Σελίδα 14 από 54

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Τρί 12 Νοέμ 2019, 10:40
από Heddigan
Rage - My Way (2016)

Εικόνα

EP κυκλοφορία σε 10ιντσο βινύλιο με το ψιλομιέχ κομμάτι My Way (εντάξει 30 χρόνια δισκογραφεί ακατάπαυστα ο Peavy, έχει δικαίωμα σε μέτριες στιγμές). Πέρα της συλλεκτικής μανίας που έχω με τους Rage, ο κύριος λόγος της αγοράς του My Way ήταν οι επανεκτελέσεις των κλασσικών Black in Mind και Sent by the Devil με τους Rodriguez και Μανιατόπουλο.

Περιέχει και την ισπανική version του My Way, είχε τραγουδήσει στο παρελθόν στα γαλλικά κι ανυπομονώ πότε ο Peavy θα αποφασίσει να δείξει το ξενόγλωσσο ταλέντο του στα Ελληνικά (Πειραιώτισα γκόμενα είχε, κάτι θα του έχει μείνει).

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Τρί 12 Νοέμ 2019, 15:48
από apeitharxos
Heddigan έγραψε: Τρί 12 Νοέμ 2019, 10:40 Rage - My Way (2016)

Εικόνα

EP κυκλοφορία σε 10ιντσο βινύλιο με το ψιλομιέχ κομμάτι My Way (εντάξει 30 χρόνια δισκογραφεί ακατάπαυστα ο Peavy, έχει δικαίωμα σε μέτριες στιγμές). Πέρα της συλλεκτικής μανίας που έχω με τους Rage, ο κύριος λόγος της αγοράς του My Way ήταν οι επανεκτελέσεις των κλασσικών Black in Mind και Sent by the Devil με τους Rodriguez και Μανιατόπουλο.

Περιέχει και την ισπανική version του My Way, είχε τραγουδήσει στο παρελθόν στα γαλλικά κι ανυπομονώ πότε ο Peavy θα αποφασίσει να δείξει το ξενόγλωσσο ταλέντο του στα Ελληνικά (Πειραιώτισα γκόμενα είχε, κάτι θα του έχει μείνει).
Καλλιπολίτισσα συγκεκριμένα...

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Τετ 13 Νοέμ 2019, 10:02
από Heddigan
apeitharxos έγραψε: Τρί 12 Νοέμ 2019, 15:48 Καλλιπολίτισσα συγκεκριμένα...
Καλλίπολη κι Αγία Σοφιά βγάζουν τις πιο γαμάτες και θερμές γκόμενες.

Bolt Thrower - Mercenary (1998)

Εικόνα

Κατά κοινή ομολογία (με την οποία συμφωνώ) ο πιο αδύναμος Bolt Thrower δίσκος. Κακός δεν είναι, τον απολαμβάνω κάθε φορά που τον παίζω (για τον δίσκο μιλάμε), αλλά είναι εμφανή τα σημάδια κόπωσης στην έμπνευση της μπάντας και στιγμές επανάληψης. Αυτό που με χαλάει περισσότερο στο Mercenary είναι πως βρίσκω τη μουσική κάπως προβλέψιμη. Το death metal δεν πρέπει να είναι προβλέψιμο, σε κάθε αλλαγή της κιθάρας ο μπουκ πρέπει να δίνει πάνω από 3.5 για το τι θα ακολουθήσει.

Πάραυτα το σύνολο των κομματιών είναι ικανοποιητικό, ειδικά για κάποιον που δεν έχει επαφή με το μεγαλείο της υπόλοιπης δισκογραφίας του συγκροτήματος.

The last advance
One final chance
It now shall be... no guts, no glory

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Πέμ 14 Νοέμ 2019, 11:08
από Heddigan
Cruachan - Nine Years of Blood (2018)

Εικόνα

Η αγαπημένη μου μπάντα του σμαραγδένιου νησιού (ποιοι Primordial με λες). Το όνομα τους δεν είναι αναφορά στο σνακ δώρο στη ανθρωπότητα αλλά η παλαιά πρωτεύουσα της επαρχίας (βασίλειο τότε) Connacht (highly recommended για medieval-pagan ταξίδια).

Καταρχάς στηρίζω το γεγονός όσα μέλη κι αν άλλαξε η μπάντα, όλοι τους ήταν σωστές σκατόφατσες (όπως πρέπει να είναι ένας Ιρλανδός) με αληθινή pagan folklore αισθητική κι όχι cosplay αηδίες. Το Nine Years of Blood είναι ιστορικός concept δίσκος βασισμένος στον αγγλο-ιρλανδικό εννεαετή πόλεμο του 16ου αιώνα. Στα κομμάτια εξελίσσεται η ιστορίας της Ιρλανδικής συμμαχίας με ηγέτη τον τοπικό λόρδο του Tyrone, Hugh O'Neill, σε μία ακόμη προσπάθεια να τερματίσουν τη Βρετανική κατοχή στο πράσινο νησί.

Τέτοιοι δίσκοι αναπτύσσουν περαιτέρω την αγάπη μου για την Ιρλανδία. Με διασκεδάζουν μουσικά με κομμάτια όπως το Blood and Victory, The Battle of the Yellow Ford και το Flight of the Earls. Με φέρνουν πιο κοντά στη gaelic ιστορία του νησιού που ανακαλύπτω μέσα από βιβλία και ταξιδιωτικούς προορισμούς, αλλά το πιο σημαντικό - εντρυφώ στην πάμπλουτη folk παράδοση της Ιρλανδίας από το πρίσμα metal καλλιτεχνών (πόσο γαμάει όταν έχεις τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο).

Δεν έχω αποφασίσει αν το βινύλιο της συλλογής μου Nine Years of Blood είναι ο αγαπημένος από τους κρουασάνηδες (πολύ πιθανό), κάθε δίσκος των Cruachan για να τον ανακαλύψεις θέλει πολλές ακροάσεις κι αναζήτηση.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Παρ 15 Νοέμ 2019, 12:03
από Aphelian
Ζω για τη μερα που ο [mention]Heddigan[/mention] θα παρουσιασει το δισκο μας στη συλλογη του.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Παρ 15 Νοέμ 2019, 12:16
από Heddigan
Aphelian έγραψε: Παρ 15 Νοέμ 2019, 12:03 Ζω για τη μερα που ο @Heddigan θα παρουσιασει το δισκο μας στη συλλογη του.
Με το που κυκλοφορήσετε το πρώτο Sacred Outcry σε CD ή LP, το έχω παραγγείλει.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Σάβ 16 Νοέμ 2019, 12:04
από Heddigan
Blind Guardian - Beyond the Red Mirror (2015)

Εικόνα

Οι μεγάλες αγάπες είναι εκείνες που κάποια στιγμή απογοητεύουν. Ποτέ δεν περίμενα να χαρακτηρίσω άλμπουμ των βάρδων κάτι λιγότερα από υπεργαμάτο αριστούργημα. Κι όμως, όσο κι αν πίεσα τον εαυτό μου, σε όση πλύση εγκεφάλου - σαν δεύτερος Alex - κι αν υπέβαλα τον εαυτό μου, το Beyond the Red Mirror είναι ένας μέτριος έως κακός δίσκος (για Blind Guardian δεδομένα).

Η μεγαλύτερη ήττα του άλμπουμ έγκειται στο γεγονός ότι προτιμώ να διαβάσω τους στίχους σαν ποίηση, παρά να ακούσω τα τραγούδια. Όσο δυνατοί κι αν είναι οι στίχοι, η απίστευτα υπερφορτωμένη μουσική του Olbrich δεν δούλεψε (σε αντίθεση με το Night at the Opera το οποίο καραγουστάρω - θα έρθει η ώρα του). Η δεύτερη ήττα του άλμπουμ είναι πως δεν ξεχωρίζει κανένα κομμάτι (πως γκέγκεν αυτό), πλην του εναρκτήριου Ninth Wave που χαντακώνεται κι αυτό με την υπερπομπώδη παραγωγή.

Όσο μέτριο κι αν είναι το Beyond the Red Mirror, σαν καλλιτεχνικό δημιούργημα αγαπημένης μπάντας λαμβάνει τη θέση του στη συλλογή μου, σε τρεις εκδόσεις, Earbook - Digipack και κανονικό CD, γιατί την ομάδα τη στηρίζεις στα δύσκολα.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 17 Νοέμ 2019, 11:01
από Heddigan
Vice Human - Vice Human (1984)

Vice Human - Metal Attack (1985)


Εικόνα

Τους Vice Human τους γνώριζα ως μπάντα από τα νεανικά μου χρόνια ενασχόλησης με τη metal μουσική, κάθε φορά που κάποιο περιοδικό έκανε αναφορά στα συγκροτήματα-πιονέρους της Ελληνικής metal σκηνής. Η πραγματική γνωριμία όμως έγινε στο αλήστου μνήμης live του Ross the Boss στο ΑΝ το 2006 (με δεδομένο ότι ο Παπακώστας έχει ενεργό συμμετοχή από το 83, μου πήρε μόνο 23 χρόνια - κάλλιο αργά παρά ποτέ). Το live αυτό χαράχθηκε στη συνείδησή μου με ασφυχτικά γεμάτο club να μπαίνει σε mode "πουτάνα όλα" για τον Ross και λίγες ημέρες αργότερα αφού συνήλθα από τον οργασμό του μανογουορικού υποκατάστατου αποφάσισα να ψαχτώ λίγο με Vice Human και Strikelight.

Όμορφο heavy metal σε μία χώρα που τότε ακροβατούσε μεταξύ συντηρητισμού και πασοκικού καρακιτσαριού :pasok: , με κακή παραγωγή (κι οι δύο δίσκοι), αγγλική προφορά της τότε εποχής, αλλά αθάνατα κομμάτια όπως I Need Power, Can you Feel the Night, Heavy Metal και το αγαπημένο Hooligan Hero.

To CD της συλλογής μου το οποίο περιέχει και τα δύο άλμπουμ με το εξώφυλλο του Vice Human, ανήκει στο box set Rock Power - Made in Greece Vol I συλλογή από τη Unisound Records.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 17 Νοέμ 2019, 11:28
από Starman
Την εποχή που κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα τους, γινόταν αρκετός ντόρος με την πάρτη τους, καθώς αν θυμάμαι καλά τότε ήταν υπό τη σκέπη της FM Records, οπότε έπεφτε αρκετή διαφήμιση, ενώ κάνανε και αρκετά live, ειδικά σε κινηματογράφους κάτι Κυριακές πρωί με μπάντες όπως οι Vaal και Burning Blood. Μπορώ να πω ότι ηγούνταν της τοπικής σκηνής πριν κάνουν το μπαμ οι Flames και οι Spitfire και γενικά οι δύο αυτοί δίσκοι χαρακτηρίζουν όλο το Ελληνικό metal του πρώτου μισού των 80s. Κάποτε οι δίσκοι τους πωλούνταν παντού στις 200 – 300 δραχμές και τώρα βλέπω ότι και εδώ ξέφυγε το πράμα.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 17 Νοέμ 2019, 20:04
από apeitharxos
Η μπάντα είχε παίξει και στο up the hammers (ποιανής χρονιάς δεν θυμάμαι), με τον Μπρίτσα στα φωνητικά. Αν ο Μπρίτσας είχε μόνιμο ρόλο στη φωνή στη μπάντα, ό,τι βλέπουμε ή ακούμε από αυτούς θα είναι +30% τουλάχιστον, απ' ό,τι είναι τώρα...

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Τρί 19 Νοέμ 2019, 09:41
από Heddigan
Overkill - Our Finest Hour (2016)

Εικόνα

Από το 2010 κι έπειτα ότι γράφει o D.D Verni με τον, Τάκη Τσουκαλά από το New Jersey, Bobby Ellsworth είναι απλά χρυσάφι. 7ιντσο σινγκλ, τζούρα πριν το The Grinding Wheel.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Τρί 19 Νοέμ 2019, 20:40
από Heddigan
Destruction - Eternal Devastation (1986)

Εικόνα

Τις παλιές καλές εποχές η μουσική ήταν αφορμή για οπαδικές κόντρες, λεκτικές διαμάχες, πεσίματα και ξύλο. Σήμερα τα πράγματα έχουν φλωρέψει, τείνει να εξαλειφθεί ακόμη και το διαδικτυακό λεκτικό χέσιμο, όταν θα βγάλουν οι Metallica έναν ακόμη αμφιλεγόμενο δίσκο ή ποιο θα πρέπει να είναι η σωστή lineup σειρά στο Rockwave. Τις παλιές λοιπόν καλές εποχές, οι καλύτερες κόντρες ήταν μεταξύ οπαδών της ίδιου genre αλλά με ουσιαστική διαφοροποίηση όπως Αμερικάνοι thrashaδες vs Ευρωπαίων. Οι Bay area thrash με τους οπαδούς του τευτονικού thrash τις βγάζαν έξω να τις μετρήσουν (για δισκάρες λέμε). Νικητής ήταν πάντα το χόρτο κι η συμφιλίωση υπό το σύνθημα "το Thrash μας ενώνει, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι".

Ένα από τα δυνατά χαρτιά του γερμανικού thrash είναι το Eternal Devastation. Κάποιες στιγμές αδυνατώ να πιστέψω ότι οι Destruction, μία απόλυτα υπερτιμημένη μπάντα (κατά την αποψή μου), έβγαλαν έναν τόσο καλό και περίεργο (weird) δίσκο. Ριφάρες, σολίδια, δύναμη, τρέλα και thrash ύμνοι όπως το υπερκλασσικό Curse the Gods, Life Without Sense, Eternal Ban αλλά και τα υπόλοιπα (Confused Mind - απίστευτο κλείσιμο).

Ότι έχω ακούσει κι έχω συλλέξει από Destruction (λίγα πράγματα) τα θεωρώ μετριότητες κι ο Schmier μου βγάζει μία αντιπάθεια (να πω την αλήθεια ότι στο backstage στο live των Overkill που τον πέτυχα για μία στιγμή ήταν ευγενέστατος), αλλά το Eternal Devastation είναι thrash διαμάντι που περήφανα λαμβάνει τη θέση του στη δισκοθήκη μου.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Τρί 19 Νοέμ 2019, 20:51
από Scrollkeeper
Heddigan έγραψε: Τρί 19 Νοέμ 2019, 20:40 Τις παλιές καλές εποχές η μουσική ήταν αφορμή για οπαδικές κόντρες, λεκτικές διαμάχες, πεσίματα και ξύλο.
- Γιατί ήρθες σήμερα εδώ;
- Οχι για να δω τα μούτρα σου :pasok:


Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Πέμ 21 Νοέμ 2019, 13:57
από Heddigan
The Doomsday Kingdom - Never Machine (2016)

Εικόνα

O Leif Edling κάποια στιγμή ζήλεψε τα πολλά project και συγκροτήματα που συμμετέχει ο Portnoy κι ήθελε να τον κοντράρει. Ύστερα από Candlemass, Krux, solo κι Άλγεβρα ξεκίνησε κάνα δυο μπάντες ακόμη. Όταν όμως διαπίστωσε πως ο κοντός το έχει πάει σε άλλο επίπεδο με 82 projects να τρέχουν παράλληλα (αυτό μόνο με κλωνοποίηση το κάνεις), ο Leif αποφάσισε καλύτερα να γράψει μουσική.

Το Never Machine είναι από τα καλύτερα EP της συλλογής μου, είναι απίστευτο πόσο μουσική κρύβει μέσα του αυτός ο άνθρωπος πλαισιωμένος πάντα από φοβερές φωνές, 4 εξαιρετικά doom κομμάτια που βρωμάνε 70ίλα από μακριά. To The Sceptre είναι απλά Doom μεγαλείο και το The Whispering, όχι και το πιο αντιπροσωπευτικό Doomsday Kingdom κομμάτι, απλά με στοιχειώνει κάθε φορά που παίζει.

Το EP της συλλογής μου είναι λευκό 10ιντσο βινύλιο για να σπάει λίγο η μαυρίλα της όλης υπόθεσης.

Heddigan's Collection

Δημοσιεύτηκε: Πέμ 21 Νοέμ 2019, 14:05
από Scrollkeeper
Ραντεβού το Σαββατο για όσους είναι κοντά :)