Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Ανήκω σε αυτή τη γενιά, πάνω κάτω, που ξεπετάχτηκαν oi Arch Enemy και γενικά όλο αυτό το νέο κύμα στο metal. Ούτε με την παλιά, ούτε με τη νέα τραγουδίστρια μου έκαναν ποτέ εντύπωση. Θυμάμαι τότε το "bullying" που έπεφτε.. εάν δεν είχες προσκυνήσει αυτούς και τους Nevermore (δεν είναι κακή μπάντα, αλλά ούτε και η απάντηση σε όλους τους γρίφους όπως την παρουσίαζαν) σε στραβο-κοιτούσαν τύπου "πήγαινε ν'ακούσεις για δράκους και για κάστρα". Μου φαίνονται αρκετά μονότονοι και σου το λέει οπαδός του black/death αυτό. Κακής ποιότητας μάλλον μονότονοι. Αζ φαρ αζ άι εμ κονσερτ..
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Το target group των Arch Enemy ήταν κι είναι, νεαρότερες ηλικίες που θα καταναλώσουν μουσική, merchandise κτλ κατι που το παρατήρησα στη μία συναυλία τους που έτυχε να παώ. Συνήθως σε αυτές τις ηλικίες το bullying, με άξονα τη μουσική, είναι κάτι συνηθισμένο. Λίγο η αναζήτηση αυτοπροσδιορισμού, λίγο η εφηβική ανησυχία, λίγο οι σεξουαλικές ορμόνες. Μεγαλώνοντας φεύγει κάπως η μαλακία από το κεφάλι :) κι ηρεμούν τα πνεύματα.

Οι Arch Enemy είναι ο ορισμός της εμπορικής μπάντας με καλλιτεχνικό πρόσημο. Είναι ok για αυτό που κάνουν αλλά δεν θα τους έβαζα ποτέ δίπλα σε αληθινούς παίχτες της extreme σκηνής (Death, αρχικούς Morbid Angel, Obituary κτλ) και σε καμμία περίπτωση δεν θα τους έβαζα στην ίδια πρόταση με τους Nevermore.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Καταρχήν συμφωνώ. Απλά τότε θυμάμαι που έπαιρνα ακόμη το Metal Hammer, θυμάμαι απίστευτο σπρώξιμο ειδικά στους Nevermore, Arch Enemy, στους άλλους τους The Haunted κλπ..
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Manowar - The Absolute Power (2006)

Εικόνα

Με αφορμή το Earthshaker φεστιβάλ του 2005, οι Manowar κυκλοφόρησαν live DVD, αναμφισβήτητα το καλύτερο DVD της συλλογής μου κι εξηγώ παρακάτω:
  • Οργισμένο live με τους Manowar στα καλύτερά τους (από πλευράς απόδοσης). Δεν είναι απλά ένα ακόμη Hell on Εarth, η Απόλυτη Δύναμη που έκανε τη Γη να τρέμει, κυριολεκτικά.
  • Η αγκαλιά του Ross με τον DeMaio επί σκηνής, συγκίνησε Όλυμπο και Valhalla.
  • Τα Guitar Clinics sessions με Shankle, Logan και Ross είναι τόσο εθιστικά.
  • Ο Joe DeMaio αποδεικνύει με επιχειρήματα ποια χώρα γέννησε το Heavy Metal.
  • Το Manowar Fan Convention με τους τους Jomsvikings, το μπράντεφερ, τη Miss Manowar, τη μπυροποσία αλά Joey, στιγμές που με ωθούν να δώσω hail στον Edward Muybridge τον άνθρωπο που άνοιξε το δρόμο για την εφεύρεση της βιντεοκάμερας.
  • Το Battle Hymns εκτελεσμένο από όλα τα μέλη της Manowar φαμίλιας έδωσε το έναυσμα στους απανταχού fallen warriors να παραταχθούν στον ποταμό Styx και να αποδώσουν τιμή στην απόλυτη μπάντα.
  • Γκομενάκια, βυζιά, πατσογλουτοί, μούσκουλα και σαπιοκοιλιάδες, όλα όσα αποτελούν θρεπτική τροφή για το μάτι ένας αρσενικού/θηλυκού κι ενεργοποιούν το λουκάνικο και την πεταλίδα.
Άβαταρ μέλους
Aphelian
Δημοσιεύσεις: 651
Εγγραφή: Παρ 03 Αύγ 2018, 13:19

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Aphelian »

Αγαπαμε [mention]Heddigan[/mention]
Και μονο το Battle Hymns με ολα τα μελη να ειχε,παλι το καλυτερο DVD που εχει βγει ποτε θα ηταν.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Rush - 2112 (1976)

Εικόνα

Όταν άκουσα για πρώτη φορά το 2112 είχα κατά-ενθουσιαστεί από το μουσικό μεγαλείο που περιείχε το άλμπουμ. Για μία περίοδο κουβαλούσα το CD μαζί μου, όπου κι αν πήγαινα. Ήθελα να το έχω μαζί μου, σε περίπτωση που τυχαία ανακαλύψω μία πύλη για ένα παράλληλο σύμπαν και να ταξιδέψω σε έναν κόσμο στον οποίο οι Lifeson, Peart και Lee δεν υπήρξαν ποτέ. Σε ένα τέτοιο μαγικό ταξίδι θα κατακτούσα τον κόσμο της εναλλακτικής Γης, έχοντας στα χέρια μου ένα μουσικό artifact που γράφεται μία φορά στα χίλια παράλληλα σύμπαντα.

Με μία παρόμοια ιστορία (την οποία αναίσχυντα κάνω λογοκλοπή) είχε μιλήσει ο Neil Gaiman για το λογοτεχνικό έργο Lord of the Rings, θέλοντας να εκφράσει τον θαυμασμό του στο masterpiece του Tolkien.

Το 2112 ξεκινάει με το 20λεπτο ομώνυμο κομμάτι που αποτελεί και το κυρίως πιάτο του άλμπουμ. Είναι μία sci-fi ιστορία για έναν δυστοπικό κόσμο στην πόλη με όνομα Megadon, όπου η εξουσία είναι στα χέρια ενός ιερατείου που κυβερνά ολοκληρωτικά έχοντας ποινικοποίηση την προσωπική πρωτοβουλία και την ελεύθερη έκφραση. H ιστορία βασίζεται στο διήγημα της Ayn Rand - Anthem - κι ομοιάζει κάπως με την ταινία (θέλαμε να είμαστε το Matrix αλλά o Kurt Wimmer δεν είναι Wachowskis) Equilibrium. Περιττό να πω πως είναι από τα ομορφότερα πράγματα που έχω ακούσει ποτέ, ιδιοφυής prog rock μουσική που η κάθε ακρόαση είναι μοναδική.

Έχω παράπονο πως στο άλμπουμ ακολουθούν 5 ακόμη τραγούδια, που ναι μεν είναι διαμάντια (ειδικά το Passage to Bangock και το Lessons), αλλά άσχετα με το αρχικό concept. Θα ήθελα όλο το άλμπουμ να ακολουθεί το concept της Megadon, των Temple of Syrinx priests και τo κοινωνικοπολιτικό δράμα που εξελίσσεται μέσα από μία φουτουριστκή ιστορία φαντασίας.

Επίσης θα ήθελα η διάρκεια να μην είναι κάτι λιγότερο από 40 λεπτά. Prog rock δίσκος είναι, θα έπρεπε μέχρι και το τελευταίο διαθέσιμο bit του συμπαγή δίσκου να περιέχει τις ανεξάντλητες μουσικές ιδέες του power trio από τον Καναδά.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Iced Earth - Incorruptible (2017)

Εικόνα

Το Incorruptible, άλμπουμ που δημιουργήθηκε στο κλείσιμο της τρίτης δεκαετίας της μπάντας, ομοιάζει με παλαιό μέλος συμμορίας μηχανόβιων. Φάτσα έμπειρη, με λεπτομέρειες που φανερώνουν ένδοξο παρελθόν, δυνατά χέρια με μυς, τεράστια μπυροκοιλιά και δυνατά (τρία) πόδια.

Παρόμοια δομή έχει και το δωδέκατο full length άλμπουμ της κατεψυγμένης γης, το οποίο ξεκινάει με το γαμηστερό Great Heathen Army. Good old Iced Earth are back με κομματάρα που βάζει μυαλά στο μπλέντερ και περιγράφει πως οι Δανοί πολεμιστές τον 9ο αιώνα, εισέβαλαν στην τότε Αγγλία κι έδωσαν τα άντερα στο χέρι των προγόνων των φλωροΒρετανών.

Το άλμπουμ συνεχίζει με Black Flag, πήρε στίχους Alestorm και τους έντυσε με Iced Earth μουσική και Stu Block κραυγές, τίμιο. Το ίδιο στην heavy/power ballad, Raven Wing, αλλά με στίχους Sisters of Mercy αυτή τη φορά, ακόμη πιο τίμιο. (Τα δύο δυνατά μπράτσα που λέγαμε). Και μετά αρχίζει η τεράστια μπυροκοιλια.

To The Veil το βρίσκω ψιλοαδιάφορο, το Seven Headed Whore είναι το επιτηδευμένα "σκληρό" κομμάτι που δεν με κέρδισε, το The Relic περίεργο κομμάτι αλλά τίποτε ιδιαίτερο (είναι και part 1, μπορεί το sequel να βελτιώσει τα πράγματα), το Ghost Dance είναι instrumental που βλέπει το 1776 και χαμηλώνει το βλέμμα από ντροπή, το Brothers - ψιλομιεχ power ballad.

Και μετά το πέρας της γεμάτης (με διατροφή BBQ Pit Boys) κοιλιάς, επιστροφή στο μεγαλείο. Το επικό Clear the Way βρίσκει τη θέση του δίπλα στο Dante's Inferno, τη Suffering τριλογία και το Gettysburg. H μάχη του Fredericksburg στον Αμερικάνικο Εμφύλιο κι ωδή για την Irish Brigade, την ταξιαρχία που θυσιάστηκε για να επιτευχθεί η ιστορική νίκη των Βορείων, σε ένα (παραλίγο) δεκάλεπτο κομμάτι διανθισμένο από Iced Earth μεγαλείο.

Άλμπουμ που στρέφει την μεταλλική μου πυξίδα προς το όραμα του Schaffer κι αποδεικνύει πως έχουν να γράψουν ακόμη πολλά κεφάλαια στο βιβλίο του Heavy Metal. (Read it!!!).
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Heddigan έγραψε: Τρί 09 Ιουν 2020, 18:32 Και μετά το πέρας της γεμάτης (με διατροφή BBQ Pit Boys) κοιλιάς, επιστροφή στο μεγαλείο.
Για όσους δεν ξερουν τι εστί BBQ Pit Boys ας πατήσουν πλέη:

They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Κι από τα πιο mainstream τους βίντεο:



Φοβερή συνταγή την έχω φτιάξει κάμποσες φορές.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Van Canto - Hero (2008)

Εικόνα

Έχω συμμετάσχει σε τρεις μπάντες ή μία εκ των οποίων ήταν Guitar Hero band με το θρυλικό όνομα Celtic Feta. Με sold out lives στο Saloni-Arena και θρυλικά after parties όπου η coca cola light έρεε άφθονη, κατάχρηση στην πίτσα με πεπερόνι κι άλλα τέτοια extreme. Η φάση που είχα με τους φίλους μου είναι παρόμοια με τους Van Canto με τη μόνη διαφορά πως εμείς δεν κυκλοφορήσαμε δίσκο.

Στην τέχνη δεν υπάρχουν όρια (αλλά από ότι φαίνεται οι Van Canto βάλθηκαν να τα δημιουργήσουν) κι οι μεταλλάδες φημίζονται για το πόσο open mind είναι. Το εγχείρημα όμως, να δημιουργήσεις όμως metal μουσική κάνοντας emulation τον ήχο της κιθάρας και του μπάσου με τη φωνή (τζουμ τζουμ τζουμ, ντομ ντομ ντομ, τζούγκουν τζούγκουν τζούγκουν), δημιουργεί ερωτήματα. Με κύρια απορία, για ποιο @κανελομένο ρυζόγαλο-σηκωμένο σακάκι-ματσακονιασμένη βάρκα@ λόγο να το κάνεις αυτό, πόσο μάλλον στοχεύοντας επαγγελματικά να το κυκλοφορήσεις στην αγορά. Και για κάποιον, ακόμη πιο πούστη, λόγο, το εγχείρημα είχε επιτυχία. Οι Van Canto είναι mainstream μπάντα με πωλήσεις, lives κι ένα σκασμό κυκλοφορίες (αντί για ένα διασκεδαστικό project τύπου HorcatticA που στην τελική τα παλικάρια έβγαζαν και γέλιο).

Το Hero είναι ο δεύτερος τους δίσκος και σαν ακροατής της πλειονότητας των άλμπουμ τους (πονεμένη ιστορία για άλλη φορά), θα τον χαρακτήριζα ως τον καλύτερό τους. Για έναν και μόνο λόγο - διασκευές.

Από τα δέκα κομμάτια, τα μισά είναι covers από Manowar, Nightwish, Blind Guardian, Deep Purple κι Iron Maiden, οι οποίες παραδέχομαι πως έχουν κάποιο ενδιαφέρον. Τα άλλα πέντε κομμάτια είναι τετριμμένες poweries που έχουν ξεκάθαρα γραφτεί στο πόδι κι η απόδοσή τους με λαρυγγισμούς τις καθιστά ακόμη χειρότερες. Είναι πασιφανές ότι στις διασκευές έχει πέσει πολύ περισσότερη δουλειά. Πράγμα απόλυτα λογικό αφού ο ακροατής όταν θα ακούσει το Fear of the Dark έχει το original tune στο μυαλό του οπότε μπαίνει αυτόματα στη διαδικασία σύγκρισης η οποία θα είναι και ουσιαστικός fan factor για το τελικό αποτέλεσμα.

Κι όχι, η συμμετοχή του Hansi Kürsch (που πας και μπλέκεις ρε man) στο Take to the Sky, δεν το σώζει καθόλου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Iron Angel - Hellbound (2018)

Εικόνα

Σύμφωνα με το metal-archives υπάρχουν 203 μπάντες με το συνθετικό Iron στο όνομά τους. Παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον πόσο στενά συνδεδεμένο με την σκληρή πλευρά του ροκ, είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα χημικά στοιχεία που συναντούμε στον πλανήτη μας. Why Iron κι όχι το πιο ενδιαφέρον γειτονικό στοιχείο στον περιοδικό πίνακα, Κοβάλτιο, ή το πιο περιπετειώδες Τιτάνιο; Ίσως γιατί η ίδια η δομή της λέξης δίνει κάποια απάντηση.

Το Iron (στα Αγγλικά) είναι λέξη στην οποία δεσπόζει το γράμμα Ρω. Η εισαγωγική ανοιχτή συλλαβή (Ι) οπλίζει ηχητικά και θέτει το υπόβαθρο για την ένρινη αποκάλυψη του Ρω. Κατά τον Σωκράτη το γράμμα Ρω είναι εκείνο που έλκει την ψυχή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ασπαζόμενος το Ηρακλείτειο δόγμα περί ροής, θεωρεί το Ρω είναι το γράμμα που προάγει την ροή και την εμπεριέχει σαν όργανο της κίνησης στο σύνολό του. Η λέξη Iron ολοκληρώνει με το ομαλό γράμμα (Ν) που διεγείρει θετικά τις αισθήσεις, απαλύνει τον νου κι ευφραίνει το πνεύμα. Μία λέξη που κρύβει ενέργεια, ώθηση και προαγωγή, άμεσα συνυφασμένη με το μουσικό ρεύμα που αποτελεί τρόπο ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους.

Οι παραπάνω (μπούρδες) γραμμές μπαίνουν σφήνα στην παρουσίαση του δίσκου της συλλογής μου, Hellbound γιατί απλά για το δίσκο δύο λόγια έχω μόνο να γράψω.

Αγνό, ατσούμπαλο, τσαμπουκαλεμένο, speedothrashato heavy metal που γαμάει κώλους κι αυτιά, μηδέν πρωτοτυπία (ο καμβάς περιέχει Overkill, Paradox, UDO, Agent Steel κι όχι μόνο - δεν με χαλάει καθόλου, screw καινοτομία it's just heavy fucking metal), από τους Iron Angel που μετά από 30 χρόνια κατάφερε o Dirk Schröder να μαζέψει κόσμο και να βγάλουν δίσκο. Μουσική για ατελείωτο headbanging, μπύρες και γλωσσολογικές αναλύσεις.

Στο Ministry of Metal τα λένε όλα:

This is the ministry of metal, Our legions are marching line by line
Bow to the ministry of metal, A force that withstood the test of time
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Anathema - The Optimist (2017)

Εικόνα

Το The Optimist το αγόρασα εν όψει του live που έδωσαν στο Δουβλίνο οι Anathema (την ώρα) πριν από λίγα χρόνια, στην περιοδεία προώθησης του άλμπουμ. Μετά το (ομολογουμένως καλό) live, άρχισα να αναρωτιέμαι για το πως αλλάζουν τα πράγματα.

Θυμάμαι πως κάποτε οι Anathema (και τη στιγμή) έδιναν live σε Ελληνικές πόλεις κάθε τρεις και λίγο (τη σκυτάλη πήραν οι Scorpions) και γινόταν της καριόλας ανάμεσα στους πολυάριθμους οπαδούς. Έσκαγαν τα γκομενάκια που ήταν όλα full ερωτευμένα με τα αδέρφια Kavanagh κι οι deathάδες με μπλούζες Dying Fetus μπλούζες, Carcass και γινόταν κολασμένα live. Πλέον τα live είναι χλιαρά (νταξ... βλέπονται), κανένα θηλυκό δεν ασχολείται με τον Vincent ή τον Danny, αντιθέτως ο ανδρικός πληθυσμός στο live κοζάρει την ήρεμη milf δύναμη Lee Douglas και ψάχνεις με το ζόρι να βρεις metal μπλούζα στο κοινό (κι αυτή χαμένη στα Radiohead... μπάντες υφάσματα).

Η μεγαλύτερη αλλαγή όμως των (π)Anathama(σε) έχει να κάνει με την ποιότητα. Μία μπάντα που κάποτε κυκλοφόρησε τα Silent Enigma, Alternative 4, Eternity, Judgment και δημιούργησε ένα τεράστιο pool οπαδών, με διαφορετικά ακούσματα και γούστα, να βγάζει στην αγορά ένα τόσο κακό άλμπουμ όπως το The Optimist. Ανέπνευστο, βαρετά επαναλαμβανόμενο, μουσική που δεν οδηγεί πουθενά, ένα concept που δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον ούτε στο ελάχιστο, τεράστια απογοήτευση. Μοναδική ίσως εξαίρεση το Springfield που είναι καλό κομμάτι και δίνει μία ελπίδα πως δεν το έχουν χάσει εντελώς.

Δεν με χάλασε η καλλιτεχνική στροφή που πήραν στις αρχές του αιώνα. Ας γράψει ότι μουσική θέλει ο καθένας, στην τελική ζμπούτσαμ τους, αν είναι καλή θα την τιμήσω (κι ας είναι post progressive). Αν όμως είναι τεμπέλική ψιλομπούρδα όπως αυτή, αν θα προβώ σε αγορά (λόγω ιστορίας ή κάποιου live), θα πέσει και το αντίστοιχο κράξιμο. Είναι απογοητευτικό πως μία μπάντα σπιλώνει (κατά την γνώμη μου) την ιστορία και την σχέση αγάπης που είχε κάποτε με τους οπαδούς.
Άβαταρ μέλους
apeitharxos
Δημοσιεύσεις: 835
Εγγραφή: Σάβ 20 Απρ 2019, 16:18

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από apeitharxos »

Heddigan έγραψε: Σάβ 13 Ιουν 2020, 13:50 Iron Angel - Hellbound (2018)

Εικόνα

Σύμφωνα με το metal-archives υπάρχουν 203 μπάντες με το συνθετικό Iron στο όνομά τους. Παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον πόσο στενά συνδεδεμένο με την σκληρή πλευρά του ροκ, είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα χημικά στοιχεία που συναντούμε στον πλανήτη μας. Why Iron κι όχι το πιο ενδιαφέρον γειτονικό στοιχείο στον περιοδικό πίνακα, Κοβάλτιο, ή το πιο περιπετειώδες Τιτάνιο; Ίσως γιατί η ίδια η δομή της λέξης δίνει κάποια απάντηση.

Το Iron (στα Αγγλικά) είναι λέξη στην οποία δεσπόζει το γράμμα Ρω. Η εισαγωγική ανοιχτή συλλαβή (Ι) οπλίζει ηχητικά και θέτει το υπόβαθρο για την ένρινη αποκάλυψη του Ρω. Κατά τον Σωκράτη το γράμμα Ρω είναι εκείνο που έλκει την ψυχή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ασπαζόμενος το Ηρακλείτειο δόγμα περί ροής, θεωρεί το Ρω είναι το γράμμα που προάγει την ροή και την εμπεριέχει σαν όργανο της κίνησης στο σύνολό του. Η λέξη Iron ολοκληρώνει με το ομαλό γράμμα (Ν) που διεγείρει θετικά τις αισθήσεις, απαλύνει τον νου κι ευφραίνει το πνεύμα. Μία λέξη που κρύβει ενέργεια, ώθηση και προαγωγή, άμεσα συνυφασμένη με το μουσικό ρεύμα που αποτελεί τρόπο ζωής για εκατομμύρια ανθρώπους.

Οι παραπάνω (μπούρδες) γραμμές μπαίνουν σφήνα στην παρουσίαση του δίσκου της συλλογής μου, Hellbound γιατί απλά για το δίσκο δύο λόγια έχω μόνο να γράψω.

Αγνό, ατσούμπαλο, τσαμπουκαλεμένο, speedothrashato heavy metal που γαμάει κώλους κι αυτιά, μηδέν πρωτοτυπία (ο καμβάς περιέχει Overkill, Paradox, UDO, Agent Steel κι όχι μόνο - δεν με χαλάει καθόλου, screw καινοτομία it's just heavy fucking metal), από τους Iron Angel που μετά από 30 χρόνια κατάφερε o Dirk Schröder να μαζέψει κόσμο και να βγάλουν δίσκο. Μουσική για ατελείωτο headbanging, μπύρες και γλωσσολογικές αναλύσεις.

Στο Ministry of Metal τα λένε όλα:

This is the ministry of metal, Our legions are marching line by line
Bow to the ministry of metal, A force that withstood the test of time
Γαμήσαν στο περσινό up the hammers...Μακάρι να τους ξαναδώ!
Advancing Yokeda:
Ενδεχομένως η πιο ελιτίστικη και απροσπέλαστη μορφή τέχνης να περνά μέσα από λιτές απέριττες φόρμες. Αυτές που η πλειοψηφία θα αγνοήσει ή περιφρονήσει σαν απλοϊκότητα. Εκεί άλλωστε δε στηρίζεται και το 'αληθινό heavy metal'?
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

apeitharxos έγραψε: Κυρ 14 Ιουν 2020, 09:24 Γαμήσαν στο περσινό up the hammers...Μακάρι να τους ξαναδώ!
Δεν τους έχω δει live αλλά είναι από τις μπάντες που βγάζουν τόση ενέργεια στο στούντιο που κάνει μπαμ πως στο σανίδι θα δίνουν τρελό πόνο. Ελπίζω να τελειώσει σύντομα αυτή η τρέλα που ζούμε να αρχίσουν πάλι τα lives να γουστάρουμε λίγο.

Και μιας και λέμε για live...

Doro - 25 Years in Rock... and Still Going Strong (2010)

Εικόνα

Δεν είμαι τρελός fan της Doro Pesch αλλά σέβομαι την πορεία της κι αυτό το επετειακό live είναι κόλαση. Πέρα από την συναυλία με πάμπολους guests, υπάρχει ντοκιμαντέρ για το live, κι ένας τόνος extras.

Αναμφισβήτητα η καλύτερη στιγμή το Celebrate - Full Metal Female Version όπου στην σκηνή έχουν ανέβει όλες οι metal milfares κι αγκαλιάζονται, φιλιούνται, τραγουδούν... Κάθε αρσενικό (και θηλυκό, why not?) θα ήθελε να βρίσκεται εκεί αναμεσά τους.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Heddigan έγραψε: Πέμ 11 Ιουν 2020, 10:51 Κι όχι, η συμμετοχή του Hansi Kürsch (που πας και μπλέκεις ρε man) στο Take to the Sky, δεν το σώζει καθόλου.
Και να πεις πως ήταν εκ παραδρομής... απ' ό,τι φαίνεται κ από το βίντεο από κάτω, το έγκλημα είναι διαρκές :P

They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”