Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

AC/DC - Powerage (1978)

Εικόνα

Τις παλιές καλές εποχές του forum του Rocking.gr υπήρχαν χρήστες που είχαν το expertise σε συγκεκριμένες μπάντες (υπήρχαν όμως και κάτι κολλημένοι παπάρες... ) κι η γνώμη τους μετρούσε παραπάνω σε ότι αφορούσε εκείνα τα συγκροτήματα. Υπήρχε ο Crabsody, μέγας οπαδός των AC/DC και του ΠΑΟΚ που κάποτε πίστεψε στο όραμα (χοχοχο) του Ζαγοράκη. Είχε αναφέρει αρκετές φορές πως το αγαπημένο AC/DC άλμπουμ είναι το Powerage επιλογή outsider σε σύγκριση με Back in Black, Highway to Hell, Let There be Rock ή ακόμη και το ντεμπούτο τους. Σεβόμουν αρκετά την άποψη του Crabsody στη μουσική (γιατί στα αθλητικά ήταν κλασσικός "πονάνε τα μυαλά μας") κι έδωσα περισσότερες ακροάσεις στο Powerage ώστε να το κατανοήσω καλύτερα.

Από το Powerage λείπει το υπερκλασσικό AC/DC hit, από αυτά που τα έχει ακούσει μέχρι κι η Ρωσίδα προγιαγιά μου που μου έφτιαχνε (τραγουδώντας το You Shook Me All Night Long) νόστιμα πιροσκί όταν ήμουν μικρός. Την απουσία του super duper κομματιού την ισοσταθμίζει με ατελείωτο κιθαριστικό παίξιμο υψηλής ποιότητας που διαχέει όλο το άλμπουμ. Το σεμιναριακό rhythm session των Cliff/Phill είναι εκεί όπως κι η αλήτική φωνή του Bon Scott αλλά οι AC/DC ήταν είναι και θα είναι οι κιθάρες των αδερφών Young. Και το Powerage είναι tribute σε αυτές τις κιθάρες.

Τα Riff Raff, Sin City και Kicked in the Teeth είναι άψογα παραδείγματα για το τι εστί Powerage. Δυνατά κομμάτια, δεν μπορούν να σταθούν στα υπερκλασσικά hits της μπάντας αλλά είναι τόσο pure AC/DC. Ειδικά στο Kicked in the Teeth, που με κλασσική ερμηνεία ο Bon Scott που φτύνει στίχους σε ένα παιχνίδι tennis ανάμεσα στη φωνή του και τις Young κιθάρες.

Δεν θα το τοθετούσα το Powerage στο αγαπημένο μου AC/DC, το Back in Black δεν το κουνάει κανείς από το θρόνο, αλλά κατανόησα τον (μόνιμα πικραμένο από την ομάδα του) Crabsody (ρε γίνε Άρης να γουστάρεις).
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Jackal's Truth - Dominus Silvae (1997)

Εικόνα

Είναι η demo κασέτα με την οποία προώθησε ο Κώστας (Melkor) Θελουρας την demo δουλειά των Jackal's Truth. Μπαντάρα από τη Λάρισα που δυστυχώς δεν έφθασε σε επίπεδα Premier League όπως θα έπρεπε. Δεν έχω αντικειμενική άποψη μιας κι ένα από τα μέλη είναι πολύ καλός μου φίλος και κουμπάρος.

Το demo ανοίγει με μία όμορφη εισαγωγή, πήχτρα στην μελωδική darkίλα που έπαιζε πολύ στα late 90's. Δύο κομμάτια ακολουθούν, το Jackal's Truth και το Nameless City, δείγματα ποιοτικού ατμοσφαιρικού black ποτισμένο με επικά tunes κιθάρας/πλήκτρα, χορωδίες και death φωνή. Υπάρχει λίγο θεματάκι με το μπάσο που είναι πιο θαμμένο κι από τo μπάσο του Newsted στο Justice, αλλά ok demo είναι, το παραβλέπουμε, αγαπάμε Λάρισα (κι ας βάζουν κέτσαπ στο πιτόγυρο).

Και για να δώσουν ξεκάθαρα την Λοβκραφτίλα που διαχέει τους Jackal's Truth (όχι ότι δεν φαίνεται από το όνομα της μπάντας, τους τίτλους των κομματιών και τους στίχους), κλείνουν το Nameless City με την Ελληνική απόδοση του Necronomicon κουπλέ

Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια μπορεί να κείτεται, κι όταν περάσουν οι παράξενοι αιώνες ακόμη κι ο θάνατος μπορεί να πεθάνει.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Sentenced - Frozen (1998)

Εικόνα

Οι Sentenced είναι η μπάντα που γνώρισα επειδή μία Κυριακάτικη εξόρμηση με τους τεμπελχανάδες φίλους μου, ακυρώθηκε τελευταία στιγμή. Οπότε κατηφόρισα προς το Gagarin για να περάσω όμορφα το βράδυ μου με metal συναυλία με τους (τότε άγνωστους για μένα) Sentenced. Είχαν έρθει για την προώθηση του Cold White Light κι έπαιξαν ένα πλήρες σετ που τίμησε την post-death πορεία τους. Το live ήταν κόλαση με τους Φιλανδούς να με κερδίζουν με το καλημέρα (ή με το καληνύχτα καλύτερα). Highlight για μένα ήταν η εκτέλεση του Suicider, κομμάτι που είχα βγει από το venue και το τραγουδούσα μέχρι τον ηλεκτρικό σαν υπνωτισμένος.

Αυτή η "τυχαία" επαφή μου, με τους Καταραμένους της Φιλανδίας, ήταν κι η εκκίνησή μου για να ανακαλύψω τη δισκογραφία τους. Και προφανώς, ξεκίνησα με το δίσκο που είχε το Suicider, το Frozen, το οποίο στην αρχή πίστευα ότι ήταν ότι καλύτερο είχα ακούσει από gothic metal, αλλά με τον καιρό κάπως ξεφούσκωσε λίγο (όχι πολύ).

Αν κρίνω όλη την πορεία των Sentenced, στο Frozen γίνεται η ηχητική καμπή στο μπαλατζάρισμα μεταξύ μεταλλικής gothias και power μελωδίας. Το βρίσκουν καλύτερα στο εννιάρι Crimson και στα άλλα δύο έπη που ακολουθούν. Αλλά και το Frozen είναι καλό. Εξαιρετική εισαγωγή το Kaamos, classic Sentenced τα Farewell, Suicider και Dead Leaves, ενώ το υπόλοιπο άλμπουμ είναι σε δυνατά standards (αν και υπάρχει λίγο επανάληψη). Η φωνή του Ville Laihiala είναι άψογη με το αποτέλεσμα που θέλουν να βγάλουν κι τα power ριφ που δίνουν και παίρνουν στα κομμάτια τους βγάζουν μία φοβερή θετική ενέργεια κι αύρα σε ένα άλμπουμ που μιλάει για νεκρές γκόμενες, αυτοκτονίες, νεκροταφεία και πεθαμενατζήδες.

Αναμφισβήτητα καλός δίσκος αλλά βρήκα απαράδεκτο κι ενοχλητικό το σημείο του For the Love I Bear (συγκεκριμένα στο 2:42), στην παύση του κομματιού πριν η αρχίσει η σολάρα του Lopakka, ο Ville(?) ρίχνει ένα ρέψιμο. Δεν το βρίσκω αστείο, τελείως αντιεπαγγελματικό, στην μίξη του κομματιού να θεωρείς καλή ιδέα η σύνδεση της γέφυρας-σόλο να γίνει με ένα ρεψιλίκι.

To remastered κομμάτι της συλλογής μου περιέχει και τέσσερις διασκευές από Radiohead, Faith No More, WASP κι Animals για να δηλωθεί το μουσικό diversity της μπάντας. Το House of the Rising Sun περιέχει κι αυτό ρεψίματα και κλανίδια (σε περίπτωση που δεν το εμπεδώσαμε), αλλά είναι στην (και καλά θεατρική) εισαγωγή του τραγουδιού, δίνοντας έναν πιο χαβαλέ τόνο, οπότε εκεί δεν με χαλάει κι είναι η διασκευή που γουστάρω πιο πολύ.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

25 Years of Wacken (2014)

Εικόνα

Το ετήσιο φεστιβάλ της Ιρλανδίας που τιμώ κάθε χρόνο είναι το Electric Picnic. Η σύζυγός μου είναι από τους απόλυτους fans του συγκεκριμένου φεστιβάλ έχοντας ανελλιπή παρουσία από τότε που ξεκίνησε. Για τους φίλους του alternative Rock όπου είχα την τύχει να δω μπαντάρες σαν τους Pet Shop Boys, Stranglers, New Order, Prodigy και Duran Duran. Για να με ευχαριστήσει για την συντροφιά που της έχω προσφέρει στο αγαπημένο της φεστιβάλ, κανονίσαμε το 2015 να πάμε Γερμανία για το απόλυτο (for me) metal festival, το Wacken.

Έχοντας γίνει έμπειρος πλέον στα open air rock/metal festivals μπορώ να ορίσω τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία (ως παρευρισκόμενου) ενός τέτοιου event:

- Τριήμερη παρουσία στο φεστιβάλ.

- Βροχή, λάσπη, συνθήκες που απαιτούν ένστικτα επιβίωσης.

- Στήσιμο σκηνής με αέρα να λυσσομανάει, να λείπουν πασαλάκια και να ψάχνεις κλαριά σαν το μαλάκα.

- Σεξ μέσα στην σκηνή την τρίτη ημέρα του φεστιβάλ, μέσα στην μπίχλα, απλυσιά, βρώμα και δυσωδία, αίσχος κι αηδία (δεν υπάρχει καμία απόλαυση σε αυτό αλλά πρέπει να γίνει για να τηρηθούν οι παραδόσεις).

- Πρωινή μαστούρα από την περιρρέουσα μπυρίλα που επικρατεί στην ατμόσφαιρα.

- Χέσιμο σε χημική τουαλέτα και εξομοίωση μοχλού ταχυτήτων αυτοκινήτου με το ματζαφλάρι που είναι αντί για το καζανάκι.

- Για τρεις ημέρες πρωί/μεσημέρι/βράδυ μόνο λουκάνικα με πατάτες (ευτυχία).

- Ακρόαση αγαπημένης μπάντας σε σημείο να βγουν δάκρυα συγκίνησης.

- Ακρόαση μπάντας για την οποία δεν είχα ιδέα αλλά πλέον θέλω να αποχτήσω τη δισκογραφία.

- Αδερφικό αγκάλιασμα με άγνωστο συνοπαδό και συνοργασμικό headbanging/moshpit/ανταλλαγή υγρών (μπύρας)

- Ξεπεντάριασμα στα διάφορα merchandise και πονοκεφάλιασμα για το πως θα προστατεύσω τα CDs από κλοπή.

- Ξεποδάριασμα στις διάφορες σκηνές κι events του φεστιβάλ

- Αγορά επετειακού DVD, σαν το 25 Years Wacken, που θα φέρει στο μυαλό όλες τις αξέχαστες αναμνήσεις που αποτυπώνονται από τέτοια πανέμορφα events. Εξαιρετικό τριπλό DVD, κι ένα εξαιρετικό βιβλίο για την ιστορία του φεστιβάλ μέσα από τις μαρτυρίες καλλιτεχνών της μουσικής που αγαπάμε.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Η εμπειρία ακουγεται εφιαλτική...
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

Αν δεν έχει μεθυσμένους Γερμανούς ημιλιπόθυμους από τις πέντε το απόγευμα μέχρι την άλλη μέρα το πρωί τότε δεν είναι Ευρωπαϊκό φεστιβάλ.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Πωωω...Πραγματικά, το μόνο που θα με συγκινούσε από τα παραπάνω για να παραβρεθώ σε τέτοιο φεστιβάλ είναι τα λουκάνικα με τη μπύρα, τα οποία μάλλον μπορώ να τα απολαύσω και σε κοντινότερα μέρη, σε πολύ καλύτερες συνθήκες με καθαρό τραπέζι και κατά προτίμηση με aor υπόκρουση.
Επιπλέον, στο μουσικό κομμάτι, θεωρώ ότι λίγες μπάντες μπορούν να καλύψουν τεράστιες σκηνές και προτιμώ να τις βλέπω μόνες,χωρίς τη χαμάλα του να ακούω metal 20 ώρες μέχρι να δω τον headliner, και το 80% να μην ακούγεται ή να είναι αδιάφορο.
Ένας φίλος μου είχε πάει σε ένα wacken πριν μερικά χρόνια, είχε πετύχει σκηνικό που ένας παρευρισκόμενος, όντας τάπα, αποκοιμήθηκε κάπου κοντά στις τουαλέτες, και τον καταπλάκωσε το φορτίο ενός φορτηγού ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Δηλαδή πήγε χαμένος ο άνθρωπος από το πιώμα του και τη μαλακία που επακολούθησε. Τραγικά συμβάντα. Συν τα περί απύθμενης βρώμας και λασπουριάς, κάθε άλλο παρά με ιντρίγκαραν να πάω σε τέτοιο φεστιβάλ. Ο μόνος σοβαρός λόγος να πληρώσω και να φάω τέτοια ταλαιπωρία είναι να έχω το βάρος της γνώμης σαν του φίλου Heddigan για το πόσο χάλια είναι ένα τέτοιο φεστιβάλ. :D
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

alexandros έγραψε: Παρ 09 Οκτ 2020, 21:44 Πωωω...Πραγματικά, το μόνο που θα με συγκινούσε από τα παραπάνω για να παραβρεθώ σε τέτοιο φεστιβάλ είναι τα λουκάνικα με τη μπύρα,
Οι υπαίθριες ψησταριές που στήνουν οι Γερμανοί σε τέτοια events είναι απλά έπος. :D
alexandros έγραψε: Παρ 09 Οκτ 2020, 21:44 Επιπλέον, στο μουσικό κομμάτι, θεωρώ ότι λίγες μπάντες μπορούν να καλύψουν τεράστιες σκηνές και προτιμώ να τις βλέπω μόνες,χωρίς τη χαμάλα του να ακούω metal 20 ώρες μέχρι να δω τον headliner, και το 80% να μην ακούγεται ή να είναι αδιάφορο.
Η αλήθεια είναι πως αν ξεκινήσεις να βλέπεις μπάντες από τις 1 το μεσημέρι, μέχρι να βγει ο headliner, έχεις "μπουκώσει". Θέλει διαλείμματα, ωτοασπίδες, περιήγηση και περιστασιακή ξεκούραση από την ορθοστασία.
alexandros έγραψε: Παρ 09 Οκτ 2020, 21:44 Ένας φίλος μου είχε πάει σε ένα wacken πριν μερικά χρόνια, είχε πετύχει σκηνικό που ένας παρευρισκόμενος, όντας τάπα, αποκοιμήθηκε κάπου κοντά στις τουαλέτες, και τον καταπλάκωσε το φορτίο ενός φορτηγού ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Δηλαδή πήγε χαμένος ο άνθρωπος από το πιώμα του και τη μαλακία που επακολούθησε. Τραγικά συμβάντα.
Οι πίτα μεθυσμένοι/μαστουρωμένοι είναι κλασσικό φαινόμενο σε φεστιβάλ, που είναι ok ως ένα σημείο. Συνήθως στα Ευρωπαϊκά μεγάλα φεστιβάλ τα μέτρα ασφαλείας κι οι προφυλάξεις είναι σε καλό επίπεδο (σαν το Rockwave ένα πράγμα :P ), το οποίο το αναθέτουν σε επαγγελματίες και τη συνδρομή εθελοντικών οργανισμών όπως ο Ερυθρός Σταυρός. Δυστυχώς τραγικά συμβάντα θα υπάρχουν πάντα για ανόητους λόγους όπως στο σκηνικό του φίλου σου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Barbarian King - Barbarian King (2020)

Εικόνα

O διαδικτυακός τόπος The Forgotten scroll είναι ένα ψηφιακό ορυχείο στο οποίο όσο πιο βαθιά μπαίνεις ανακαλύπτεις ακατέργαστα διαμάντια. Στο νήμα με τα Dungeon Synth τα λόγια του ανθρακωρύχου [mention]Scrollkeeper[/mention] μου τράβηξαν άμεσα το ενδιαφέρον.
Ο τίτλος τα λέει όλα. Θα μπορούσε να ήταν και soundtrack του Golden Axe
Πήρα μία από τις εκατό κασέτες που υπάρχουν σε αυτόν τον μάταιο κόσμο και την απολαμβάνω στο φορητό cassette player μου. Όμορφες επικές μελωδίες βγαλμένες από την Υβοριανή εποχή. Όπως λέει κι ο παπυροφύλακας, θα μπορούσε να είναι το soundtrack κάποιου παλαιού 2D side scrolling adventure σαν το Golden Axe ή το Targhan (το θυμάται κανείς αυτό; έπος!). Τα όμορφα θέματα του Barbarian King αν αποδοθούν με ορχήστρα (όπου πλέον δεν έχεις τον drone ήχο του synth), θα τα χαιρόμουν και σε μία τηλεοπτική σειρά για τον κόσμο του Conan (καιρός είναι να γίνει κάτι τέτοιο). ΄

Επί την ευκαιρία, αγαπάω την 90s mini σειρά με τον Ralf Möller (αν και το low budget ήταν πασιφανές), αλλά μετά τις ταινίες-φαινόμενο Lord of the Rings ένα τηλεοπτικό project Hyborian Age θα είναι χρυσορυχείο. Προσωπικά θα ήθελα μία τέτοια προσπάθεια να μην εστιάσει στον Conan ως κεντρικό ήρωα, αλλά σε πολλαπλούς χαρακτήρες (φάση GoT) κι ο ίδιος ο σκοτεινός κόσμος της Hyboria να είναι ο πρωταγωνιστής.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

[mention]Scrollkeeper[/mention] Μας διαβαζουν στο DS τοπικ!!! Συγκινήθηκα :love:
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

theBox έγραψε: Κυρ 11 Οκτ 2020, 15:19 @Scrollkeeper Μας διαβαζουν στο DS τοπικ!!! Συγκινήθηκα :love:
Λόγως ύπαρξης πάνω στη γη :love2:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Manowar - Kings of Metal (1988)

Εικόνα

"Grandfather, tell me a story."
"Τράβα να κάνεις τα μαθήματά σου ρε μαλακισμένο κι άσε με να απολαύσω το Kings of Metal"

Wheels of Fire: Είναι από τα "γρήγορα" κομμάτια που ποτέ δεν με κέρδισαν, αλλά βρίσκω τους στίχους απολαυστικούς (ίσως γιατί τους βλέπω μέσα από ένα Mad Max πρίσμα).

Kings of Metal: Μουσική διακήρυξη για το πολίτευμα της metal μουσικής και ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο.

Heart of Steel: Έχω συμμετάσχει σε cyberpsychology πειραματική διαδικασία όπου σε ολόκληρο αμφιθέατρο έδειχναν κάτι ταινίες μικρού μήκους με "ότι να ναι" περιεχόμενο, ενώ παράλληλα φορούσαμε αισθητήρες στο κεφάλι και στους καρπούς για συλλογή αντιδράσεων του σώματος και των καρδιακών χτύπων. Θα ήθελα πολύ να έχω τη δυνατότητα να κάνω παρόμοιο πείραμα σε Manowar συναυλία την ώρα που παίζει το Heart of Steel. Πιστεύω πως θα ανακαλύψουμε αισθήσεις που δεν γνωρίζαμε ότι υπάρχουν.

Sting of Bumblebee: Κάτι τέτοια να έλειπαν.

The Crown and the Ring: Κάθε τι όμορφο αρχίζει με Manowar και τελειώνει με Crown and the Ring.

Kingdome Come: Είναι το κρυφό διαμάντι του δίσκου που δεν το προσέχεις με την πρώτη, εκστασιασμένος από τα έπη και το μεγαλείο των βασιλιάδων του metal.

Pleasure Slave: Άπειρη παραφιλολογία για αυτό το κομμάτι και τον μισογυνισμό που περιέχει. Από μουσικής πλευράς είναι άψογο αργόσυρτο epic άσμα με την κιθάρα του Ross να δημιουργεί sword n sorcery ατμόσφαιρα. Κι επειδή το αντιμετωπίζω από το πρίσμα (άντε πάλι) της sword 'n sorcery θεματολογίας (ο evil άρχοντας - π.χ. Thulsa Doom - που έχει στην διάθεσή του σκλάβες γυναίκες για υπηρεσίες κι απολαύσεις), δεν με χαλάει καθόλου. Αναγνωρίζω τον φαλλοκρατισμό και την πατριαρχεία ως χρόνιους καρκίνους των ανθρώπινων κοινωνιών, αλλά δεν θα θιχτώ από ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα που δεν έχει κακόβουλη σκοπιμότητα. Πάντως λάμπει δια της απουσίας του στην MMXIV έκδοση.

Hail and Kill: Ποιος δεν έχει ακούσει το ... Hold your hammers high... και δεν πήρε ότι βρήκε μπροστά του προσομοιώνοντας τον εαυτό του με πολεμιστή που ανεμίζει στον αέρα το πολεμικό σφυρί του.

The Warrior's Prayer: Πάντα πίστευα πως η αναλογία των τεσσάρων πολεμιστών με τα μέλη της μπάντας, πάει ως εξής. Ο πολεμιστής από τον βορρά με το steel sword είναι ο DeMaio (αρχηγός κι έτσι), από το νότο με το πολεμικό τσεκούρι ο Ross, από την ανατολή με το spiked club o Adams (μοιάζει με μικρόφωνο το spiked club) κι από την δύση ο Columbus με το Warhammer (καταστροφέας των τυμπάνων).

Blood of the Kings: Κλασσικό Manowar hit, πολυπαιγμένο, πολυαγαπημένο. Στέκομαι στους στίχους για τους οποίους υπήρξαν αφορμή για ολονύχτια συζήτηση. Η εμμονή του συγκροτήματος στην ευθύ αναφορά στους τίτλους των προηγούμενων άλμπουμ και το πως βλέπει η ίδια η μπάντα τις δημιουργίες τους. Τον γεωπολιτικό διαχωρισμό των οπαδών με στιχουργική αναφορά στις χώρες προέλευσης και τις καινούργιες χώρες που προστέθηκαν (κι η Ελλάδα) στην MMXIV έκδοση. Και για το πόσο δυνατοί στίχοι είναι οι : Till the blood on your sword is the blood of a king, Till the blood on your hand is the blood of a king, o δυισμός και το νόημα που μπορεί να του αποδοθεί, η ενσάρκωση της Manowar φιλοσοφίας σε δύο μόνο γραμμές.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Συμφωνω οτι το kingdom come ειναι κρυμμενο διαμαντι. Μην πεταχτειτε οι μανογουοριορς να πειτε οτι τιποτα δεν ειναι ΚΡΥΦΟ. Για τους υπολοιπους κοινους θνητους λεω, οχι για εσας του ημι-θεους.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

Βασικά πάντα πίστευα ότι το Kingdom Come των Manowar έχει ένα ξαδελφάκι...



@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
vasilis2112
Δημοσιεύσεις: 933
Εγγραφή: Τρί 02 Οκτ 2018, 02:02

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από vasilis2112 »

Το Pleasure Slave είναι καθαρό ζεϊμπέκικο ρυθμικά!

Το Kingdom Come έχει σίγουρα ξαδερφάκι (μην πω αδερφάκι δίδυμο!) κάπου στη δισκογραφία των Queen.

Το Heart of Steel είναι ένα από τα συγκλονιστικότερα τραγούδια όλων των εποχών.

Build a fire a thousand miles away
to light my long way home
I ride a comet
My trail is long to stay
Silence is a heavy stone
I fight the world and take all they can give
There are times my heart hangs low
Born to walk against the wind
Born to hear my name
No matter where I stand I'm alone
Stand and fight
Live by your heart
Always one more try
I'm not afraid to die
Stand and fight
Say what you feel
Born with a heart of steel
Burn the bridge behind you
Leave no retreat
There's only one way home
Those who laugh and crowd the path
and cut each other's throats
Will fall like melting snow
They'll watch us rise with fire in our eyes
They'll bow their heads
Their hearts will hang low
Then we'll laugh and they will kneel
and know this heart of steel was
Too hard to break
Too hard to hold
Stand and fight
Live by your heart
Always one more try
I'm not afraid to dieStand and fight
Say what you feel
Born with a heart of steel

Και για να μην ξεχνιόμαστε: ...Till the blood on your hand is the blood of a king.

Hail and Kill!

:metalhead:
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”