Heddigan's Collection

Έχετε συγκρότημα/περιοδικό/εταιρεία/blog? Σπαμάρετε!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Vader - Iron Times (2016)

Εικόνα

Ένα EP που πίστευα πως είναι μία ακόμη κυκλοφορία μνημόσυνο στο Lemmy. Ίσως και να είναι, αλλά πέρα από την WWII πολεμική αισθητική του EP που αγαπούσε ο frontman των Motorhead (iron cross, panzers, βομβαρδισμοί), η διασκευή στο Overkill, δεν υπάρχει κάποια αναφορά στο όνομα του Lemmy, στη μνήμη του ή κάτι παρόμοιο.

Τα δύο κομμάτια του EP είναι καθαρές Vader deathies, ότι πρέπει για τίμιο moshpit, ενώ υπάρχει και μία πολωνική απόδοση του Steel Fist των Panzer X.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Heddigan έγραψε: Δευ 28 Οκτ 2019, 19:54
ΚώσταςΓεροδήμος έγραψε: Δευ 28 Οκτ 2019, 15:49 Επίσης κορυφαία στιγμή ενός συγκροτήματος χωρίς κακή στιγμή. Οι υπερτιμητές του τεράστιου και γαμάτου riff!!! Εγώ πρωτο-ήρθα σ' επαφή μαζί τους στην Β' Λυκείου με την ΥΠΕΡΤΑΤΗ δισκάρα Those Once Loyal... Τι πλάκα είχα πάθει παιδάκι τότε δε λέγεται.. Θυμάμαι ακόμη τη μάνα μου... "Με αυτούς τους κερατάδες που ακούς δεν θα περάσεις πουθενά..."
Hail Κώστα!
Νομίζω πως η μελέτη με συνοδεία μουσικής ενδείκνυται. Τουλάχιστον αυτό εφαρμόζω εδώ και 25 χρόνια τώρα, μια χαρά δουλεύει.

Πέρασες πουθενά τελικά;
rbrigade έγραψε: Δευ 28 Οκτ 2019, 18:54 Οινόπνευμα για να βγάλεις αυτοκόλλητο; Και μάλιστα από cd; Τι διαβάζουν τα ματάκια μου... Ζέσταμα με αναπτήρα (ή με πιστολάκι για τους μαλλιάδες). Ντάξει, συνέβησαν και κάποια ατυχήματα όπου το πλαστικό άρπαξε λίγο παραπάνω και πήρε σασί, αλλά αν το κάνεις σωστά το αυτοκολλητάκι βγαίνει πανεύκολα.
Ή με 5 cents αγοράζεις καινούργια διάφανη πλαστική θήκη και μεταφέρεις βιβλιαράκι κι εσώφυλλο. Προσοχή με τα οινοπνεύματα και τους αναπτήρες. Δεν χρειάζεται να βάλετε φωτιά στα σπίτια σας για ένα αυτοκόλλητάκι :pasok: :)

Amon Amarth - Twilight of the Thunder God (2008)

Εικόνα

Οι παλιές καλές μέρες για τους Amon Amarth είχαν τελειώσει πολλά χρόνια πριν κυκλοφορήσουν το συγκεκριμένο δίσκο. Πλέον η συνταγή είναι απλή. Εκατό γραμμάρια Maiden κιθάρες, ένα κιλό death φωνητικά, ένα τσάκ το παίζουμε Vikings, το σβήνουμε με celebriτιλίκη και σερβίρουμε.

Κακός δίσκος δεν είναι, αριστούργημα δεν το λες, μπαίνουν δεν μπαίνουν στη Valhalla. Το εναρκτήριο ομώνυμο πάντως το γουστάρω αρκετά.

Τους είδα και live για την προώθηση του συγκεκριμένου δίσκου, να είναι καλά ο Σπορ FM.

Παρ' όλες τις δισκάρες που είχαν βγει τότε γύρω στο 2005 με 2006 -ειδικά στον ακραίο χώρο-, κατάφερα και πέρασα Φιλολογία και ΤΙ κατάλαβα; Tώρα κάνω δεύτερο πτυχίο στην Ψυχολογία. Οι μεταλλικοί θεοί με συντροφεύουν πάντα σε κάθε βήμα και σχολή!!
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

ΚώσταςΓεροδήμος έγραψε: Πέμ 31 Οκτ 2019, 10:22 Παρ' όλες τις δισκάρες που είχαν βγει τότε γύρω στο 2005 με 2006 -ειδικά στον ακραίο χώρο-, κατάφερα και πέρασα Φιλολογία και ΤΙ κατάλαβα; Tώρα κάνω δεύτερο πτυχίο στην Ψυχολογία. Οι μεταλλικοί θεοί με συντροφεύουν πάντα σε κάθε βήμα και σχολή!!
Ναι η Φιλολογία στην Ελλάδα είναι λίγο πίκρα, ειδικά στον επαγγελματικό τομέα. Σαν ψυχολόγος έχεις πολύ καλύτερες προοπτικές κι είναι και γαμάτη (αν και νεαρά) επιστήμη. Αν και Ηλεκτρονικός Μηχανικός, πρόσφατα έκανα ένα μεταπτυχιακό στην Cyber-ψυχολογία, μεγάλο respect στην έρευνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Πάμε τώρα στο μπουρμπουλήθρα metal.

Sunn O))) - White1 (2003)

Εικόνα

Αρχές της καινούργιας χιλιετίας, δημόσια έργα παντού, πασοκάρα στα φόρτε της κι ο mainstream μεταλλικός τύπος της εποχής (έντυπος κι ηλεκτρονικός) είχε βαλθεί να πείσει πως τα ηνία στη σκληρή μουσική από τα παραδοσιακό power/prog/heavy έχουν περάσει στα πειραματικά drone metal, post, noise, mathcore και chemcore. Η εποχή απαιτούσε τα ριφς να εκτελούνται αργά και βασανιστικά με την ανάδραση στο maximum, οι συχνότητα των μπασογραμμών να μετασχηματίζονται ανάστροφα με Laplace κι νότες στα φωνητικά να είναι αλληλουχία αριθμών fibonacci.

Με αυτά και με αυτά, είπα τότε να μπω κι εγώ στο κλίμα οπότε αγόρασα στα τυφλά το White1. Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ μηδενιστικές εκφράσεις για ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα (όσο μαλακία κι αν το βρίσκω), ειδικά από τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να το διαθέσουν στο κοινό. Σαν πειραματική μουσική που παίζει με την ανάδραση της ηλεκτρικής κιθάρας, μία κατατονική ατμόσφαιρα κι απαγγελίες (My Wall) που δίνουν έναν θεατρικό τόνο, το βρήκα κάπως ενδιαφέρον για ακρόαση μία φορά στο τόσο.

Αλλά ρε φίλε, μπάντες σαν τους Sunn O))) δισκογραφούν κάθε 1-2 χρόνια και μόνο σαν experimental projects δεν αντιμετωπίζονται. Πραγματικά, υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να ακούσει για 60 λεπτά μία κιθάρα μόνιμα να reverbάρει και να γουστάρει τόσο που να ξανακούσει το άλμπουμ στα καπάκια (όπως κάνουμε με τους νορμάλ δίσκους); Υπάρχει fan της μπάντας που μπορεί να ξεχωρίσει κι ονοματίσει ένα κομμάτι ακούγοντας ένα sample 2 λεπτών? (τα κομμάτια των Sunn O))) διαρκούν συνήθως 15-25 λεπτά) - αφού είναι μονίμως το ίδιο πράγμα. Ίσως να γράφω μπούρδες κι οι Sun O))) να έχουν εξελίξει τη μουσική τους σε ενδιαφέροντα μονοπάτια, αλλά δεν πιστεύω ότι θα μπω ποτέ στη διαδικασία να το ανακαλύψω.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

Εικόνα

ΣανΟ))). Ζέπελιν μας τα είχε κάνει τότες «σύσσωμη» η μεταλλική κοινότητα. Laplace / Fourier πολύ μέηνστριμ για τέτοια ακούσματα. Η αλήθεια βρίσκεται στις δυναμοσειρές Taylor. :metalhead:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
theBox
Δημοσιεύσεις: 6254
Εγγραφή: Κυρ 31 Δεκ 2017, 14:56

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από theBox »

Ακομα γελαω με καποια κριτικη στο hammer που προσπαθώντας να εκλογικευσει αυτο που παιζουν, εισηγαγε τον ορο "υπο-ριφ".
Εραστής του έντεχνου μεταλλικού ήχου.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Heddigan έγραψε: Πέμ 31 Οκτ 2019, 10:46
ΚώσταςΓεροδήμος έγραψε: Πέμ 31 Οκτ 2019, 10:22 Παρ' όλες τις δισκάρες που είχαν βγει τότε γύρω στο 2005 με 2006 -ειδικά στον ακραίο χώρο-, κατάφερα και πέρασα Φιλολογία και ΤΙ κατάλαβα; Tώρα κάνω δεύτερο πτυχίο στην Ψυχολογία. Οι μεταλλικοί θεοί με συντροφεύουν πάντα σε κάθε βήμα και σχολή!!
Ναι η Φιλολογία στην Ελλάδα είναι λίγο πίκρα, ειδικά στον επαγγελματικό τομέα. Σαν ψυχολόγος έχεις πολύ καλύτερες προοπτικές κι είναι και γαμάτη (αν και νεαρά) επιστήμη. Αν και Ηλεκτρονικός Μηχανικός, πρόσφατα έκανα ένα μεταπτυχιακό στην Cyber-ψυχολογία, μεγάλο respect στην έρευνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Πάμε τώρα στο μπουρμπουλήθρα metal.

Sunn O))) - White1 (2003)

Εικόνα

Αρχές της καινούργιας χιλιετίας, δημόσια έργα παντού, πασοκάρα στα φόρτε της κι ο mainstream μεταλλικός τύπος της εποχής (έντυπος κι ηλεκτρονικός) είχε βαλθεί να πείσει πως τα ηνία στη σκληρή μουσική από τα παραδοσιακό power/prog/heavy έχουν περάσει στα πειραματικά drone metal, post, noise, mathcore και chemcore. Η εποχή απαιτούσε τα ριφς να εκτελούνται αργά και βασανιστικά με την ανάδραση στο maximum, οι συχνότητα των μπασογραμμών να μετασχηματίζονται ανάστροφα με Laplace κι νότες στα φωνητικά να είναι αλληλουχία αριθμών fibonacci.

Με αυτά και με αυτά, είπα τότε να μπω κι εγώ στο κλίμα οπότε αγόρασα στα τυφλά το White1. Δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ μηδενιστικές εκφράσεις για ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα (όσο μαλακία κι αν το βρίσκω), ειδικά από τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι έχουν αποφασίσει να το διαθέσουν στο κοινό. Σαν πειραματική μουσική που παίζει με την ανάδραση της ηλεκτρικής κιθάρας, μία κατατονική ατμόσφαιρα κι απαγγελίες (My Wall) που δίνουν έναν θεατρικό τόνο, το βρήκα κάπως ενδιαφέρον για ακρόαση μία φορά στο τόσο.

Αλλά ρε φίλε, μπάντες σαν τους Sunn O))) δισκογραφούν κάθε 1-2 χρόνια και μόνο σαν experimental projects δεν αντιμετωπίζονται. Πραγματικά, υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να ακούσει για 60 λεπτά μία κιθάρα μόνιμα να reverbάρει και να γουστάρει τόσο που να ξανακούσει το άλμπουμ στα καπάκια (όπως κάνουμε με τους νορμάλ δίσκους); Υπάρχει fan της μπάντας που μπορεί να ξεχωρίσει κι ονοματίσει ένα κομμάτι ακούγοντας ένα sample 2 λεπτών? (τα κομμάτια των Sunn O))) διαρκούν συνήθως 15-25 λεπτά) - αφού είναι μονίμως το ίδιο πράγμα. Ίσως να γράφω μπούρδες κι οι Sun O))) να έχουν εξελίξει τη μουσική τους σε ενδιαφέροντα μονοπάτια, αλλά δεν πιστεύω ότι θα μπω ποτέ στη διαδικασία να το ανακαλύψω.
Υπάρχουν στιγμές όπου θ' ακούσω Sunn O))), αλλά υπάρχουν και στιγμές όπου δεν την παλεύω τόσο experimental. Τιμής ένεκεν στο ΕΙΔΩΛΟ Fenriz, έχω ακούσει τους δύο του δίσκους με dark ambient(;).. Μέχρι εκεί είμαι. Όντως είναι ενδιαφέρουσα σχολή.
Άβαταρ μέλους
Scrollkeeper
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 5979
Εγγραφή: Παρ 29 Δεκ 2017, 19:30
Επικοινωνία:

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Scrollkeeper »

theBox έγραψε: Πέμ 31 Οκτ 2019, 11:01 Ακομα γελαω με καποια κριτικη στο hammer που προσπαθώντας να εκλογικευσει αυτο που παιζουν, εισηγαγε τον ορο "υπο-ριφ".
Ανθυποριφφολογος :pasok:
They shall grow not old, as we that are left grow old: Age shall not weary them, nor the years condemn. At the going down of the sun and in the morning, We will remember them.
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Nightwish - Oceanborn (1998)

Εικόνα

Gay metal που θέλει πολλά κιλά αρχίδια για να γραφτεί. Από τα καλύτερα άλμπουμ Ευρωπαϊκού power metal, η απάντηση (μαζί και με το Wishmaster) σε κάθε κακοπροαίρετο απέναντι στους Nightwish. H Karja, αν και μέτρια mezzo soprano, δένει άψογα με τη μουσική του Holopainen και την προτιμώ σε αυτό το μοτίβο παρά στις pop εκτελέσεις που θα ακολουθήσουν από το Century Child και μετά.

Λάτρης της λεπτομέρειας, παρατηρώ πως στα credits του Holopainen αναφέρει τα μέλη της μπάντας, γεγονός που δεικνύει πόσο σφιγμένη ήταν η μπάντα τότε, πριν αρχίσει το ξεκατίνιασμα λίγα χρόνια αργότερα που τα λεφτά κι η επιτυχία γεννήσουν ντίβες και κομπλεξικούς δίνοντας τροφή στους οπαδούς του κουτσομπολιού.

Το Oceanborn είναι από τους δίσκους που μπαίνει στη χρυσή εποχή του 90's eurpower με τους ύμνους, το έναν πίσω από τον άλλο. Stargazers, Gethsemane, Sacrament of Wilderness, το ιδιοφυές Sleeping Sun, ακόμη και το instrumental Moondance (που εκείνη την εποχή συνήθως ήταν διεκπαιρεοτικό) δίνει πόνο.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Heddigan έγραψε: Παρ 01 Νοέμ 2019, 09:28 Nightwish - Oceanborn (1998)

Εικόνα

Gay metal που θέλει πολλά κιλά αρχίδια για να γραφτεί. Από τα καλύτερα άλμπουμ Ευρωπαϊκού power metal, η απάντηση (μαζί και με το Wishmaster) σε κάθε κακοπροαίρετο απέναντι στους Nightwish. H Karja, αν και μέτρια mezzo soprano, δένει άψογα με τη μουσική του Holopainen και την προτιμώ σε αυτό το μοτίβο παρά στις pop εκτελέσεις που θα ακολουθήσουν από το Century Child και μετά.

Λάτρης της λεπτομέρειας, παρατηρώ πως στα credits του Holopainen αναφέρει τα μέλη της μπάντας, γεγονός που δεικνύει πόσο σφιγμένη ήταν η μπάντα τότε, πριν αρχίσει το ξεκατίνιασμα λίγα χρόνια αργότερα που τα λεφτά κι η επιτυχία γεννήσουν ντίβες και κομπλεξικούς δίνοντας τροφή στους οπαδούς του κουτσομπολιού.

Το Oceanborn είναι από τους δίσκους που μπαίνει στη χρυσή εποχή του 90's eurpower με τους ύμνους, το έναν πίσω από τον άλλο. Stargazers, Gethsemane, Sacrament of Wilderness, το ιδιοφυές Sleeping Sun, ακόμη και το instrumental Moondance (που εκείνη την εποχή συνήθως ήταν διεκπαιρεοτικό) δίνει πόνο.
......Karja...... Είχα πρωτο έρθει σ'επαφή μαζί τους με το Once. Το άκουγε συνέχεια μία κοπελίτσα στο σχολείο που μου άρεσε. Τότε οι Nightwish δεν μου άρεσαν. Λίγο περισσότερο είχα συμπαθήσει τότε το Wishmaster. Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το έχω ακούσει. Θα του δώσω την ευκαιρία να με διαψεύσει και να μου "την πει" για όλα τα αστεία που κάναμε τότες με τους Φιλανδούς. Ξέρεις.. ο μόνος άνδρας σ' αυτήν την μπάντα είναι η τραγουδίστρια και λοιπά...
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Αν είχες βρει συμπαθητικό το Wishmaster, το Oceanborn θα το βρεις ενδιαφέρον. Κατά την άποψή μου, είναι 2-3 κλικ καλύτερο.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

Ένας φίλος πάντως που τους ακούει και τους άκουγε από τότε, μου έχει πει πως η τραγουδίστρια που έχουν τα τελευταία χρόνια είναι καλύτερη από την Tarja, αλλά και γενικά πως ταιριάζει καλύτερα από την soprano. Τότε, ίσως μιλούσε και ο παιδικός αμπαλισμός* μας, βλέπαμε συγκρότημα με γυναικεία φωνητικά και κάπως μας ερχότανε μία γλυκιά αναγούλα. Εννοώ την παρέα μου τότε, όταν γράφω "βλέπαμε". Μου πήρε καιρό να παραδεχτώ πως μου αρέσουν κάποια φωνητικά από γυναίκες σε συγκροτήματα. ίσως έφταιγε και η φόρμουλα τότε που είχε γίνει πατέντα με τα female fronted bands. Θα το ακούσω και θα κρίνω.
Άβαταρ μέλους
rbrigade
Δημοσιεύσεις: 5038
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 23:54

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από rbrigade »

theBox έγραψε: Πέμ 31 Οκτ 2019, 11:01 Ακομα γελαω με καποια κριτικη στο hammer που προσπαθώντας να εκλογικευσει αυτο που παιζουν, εισηγαγε τον ορο "υπο-ριφ".
προτείνω ιππο-ριφ ή γαϊδουρο-ριφ, γιατί τα ριφ αυτά είναι για τον γάιδαρο καβάλα...
Άβαταρ μέλους
Heddigan
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: Τετ 24 Ιούλ 2019, 11:09
Τοποθεσία: Dublin

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Heddigan »

Manowar - Into Glory Ride (1983)

Εικόνα

Το απόλυτο επικό διαμάντα βρίσκεται στη συλλογή μου σε 2 CDs, την unofficial έκδοση UR 017 από την Γερμανική Under World Records (που έχουν χώσει και την Maxi version του Defender) και την πρόσφατη Imperial Edition MMXIX.

Δεν θα ασχοληθώ με το γιδοεξώφυλο για το οποίο έχουν χυθεί τόνοι μελάνι (και pixels), ούτε με το καινούργιο της αυτοκρατορικής έκδοσης όπου τα stallions of hell έχουν δυσανάλογο μέγεθος με τον Manowarrior και μάλλον πρόκειται για τα ponies of hell. Η δισκάρα αυτή μιλάει μόνο με αυτό που μετράει, τη μουσική.

Warlord: Αν αυτό το κομμάτι έλειπε, αν είχε αντικατασταθεί με το Defender, "αν" και "αν".... Ναι το κομμάτι είναι υπερμέτριο κι εκτός κλίματος κι η σκετς εισαγωγή είναι ότι πιο ντεκαβλέ για το μεγαλείο που θα ακολουθήσει, αλλά με τα "αν" κανείς δεν γάμησε (μόνο ο Παπακαλιάτης).

Secret of Steel: Epic Doom τελείοτητα. Κάθε φορά που παίζει νοιώθω ότι θα εμφανιστεί o Crom να μου παραδώσει το σπαθί του σκελετιασμένου Άτλαντα βασιλιά.

Gloves of Metal: Η κιθάρα του Ross θερίζει για άλλη μία φορά και τα μεταλλικά γάντια (σαν αυτό που φοράει ο Adams στο εξώφυλλο - γκρίζο γάντι καθαριότητος) υψώνονται στον αέρα και ξεκινούν την κατάκτηση της υφηλίου. Η κομματάρα παίρνει bonus πόντους για την καλτίλα video clip που γυρίσαν.

Gates of Valhalla: Η καλύτερη ερμηνεία του Adams σε ολόκληρη τη δισκογραφία των Manowar. Κομμάτι που θα έπρεπε να παίζουν σε κάθε συναυλία.

Hatred: Στιχουργική τελειότητα του DeMaio (ναι, πιο πάνω κι από το Mountains) για το μίσος κι οργή που νοιώθει ο πολεμιστής, το επικό metal στα καλύτερά του.

Revelation (Death's Angel): Κομμάτι με τίτλο Revelation (σε διάφορες πτώσεις κι αριθμό) έχουν κυκλοφορήσει άπειρα συγκροτήματα. Ο άγγελος του θανάτου που φέρνει την αποκάλυψη είναι μόνο ένας κι ανήκει στους βασιλιάδες του metal.

March for Revenge (by the Soldiers of Death): Όλες οι power/epic μπάντες που γράφουν δεκάλεπτα (ντεμέκ) επικά κλεισίματα στα άλμπουμ τους, με κινηματογραφική ατμόσφαιρα, απαγγελίες, κι εναλλαγές τέμπο, να μελετήσουν το March for Revenger για το πως γίνεται απόλυτα σωστά.
Άβαταρ μέλους
Blackwinged
Δημοσιεύσεις: 398
Εγγραφή: Σάβ 26 Οκτ 2019, 18:33
Τοποθεσία: Ιωάννινα

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Blackwinged »

[mention]Heddigan[/mention] Έπος επών!! Μου το είχε "γράψει" τότε στο Γυμνάσιο. φίλος σε κασέτα. Μετά όταν το πήρα και αντίκρισα το εξώφυλλο για πρώτη φορά.. είχα νιώσει ΜΟΝΟ δέος.. Αν και το προσωπικό μου αγαπημένο είναι το Hail to England. (Αυτή τη στιγμή που ανέβασες το υπερ-ΕΠΟΣ ακούω Virgin Steele. Τυχαίο; Δε νομίζω)
Άβαταρ μέλους
Zippo190
Δημοσιεύσεις: 8724
Εγγραφή: Σάβ 30 Δεκ 2017, 22:12

Heddigan's Collection

Δημοσίευση από Zippo190 »

Καλά μια τέτοια μυλοπετρα του επικού ήχου δεν θα μπορούσε να ξεκινάει με κάτι λιγότερο από το warlord.
@CountRaven δεν ήθελα να το πω αλλά με αναγκάζεις, μια κλανιά του Adams και μια έστω και λάθος νότα από το μπάσο του Demaio εξαϋλώνουν 20 Prequelle στην καθισιά τους.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Προώθηση”