Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Zippo190 έγραψε: Κυρ 22 Νοέμ 2020, 21:02 Δύο πρώτα + πρώτο Τουρίλι θρίαμβος του Europower, βάζουν τσουτσέκια στη θέση τους.
To la vache qui ri του ευρωπαϊκού πάουερ :pepe: Μετά κάπου το έχασαν κ αυτοί, αλλά κερδίζουν την καρδούλα τους και με το παραπάνω :love2:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6252
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Εντάξει ολοι το λατρεψαμε τοτε. Ειδικα αυτοι που ειναι γεννημενοι αρχες με μέσα 80ς ηταν οταν κυκλοφορησε ο δισκος ΑΚΡΙΒΩΣ στην καταλληλη ηλικια για να τον καταβροχθίσουν.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Iced Earth - Framing Armageddon (2007)
Overture of the Wicked (2007)
I Walk Among You (2008)
The Crucible of Man (2008)
Box of the Wicked (2010)


Εικόνα

Ένα τόσο όμορφο πακέτο με τόσο χάλια περιεχόμενο. Δύο singles, δύο άλμπουμ κι ένα bonus CD, ένας legend κιθαρίστας/συνθέτης, δύο φωνάρες κι η μουσική απούσα. Τουλάχιστον η ποιοτική μουσική. Δεν πήγε τίποτε σωστά εκείνη την περίοδο και τα Framing Armageddon/Crucible of Man είναι όνειδος στην ένδοξη ιστορία της παγωμένης γης.

Καταρχάς, ποτέ δεν μου άρεσε το story, ούτε καν στο Something Wicked This Way Comes. Ο Set Abominae που θα επαναφέρει την κυριαρχία των Setians πάνω στη Γη και θα καταστρέψει τους ανθρώπους κι όλοι θα γίνουμε μούμιες και ένα πολύπλοκο βαρετό χιλειοειπωμένο σενάριο. Είμαι υπέρ των στιχουργών που γίνονται μυθοπλάστες, αλλά εδώ ο Schaffer το πήγαινε για ταινία και του βγήκε (κακό) μουσικό άλμπουμ.

Κι είναι κρίμα, όταν έχεις μια τέτοια metal φωνή δίπλα σου, να του γράφεις τέτοιες προχειρότητες. To Framing Armageddon έχει 19 tracks (μαζί με πρελούδια/ιντερλούδια/λουλούδια) και πλην το Ten Thousand Strong και το The Clouding, το υπόλοιπο υλικό μου προκαλεί λύπη που φέρει το όνομα Iced Earth. Ήθελα να ήξερα ο παραγωγός δεν είχε μία άποψη να τους αποτρέψει να μπουν τέτοια αδιάφορα κομμάτια στο δίσκο. Θα μπορούσε, αλλά παραγωγή έκανε ο ίδιος ο Jon, οπότε Tim Owens ξεκίνα τις ανούσιες κραυγές με φθηνά εφέ καταιγίδας να παίζουν στο background (ο μισός δίσκος είναι αυτό το πράγμα).

Αλλά το συγγραφικό ταλέντο του Schaffer είναι ακόμη παρών. Το Ten Thousand Strong είναι classic Iced Earth, κομματάρα απίστευτη, πρέπει να παίζει σε κάθε live set. Δεν είναι απλά ότι καλύτερο έχει ο δίσκος αλλά ένα ακόμη έπος στον μακρύ κατάλογο της μπάντας. Το εννιάλεπτο Clouding από την άλλη χωρίζεται σε δύο μέρη. Στα πρώτα 4-5 λεπτά ακούς τον Owens να κλαψουρίζει σε ένα φεστιβάλ κακογουστιάς αλλά στα μισά που αρχίζει το heavy χώσιμο τα πάντα ανατρέπονται κι έχουμε γαμάτη metal μουσική κατάσταση. Είναι σαν ψυχολογικό τεστ στο οποίο πρέπει να κάνεις υπομονή για κάποια λεπτά και να υποφέρεις, ώστε να έρθει η κάθαρση κι η ευδαιμονία (που καταντήσαμε για να ακούσουμε λιγάκι καλούς Iced Earth).

Κι αφού πάτωσε το πρώτο μέρος της διλογίας, ο Schaffer επαναφέρει στον Mat Barlow (ναι, γιατί ο Owens έφταιγε που ήταν μάπα το άλμπουμ). Και συνεχίζει το αδύναμο song writing με το Crucible of Man (το Crucible του ακροατή καλύτερα). In my own humble opinion δύο κομμάτια την παλεύουν κάπως, το I Walk Alone και το Come What May, χωρίς να είναι και τίποτε Iced Earth διαμάντια. Το υπόλοιπο περνάει βασανιστικά αδιάφορο. Πιο πολύ φάση είχε το ότι ξαναείδαμε τον Barlow δίπλα στον Jon παρά ο ίδιος ο δίσκος. Μέχρι βέβαια να ξαναχωρίσουν για να επανανενωθούν πρόσφατα να πουν τα κάλαντα μήπως βγει κάνα φράγκο.

Κρίμα, γιατί το Box of the Wicked είναι πολύ ελκυστικό πακέτο, με τα δύο digipacks, τα singles κι ένα bonus CDάκι. Εξαιρετικό περιτυλιγμα με περιεχόμενο σκέτη απογοήτευση.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

ρε τι λέτε ρε, το Framing ότι καλύτερο έβγαλαν.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Zippo190 έγραψε: Τετ 25 Νοέμ 2020, 13:17 ρε τι λέτε ρε, το Framing ότι καλύτερο έβγαλαν.
Το λες σοβαρά αυτό;

Δεν έχω θέμα, στον κάθε άνθρωπο του αρέσουν διαφορετικά πράγματα, just checking.
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8722
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

ναι φυσικά. Για την ακρίβεια θεωρώ ότι ο Ρίππερ μπορούσε (αν ήθελε ο Σάφερ) να πάει την μπάντα πολύ μακριά.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Το glorious burden,όσο περνάνε τα χρόνια,μου αρέσει όλο και πιο πολύ και γενικότερα το βρίσκω πολύ καλό album με ήχο μπόμπα,απίστευτο line-up και πολλά καλά τραγούδια. Δυστυχώς,το επόμενο με ripper,τού έδωσα ελάχιστες ευκαιρίες και αμέσως το έβαλα στην άκρη, χωρίς να επανέλθω. Όπως και στο crucible που το μόνο που μου έχει μείνει είναι το πολύ καλό come what may.
Άβαταρ μέλους
nicolasg
Δημοσιεύσεις: 814
Εγγραφή: Κυρ 23 Αύγ 2020, 15:58

Re: Heddigan's Collection

Δημοσίευση από nicolasg »

Από τα πιο απολαυστικά νήματα του φόρουμ!
Όταν το ανακάλυψα το διάβασα όλο με τη μία.....
Τσεκάρω κάθε μέρα για νέα ανάρτηση!

Στάλθηκε από το ANE-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Avantasia - Ghostlights (2016)

Εικόνα

Υπάρχουν συγκροτήματα που νοιώθω τον ψυχαναγκασμό να συμπληρώσω τη δισκογραφία τους. Και δεν αναφέρομαι σε εκείνα που παίζει οπαδική σχέση (βλέπε Guardian) όπου εκεί θα πάρω και το αλμπουμ ακόμη κι αν είναι χωρίς κομμάτια (πως δεν έχουν σκεφτεί ακόμη κάτι τέτοιο οι KISS), αλλά είναι κάποιες μπάντες που υπάρχει πιο χαλαρή σχέση αλλά η δισκογραφία πρέπει να είναι πλήρης.

Οι Avantasia είναι ένα από αυτά (δυστυχώς για το πορτοφόλι μου είναι πολλά). Ύστερα από το ταρακούνημα που έφαγα στις αρχές του αιώνα με τη Metal Opera διλογία, ο Tobias Sammet ανέβηκε μερικές σκάλες πιο πάνω στην υπόληψή μου, αν και ήδη τον είχα ήδη δίπλα στον εξίσου μικρός το δέμας Kai, με τις Edguy κυκλοφορίες και τις live εμφανίσεις.

Το Ghostlights το πήρα με το που κυκλοφόρησε, σε limited digibook έκδοση, με το bonus live CDάκι, ωραίο, σένιο, απόλυτα ερωτεύσιμο. Με τον έτερο Avantasόρο του, Sascha Paeth και τουμπανο συμμετοχές Dee Snider, Geoff Tate, Bob Catley, Jorn Lande (δεν υπάρχει metal/rock όπερα που να του έχει διαφύγει), ο τεράστιος Kiske, ο (ποτέ δεν χώνεψα τη φωνή του) Hietala κι η (παντρέψου με τώρα) Sharon Den Adel. Το concept συνεχίζει από το προηγούμενο άλμπουμ, το Mystery of Time, με την ιστορία του Aaron Blackwell που αλληλοεπιδρά με τους υπόλοιπους χαρακτήρες δίνοντας επιφανειακή φιλοσοφία σε στίχους που διαβάζονται ευχάριστα.

Songwriting αποκλειστικό από τον κοντό, παραγωγή ο Sascha, πομπώδης παραφορτωμένες μπαμπάτσικες συνθέσεις (βλέπε Let the Storm Descend upon You) σαν κάτι λαχταριστά βρώμικα από καντίνα στη Δεκελείας, κομμάτια που συγκεκριμένοι guests δίνουν ερμηνεία (The Haunting με Snider, Seduction of Decay με Tate, A Restless Heart and Obsidian Skies με Catley), όλα καλά, όλα γνώριμα.

Υπάρχει ένα όμως μεγάλο "αλλά". H ποιότητα του Ghostlights όπως και κάθε Avantasia άλμπουμ είναι αδιαμφησβήτητη. Όταν υπάρχει το budget να μαζεύεις θρυλικές φωνές στο δίσκο σου, δύσκολο να βγει κακό αποτέλεσμα (μόνο ο Tolkki το κατάφερε αυτό, respect). Και το δίδυμο Sammet/Paeth παίζει καλή μπαλίτσα. Αλλά (φτάνω στο point), από το Scarecrow κι έπειτα το Avantasia project έχει χάσει το δρόμο του. Απομακρύνεται από την χρυσή power κυκλοφορία που με μάγεψε τότε. Ακούω το Draconian Love κι αναρωτιέμαι "έχει αυτό την ελάχιστη μουσική συγγκένεια με τα Metal Opera?" Στην αρχική διλογία ο Sammet έγραψε ύμνους κι έφερε φωνάρες (έφερε τον Kiske,... δάκρυα) να τους τραγουδήσουν. Από το Scarecrow κι έπειτα, (και το Ghostlights είναι το τέλειο παράδειγμα), φέρνει φωνές κράχτες και γράφει τραγούδια για να βγει το άλμπουμ. Η μουσική υπηρετεί τους καλλιτέχνες κι όχι το αντίθετο.

Κι είναι λογικό επακόλουθο. Τέτοια projects θέλουν το χρόνο τους, τις σωστές συγκυρίες, το σωστό timing. Οι Avantasia δισκογραφούν με ρυθμό κανονικής μπάντας (σε λίγο θα ξεπεράσουν και τους Edguy σε κυκλοφορίες), λογικό είναι να αποκτήσουν τη φθορά που λαμβάνει μία μπάντα, την εξέλιξη (που δεν είναι πάντα αρεστή από το κοινό) και να ασθενήσει η μαγεία τέτοιων θρυλικών συνυπάρξεων.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Iron Maiden - Powerslave (1984)
Iron Maiden - Somewhere in Time (1986)


Εικόνα

Η φωτογραφία αποτυπώνει ακριβώς και το μέγεθος της εκτίμησης που έχω για τα δύο άλμπουμ. Κλάσεις ανώτερο το Somewhere in Time και ψιλο-ότι να 'ναι (για Maiden δεδομένα) το Powerslave. Παλαιότερα όμως δεν ήταν έτσι, είχα ακριβώς την αντίθετη άποψη. Το Powerslave ήταν η δισκάρα και για το Somewhere αναρωτιόμουν τι του βρίσκει ο κόσμος. Η φάση λειτούργησε ακριβώς σαν το πείραμα με τα συγκοινωνούντα δοχεία.

Και τα δύο άλμπουμ τα άκουσα πάνω κάτω την ίδια περίοδο κι έχουν συνδεθεί στη μνήμη. Είχα πορωθεί με το Aces High και το 2 Minutes to Midnight και για κάποιο λόγο έκοβα φλέβες για την τριπλέτα Flash of the Blade, Duellist και το Κυριακή στο Χωριό. Το Powerslave είχε σκάσει σαν βόμβα μέσα στο μυαλό μου, ενώ το Rime of the Ancient Mariner θεωρούσα πως ήταν το επικότερο έπος στην ιστορία των επών.

Από την άλλη, το Somewhere μου είχε προκαλέσει λίγο ηχητική βαρυστομαχιά. Πλην του Wasted Years που σε αρπάζει με την μία το υπόλοιπο άλμπουμ δεν το έπιανα. Δεν είχα εκτιμήσει ούτε καν το εξώφυλλο που φήμες λένε πως υπάρχουν κρυμμένα references που ακόμη κανείς δεν έχει ανακαλύψει στο αριστούργημα του Riggs. Ήταν και το περίεργο στιχουργικό περιεχόμενο, κάτι για μοναξιές του δρομέα που τρέχει μακριά, για ξένους στα ξένα, ο Κούδας και τον Dickinson να στέλνει φιλάκια στη μπιμπιμπό.

Ο πανδαμάτωρ χρόνος μου άλλαξε την άποψη για το Powerslave, η πλειοψηφία των κομματιών "κακογέρασε" μέσα μου, με εξαίρεση την έναρξη και τον επίλογο του άλμπουμ. Για Maiden δεδομένα, το Powerslave έπεσε αρκετές θέσεις στις λίστες που αρεσκόμαστε οι μεταλλάδες να φτιάχνουμε στο μυαλό μας. Η γκάνβλα που είχα για το Powerslave μεταφέρθηκε στο Somewhere in Time την περίοδο που ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα.

Μετά από ατελείωτα μαθήματα με το δάσκαλο, με τον χειρότερο μαθητή που θα μπορούσε να έχει ποτέ (δεν μπορούσα να συγχρονίσω την παλάμη μου ώστε τα δάχτυλα να "αντικρύζουν" σωστά την ταστιέρα) κι αφού κατάφερα να βγάζω το Smoke on the Water (κι ένοιωσα πως είμαι έτοιμος να ροκάρω τα πλήθη), μπήκα στη φάση να βγάλω το Caught Somewhere in Time. Και σε κάποια απροσδιόριστη φάση είναι που νοερά αναφώνησα "τι λες τώρα..". Νομίζω πως είναι γενικότερο φαινόμενο η τρομακτική διαφορά πληροφορίας κι ερεθισμάτων που λαμβάνει ένας ακροατής πριν και μετά την ενασχόλησή του με ένα μουσικό όργανο.

Έβαλα όλο το άλμπουμ να ξαναπαίξει σε λούπες κι ήταν σαν το άκουγα πρώτη φορά. Πωωω, πόσο γαμάτο είναι, τι κιθάρες ποίημα είναι αυτές που δεν τις πήρα χαμπάρι ο άμπαλος. Πόσο μαμάει το Sea of Madness, πάμε ρε Μέγα Αλέξανδρε να κάνουμε πορεία εκτός συνόρων γιατί ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί, ρε Feel like I've been here before τραγουδάει ο άλλος τι φιλάκια και πίπες. Είχα πορωθεί άγρια, μία πόρωση που δεν έφυγε ποτέ.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6252
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Heddigan έγραψε: Σάβ 05 Δεκ 2020, 15:29 Νομίζω πως είναι γενικότερο φαινόμενο η τρομακτική διαφορά πληροφορίας κι ερεθισμάτων που λαμβάνει ένας ακροατής πριν και μετά την ενασχόλησή του με ένα μουσικό όργανο.
Προσυπογράφω.

Επισης εννοειται Somewhere = καλυτερο maiden.

Και επισης αυτο το ποστ ειναι σημαντικο για ενα ακομα λογο. Μαθαινουμε οτι ο Heddigan ειναι "συναδελφος" κιθαροπαιχτης.
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

AC/DC - Highway to Hell (1979)

Εικόνα

Κάποιοι μεγαλώσαμε με Καφενείο των Φιλάθλων και Γεωργίου. Καλτ μορφή που μου κρατάει ραδιοφωνική συντροφιά δεκαετίες τώρα.

H πιο ροκ ποδοσφαιρική εκπομπή, που έχουν ακούγονται τεράστιες ατακάρες (ενίοτε και πίπες) καθημερινά από Γεωργίου και τους απλούς καθημερινούς μικρούς ήρωες.

"Έχεις κατσαβίδι στο σπίτι σου;"
"Τι σχέση έχει αυτό ρε Γιώργο;
"Βρε, έχεις κατσαβίδι."
"Ναι, έχω."
"Πάρτο και βίδωσέ το καλά στο μυαλό σου. Βγάζοντας έξω τους Beatles και τους Rolling Stones, το Highway to Hell είναι ο καλύτερος ροκ δίσκος όλων των εποχών".


Δεν συμφωνώ, το Back in Black είναι ο καλύτερος αλλά αγαπάω τον φαφούτη παραγωγό. Hail σε όλους τους ήρωες που ασχολούνται με το ραδιόφωνο, και μετατρέπουν τον πλανήτη σε ένα παγκόσμιο ευτυχισμένο χωριό.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Μπορεί να μην είναι ο καλυτερος δίσκος, αλλά παίζει να περιέχει το καλύτερο τραγούδι που έγραψαν ποτέ οι AC/DC :twisted:

They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Scrollkeeper έγραψε: Τρί 08 Δεκ 2020, 17:27 Μπορεί να μην είναι ο καλυτερος δίσκος, αλλά παίζει να περιέχει το καλύτερο τραγούδι που έγραψαν ποτέ οι AC/DC :twisted:

Στο Touch too Much, ακούμε τις καλύτερες φωνητικές γραμμές του Bon Scott. Υποτιμημένη κομματάρα.
Άβαταρ μέλους
alexandros
Δημοσιεύσεις: 125
Εγγραφή: Σάβ 15 Αύγ 2020, 15:00

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από alexandros »

Κάθε μέρα που μεγαλώνω, εκτιμάω και παραπάνω αυτή τη μπαντάρα.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”