα και αυτός) να δίνει προωθητική δύναμη σε κάθε σύνθεση, τα δέκα τραγούδια είναι εκλεκτά, ευκολομνημόνευτα και πιασάρικα, πάντοτε με τον δικό τους ξεχωριστό ήχο. Όλοι οι στίχοι από τον Nihara και όλη η μουσική από τον Takasaki εκτός του ‘’Heavy Chains’’ που είναι σύνθεση του Yamashita. Ο πρώτος του δίσκος που γράφτηκε εξαρχής στα Αγγλικά και είχε σκοπό με αυτήν την Αστραπή να λάμψει στον υπολοιπο πλανήτη.

Τα πρώτα ριφς του συναυλιακού ‘’Crazy Nights’’ σε αρπάζουν μονομιάς και σου υπόσχονται ψιθυριστά καλή διασκέδαση. Η φωνή ακούγεται που σχίζεται, τα χωροδιακά πολλαπλά φωνητικά το κάνουν ακόμα πιο επιθυμητό και πιασάρικο. Μπάσο και κρουστά εφοδιάζουν τον ρυθμικό σκοπό που ακολουθεί η κεφαλή, όσο μετατρέπεσαι σε μαριονέτα από τα κιθαριστικά μέρη.Το απόλυτο χιτάκι του δίσκου. Η συνέχεια ακόμα καλύτερη με ένα τόνο που μουσικά μου φέρνει Twisted Sister. Τσαμπουκαλίδικο, με ριφς-καταδιωκτικά. Ίσως φταίει το glam ντύσιμο και το ΑΝΤΡΙΚΙΟ παίξιμο τους. Το σύντομο σολάρισμα κερνάει παστάκια. Ακολούθως, εξαιρετικό σολάρισμα-προειδοποίηση, ήρεμα φωνητικά και ξαφνικά… οι Manowar. Κλεμμένο ριφάκι (;) ή όχι, εδώ φουσκώνουμε και πάλι από υπερηφάνια.Ριφοθύελλα που κοροιδεύει περιπαικτικά τους μαλθακούς. Metal μέχρι το κόκκαλο. Και στιχουργικά ερωτιάρικο , όπως και το μπαλαντοειδές ‘’We Could Be Together’’ που δίνει όλο του το βάρος στα κιθαριστικά του σιδερώματα στην μούρη αρπάζοντας για λεία ότι ευγενικά αισθήματα σου προκαλεί το τραγούδι από την υπερπροσπάθεια του Minoru να ακουστεί όσο πιο Δυτικός γίνεται.

Η δεύτερη μεριά ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς και το αγαπημένου μου τραγούδι του δίσκου. Βαρύ σαν αμόνι, με τα κοψίματα του, τα μπασίματα του και τον κιθαριστικό του μονόλογο να εγγυάται απολαυστικές στιγμές στους λάτρεις της εξάχορδης Θεάς. Speedάρισμα με το ‘’Clockwork Toy’’ και οι ενισχυτές αποκτούν πτερύγια. Το ρεφραίν έρχεται να δώσει ανάσες ενώ μια αργή ηχητική όαση ξεπροβάλει κάπου στην μέση του τραγουδιού για να δέσει το όλο σύνολο πριν τις ξυραφιές που θα (ξανα) ακολουθήσουν. Και τα έγχορδα λυσσούν μέχρι το τέλος ,όσο το λυσιτελές κοπάνημα δίνει περισσότερη κίνηση. Το ‘’Thunder In The East’’ τελειώνει με μια ενδιαφέρουσα μπαλάντα, όπως μόνο οι hard rockers/metallers ξέρουν να δημιουργούν και κάπως έτσι κλείνει και αυτό το κεφάλαιο τους.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Άκουσα πρόσφατα το End Amen, πολύ δυνατό δισκάκι όντως και πολύ προχορημένη άποψη για την μουσική. Αυτό το prog/power/tech των 90ς είχε προοδευτιότερη συναίσθηση από το νεο-prog των Tool και λοιπές μοντερνιές. Βλέπεις και Μάρσαλ εξώφυλλο που σημαίνει ότι είναι καλό.

Όσον αφορά το Loudness, τεράστια δισκάρα-τεράστια μπάντα αλλά στα αυτιά μου πάντα ένα σκαλί πιο κάτω από τους Anthem.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Tokyo Blade - Night of the Blade

Εικόνα

Οι τρομεροί Genghis Khan , στον βραχύβιο βίο τους πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν ένα εξαίσιο ep, το ‘’Double Dealin’’ το 1981. Ξανακυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα υπό το λογότυπο των Tokyo Blade ως ‘’Midnight Rendezvous’’. Ήδη πριν την κυκλοφορία του ‘’Double Dealin’’ , οι Genghis Khan έχουν μετανομαστεί σε Tokyo Blade και κυκλοφορούν το ομώνυμο άλμπουμ τους, ένα από τα καλύτερα δείγματα N.W.O.B.H.M. Για την κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ ‘’Night Of The Blade’’ , θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές στην σύνθεση του συγκροτήματος. Αποχωρούν ο τραγουδιστής Alan Marsh και ο μπασίστας Andy Robbins (και οι 2 αυθεντικά μέλη των Genghis Khan παρέα με τον κιθαρίστα Andy Boulton) και στις θέσεις τους έρχονται οι Vic Right και Andy Wrighton αντίστοιχα. Το ‘’Night Of The Blade’’ έχει την δικιά του ομορφιά και ανεβάζει ψηλά τον συνθετικό τους πήχη. Δυστυχώς το μέλλον δεν τους δικαίωσε και κανένας μεταγενέστερος δίσκος δεν συγκρίνεται με τα πρώιμα μεγαλεία τους. Πάντως ο τελευταίος δίσκος τους (2011) είναι αρκετά ενδιαφέρων και αξίζει ακροάσεων (μακάρι να έλειπε και η επανεκτέλεση του Night of the Blade τραγουδιού)αλλά μέχρι εκεί.

Μπορεί το πρώτο τους άλμπουμ να σφίζει από δύναμη και αγνό μεταλ αίσθημα και ο συγκεκριμένος δίσκος να ακούγεται πιο εμπορικός, πιασάρικος, μελωδικός αλλά η ουσία είναι μία. Κατευχαριστιέσαι να τον ακούς. Κάποια πράγματα έμειναν βέβαια το ίδιο. Το όνομα τους παραπέμπει στην Ιαπωνία, το ίδιο και τα εξώφυλλα τους. Όπως και ένα τραγούδι που να μιλά για την συγκεκριμένη χώρα. Στο ντεμπούτο υπήρχε το ‘’Sunrise In Tokyo’’, εδώ έχουμε το ‘’Warrior Of The Rising Sun’’. Με νέο παραγωγό τον πιο έμπειρο Roy Neave για καλύτερα αποτελέσματα και ήχο απευθυνόμενο σε μεγαλυτερα πλήθη.

Και αρχή εγένετο με ένα αρκετά ήρεμο ερωτιάρικο τραγούδι μεσαίων ταχυτήτων. Οι Tokyo Blade παρουσιάζουν ένα νέο πρόσωπο (που θα υιοθετούν συχνά από εδώ και πέρα). Η οργή απαλλάσεται και την θέση της παίρνει η αρμονία και διαβασμένα σολαρίσματα. Η φωνή του Vic αρκετά διαφορετική αλλά το ίδιο αρεστή. Αξιοσημείωτο το ότι ο δίσκος είχε ηχογραφηθεί με τον Alan στην φωνή και ξαναηχογραφληθηκε με τον Vic κρατώντας όμως τα backing φωνητικά του Alan.Κομφούζιο. Το 1998 κυκλοφόρησε και το ‘’Night Of The Blade… The Night Before’’ που είναι οι αυθεντικές ηχογραφήσεις με τον Alan πίσω από το μικρόφωνο. Και για όσους απογοητέυτηκαν με το νέο μουσικό στυλ των Tokyo Blade, σύντομα από τα ηχεία επιτίθεται το ομώνυμο του δίσκου. Ο παλιός καλός επιθετικός τους εαυτός τα παίρνει όλα σβάρνα. Η ικανότητα τους να πυκνώνουν τις τάχιστες συνθέσεις τους με λυτρωτικές μελωδίες είναι άξια συλλογισμού. Δολοφονικά ριφς που περπατούν βαριά πάνω στις ράγες τραίνου χωρίς φρένα. Το ευφραδή σολάρισμα του διαρκεί και αφήνει την ευάρμοστη γεύση που πρέπει να έχει μια ολοκληρωμένη metal σύνθεση.

Συνέχεια με το βροντερό αντήχημα του ‘’Rock Me To The Limit’’ και το ρεφρέν που γεννήθηκε-δημιουργήθηκε ώστε να αποστηθιστεί και να τραγουδιστεί με ραθυμία σε συναυλιακές σκηνές, κλαμπάκια αλλά και στο σπίτι του καθενός μας. Το σταδιακά ανυψωτικό ως προς την ένταση ’Warrior Of The Rising Sun’’ διαβρέχεται με την υπερήφανη Ιστορία της Ιαπωνίας και με Αγγλική σαρωτική τραγουδοποιία. Πλημμυρίζει από φωνή που ‘’νιώθει’’ γι αυτά που τραγουδά, οι κιθάρες πλέκουν εγκώμια και το ρυθμικό μέρος ταλαντελυει σβέρκους. Ώθηση και κλωτσιά στα οπίσθια με το ‘’Unleash The Beast’’, μ ε το μπάσο να ζωογονεί το τραγούδι το οποίο σε αποπληρώνει με στακάτο ρυθμό και ηχητικές εκπορθήσεις. Το ‘’Love Struck’’ δεν ενθουσιάζει, εριστικά μονότονο αν και οι κιθαριστικοί μονόλογοι αξίζουν αλλά θα προτιμήσω το επόμενο, το ‘’Dead Of The Night’’ που σφύζει από θυμωμένα σολαρίσματα και χαρακτηρίζεται από εργατική κλιμακώμενη μουσική πάστα. Τα μόλις 35λεπτα του δίσκου κλείνουν με το χαρούμενο και πιασάρικο ‘’Lightning Strikes’’ που δείχνουν ξεκάθαρα το μέλλον και τους σκοπούς των Tokyo Blade. Το ‘’Night Of The Blade’’ όμως θα παραμείνει δίσκαρος, ίσως επειδη όλα τα τραγούδια είναι συνθέσεις των Boulton/Marsh με 3-4 από αυτές να συνεισφέρει και τρίτο μέλος. Από την άλλη, κάποια στιγμή ξαναγύρισε ο Alan στους Tokyo Blade αλλά δεν κυκλοφόρησαν ποτέ κάτι εξίσου δυνατό. Άλλαξαν και οι εποχές…
Άβαταρ μέλους
LuciferSteele
Δημοσιεύσεις: 6992
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 10:24

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από LuciferSteele »

το End Amen είναι ένας πολύ ιδιαίτερος δίσκος που παραμένει ιδιαίτερος ακόμα μετά από τόσα χρόνια και μετά από τόσο μουσικό νερό που έχει κυλήσει στο αυλάκι
We scribe in the dark of the night our Black Steele
The evil rite of the black and the light We now reveal to you
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Zippo190 »

Δισθεόρατη δισκάρα το "Night of the blade" που δεν ξεπεράστηκε ποτέ από την ίδια την μπάντα. Δυστυχώς η πορεία τους ήταν/είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα με καλύτερο δίσκο (από το "Night...") να είναι το "A thousand men strong" που κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνια.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

Warlord - And the Cannons of Destruction Have Begun...

Εικόνα

Η Ελλάδα ΛΑΤΡΕΥΕΙ τους Warlord και εγώ είμαι ένας από αυτούς τους φανατικούς αυτής της τρομερής μπάντας. Μιας μπάντας που μόνο με ένα ep και ένα ολοκληρωμένο δίσκο (με αρκετά κοινά τραγούδια μεταξύ τους) κατάφερε να κατασκευάσει τόνους λυρισμού και συναισθήματος και να τους διοχετεύσει στους ακροατές της μουσικής τους. Το 1986 οι Warlord διαλύονται και ο Thunder Child (Mark Zonder) συνεχίζει με τους Fates Warning με τους οποίους κάνει γνωστό το όνομα του ενώ ο Destoyer (Bill Tsamis) ‘’συνεχίζει’’ κάπως την κληρονομιά τους μαζί με την γυναίκα του στα φωνητικά μέσω των Lordian Guard. Ο λυρισμός παραμένει, τα φωνητικά είναι δυστυχώς πολύ πιο επίπεδα και μετριάζουν το συνολικό αποτέλεσμα. Επανασύνδεση των Warlord το 2001 με ένα νέο δίσκο ένα χρόνο αργότερα, αρκετά καλός μα πολύ λίγος σε σύγκριση με τα πρώτα τους Θαύματα. Τελικά όμως απέδειξαν ότι ποτέ δεν ήταν μια μπάντα του παρελθόντος, μια μπάντα-τσιχλόφουσκα του ενός δίσκου με την τρομερή επιστροφή τους το 2013 με το ‘’Holy Empire’’. Ευχόμαστε ακόμα πιο γενναιόδωρο το μέλλον τους.

Το ταξίδι ξεκινά στους απόλυτα φορτισμένους συναισθηματικά αγρούς τους. Εκεί που καλλιεργείται ο λυρισμός και η καθάρια μουσική εκφραστικότητα. Ο ήχος των Warlord έχει ξεχωριστό τόνο, μια σχολή από μόνος τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις κάποιο από τα τραγούδια του δίσκου και να μην καταλάβεις ότι είναι η συγκεκριμένη μπάντα. Τα δάχτυλα του Τσάμη ασκούν συναισθηματική φόρτιση στις χορδές του και αυτό ακούγεται αναλλοίωτο ακόμα και μέσα από τους ενισχυτές και τα ηχεία. Καλαίσθητα ριφς που σε ματώνουν με τον πιο μαλακό τρόπο. Από την άλλη, το παίξιμο του Zonder είναι ραγδαίο και ραδιουργό. Κανένα χτύπημα του δεν είναι τυχαίο. Για τεχνική δεν μιλάμε, ο άνθρωπος πίσω από το κιτ του μια πυροβολαρχία μόνος του. Και ανάμεσα σε αυτές τις δυο τεράστιες δυνάμεις, υπάρχει μια εκφραστικότατη φωνή που τις ρεγουλάρει και ειρηνοποιεί την ένταση στον αέρα.

Το να διαλέξω κάποιο τραγούδι που να ξεχωρίζει, μου είναι αδύνατο. Όλες οι συνθέσεις είναι εύφορες σε μουσικούς καρπούς και διαθέσιμες για να ερωτευτείς όποια θέλεις. Την γαλήνια ατμόσφαιρα του Soliloquy, το ασίγαστο πάθος του Black Mass που εξωτερικεύει την δύναμη αυτού του συγκροτήματος, την έκλυση εκρηκτικής ενέργειας του Lucifer’s Hammer με παθιασμένες μπασογραμμές, το θεικό Aliens που εγκυμονεί απειράριθμες αρμονίες και ένα αλλόφρον σολάρισμα, το ορχηστρικό που πραμαντέυει την επίθεση του Child Of The Damned , σύνθεση χιλιοακουσμένη πλέον αλλά πάντοτε ηχηρή και ικανεί να χρησμοδοτήσει την μελλοντική κατάσταση του σβέρκου μου (πονεμένος δηλαδή), την ψυχική κάθαρση που υποβάλλει το Lost And Lonely Days με την πληγηρή χροιά της κιθάρας και την ανακουφιστική χροιά της φωνή του εκάστοτε Damien King, το ομώνυμο με την κλιμακωτή τυμπανιστική αποκορύφωση που αντηχεί σθεναρά μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας…Όλα, ξανά και ξανά, με διαφορετική σειρά και τις ίδιες περιγραφές.

Παραγωγή από τον ίδιο τον Zonder, καταφέρνοντας να κρατήσει τον ήχο τους ζεστό και αγνό. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσε κάποιος να αποδώσει σε αυτό τον δίσκο, είναι ότι κάποια τραγούδια τα ακούσαμε και τα αγαπήσαμε λίγο διαφορετικά σαν ήχο και φωνή λίγο πρωτύτερα αλλά παραμένουν εξίσου τέλεια. Οκ, και ενός εξώφυλλου που τους θέλει να αναπαράγουν την μουσική τους ‘’ζωντανά’’. Λεπτομέρειες…
Άβαταρ μέλους
Priamos
Δημοσιεύσεις: 3370
Εγγραφή: Δευ 01 Ιαν 2018, 23:06

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από Priamos »

Εγώ πάλι προτιμώ Rising από Holy. Ωραίο και το Holy αλλά τα φωνητικά είναι ψοφια. Τώρα με τον Λεπτό πιστεύω/ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά.
ΥΓ Deliver us 10
Cannons 10
Rising 9,5
Holy 8,5
Lg 10
Sinners 8
Surreal Killer
Άβαταρ μέλους
dargaard-79
Δημοσιεύσεις: 280
Εγγραφή: Δευ 29 Ιαν 2018, 15:15

Re: The Hitchhiker's Guide to the Metal Galaxy

Δημοσίευση από dargaard-79 »

αντε διοτι εχουν περασει ηδη πολλα χρονια απο το Holy
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”